Ο ποιητής Δημήτρης Κορπέτης είναι ο σημερινός μας καλεσμένος στις Τέχνες. Πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή, που φέρει τον τίτλο «Χθες, σήμερα και αύριο» από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές», για τις οποίες θα κάνουμε λόγο και στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Κορπέτη, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Είμαι ο Δημήτρης Κορπέτης, είμαι 40 χρονών και μου αρέσει να γράφω, σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα, εμπειρίες και να τα μεταδίδω στους ανθρώπους.
Γιατί γράφετε; Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε, ώστε να κάνετε αυτό το βήμα προς τη λογοτεχνία;
Γράφω γιατί νιώθω ότι είναι μια εσωτερική μου ανάγκη να εκφραστώ, να αποτυπώσω τα βιώματα μου στο χαρτί και σε στίχους.
Δεδομένου ότι το ενδιαφέρον σας στρέφεται και προς το θέατρο, αλλά και προς την ποίηση, ποια τέχνη σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Και οι δύο τέχνες με εκφράζουν πολύ, ίσως η συγγραφή λίγο περισσότερο, γιατί δεν υπάρχουν ωράρια και χρονοδιαγράμματα στην έκφραση και στην αποτύπωση εμπειριών, συναισθημάτων και βιωμάτων. Άλλα και το θέατρο είναι μια πολύ σημαντική τέχνη, που αντιπροσωπεύει την ψυχή μου και τα συναισθήματα μου.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Έμπνευση αποτελεί κατά βάση ο έρωτας για μένα, αλλά και η καθημερινότητα, και η τριβή που γίνεται με τους ανθρώπους και τις ζωές μας.
Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε αυτούσιο σε κάποιο ποίημά σας;
Το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου, που αποτυπώνεται έντονα στα ποιήματα μου, είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας και τι κατάλοιπα αφήνει στη ζωή μου και στις ζωές των ανθρώπων… και η βαθύτερη μου ανάγκη και η ανάγκη των ανθρώπων γενικότερα για συντροφικότητα.
Ποιος θεωρείτε ότι, τελικά, είναι ο σκοπός της ποίησης; Τι έχει να προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο;
Κάποτε έγραψα ένα ρητό πως «η ποίηση γράφει μ’ ένα αδιόρατο στυλό, γεγονότα που συνέβησαν, ή θα συμβούν και είναι πάντα επίκαιρη»… πιστεύω ότι ο ρόλος της ποίησης στις ζωές μας, είναι σαν οδηγός… το πως πορευτήκαμε σαν άνθρωποι, πως εξελισσόμαστε και πως μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας στο μέλλον, με γνώμονα την πλούσια κληρονομιά που μας άφησαν ως παρακαταθήκη οι ποιητές μας.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι με την ολοένα και αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου διαβάζουν βιβλία στις μέρες μας;
Το κλασικό βιβλίο πιστεύω, ελπίζω και εύχομαι ότι δεν θα αντικαταστήσει ποτέ στο βαθμό που φοβόμαστε το διαδύκτιο… είναι άλλη η αίσθηση να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο και πολύ διαφορετική η εμπειρία διαβάζοντας από μια οθόνη… Το βιβλίο σου δημιουργεί εικόνες και σου τονώνει την φαντασία και την δημιουργικότητα… άρα πιστεύω ότι το βιβλίο θα βρίσκεται πάντα στις βιβλιοθήκες μας, στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.
Έχετε πρότυπα ως νέος δημιουργός; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας ποιητές;
Μου αρέσει πολύ ο Καρυωτάκης και η Πολυδούρη… και προσπαθώ να ανακαλύπτω ολοένα και περισσότερους ποιητές… δεν ξέρω αν έχω επηρεαστεί από αυτούς τους δύο μεγάλους μας ποιητές, απλά αφήνω το ένστικτό μου να με οδηγήσει να γράψω.
Είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Τι πιστεύετε; Εσείς στη προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;
Δεν ξέρω αν είναι χρέος του κάθε δημιουργού, αυτό είναι στην κρίση του καθενός αν θέλει να μοιραστεί τα γραπτά του με το κοινό… Θα μιλήσω για μένα, και θα σας πω, ότι ήταν μια πολύ βαθιά μου ανάγκη και επιθυμία, αυτά που έγραφα χρόνια για μένα και τους ανθρώπους να μεταδώσω κομμάτια της ψυχής μου, κι ελπίζω οι άνθρωποι να τους αγγίξουν τα ποιήματα μου και γιατί όχι και να ταυτιστούν.
Ας αναφερθούμε λίγο περισσότερο σ’ αυτό. Πρόκειται, λοιπόν, για μία ποιητική συλλογή, που φέρει τον τίτλο «Χθες, σήμερα και αύριο» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Χθες, σήμερα και αύριο», είναι 30 ποιήματα από διαφορετικές στιγμές της ζωής μου… πάντα με γνώμονα τον έρωτα και την ύπαρξη μας…
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο, αλλά και τη συγκεκριμένη παράσταση για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας;
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από έναν καλό μου φίλο, τον Κυριάκο Κωνσταντινίδη, ο οποίος γνωρίζοντας εμένα, την ψυχοσύνθεση μου και τα γραπτά μου, εμπνεύστηκε πολύ ταιριαστά αυτό τον τίτλο… μου άρεσε πολύ ως τίτλος γιατί εμπεριέχει όλα αυτά που θέλω να πω, μέσα από το Χθες, συνεχίζοντας στο σήμερα και ελπίζοντας για το αύριο… η συγκεκριμένη παράσταση που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου μου, πιστεύω ότι είναι απόλυτα ταιριαστή, με το περιεχόμενο του βιβλίου μου… σε φόντο γκρί και άσπρο, δύο άνθρωποι πορεύονται με γνώμοντα, το Χθες, στο σήμερα και στο αύριο…
Τριάντα «αποσπάσματα» στιγμών της ζωής σας, ενώνονται και κάνουν μια συρραφή ανησυχιών και έκφρασης. Θα μπορούσαμε εν τέλει να παραδεχτούμε πως πρόκειται για μία εξομολογητική κατάθεση ψυχής, ένα προσωπικό ημερολόγιο ζωής;
Είναι ακριβώς όπως το αναφέρεται, μία εξομολογητική κατάθεση ψυχής, ένα προσωπικό ημερολόγιο ζωής… όλα τα ποιήματα μου με εμπεριέχουν, δεν αποκλείνουν καθόλου από μένα και είναι διαλεγμένα ένα προς ένα, γιατί νιώθω ότι είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά μου, τα πιο πονεμένα, τα πιο δουλεμένα, με μεράκι, όρεξη, φαντασία, συναίσθημα και λέξεις… είμαι αυτά που γράφω και θέλω να τα μεταδώσω σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Ποίηση άλλοτε ομοιοκατάληκτη και άλλοτε ελεύθερη, ολογόστιχη κατά το πλείστον και πρωτοπρόσωπη, περιεκτική, αν και επαρκώς περιγραφική, γεμάτη εικόνες και συναισθήματα. Υπάρχουν κρυφά μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σας αυτού;
Η Ποίηση νιώθω ότι πάντα κρύβει κάτι το αδιόρατο πίσω από τις λέξεις… έτσι και στα δικά μου ποιήματα, κάθε φορά που τα διαβάζω, ανακαλύπτω και κάτι καινούργιο… σίγουρα υπάρχουν κρυφά νοήματα, που άλλες φορές γίνονται φανερά κι άλλες φορές περιμένουν από τον αναγνώστη να αποδικωποιήσει, τις λέξεις, τις στροφές, τις ρήμες και τους στίχους.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Το βιβλίο μου απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, σε παιδιά και σε εφήβους, κι ίσως στα παιδιά επειδή είναι πιο καθαρά, μπορούν να αγγίξουν περισσότερο τις ψυχές τους… και στους εφήβους, σ’ αυτή τη δημιουργική αλλά συνάμα και δύσκολη φάση της ζωής τους, νιώθω ότι θα ταυτιστούν, θα ονειρευτούν και θα πάρουν μια ανάσα για το επόμενο βήμα της ζωής τους που είναι η ενηλικίωση.
Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές»; Θεωρείτε πως ένας καλός οικοδεσπότης συμβάλει σημαντικά για την περαιτέρω προώθηση του έργου ενός συγγραφέα;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένος από τις Συμπαντικές Διαδρομές και επειδή ακριβώς είμαι στο κομμάτι της αυτοέκδοσης, αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να επιλέξω εγω ανάμεσα σε δεκάδες ποιήματα μου, πια θα πρωτοβγούν στο φως… είναι ακριβώς όπως το φανταζόμουν και αυτό φυσικά βοήθησαν οι Συμπαντικές Διαδρομές, συμβάλλοντας στα μέγιστα για την υλοποιήσηση αυτού του βιβλίου.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Αυτή τη στιγμή δεν σχεδιάζω κάποια παρουσίαση στον κοντινό μέλλον… Ελπίζω όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να πραγματοποιήσω μια δεύτερη προσωπική παρουσίαση, στη Λεμεσό της Κύπρου, στην πόλη που ζω τα τελευταία χρόνια και ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου και στην ιδιαίτερη μου πατρίδα, την Θεσσαλονίκη. Το γεγονός αυτό, θα μου δώσει πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Προς το παρόν, ακολουθώ την πορεία του πρώτου μου βιβλίου κι ελπίζω ότι πορεύεται πολύ όμορφα… Όμως γράφω συχνά πυκνά, όταν μου δίνεται το ερέθισμα για έμπνευση και δεν σας κρύβω ότι έχω ήδη έτοιμα αρκετά ποιήματα για την δεύτερη ποιητική συλλογή μου, όταν αυτή υπάρξει.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι να συνεχιστεί αυτό το όμορφο ταξίδι, της συγγραφής και των εκδόσεων και οι άνθρωποι να διαβάζουν με χαρά και λαχτάρα όλο και περισσότερα βιβλία.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Διαδρομές
Και πάλι σταλάζει μιά ελπίδα,
πως σήμερα δεν θα μοιάζουν όλα ίδια...
θα είμαι εκεί και θα γελάω,
χωρίς ένα δάκρυ πια να μετράω...
να μπω μες το πλήθος και να φωνάξω ίσως...
είμαι εδω, δε μ’ ακούει κανείς;
μη χάνεις το νόημα μιας διαδρομής
Έλα κοντά μου και ζήσε με πάλι,
σ’ ένα τοπίο μες το ακρογιάλι.
Δώσε μου νόημα στη πικρή τη ζωή μου,
αλάτι μη βάλεις ξανά στη πληγή μου
Δώσε φιλιά, αγάπη και πόθο, ένα σκοπό,
να χτυπάω, να νιώθω..
πως τίποτα πάλι δεν πήγε χαμένο,
κι όλο αγωνίζομαι για μένα τον ξένο.
Σ’ αγαπάω, κι ας μη το βλέπεις,
δεν υπάρχει πια νομοθέτης,
να ορίζεις ποιον θέλεις και ποιον αγαπάς,
γι’ αυτό δίχως λόγο, πάψε πια να πονάς...
μπαλόνια πολύχρωμα και πάλι θα σπάσω, να γελάσει η
καρδούλα μου και να ησυχάσω...
να μη με αγχώνει πια η επόμενη μέρα, να βλέπω ευθεία,
σε μια καλημέρα.
Σε θέλω, μα δεν πειράζει κι ας με τρώει το αγιάζι.
Κι αυτό θα περάσει, καρδιά μου μπορείς, θαρρώ κάποιος
θα ‘ρθει, παρτίδα να βρεις...
Δημήτρης πάλι είμαι και -ναι- συνεχίζω,
μ’ ένα σημάδι στο κόσμο, εσένα γνωρίζω...
Αγώνα πάλι δίνω, για μένα τον φίλο, να μπω μες τη μάχη
και να φωνάξω υπάρχει,
ελπίδα για μένα και όνειρα ξένα...
πέφτω, γελάω, σηκώνομαι, μιλάω... λ
εφτά δίχως ήθος, ανάσα στο πλήθος, αλήθειες σε ψέμα,
λιμάνι κανένα...
λαχτάρα κι ευχή, χωρίς φυλακή.
Θα ζήσω ρε φίλε, και σήμα μου δίνε,
θα είμαι ιππότης, μπροστάρης, στρατιώτης...
Θεός μου μιλάει και συνέχεια ρωτάει,
μπορείς και το ξέρεις,
γι’ αυτό επιμένεις...
Κύριε Κορπέτη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ σας ευχαριστώ θερμά.
Βιογραφικό:
Ο Δημήτρης Κορπέτης γεννήθηκε το 1982 στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε στο κέντρο της πόλης και στον Τρίλοφο, τη γενέτειρα του.
Σπούδασε στο θεατρικό εργαστήρι Βασίλης Διαμαντόπουλος.
Έχει συμμετάσχει σε ερασιτεχνική θεατρική παράσταση με την ομάδα Δραμαμύνη στο έργο του Μπόστ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».
Τα τελευταία χρόνια ζει στη Λεμεσό της Κύπρου.
Αυτή είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
0 Σχόλια