Έχει μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, για τη συγγραφή και για τις γάτες! Εμπνέεται από τη διάδρασή του με τους άλλους ανθρώπους κι από αυτά που διαβάζει, ωστόσο του λείπει ο χρόνος και καμιά φορά η διάθεση για να κάνει όλες τις ιδέες του μικρά ή μεγάλα αφηγήματα. Το τρίτο εκδοθέν βιβλίο του φέρει τον τίτλο «Ο Άγιος» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές». Μιλάμε για τον συγγραφέα Χρήστο Καραντωνίου που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Καραντωνίου, είστε ένας μυστηριώδης νέος, όπως ο ίδιος ομολογείτε στο βιογραφικό σας. Χαρακτηρίζετε επίσης τη ζωή σας βαρετή και αδιάφορη. Παρόλ’ αυτά διακρίνεται καθαρά ένα μεγάλο ενδιαφέρον από μέρους σας για τη συγγραφή. Τελικά, πώς θα συστήνατε ο ίδιος τον εαυτό σας σε αυτή μας τη συνέντευξη;
Προσποιούμαι τον μυστηριώδη, κάπως πρέπει να καλύψω την εντυπωσιακή μετριότητά μου! Επίσης, όταν λέω ότι η ζωή μου είναι βαρετή, το λέω εκ πείρας, δεν κάνω τίποτα το εντυπωσιακό ή ιδιαίτερο που μπορεί να ενδιαφέρει κανέναν. Οπότε αφού πρέπει να συστηθώ: γεια σας, είμαι ο Χρήστος, είμαι ένας τύπος ίδιος με τους αμέτρητους που βλέπεις κάθε μέρα και έχω μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, τη συγγραφή και τις γάτες!
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής;
Από μικρή ηλικία διάβαζα πάρα πολύ, κυρίως κόμικς όμως, και το μυαλό βγάζει ότι του δίνεις, εγώ διάβαζα ιστορίες, άρα και το μυαλό μου έδινε ιστορίες. Ωστόσο το σχέδιο είναι μεγάλη πρόκληση για μένα και δεν είναι το κατάλληλο μέσω έκφρασης. Το σκέτο κείμενο, αν και έχει τις δικές του προκλήσεις, δεν απαιτεί μεγάλες τεχνικές ικανότητες ή εξοπλισμό. Άρα αυτό που προσπαθώ να κάνω εγώ, είναι να προσπαθώ να εκφράσω τις εικόνες και τις σκέψεις που έχω στο μυαλό μου μόνο με λέξεις.
Από πού αντλείτε έμπνευση για να πλάσετε τις ιστορίες σας;
Δυστυχώς όχι από το μαγικό, ανεξάντλητο πηγάδι με τις ιδέες (χαζό αστείο, συγγνώμη). Έμπνευση παίρνω από τη διάδρασή μου με άλλους ανθρώπους και από βιβλία/κόμικς/ταινίες κτλ που καταναλώνω. Το δικό μου πρόβλημα δεν είναι τόσο η έμπνευση, όσο είναι να έχω χρόνο και διάθεση να γράψω.
Θεωρείτε ότι υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου;
Σίγουρα μπορεί το κάθε άτομο να πάρει συμβουλές ή επιρροές από άλλους συγγραφείς, αλλά η λέξη ‘’συνταγή’’ δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν φτιάχνουμε φαγητά, ούτε κατασκευάζουμε μηχανές όπου όλα τα κομμάτια πρέπει να μπουν με τα κατάλληλα βήματα, διαφορετικά όλο το τελικό αποτέλεσμα δεν λειτουργεί. Υπάρχουν ιδέες που για κάποια βιβλία ταιριάζουν και για κάποια καθόλου, δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για καμία τέχνη, μόνο τάσεις και μόδες, αλλά αν κάποιος τις ακολουθεί τυφλά υπάρχει ο κίνδυνος τυποποίησης. Κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα βιβλία βγαίνουν όταν ο συγγραφέας τους κάνει ότι μπορεί ο ίδιος για να βγάλει το καλύτερο αποτέλεσμα, όχι ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα. Πάρε για παράδειγμα το ‘’σφαγείο νούμερο 5’’ του Κερτ Βονεγκατ. Η δομή αυτού του βιβλίου δεν θα έπρεπε να βγάζει νόημα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα αριστούργημα.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Φυσικά και έχω. Από μικρός λάτρευα τον Stephen King και τον Neil Gaiman. Άλλοι συγγραφείς που έχω μεγάλη αδυναμία είναι ο Kurt Vonnegut, η Ursula le Guin, ο Terry Pratchett και τα τελευταία χρόνια έχω πάθει ψύχωση με τα βιβλία του Jason Pargin.
Η τρίτη σας συγγραφική προσπάθεια αφορά μια ιστορία θρίλερ, μυστήριου, ίσως και ψυχολογικού δράματος. Γιατί επιλέξατε αυτό το απαιτητικό λογοτεχνικό είδος για να συνεχίσετε τη συγγραφική σας πορεία;
Η αλήθεια είναι ότι ο Άγιος είναι έκτη συγγραφική προσπάθεια που κατάφερα να ολοκληρώσω, απλά είναι η τρίτη που εκδόθηκε. Τα βιβλία που δεν έχουν εκδοθεί, μάλλον δεν θα εκδοθούν ποτέ, έχουν πολλά προβλήματα που δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει να τα διορθώσω. Τώρα, με κίνδυνο να ακουστώ δήθεν, η αλήθεια ότι δεν επέλεξα το είδος, προέκυψε. Το αφηγηματικό πλαίσιο όπου ο αφηγητής κρύβει πολλά κομμάτια τις ιστορίας έδωσε τα στοιχεία του μυστηρίου, οι εσωτερικές σκέψεις των χαρακτήρων κατά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν έδωσαν τα στοιχεία του ψυχολογικού δράματος, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο συνειδητά το κάνω αυτό.
Η έμπνευση μου ήρθε όταν μια μέρα στη δουλειά μια ραδιοφωνική εκπομπή έκανε αναφορά στα θαύματα ενός αγίου, δεν θυμάμαι ποιον ακριβώς. Καθώς άκουγα τα θαύματα σκέφτηκα πως αν αφαιρούσαμε το υπερφυσικό στοιχείο, σίγουρα θα υπήρχε κάποια λογική εξήγηση, η πιο λογική πιστεύω ότι είναι ψεύτικες ιστορίες που έγιναν αληθινές καθώς πήγαιναν από στόμα σε στόμα με το πέρασμα του χρόνου, αλλά δεν είμαστε εδώ να προσβάλουμε την πίστη κανενός. Οπότε η ιστορία που έγραψα έχει να κάνει με έναν τύπο που εκμεταλλεύεται την πίστη του κόσμου κάνοντας θαύματα που τελικά έχουν μια, όχι ρεαλιστική, αλλά αληθοφανή εξήγηση από πίσω. Επίσης το έγραψα ώστε να είναι μια μετάφραση μιας εξιστόρησης, ώστε να εκφράσω την αλλοίωση των γεγονότων μέσα στον χρόνο. Το εμπλούτισα και με λίγο μαύρο χιούμορ, ειρωνεία και δράση, είμαι αρκετά ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Και άλλοι φαίνεται να συμφωνούν μαζί μου, πριν δημοσιευτεί, είχε πάρει την τρίτη θέση σε έναν διαγωνισμό για συγγραφείς από τη Θεσσαλονίκη.
Η ιστορία σας αναφέρεται σε έναν Άγιο, λοιπόν. Μάλλον σε κάποιον που πήρε την απόφαση να γίνει Άγιος για να κάνει τη ζωή του ευκολότερη. Αυτή ήταν η αρχική σας επιδίωξη; Να παρουσιάσετε τις αδικίες της ζωής, την ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο, σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε μόνο με την εξαπάτηση μπορεί να πάει κάποιος μπροστά;
Ήθελα να θίξω την ταξική ανισότητα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να υμνήσω ή να δικαιολογήσω την εξαπάτηση. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Χριστόφορος, που προσπαθεί να εξαπατήσει κόσμο είναι αντι-ήρωας, δεν ήθελα να είναι κάποια θετική μορφή. Άλλωστε, ακόμα και όταν πετυχαίνει τον στόχο του, δεν καταλήγει η ζωή του ευκολότερη.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να πάει μπροστά με οποιονδήποτε τρόπο σε μια ανήθικη και σημιτικά άνιση κοινωνία, η κοινωνία πρέπει να πάει μπροστά ώστε να εξαλειφθούν οι ανισότητες.
Στο βιβλίο σας επίσης γίνεται λόγος για προδοσία. Η προδοσία, θεωρείτε, είναι μια πράξη ανάγκης που προκαλείται ασυναίσθητα ή τις περισσότερες φορές είναι προσχεδιασμένη από δόλο;
Δεν πιστεύω ότι γίνεται να υπάρχει προδοσία χωρίς δόλο, διαφορετικά μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση.
Τελικά, η ιστορία σας έχει happy end ή μας το αφήνετε για έκπληξη;
Το happy end δεν είναι οριστικό τέλος, είναι η αρχή μιας άλλης ιστορίας που μπορεί να ειπωθεί ή όχι. Η ιστορία μου έχει το μόνο τέλος που θα μπορούσε να έχει, αλλά δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω, για να μην το χαλάσω, αν θέλει να το διαβάσει κάποιος/α.
Υπάρχει κάποιο από τα πρόσωπα του βιβλίου σας στο οποίο καθρεφτίζονται στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητάς σας;
Εσκεμμένα ή όχι όλοι συγγραφείς βάζουν λίγο από τον εαυτό τους στους χαρακτήρες τους. Νομίζω ότι ο αφηγητής, ο καλόγερος Εμμανουήλ, που είναι και χαρακτήρας του βιβλίου έχει κοινή φωνή με μένα, αν και έχουμε διαφορετικά πιστεύω.
Το βιβλίο σας απευθύνεται σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό, δεδομένου ότι εντάσσεται στη λογοτεχνία του φανταστικού. Μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Ναι, άλλωστε η καταλληλότητα είναι κάτι που αποφασίζουν οι αναγνώστες! Τώρα για κάποιες βίαιες σκηνές που έχει το δικό μου βιβλίο, δεν έχουν κάτι σκληρότερο από όσα έχουν οι mainstream ταινίες δράσης, άρα για τα άτομα μικρότερης ηλικίας, ξέρουν τα ίδια τι αντέχουν και τι όχι.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές»;
Από τις συμπαντικές διαδρομές έχουν εκδοθεί πολλά διηγήματά μου σε συλλογές, κάτι που μου έδινε θάρρος να συνεχίσω το γράψιμο.
Τώρα, για το προσωπικό μου βιβλίο, ναι, έχουμε καλή επικοινωνία και υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε κοινό στόχο την καλύτερη πορεία του βιβλίου.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Θέλω, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι σίγουρο λόγω των συγκυριών.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Είτε με ηλεκτρονική αγορά από τη σελίδα των Συμπαντικών διαδρομών, είτε με παραγγελία από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο της προκοπής.
Να αναμένουμε σύντομα το επόμενό σας έργο;
Μακάρι να μπορούσα να δώσω μια θετική ή αρνητική απάντηση, αλλά θα δώσω την πιο ειλικρινή και καθόλου ικανοποιητική απάντηση: δεν ξέρω. Αλλά ούτε και βιάζομαι, ο Άγιος έχει λίγους μήνες που κυκλοφόρησε, ας χρονίσει και θα δείξει το μέλλον τι θα φέρει.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Πιο παλιά η ευχή ‘’παγκόσμια ειρήνη’’ έμοιαζε κάπως ρηχή, αλλά τα τελευταία γεγονότα της έχουν δώσει άλλο φως. Άρα η ευχή μου είναι να έχουμε ειρήνη και υγεία, ώστε να μπορούμε να έχουμε έμπνευση για να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
‘’«Ξέρεις, αδελφέ Στεριανέ», είπε διστακτικά ο Χριστόφορος. «Σκεφτόμουν πως αφού ο κόσμος δίνει τόσα χρήματα χάρη στα θαύματα που κάνω, ίσως θα έπρεπε να είμαι και υπεύθυνος για τη διαχείρισή τους».
«Δεν γίνετε να αφήσουμε τόσα χρήματα σε σένα, μικρέ μου φίλε», απάντησε χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο για να συνεχιστεί η κουβέντα.
«Μα εγώ κάνω τα θαύματα, δεν δικαιούμαι να έχω λόγο έστω και σε ένα ποσοστό από τα κέρδη;» παραπονέθηκε με πείσμα ο Χριστόφορος.
«Τα θαύματα τα κάνει ο Θεός, μικρέ μου, και τα ‘’κέρδη’’, όπως τα αποκαλείς, δεν είναι κέρδη, αλλά δωρεές που πηγαίνουν εκεί που πρέπει», είπε απότομα ο αδελφός Στεριανός. «Γι’ αυτό μη σε ακούσω ποτέ ξανά να βλασφημάς! Δε θα συζητήσουμε άλλο για αυτό το θέμα».
Ο Χριστόφορος δεν ήξερε τι άλλο να πει ή να κάνει. «Θα μιλήσω στον ηγούμενο», είπε τελικά.
«Εμπρός κάν’ το!» είπε ο αδελφός Στεριανός σαν να διασκέδαζε πλέον. «Μη νομίζεις πως θα σου δώσει διαφορετική απάντηση. Επειδή μοιράζει απλόχερα την αγάπη του, δεν κάνει το ίδιο και με τα χρήματα που έχει να διαχειριστεί».
Συνέχισαν τον δρόμο τους, με το σκοτάδι να πυκνώνει όλο και περισσότερο. «Πρέπει να σου εξομολογηθώ κάτι», είπε ο Χριστόφορος αποφασισμένος να τα παίξει όλα για όλα. «Τα θαύματα δεν είναι αληθινά, δεν τα κάνει ο Κύριος… Είναι όλα ψεύτικα, εγώ τα έχω σκηνοθετήσει».
«Και γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;» τον ρώτησε ο αδελφός Στεριανός με ενδιαφέρον.
«Δεν ξέρω πως παρασύρθηκα», ξεκίνησε ένα ακόμα ψέμα ο Χριστόφορος. «Το θέμα είναι πως έχω μπλέξει με μερικούς πολύ μοχθηρούς και επικίνδυνους ανθρώπους, που άμα δεν τους δώσω το μερίδιο που τους έταξα θα με σκοτώσουν».
«Μην φοβάσαι, μικρέ μου φίλε», τον καθησύχασε ο αδελφός Στεριανός. «Ο Θεός δεν θα σε αφήσει έτσι, τώρα που εξομολογήθηκες την αμαρτία σου. Θα σε προστατέψουμε εμείς από τους κακούς ανθρώπους, με τη βοήθεια του Θεού, φυσικά».
Ο Χριστόφορος κοίταξε τα δέντρα στην άκρη του δρόμου. Του φάνηκε πως είδε μια φιγούρα να τρέχει σε κοντινή απόσταση, αλλά ίσως να ήταν και κάποιο ζώο. «Δεν με ακούς;» είπε με κάπως υψωμένη τη φωνή του ο Χριστόφορος. «Τα θαύματα είναι ψεύτικα, ο Θεός δεν είχε καμία σχέση, Θεός δεν υπάρχει!»
Ο αδελφός Στεριανός δεν ανέχτηκε τέτοια λόγια από τον Χριστόφορο. Χτύπησε με δύναμη τον Χριστόφορο το πρόσωπο με την ανάποδη του χεριού του και τον έστειλε ξαπλωτό στο πίσω μέρος του κάρου. «Δεν θα ακούσω άλλη φορά αυτές τις λέξεις, κατάλαβες;» του φώναξε. Είχε σταματήσει το κάρο και είχε σηκωθεί όρθιος. Το βλέμμα του πετούσε φωτιές και όλοι του οι μύες είχαν σφίξει τόσο πολύ που τα ρούχα του ήταν έτοιμα να σκίσουν από την πίεση. «Αλήθεια πιστεύεις πως δεν είχα καταλάβει πως τα θαύματά σου ήταν ψεύτικα; Ε, λοιπόν δεν είσαι τόσο έξυπνος όσο νομίζεις, από την πρώτη στιγμή το κατάλαβα! Ο μόνος λόγος που ανέχθηκα αυτήν την κατάσταση είναι τα κέρδη που αποφέρουν οι απατεωνιές σου στη μονή μας και έτσι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό για τον κόσμο, παρά τις αμαρτίες σου. Αυτό είναι ένα κρίμα που θα κουβαλάω εγώ στο λαιμό μου, αλλά θα κερδίσουμε όσα περισσότερα μπορούμε από σένα και αν σε σκοτώσουν τα καθάρματα με τα οποία έχεις μπλέξει, τι να γίνει; Μόνος σου έμπλεξες, μόνος σου να ξεμπλέξεις!»
Ο Χριστόφορος είχε μείνει άφωνος, δεν ήξερε τι άλλο να πει ή να κάνει. «Θέλεις και εσύ μερίδιο, έτσι δεν είναι;» είπε αφού σκούπισε το στόμα του. «Κλέβεις εσύ τα χρήματα που δήθεν πηγαίνουν σε καλό σκοπό και δίνεις στη μονή τίποτα άλλο παρά ένα μικρό ποσοστό, το βρήκα;»
Ο αδελφός Στεριανός τον κοίταξε με ακόμα πιο επικριτικό βλέμμα από πριν. «Πίστευε ό, τι θέλεις, ανόητε, δεν έχω να δώσω αναφορά σε σένα», είπε και έφτυσε μπροστά του. «Καλύτερα να καθίσεις πίσω για την υπόλοιπη διαδρομή και να μη μου ξαναμιλήσεις».
Το γύρισε την πλάτη του, επέστρεψε στη θέση του και το κάρο ξεκίνησε και πάλι. Ο Χριστόφορος παραλίγο να χάσει την ισορροπία του. Κοιτούσε ακόμα όρθιος τον αδελφό Στεριανό και ζύγιζε τις ανύπαρκτες επιλογές του. Άκουσε έναν θόρυβο από τα χόρτα πίσω του, μα τον αγνόησε. Πήρε φόρα και έπεσε επάνω στον αδελφό Στεριανό με όλη του τη δύναμη, αλλά αυτός ούτε που κουνήθηκε. Τύλιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό του και τον έσφιξε με όλη του τη δύναμη. «Δώσε μου τα λεφτά μου, ρε!» ούρλιαξε ο μικρός.
Ο αδελφός Στεριανός σηκώθηκε και προσπάθησε να τινάξει το αγόρι από την πλάτη του, αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Χριστόφορος ήταν γερά γραπωμένος επάνω στον μυώδη άντρα και έτσι οι δυο τους έπεσαν από το κινούμενο κάρο επάνω στον τραχύ δρόμο. Ο αδελφός Στεριανός έσκασε κάτω από τον Χριστόφορο, οπότε το αγόρι δεν τραυματίστηκε από την πτώση. Ο αδελφός Στεριανός χτύπησε σοβαρά, αλλά όχι τόσο ώστε να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Σήκωσε το σώμα του από το έδαφος κι ας μην είχε πάρει ανάσα τόσην ώρα. Κατάφερε να πιάσει το αγόρι από τα ρούχα του και με ένα δυνατό τράβηγμα τον ξεκόλλησε από πάνω του και τον έριξε κάτω. «Είσαι σοβαρός, αγόρι;» είπε καθώς προσπαθούσε να βρει την ανάσα του. Πλησίασε τον Χριστόφορο και τον κλότσησε με δύναμη στην κοιλιά. Η ανάσα του αγοριού σταμάτησε καθώς έβγαινε με δύναμη ο αέρας από μέσα του, αλλά έπιασε το πόδι του καλόγερου και δεν το άφηνε, όσο κι αν τον κουνούσε αυτός.
Ο αδελφός Στεριανός σταμάτησε να προσπαθεί να απελευθερωθεί από το γράπωμα του μικρού κουνώντας τον, οπότε έσκυψε και τον χτύπησε δυο φορές με τη γροθιά του στο κεφάλι. Η λαβή του χαλάρωσε αυτόματα. Ο πόνος που ένοιωσε τον έκανε να παραλύσει. «Ίσως να μην μπορώ να σε ανεχτώ άλλο», είπε ο αδελφός Στεριανός, αλλά ο Χριστόφορος δεν τον άκουσε καθαρά, γιατί το κεφάλι του βούιζε. Ο καλόγερος έσκυψε για να τον πιάσει, αλλά πριν το χέρι του τον φτάσει, μια λεπίδα διαπέρασε το λαιμό του από πίσω. Το αίμα ανέβλυσε με πίεση και έλουσε το παιδί. Το πτώμα του αδελφού Στεριανού έπεσε δίπλα στον Χριστόφορο και σπαρτάρησε για λίγη ώρα μέχρι να ξεψυχήσει.’’
Είναι μεγαλούτσικο απόσπασμα, αλλά μου αρέσει η κλιμάκωση και η δράση.
Κύριε Καραντωνίου, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι κάθε χαρά και επιτυχία!
Ο Καραντωνίου Χρήστος γεννήθηκε μια κρύα νύχτα του χειμώνα το 1988. Προσποιείται πως είναι μυστηριώδης για να καλύψει το γεγονός ότι η ζωή του είναι βαρετή και αδιάφορη. Μερικές φορές γράφει ιστορίες και κάποιες από αυτές έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες συλλογές. Έχει κερδίσει και μερικά βραβεία! Το Larry Niven τέσσερις φορές, έναν έπαινο για καλύτερη νουβέλα από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 2020 κ.α. Αυτό είναι το τρίτο προσωπικό του βιβλίο.
0 Σχόλια