Χρήστος Ντικμπασάνης: Δύο ποιήματα και δέκα χαϊκού για την ελευθερία

Η ΚΑΛΛΙΓΡΑΜΜΗ ΚΟΠΕΛΛΑ

Έχω όλα τα προνόμια της τυφλής μοίρας
Γι’ αυτό τραγουδώ απεγνωσμένα
Τραγουδώ μέσα στη νύχτα που φεύγει
Μέσα στο αυγινό φως που έρχεται
Είναι καλλίγραμμη πολύ όμορφη
η κόμη της κοπέλας που φθάνει τρέχοντας
με πόθο να με αγκαλιάσει
Ελευθερία τη λένε
Τα χέρια της μυρίζουν δεντρολίβανο
Είναι τόσο ωραία πίσω απ’ το πέπλο
των αναμμένων κεριών
Τα βήματά της ανοίγουν ποτάμια
για να έρθει στην καρδιά μας το καλοκαίρι
Τα δάχτυλά της ανάβουν τ’ αστέρια
για να μας φωτίζει το φως του ξεσηκωμού
Τα βλέφαρά μας κινητοποιεί
Μας χαϊδεύει τα μαλλιά
Τα όνειρά της μοσχοβολούν
ρίγανη, βασιλικό και δυόσμο


ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑ ΔΕ ΞΕΧΑΣΑ

Πέρασαν διακόσια χρόνια μα δε ξέχασα
τη θλιμμένη Αγία Τράπεζα με το πρόσφορο επάνω
Τους σκλαβωμένους όλου του κόσμου
Τα κουρασμένα βλέφαρα της υποταγής
Τ’ ανύπαρκτα χαμόγελα των πεινασμένων παιδιών
Τις μαστιγωμένες πλάτες των άμοιρων της Γης

Πέρασαν διακόσια χρόνια μα δε ξέχασα
Τα υγρά κελιά της φυλακής μας
Τον ήλιο που μας γύρισε την πλάτη
Τις διψασμένες για όνειρα ψυχές μας
που λαχταρούσαν τα χάδια της Άνοιξης
Το αίμα των χιλιάδων αθώων
και όσων ψιθυριστά υποστήριζαν την Ελευθερία
Το άγονο χώμα που διψούσε για το σπέρμα της ζωής

Πέρασαν διακόσια χρόνια μα δε ξέχασα
Την αισιόδοξη ματιά των πρωτανθών της Άνοιξης
Το πρώτο παράθυρο που άνοιξε
άφοβα τη νύχτα
Τον πυρίχιο χορό που χόρεψα με οίστρο
μαζί με τους συμπολεμιστές μου
με τα πλατιά φτερά και τους λευκούς χιτώνες

Πέρασαν διακόσια χρόνια μα ποτέ δε θα ξεχάσω
την απαστράπτουσα νίκη που μοίραζε φιλιά
στα νεκρά μα ένδοξα μέτωπά μας


ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


ΕΡΗΜΙΑ

Μνήμης πόνος
Νικητής, νικημένος
Έρημη ζωή

ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Σήκωσες ψηλά
τα μάτια σου λεύτερα
Ξύπνημα τώρα

Η ΥΨΩΣΗ

Σήκωσες ψηλά
επανάστασης πανό
Απελευθέρωση

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Δυνατές μνήμες
ματωμένων μαχητών
μας αφυπνίζουν

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Ιαχές μάχης
Το κερί μου καίγεται
Απελπίζομαι

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θολά τα μάτια
Οι πόθοι προδομένοι
Τέλος της μάχης

ΥΠΟΤΑΓΗ

Κινήσεις δοτές
Συσπάσεις υποταγής
αμετάκλητης

ΟΙ ΘΡΗΝΟΙ

Θρήνοι, οδυρμοί
κουφαίνοντας το πένθος
κρύβουν τους νεκρούς

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ

Με κλειστά μάτια
εφορμάς στην ασχήμια
Εξολοθρευτής

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Κράτα μου είπαν
χαμηλά το κεφάλι
όταν μιλάμε

Φωτογραφία: Ένικυρτ