Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας του Χορού σε μια περίοδο
όπου, στον ανθρώπινο κόσμο, όλα δηλώνουν την παρουσία τους μέσα από την στάση
και την απόσταση, μοιάζει σχεδόν με ειρωνία. Με μια δεύτερη ωριμότερη σκέψη,
όμως, συνειδητοποιεί κανείς πως η τέχνη του χορού είναι πάντα εδώ ως υπόμνηση
για τα επιτεύγματα του ανθρώπινου σώματος και όσα συναισθήματα αυτό αντανακλά.
Ανατρέχοντας σε μαρτυρίες κι εμπειρίες κορυφαίων
φυσιογνωμιών της παγκόσμιας χορευτικής σκηνής, ζώντες και μη – και λαμβάνοντας
υπόψη πως κάποιοι από αυτούς βίωσαν τρομερές κοινωνικο-πολιτικές προκλήσεις
μέχρι να εκφραστούν καλλιτεχνικά και ελεύθερα – επανέρχεται η φράση ενός…
αναρχικού χορευτή, του James Brown πως «ο χορός είναι το μοναδικό πράγμα που
μπορεί να λύσει σχεδόν όλα τα προβλήματα μας».
 |
| Rudolf Nureyev, Ρώσος χορευτής μπαλέτου και χορογράφος (1938-1993) |
«Για μένα η καθαρότητα της κίνησης δεν ήταν αρκετή.
Χρειαζόμουν έκφραση, περισσότερη ένταση, περισσότερο πνεύμα
 |
| Isadora Duncan, Αμερικανίδα χορεύτρια (1877 – 1927) |
«Το σώμα του χορευτή είναι απλώς η φωτεινή εκδήλωση της
ψυχής
