Χρήστος Ντικμπασάνης: Ένα ποίημα για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Αποδέσμευση

Σταυρωμένε λαέ της ιερής γης
και της ζωοδότρας θάλασσας
επτά χρόνια το αίμα σου ποτίζει
τις στάχτες των ονείρων σου
Ο ποταμός των δακρύων σου
πλάθει την ιλύ
της λησμονημένης σου ελπίδας
μα την κρύβει
μέσα στις τσέπες του φόβου και της αναστολής
Οι πόθοι σου κείτονται στραγγαλισμένοι
στα ρείθρα των δρόμων της υποταγής
Στα βάθη της ύπαρξης σου
γνωρίζεις την αληθινή ουσία των πραγμάτων
μα δεν τολμάς να ξεστομίσεις την αλήθεια
Θυσιάζεσαι ακούσια στο βωμό
της οδύνης και του ανέμου
που σε χτυπάει αλύπητα
καθώς σε συναντάει αλυσοδεμένο
επάνω στο βράχο της σιωπής
κι ένας μαύρος αετός
κατατρώει το συκώτι των ονείρων σου

Σταυρωμένε λαέ σήμερα θα πυροβολήσουμε
τα όρνεα μ’ ένα όπλο φτιαγμένο από λουλούδια
Θα σπάσουμε τις αλυσίδες σου
με τη βαριοπούλα της διαμαρτυρίας μας
Θα σε λυτρώσουμε, καίγοντας το φόβο σου
με τη λάβα των ματιών μας
Θα σ’ ελευθερώσουμε
απ’ το σκοτάδι του φασισμού,
απ’ τις σκοτεινές εποχές της απώλειας.