‘’Τα βράδια είναι η ψυχή μου ιστιοφόρο
τρέχει σε θάλασσες σε άγνωστα νερά
Κι αν με χτυπάν τα κύματα ποτέ μου δεν μετράω τον πόνο
σαν τον Οδυσσέα χάνομαι σε μέρη μακρινά’’
Κάθε σκέψη μας ένα ταξίδι, κάθε συναίσθημα κάθε μας όνειρο ένα ταξίδι. Άλλοτε κοντινό και εφήμερο άλλοτε μακρινό και ψυχοφθόρο. Από την πρώτη νιότη ως την βαθιά φθορά ο άνθρωπος περιπλανιέται και αναζητά σαν αιώνιος Οδυσσέας εξερευνητής. Νέους δρόμους να πατήσει, νέες εμπειρίες να γνωρίσει, νέους στόχους να κατακτήσει, μια πατρίδα για να ζήσει.
‘’Χίλια ταξίδια το κορμί μα θέλει κι άλλα, πάντα τις ίδιες πεινασμένες διαδρομές
Μοιάζουν τα λάθη μας τα χαράματα πιο μεγάλα, κι είναι μικρές οι φωτεινές μας οι στιγμές’’
Το πνεύμα πάντα πεινασμένο στα χίλια του ταξίδια, με το ανθρώπινο σώμα να ακολουθεί σαν όχημα φθαρτό στα κακοτράχαλα μονοπάτια της ζωής. Σαν αδύναμο σκαρί που παραδέρνει στις φουρτούνες που το χτυπούν.
Μόνη ασπίδα και παρηγοριά του η ένωση με μια αδελφή ψυχή, το μοίρασμα και η επαφή με έναν σύντροφο.
Μια αγκαλιά και ένα χάδι που αξίζει να ζήσει και να παλέψει για αυτό.
‘’Κάποιες φορές κάθομαι μόνος στο σκοτάδι, μ’ ένα τσιγάρο να φωτίζει το κενό Όσα μπορούν να ζήσουνε μόνο μ’ ένα σου χάδι, πάλι μπορούν και να πεθάνουνε γι αυτό’’
0 Σχόλια