Άννα Ανδριανού: "Το θέατρο μου έδινε και μου δίνει μεγάλη ανάσα και ζωή"

 


Παίρνοντας πλέον ανάσες απελευθέρωσης, από τα μέχρι πρότινος γεγονότα, οι τέχνες που όλοι αγαπάμε βγήκαν ξανά στο προσκήνιο περισσότερο δυναμικά από ποτέ κι εμείς νιώθουμε χαρούμενοι κι ευγνώμονες σ' αυτούς τους ανθρώπους που προάγουν τον πολιτισμό του τόπου μας, αγνοώντας κάθε δύσκολη συνθήκη που έρχεται να αναμετρηθεί μαζί τους. Το γνωστό και αγαπημένο σε όλους, λοιπόν, θεατρικό έργο «Ανθισμένες Μανόλιες» του Ρόμπερτ Χάρλινγκ ανεβαίνει ξανά στο θέατρο Χυτήριο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού. Εμείς έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες, μια από τις πρωταγωνίστριες του έργου, την κυρία Άννα Ανδριανού, σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Ας την υποδεχτούμε..

 Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη

Για αρχή θα ήθελα να σας ρωτήσω, πώς είναι ο ψυχισμός σας, αφού, πλέον, μπορείτε να βρίσκεστε και πάλι στο θεατρικό σανίδι που τόσο αγαπάτε.

Εννοείται ότι νοιώθω υπέροχα. Το θέατρο μου έδινε και μου δίνει μεγάλη ανάσα και ζωή. Είναι υπέροχο να ερμηνεύεις ανθρώπους μέσα από αυτό και να μπαίνεις σε διαφορετικούς ψυχισμούς που πλουτίζουν και διευρύνουν τον δικό σου. Και λατρεύω να δουλεύω συνολικά με άλλους καλλιτέχνες συναδέλφους μου και να φτιάχνουμε όλοι μαζί τον μαγικό κόσμο ενός έργου.

Πώς κύλησε, για εσάς, ο καιρός, αποστασιοποιημένη, λόγω των συνθηκών, μακριά από το θέατρο; Πόσο επηρέασε αυτό την ψυχολογία και την καθημερινότητά σας; Αποτέλεσε, ενδεχομένως, ένα διάλλειμα ξεκούρασης και περισυλλογής;

Τελικά ήταν πράγματι ένα διάλλειμα ξεκούρασης, περισυλλογής και μεγαλύτερης επαφής με τον εαυτό μου. Επειδή σε κάθε στιγμή και συνθήκη προσπαθώ να βλέπω θετικά τα πράγματα και να παίρνω αυτά που μου χαρίζει, έτσι αξιοποίησα κι αυτή την περίοδο. Διάβασα περισσότερο, άκουσα μουσική, έκανα πεζοπορία, ασχολήθηκα με τον άντρα μου, τα ζωάκια και το σπίτι μου και το καλύτερο απ’ όλα βρήκα την ευκαιρία και τον χρόνο να γράψω ένα καινούργιο μυθιστόρημα μετά από πολλά χρόνια. Δεν σας κρύβω ότι ερωτεύτηκα την διαδικασία.

Κάνατε όνειρα και σχέδια κατά την διάρκεια των συχνών καραντινών; 

Κάνω πάντα αν και εγώ προσπαθώ να ζω κυρίως το τώρα και να το ζω καλά και στο έπακρο. Φυσικά, υπάρχουν όνειρα και κάποιες επιθυμίες, αλλά πιστεύω και στο ρητό που λέει πως.. Όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει, ο θεός γελάει. Και ο πατέρας μου, αντίστοιχα, έλεγε, «αν ποτέ με πάνε να με εκτελέσουν, θα χαρώ την διαδρομή»

Κι ερχόμαστε στο σήμερα, όπου, τα θέατρα και οι καλλιτεχνικοί χώροι είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τους λάτρεις των τεχνών κι έτσι οι «Ανθισμένες μανόλιες» βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια. Θα θέλατε να μας συστήσετε το έργο, το οποίο συμμετέχετε, με έναν, ομολογουμένως, υπέροχο ρόλο;

Στο κομμωτήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης συναντιούνται κάθε εβδομάδα έξι γυναίκες, μαζί με την κομμώτρια. Είναι γειτόνισσες και φίλες και μέσα από αυτές τις συναντήσεις, μοιράζονται τις μεγάλες και μικρές στιγμές της ζωής τους, τα όνειρα και τους φόβους τους, την μοναξιά και τα οικογενειακά και αισθηματικά τους προβλήματα, αστειεύονται, συγκινούνται και κυρίως αλληλοστηρίζονται με τον τρόπο που η γυναικεία φιλία μπορεί να κάνει. Όταν η μία από αυτές αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που την οδηγεί σε ένα τρομερό δίλλημα, οι υπόλοιπες συνανσπίζονται γύρω από αυτήν και κυρίως γύρω από την μητέρα της για να τις στηρίξουν και να τους δείξουν πως η ζωή είναι όμορφη και σημαντική, ακόμα και στα πιο δύσκολα. Πρόκειται για ένα έργο με εναλλαγή γέλιου, συγκίνησης, που δίκαια το αποκαλούν «κωμική τραγωδία».

Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας. Πόσο αγαπήσατε την ηρωίδα που εκπροσωπείτε; Πόσο ταυτιστήκατε μαζί της; Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να την «αγκαλιάσετε»;

Εγώ υποδύομαι την Μαλέν, την μητέρα της Σέλμπυ, που πάσχει από μια χρόνια επικίνδυνη για την ζωή της ασθένεια. (Τον ρόλο στην ταινία είχε παίξει η σπουδαία Σάλλυ Φήλντ). Είναι μια γυναίκα που πάνω απ’ όλα είναι μάνα (έχει κι άλλους δυο γιούς) και προσπαθεί πάντα να είναι εκεί για τα παιδιά της και κυρίως για την Σέλμπυ, που είναι το αδύνατο μέλος και μέσα στην καρδιά της τρέμει γι’ αυτήν. Από την άλλη είναι διευθύντρια του Κέντρου Ψυχικής Υγείας της πόλης κι έχει γνώσεις και έντονη προσωπικότητα, που προσπαθεί να την αναχαιτίσει για να νοιώθει η κόρης της ανεξάρτητη και να μην καταπιέζεται. Όταν η κοπέλα παίρνει μια απόφαση που βάζει την ζωή της σε μεγάλο κίνδυνο, η Μαλέν θα σταθεί δίπλα της και θα της προσφέρει το ένα της νεφρό. Είναι μια σύγχρονη ηρωίδα, μάνα, σύζυγος, γυναίκα, φίλη που ό,τι κι αν της συμβαίνει το αντιμετωπίζει με το κεφάλι ψηλά, και με μια κατάφαση στην ζωή, που συνεχίζεται παρά τις απώλειες. Ένας ρόλος που τον αγκάλιασα και τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, για το βάθος του, το χιούμορ του αλλά και το ανθρώπινο δράμα που ζει με μια ξεχωριστή αξιοπρέπεια. Μπορώ να πω ότι παρότι δεν έχω τις ίδιες συνθήκες ζωής, η Μαλέν, σαν προσωπικότητα μου μοιάζει σε πολλά.

Οι «Ανθισμένες μανόλιες» είναι μια κωμική τραγωδία για την φιλία, την μητρότητα, την απώλεια, την οικογένεια και τον έρωτα, σε ποιον από τους παραπάνω όρους βρήκατε δικά σας κομμάτια; Ποια είναι η σημασία αυτών των εννοιών στην δική σας ζωή;

Η φιλία υπήρξε πάντα ένα φωτεινό άστρο που φώτιζε και οδηγούσε την ζωή μου. Την μητρότητα δεν την έχω ζήσει προσωπικά με κάποιο παιδί, αλλά υπήρξα και είμαι ακόμα μητρική και προστατευτική με αρκετά πλάσματα που είχαν και έχουν την ανάγκη μου, την απώλεια την έχω νοιώσει στο πετσί μου και την ξέρω καλά. Η οικογένεια για μένα ήταν οι γονείς μου, ο καθένας ξεχωριστά, ο πατέρας μου κυρίως, ο άντρας μου πάνω απ’ όλα, κάποιοι φίλοι και πολλοί συνοδοιπόροι σε κοινωφελείς, ανθρωπιστικούς και φιλοζωικούς σκοπούς στους οποίους συμμετέχω. Ο έρωτας είναι πολύ σημαντικός κι εκτός από τον σύζυγό μου με τον οποίο είμαι μόνιμα ερωτευμένη, ερωτεύομαι και καθετί ωραίο κι ανώτερο: Ιδέες, βιβλία, μέρη, πόλεις, ταξίδια και φυσικά τα απροστάτευτα ζώα για τα δικαιώματα των οποίων αγωνίζομαι εδώ και 25 χρόνια.

Η συγκεκριμένη παράσταση είναι ένα βαθιά κοινωνικό έργο που αντιμετωπίζει δραστικά τη μοναξιά της σύγχρονης γυναίκας. Κατά την προσωπική σας άποψη, ποιοι θεωρείτε πως είναι οι λόγοι που έρχεται αντιμέτωπη η σύγχρονη γυναίκα με την μοναξιά;

Είναι η ίδια η δύναμή της και η ολοκληρωμένη της προσωπικότητα. Πιο ολοκληρωμένη συνήθως από εκείνη των αντρών ακόμα και των συντρόφων της, που πολλές φορές αδυνατούν να την στηρίξουν όπως γινόταν με τα παλιά πρότυπα άντρα γυναίκας. Έτσι πολλές φορές νοιώθει μόνη. Από την μια δεν μπορεί να βρει εύκολα μια σχέση που να ικανοποιεί τις ψυχικές ανάγκες της, από την άλλη όταν είναι μόνη νοιώθει ευάλωτη απέναντι σε έναν ξένο και καμιά φορά εχθρικό κόσμο. Αλλά είναι στο χέρι της να κάνει την μοναξιά της μοναχικότητα και να σταθεί στα πόδια της.

Συνεργάζεστε σε αυτή την παράσταση με σπουδαίες κυρίες του ελληνικού θεάτρου. Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτές. Να μας τις συστήσετε με τον τρόπο σας και να μας πείτε πόσο εύκολη είναι η συνεργασία μεταξύ τόσων γυναικών.

Η συνεργασία μεταξύ γυναικών εμένα μου προέκυπτε πάντα εύκολη και όμορφη. Άλλωστε, οι ταλαντούχοι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, αλλά ενώνονται σε δημιουργική συνεργασία, γιατί γνωρίζουν ότι μόνος σου δεν μπορείς ποτέ να φτάσεις σε ψηλά επίπεδα ειδικά στις ερμηνείες. Οι θαυμάσιες ερμηνεύτριες είναι η Υρώ Μουκίου, η Βάσω Γουλιελμάκη, η Κατερίνα Μπιλάλη, η Εύη Δαέλλη και η Κρίστη Παπαδοπούλου. Η μια καλύτερη ηθοποιός από την άλλη, η μια πιο ταλαντούχα από την άλλη. Έξυπνες, αισθαντικές, ευαίσθητες, λαμπερές. Ανθισμένες Μανόλιες, που τα δίνουν όλα στην παράσταση.




Εάν σας ρωτούσε κάποιος, ποιοι μπορεί να ήταν οι λόγοι που αποφασίσατε να συμμετάσχετε κι εσείς σε αυτήν την παράσταση, όταν σας έγινε η πρόταση, τι θα του απαντούσατε; Τι σας κέρδισε σε όλο αυτό;

Το έργο κατ’ αρχήν, και ο ρόλος. Η εμπιστοσύνη και η εκτίμηση που μου ενέπνευσε ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Κυριακού, η εμπιστοσύνη και η αγάπη που νοιώθω πάντα για την Βάσια Παναγοπούλου που λατρεύει το θέατρο και είναι μια αγωνίστρια μέσα σ’ αυτό. Και φυσικά οι υπέροχες συμπρωταγωνίστριες που θα κάνουν την παράσταση να ανθίσει.

Κυρία Ανδριανού, πόσο αλώβητο θεωρείτε ότι βγήκε το θέατρο, αλλά και ο κόσμος που το πλαισιώνει, μέσα από τη δύσκολη κατάσταση που βιώναμε ως τώρα;

Νομίζω ότι θα βγει κερδισμένο, γιατί ο κόσμος μέσα από την καραντίνα και την απουσία του, συνειδητοποίησε την δύναμη , την γοητεία και την μοναδικότητά του. Αλλά πάνω απ’ όλα κατάλαβε την ανάγκη που το έχει γιατί το Θέατρο δεν είναι απλά μια διασκέδαση, αλλά αγωγή ψυχής, που μας βγάζει από τον κόσμο της καθημερινότητας, μαγεύει κι εκπαιδεύει βαθιά τον εσωτερικό μας κόσμο.


Φτάνοντας στο τέλος θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα μελλοντικά, επαγγελματικά σας σχέδια και να μας πείτε αν υπάρχει κάτι στα σκαριά για το προσεχές διάστημα.

Εκτός από τις «Ανθισμένες Μανόλιες» στο θέατρο Χυτήριο, ετοιμάζομαι να παίξω έναν ρόλο έκπληξη στην τηλεόραση σε μια ιδιαίτερα αξιόλογη κωμική σειρά που θα προβληθεί τον χειμώνα στο OPEN. Δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα πολλά πάνω σε αυτό, αλλά είναι κάτι μοναδικό, με εξαιρετικούς σεναριογράφους, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστές και νοιώθω τυχερή που θα βρίσκομαι κι εγώ ανάμεσά τους.

Σας ευχαριστούμε θερμά και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα βήματά σας!

 

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια