Στέλλα Πετρίδου: Θα κόψω τη νύχτα στα δύο

Θα κόψω τη νύχτα στα δύο,
να βγει από μέσα της φως,
να πέσει ξανθό στα μαλλιά σου, καυτό,
μοναδικό.
Του έρωτα να ’σαι μαγεία.

Θ’ αφήσω τον χρόνο αντάρτη,
να τρέξει όπως θέλει αυτός.
Κι εγώ φυλακή στη δική σου σιωπή,
μοναδική.
Του έρωτα να ’σαι ευλογία.

Κι αφού θα σκοτώσω τις λέξεις,
σκυφτός στη δική σου αγκαλιά,
με μάτια φωτιά θα σου κλέβω φιλιά
μοναδικά.
Του έρωτα να ’σαι η λεία.

Στιγμή της ανίκητης ζάλης,
γλυκιά της σκιάς ηδονή,
σε ώρα αργή, λεπτό και γιορτή,
μοναδική.
Του έρωτα να ’σαι ευφορία.

Στο σώμα μου, πύρινο πάθος,
να ζήσεις σα χάδι αργό
και ρίγος τρελό, κορμί φλογερό,
μοναδικό.
Του έρωτα, εσύ, τρικυμία.

Κι αν έρθει μετά το αντίο
κι η νύχτα σκοτάδι ντυθεί,
κι αν πάλι βρεθείς ως την άκρη της γης,
μοναδική.
Του έρωτα θα ’σαι η μία.

Στο φως σου ξανά θα ελπίζω,
δικέ μου έρωτα, να φανείς.

Από την ποιητική συλλογή της Στέλλας Πετρίδου "Έλα ξανά", εκδόσεις "Βακχικόν".