Η συγγραφέας Ειρήνη Κουρουνιώτη έχει φιλοξενηθεί και στο παρελθόν στις Τέχνες. Αυτή τη φορά αφορμή της ακόλουθης συνέντευξης στέκεται το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Η Μονμάρτ των Αθηνών» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Κουρουνιώτη, καλώς ήρθατε για ακόμη μια φορά στις Τέχνες. Με νέο βιβλίο αυτή τη φορά, αλλά και με νέο εκδοτικό σπίτι. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Είμαι πολύ χαρούμενη και ευγνώμων που μου δώσατε την ευκαιρία να βρεθώ ξανά εδώ και να σας παρουσιάσω το καινούριό μου μυθιστόρημα, τη Μονμάρτ των Αθηνών μου. Μετά από ενάμιση χρόνο που βρισκόταν στο συρτάρι, πλέον βρήκε τον δρόμο της στον κόσμο της έκδοσης και σας ευχαριστώ θερμά για τον χώρο που της δίνετε να ξεδιπλώσει τις πιο μύχιες πτυχές της!
Τελικά η συγγραφή για εσάς είναι ένα δημιουργικό μικρόβιο που δεν επιδέχεται θεραπείας;
Θα έλεγα πως ναι! Από τότε που ξεκίνησα να γράφω, οι ιδέες δεν με εγκατέλειψαν ούτε για μια στιγμή. Επίσης, αποφάσισα συνειδητά να εξελίξω το δημιουργικό μου, όπως λέτε, μικρόβιο κάνοντας ένα μεταπτυχιακό πάνω στη δημιουργική γραφή. Χάρη σε αυτό, όσα έχω μάθει και εξελίξει θα συνεχίσουν να με συντροφεύουν για πολύ καιρό ακόμα.
Επιλέγετε να εκφράζεστε μέσω των πολυσέλιδων μυθιστορημάτων. Είναι τελικά αυτό το είδος της λογοτεχνίας που σας αρέσει να υπηρετείτε αποκλειστικά;
Μέχρι στιγμής όντως τα βιβλία μου αγγίζουν έναν… εύλογο αριθμό σελίδων (γέλια)! Ήταν μια πολύ συνειδητή επιλογή, εφόσον ήθελα στις ιστορίες μου να χωρέσω κι άλλα πράγματα πέραν του κλασικού τριπτύχου αρχή-μέση-τέλος. Ήθελα να πλάσω τα ψυχογραφήματα των ηρώων, να τους δώσω χώρο να υπηρετήσουν τη δράση της αφήγησης και όλα αυτά αναγκαστικά θα χρειάζονταν έναν συγκεκριμένο όγκο. Παρόλο όμως που αισθάνομαι πολύ άνετα να υπηρετώ αυτό το είδος λογοτεχνίας, δεν θέλω να βάζω μεζούρα στις δυνατότητές μου. Περιμένω να με εκπλήξω ευχάριστα σχετικά με το τι άλλο μπορώ να κάνω λογοτεχνικά!
Ποιες οι εντυπώσεις σας μέχρι τώρα από τον χώρο του βιβλίου; Υπάρχει ανταπόκριση και ενδιαφέρον από την πλευρά του αναγνωστικού κοινού ώστε να έρθει σε επαφή με νέα βιβλία και νέους συγγραφείς;
Ο χώρος μας είναι εξαιρετικά απαιτητικός και ανταγωνιστικός, αλλά επίσης βρίθει από κόσμο και κυρίως νεαρά παιδιά που έχουν στραφεί με πολλή όρεξη και αγάπη σε αυτό το μαγικό είδος που λέγεται βιβλίο, όχι μόνο αναγνωστικά αλλά και συγγραφικά. Επίσης, από την ανταπόκριση στα φεστιβάλ, βλέπουμε ότι υπάρχει όρεξη και επιθυμία να στηρίξει ο κόσμος τον κλάδο μας και να μας δώσουν ευκαιρίες, γεγονός πολύ σημαντικό ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε.
Η κρίση αναμφίβολα έχει επηρεάσει σημαντικά την τέχνη και φυσικά τη λογοτεχνία. Μπορεί σήμερα ένας συγγραφέας να βιοποριστεί αποκλειστικά από τα έργα του;
Δεν υπάρχει μόνο δυσκολία στην αγοραπωλησία των βιβλίων, καθώς το αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι μικρό, αλλά και εξαιτίας της υπερπληθώρας των τίτλων που βγαίνουν κάθε χρόνο. Είναι δύσκολο να επιλέξεις μερικούς συγγραφείς που θα ακολουθείς πιστά αναγνωστικά, κι αυτό σε συνδυασμό με τον όγκο των επίσης ποικίλων μεταφρασμένων βιβλίων που έρχονται από το εξωτερικό. Δυστυχώς, χωρίς τα κατάλληλα μέσα και τον χρόνο, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ως δημιουργός και να έχεις έσοδα κατάλληλα για βιοπορισμό. Υπάρχουν όμως συγκεκριμένοι συνάδελφοι που το έχουν καταφέρει κι αυτό είναι προς τιμήν τους.
Ως έμπειρη συγγραφέας πλέον, τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που επιθυμεί ν’ ασχοληθεί με την συγγραφή;
Πρώτα απ’ όλα, να είναι εντατικός αναγνώστης. Να ανοίγει συνεχώς την γκάμα των συγγραφικών δημιουργών, όπως και των λογοτεχνικών ειδών, για παράδειγμα να μη διαβάζει μόνο μυθιστορήματα αλλά και διηγήματα και ποίηση. Ως συγγραφέας, πρέπει να ξέρει ακριβώς τι θέλει να πει, τι θέλει να μοιραστεί με τους αναγνώστες του ως συγγραφικό υποκείμενο. Κι επίσης, πολύ σημαντικό, πρωτίστως να αγαπά πολύ τις ιδέες του και τα πνευματικά του παιδιά ανεξαρτήτως των σχολίων που μπορεί να δεχτεί ή των δυσκολιών που θα συναντήσει στην πορεία του. Μόνο έτσι θα παλέψει μέχρι τέλους για τη δικαίωση και την ανταμοιβή.
Το προηγούμενο βιβλίο σας είχε την απήχηση που περιμένατε; Θεωρείτε ότι το νέο σας βιβλίο θα πάει το ίδιο καλά όπως και το προηγούμενο;
Το αναγνωστικό κοινό δεν με γνώριζε. Όμως, με το Κόκκινο Είδωλο έκανα την αρχή ώστε να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στην ελληνική λογοτεχνική δημιουργία και τέχνη. Ως έργο μιας πρωτοεμφανιζόμενης, θεωρώ ότι πήγε πολύ καλά με βάση τα ελληνικά αναγνωστικά δεδομένα. Προσδοκώ ότι η Μονμάρτ θα τα πάει εξίσου καλά ή και καλύτερα ακόμα, αφού υπάρχει σαφέστατα εξέλιξη στο γράψιμό μου και στον τρόπο με τον οποίο πλέον κινούμαι ως συγγραφέας στον χώρο.
Τελικά, τι θεωρείτε ότι παίζει το σημαντικότερο ρόλο στην εμπορικότητα ενός βιβλίου, η θεματολογία του, η αξία του ως περιεχόμενο ή το όνομα του συγγραφέα το οποίο το συνοδεύει;
Ο συνδυασμός όλων αυτών που μόλις αναφέρατε. Καθώς έχουν κερδίσει έδαφος τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα βιβλία προωθούνται πλέον με πιο διαδραστικό και ελκυστικό τρόπο, αλλά το κοινό επιζητεί εξίσου και τον ίδιο τον συγγραφέα μέσα από βιβλιοπαρουσιάσεις και φεστιβάλ. Όσον αφορά το περιεχόμενο, σίγουρα παίζει ρόλο η θεματολογία, το αν καταπιάνεται δηλαδή ένα βιβλίο με ένα πιασάρικο ή επίκαιρο θέμα, αλλά σαφέστατα δεν αποτελεί μονόδρομο για το εάν θα αγοράσεις ένα βιβλίο ή όχι.
Αυτή τη φορά η ιστορία σας μας ταξιδεύει στα Εξάρχεια, όπως μαρτυρεί, αν και όχι τόσο ξεκάθαρα, ο τίτλος του βιβλίου σας. Τι σχέση μπορεί να έχει όμως η Μονμάρτ της Γαλλίας με τον πραγματικό τόπο που περιγράφετε, τα Εξάρχεια;
Η Μονμάρτ των Αθηνών είναι μια ονομασία που χαρακτήριζε πιο παλιά τη συνοικία των Εξαρχείων στο κέντρο της Αθήνας, λόγω του μποέμικου στυλ και της συρροής των καλλιτεχνών σε συγκεκριμένα στέκια. Η πρόκληση για μένα σαν δημιουργό ήταν να απαντήσω μέσα από το βιβλίο στην ερώτηση που μου κάνετε: μπορούν να συνδυαστούν ή να συνυπάρξουν αυτά τα δύο εντελώς διαφορετικά μέρη, πάντα με βάση τα τωρινά δεδομένα; Τα Εξάρχεια που καίγονται κάθε χρόνο από τα επεισόδια και τις μολότοφ διατηρούν ακόμα εκείνη την μποέμικη και καλλιτεχνική αύρα που χαρακτηρίζει έως και σήμερα τη γαλλική Μονμάρτ;
Ας πάρουμε την ιστορία σας από την αρχή. Το βιβλίο σας έχει τον τίτλο «Η Μονμάρτ των Αθηνών» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής». Γιατί επιλέξατε να δώσετε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο σας;
Επέλεξα αυτή την ονομασία για να αποδώσω το «πάντρεμα» των δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Στο πρώτο μέρος, η πρωταγωνίστρια διαμένει στη Μονμάρτη, το καλλιτεχνικό άντρο της Γαλλίας, μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Εξάρχεια. Μένει να διαπιστώσουμε εάν θα τα νιώσει σαν το σπίτι της.
Πείτε μας δυο λόγια για την υπόθεση του έργου.
Μια Γαλλίδα σεφ, η Ινέζ Μπονέ, αποφασίζει να φύγει από το Παρίσι και να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Αθήνα, όπου η Ελληνίδα γιαγιά της τής έχει αφήσει κληρονομιά ένα σπίτι στα Εξάρχεια, απέναντι από το Πολυτεχνείο. Βρισκόμενη στην καρδιά των γεγονότων, έρχεται σε επαφή με όλες τις καταστάσεις που έχουν σημαδέψει το κέντρο των Αθηνών τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό, την αύξηση της εγκληματικότητας και το ζήτημα της προστασίας του πολίτη. Ταυτόχρονα, δίνονται ποικίλες λεπτομέρειες για την προσωπική και οικογενειακή της ζωή, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μέσα σ’ ένα εργασιακό περιβάλλον πλήρως ανδροκρατούμενο.
Το βιβλίο σας, όπως κι η ίδια ομολογείτε, εμπεριέχει πολλά κομμάτια δικά σας, εμφανιζόμενα με τη μορφή προβληματισμών που αφορούν την έκρυθμη κατάσταση στη χώρα μας, τον ρατσισμό στα επαγγέλματα που σχετίζεται με το φύλο και την εργασιακή εμπειρία, τη δυσκολία ειλικρίνειας και ενσυναίσθησης στις διαπροσωπικές σχέσεις και πολλά άλλα. Παρόλ’ αυτά, δίνετε έναν αισιόδοξο επίλογο στον αναγνώστη σας. Η ομορφιά είναι ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ, αν έχεις τα μάτια και την καρδιά σου ανοιχτή. Αυτή είναι η προσωπική σας γραμμή ζωής ή ως συγγραφέας ακολουθείτε την ασφαλή οδό για να ευχαριστήσετε την προσδοκία του αναγνώστη για ένα όμορφο κι ευχάριστο τέλος;
Προσωπικά για μένα, το ευχάριστο κι όμορφο τέλος δεν είναι αυτοσκοπός. Η ίδια η ιστορία με καθοδηγεί και, όταν βλέπω πως οι ήρωές μου έχουν κάνει κάποια βήματα προς την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, αποφασίζω πολύ συνειδητά να τους χαρίσω το happy ending. Όσο για όλα τα παραπάνω κομμάτια και τους προβληματισμούς, ποτέ δεν με άφησαν ασυγκίνητη. Έχω ζήσει τον φόβο του να κυκλοφορώ μόνη μου το βράδυ στο κέντρο της πόλης, έχω δεχτεί ψυχολογική και λεκτική βία από συναδέλφους και εργοδότες. Από τη φύση μου δεν ήμουν αισιόδοξη, κατάλαβα όμως πως πάντα οι άνθρωποι βρίσκουμε τον δρόμο μας. Γι’ αυτό και θέλω μέσω των διαδρομών των ηρώων μου να τους υπενθυμίζω πόση δύναμη κρύβουμε μέσα μας, ώστε να προχωράμε στη ζωή.
Υπάρχει κάποιο από τα πρόσωπα του βιβλίου σας στο οποίο καθρεφτίζονται στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητάς σας;
Μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης που χρησιμοποιεί η κεντρική πρωταγωνίστρια, η Ινέζ Μπονέ, μού δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω κάποια δικά μου κομμάτια με τα δικά της. Είμαστε και οι δύο δυναμικές με τον δικό μας τρόπο, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις δεν κάνουμε πέρα την ευαισθησία μας, μας αρέσει η δουλειά, αγαπάμε απόλυτα, ψυχή τε και σώματι.
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεστε κυρίως;
Πιστεύω ότι το βιβλίο προορίζεται για άτομα άνω τον δεκαοχτώ ετών, αφού αρκετές φορές χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω σκληρή γλώσσα για την περιγραφή κάποιων καταστάσεων.
Εκδόσεις «Ελκυστής» αυτή τη φορά. Είστε ευχαριστημένη από την μέχρι τώρα συνεργασία σας;
Οι Εκδόσεις Ελκυστής έδωσαν την ευκαιρία πρώτα στο βιβλίο μου να εκδοθεί και μετά σε εμένα την ίδια που είπα τη γνώμη μου ελεύθερα για το πώς φανταζόμουν το εξώφυλλο, κάποιες ιδέες για προώθηση κλπ. Η συνεργασία μας είναι άψογη και εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι.
Προγραμματίζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Δεν έχω να σας ανακοινώσω κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία για βιβλιοπαρουσίαση. Προς το παρόν, η «Μονμάρτ των Αθηνών» συμμετέχει στην αθηναϊκή γιορτή του βιβλίου, στο Πεδίον του Άρεως μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου. Συγκεκριμένα, θα τη βρείτε στο περίπτερο 177 των Εκδόσεων Ελκυστής και σίγουρα θα πετύχετε κι εμένα κάποια στιγμή εκεί για υπογραφές!
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο;
Έχω ολοκληρώσει το πρώτο μου παιδικό παραμύθι σε συνεργασία με μια πολύ αγαπημένη μου φίλη και εξαιρετική εικονογράφο. Μόλις ολοκληρωθούν οι απαραίτητες γραφειοκρατικές διαδικασίες, θα προχωρήσουμε στην επίσημη έκδοσή του. Ελπίζω να έχετε νέα μου για το συγκεκριμένο πόνημα σύντομα!
Ποια θα ήταν αυτή τη φορά η ευχή σας για το μέλλον.
Να έχουμε υγεία και αντοχή να αντεπεξέλθουμε σε όλα αυτά τα άσχημα που λαμβάνουν χώρα γύρω μας. Να μη χάνουμε ποτέ την ελπίδα και να βλέπουμε φως ακόμα και στις πιο ζοφερές στιγμές.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Εσείς το ξέρατε πως η φωτιά μυρίζει;
Εγώ όχι. Δεν το ήξερα. Παρόλο που μια ζωή ήμουν σκυμμένη πάνω από αναμμένες εστίες, ανάμεσα σε τηγάνια που κάπνιζαν και πρώτες ύλες σβησμένες με αλκοόλ, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως η φωτιά αυτή καθαυτή, είχε τη δική της ξεχωριστή μυρωδιά.
Από τότε που γεννιόμαστε, οι άνθρωποι μαθαίνουμε να λειτουργούμε με όλες τις αισθήσεις μας. Προσωπικά όμως θεωρώ πως στην όσφρηση ανήκουν δικαιωματικά τα πρωτεία της βασίλισσας των αισθήσεων. Γιατί η όσφρηση είναι αλάνθαστη σε σχέση με τις άλλες. Δεν μπερδεύει ποτέ το είναι με το φαίνεσθαι, ενώ τα μάτια έχουν τη συνήθεια να ξεγελιούνται. Ακόμα και όταν σου ψιθυρίζουν παθιασμένα ερωτόλογα στο αυτί, δεν πέφτεις εύκολα στο κρεβάτι αν δεν σου αρέσει η μυρωδιά του εραστή σου. Ακόμα και αν χαϊδέψεις με τον αντίχειρά σου την καινούριά σου τσάντα, η μύτη σου πιάνει στον αέρα ότι το δέρμα της δεν είναι γνήσιο. Και όταν τρως μια πιρουνιά από το καλύτερο Βοδινό Βουργουνδίας, συνήθως νεύεις καταφατικά ότι ναι, είναι έτοιμο να περάσει το πάσο. Και μένεις να αναρωτιέσαι γιατί άραγε πλανάται στον αέρα η μυρωδιά καμένου...
Καμένο... Η μυρωδιά του καμένου μπορεί να μεταφραστεί με ποικίλους τρόπους: είναι ο πάτος της κατσαρόλας που άρπαξε, το τσιγάρο που σβήστηκε βίαια στο τασάκι, το καταπράσινο πεύκο που έγινε μαύρα καυσόξυλα και πουλήθηκε σε εξευτελιστική τιμή... Το καμένο ναι, μυρίζει. Η φωτιά, όμως;
Τα δύο άκρα... Η φωτιά δεν είναι σαν το νερό. Το νερό δεν έχει μυρωδιά, όμως αποτελεί πηγή ζωής και αρέσει ανεξαιρέτως σε όλους. Έχει τη δύναμη να σε εξαγνίσει μετά από μια κουραστική μέρα ή όταν πηγαίνεις σ’ ένα νησί για διακοπές. Ενώ η φωτιά... δεν κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά... Αντιθέτως... έχει τη δύναμη – ή την κατάρα – να καταστρέψει... Και αντί για χαρά και ζωή, ξερνάει λύπη και... θάνατο...
Το κτίριο μπροστά μου καίγεται. Δεν έχω τη δύναμη να κουνηθώ και να φύγω μακριά από το αποτρόπαιο θέαμα. Τα πόδια μου μοιάζουν καρφωμένα στο έδαφος και δεν παύω να σκέφτομαι πως η ατμόσφαιρα γύρω μου, μες στη βρόμα και τη στάχτη, μυρίζει όντως θανατίλα. Τα μάτια μου δακρύζουν από το κάψιμο. Και από τον πόνο της καρδιάς μου που έχει γίνει κομμάτια.
Σωριάζομαι καταμεσής του δρόμου, πάνω σε σκουπίδια και κομμάτια σπασμένων γυαλιών. Μπήγονται στα γυμνά μου πόδια και όμως δεν αντιλαμβάνομαι τον πόνο. Γιατί το μόνο που έχει σημασία εκείνη τη στιγμή είναι ότι τα όνειρά μου, γι’ άλλη μια φορά, έγιναν αποκαΐδια...
Κυρία Κουρουνιώτη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή να ξαναβρεθώ στις Τέχνες και για την πολύ ωραία μας συζήτηση! Να είστε καλά και καλό φθινόπωρο!
Βιογραφικό:
Η Ειρήνη Κουρουνιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1995. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου Κέρκυρας. Έχει ασχοληθεί με το μάρκετινγκ, τη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και την ειδική αγωγή σε παιδιά και σε νέους. Μιλάει τρεις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά), αγαπάει τα ζώα, τη γυμναστική και τον κινηματογράφο.
Από το 2020 γράφει ασταμάτητα, ενώ παράλληλα παρακολουθεί το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή κυκλοφορεί και το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Κόκκινο Είδωλο.
Facebook:Ειρήνη Κουρουνιώτη/Eirini Kourounioti
Instagram: irene.kour
0 Σχόλια