Βιβλιοκριτική: "Η φραουλίτσα που δεν ήθελε να κοκκινίσει" της Δέσποινας Σπυροπούλου

Συγγραφέας: Δέσποινα Σπυροπούλου
ISBN: 9786182380260
Εκδόσεις: ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης: Ιανουάριος 2024
Σελίδες: 30

Εικονογράφηση: ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ ΔΩΡΟΘΕΑ

Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Τούτο εδώ το παραμύθι είναι λιγάκι παράξενο και θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ.

Είναι ένα παραμύθι που προσωποποιεί τα συναισθήματά μας, ένα παραμύθι για μια φαραουλίτσα που ενώ θα έπρεπε να είναι κόκκινη και νόστιμη πολύ, εκείνη δεν ήταν. Ενώ όλοι θα περιμέναμε να είναι γλυκιά, εκείνη ήταν ξινή.

Ναι καλά διαβάσατε μικροί μου φίλοι, ήταν μια ξινούλα φράουλα, μα μη στενοχωριέστε. Θα σας διηγηθώ την ιστορία της και στο τέλος όλοι εσείς που τη διαβάζετε, θα έχετε στα προσωπάκια σας ένα όμορφο χαμόγελο γεμάτο ευτυχία.

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν λοιπόν όπως ανέφερα παραπάνω, μια φραουλίτσα που η μαμά της την αγαπούσε πάρα, μα πάρα πολύ, αν και είχε ιδιαιτερότητες όπως όλοι μας. Ήταν μια ιδιότροπη φραουλίτσα, λίγο γκρινιάρα, λίγο παραπονιάρα, μια φραουλίτσα αγέλαστη, πεισματάρα, ξινούλα και καθόλου κόκκινη! Ο μόνος λόγος που γινόταν κόκκινη, ήταν από θυμό και μόνο!

Η μαμά της, είχε πάρα πολλές φορές με την αγκαλιά της, τα φιλιά της και τα γλυκά της λόγια προσπαθήσει να μάθει στην φραουλίτσα να είναι χαμογελαστή και γλυκιά, μα εκείνη δεν ήθελε.

Ώσπου μια μέρα, βρέθηκε στο δρόμο της ένα σκουληκάκι, έπειτα από λίγο μια μέλισσα και τέλος ένα μυρμηγκάκι, που με τα λόγια τους τα διδακτικά, κατάφεραν να βοηθήσουν τη φραουλίτσα της ιστορίας μας, να αποδεχτεί τη φύση της, να αποδεχτεί την αγάπη, να την κάνει κτήμα της και επιτέλους να γίνει μια όμορφη, κόκκινη, τρυφερή και πολύ γλυκιά φράουλα όπως της αρμόζει!

Σε αυτό το σημείο, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες μου σκέψεις. Πολλά παιδιά ανάμεσα σας γκρινιάζουν εύκολα, θυμώνουν εξίσου εύκολα, πεισμώνουν και βγάζουν στην επιφάνεια άσχημα συναισθήματα. Όμως, όταν τους δείξουμε αγάπη, όταν τα αγκαλιάσουμε, τους δώσουμε χώρο και χρόνο να καταλάβουν με υπομονή και επιμονή όλα όσα αρνητικά συναισθήματα τροφοδοτούν ερήμην τους, τότε θα βγουν στην επιφάνεια τα καλύτερα πράγματα που φιλοξενεί η καρδιά τους, με πρώτα από όλα την αγάπη!!!

Έτσι και η φραουλίτσα της ιστορίας μας, κατάφερε να εκδηλώσει την αγάπη της, να γίνει ευχάριστη, χαρούμενη και αγαπητή φράουλα τόσο για τη μαμά της όσο και για τους φίλους της, μα πάνω από όλα για τον εαυτό της!

Γιατί μικροί μου φίλοι, όταν βελτιώνουμε τον χαρακτήρα μας, σίγουρα έχει αντίκτυπο στους αγαπημένους μας, μα περισσότερο έχει αντίκτυπο στον ίδιο μας τον εαυτό και μας κάνει καλύτερο άνθρωπο πρώτα για εμάς τους ίδιους και έπειτα για όλους τους άλλους!

Αφήνοντας στην άκρη τα αρνητικά συναισθήματα, δημιουργούμε άπλετο χώρο για τα θετικά και η ζωή μάς προσφέρει ευτυχία και χαμόγελα. Κάντε λοιπόν και εσείς το ίδιο. Συρρικνώστε τα αρνητικά συναισθήματα που σας περιτριγυρίζουν και τότε και μόνο τότε ο χώρος που δημιουργείται θα κατακλιστεί από χαρά, από ανέμελα γέλια, από ευτυχία, καλοσύνη και τόσα άλλα θετικά συναισθήματα!!!

Εικονογράφηση: Δωροθέα Χαρίτωνος

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Μια φραουλίτσα, μμμ, πολύ παραπονιάρα, αγέλαστη, ξινούτσικη, αλλά και πεισματάρα, κοκκίνιζε μονάχα απ’ το κακό της κι απ’ τον μεγάλο τον θυμό της.

Της μανούλας της η αγκαλιά, που ήταν πάντα ανοιχτή μα και “βαθιά”, δεν έπαυε στιγμή να της θυμίζει, πως η μαμά της είναι πάντα εκεί να τη στηρίζει!

Το Ανεστάκι, το επίμονο το σκουληκάκι μας, η μελισσούλα μα και το ακούραστο το μυρμηγκάκι μας, κατάφεραν να τη “ζεστάνουν” και τη ζωή της να γλυκάνουν!

Και κόκκινη, ολοκόκκινη, παιδιά, μοίραζε αγάπη με τη γεύση της –τώρα πια τη γλυκιά– μα και με τα κουκουτσάκια της τα γόνιμα, τα παραγωγικά!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου:

Η Δέσποινα Σπυροπούλου, κατά κόσμον σχολείου κυρία Νούλη, ταξιδεύει 35 χρόνια με παιδιά μέσα στο σχολείο και έξω από αυτό, με όχημα την τέχνη και τη φαντασία, «κι όπου μας βγάλει», λέει. Ακόμη λέει πως, αν δεν γινότανε δασκάλα… θα γινότανε δασκάλα!

Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός βιολογικού παιδιού, του Ιωάννη και εκατοντάδων παιδιών της καρδιάς της. Γεννήθηκε από την Κυριακή και τον Γεώργιο Σπυρόπουλο στο Άργος Ορεστικό τον Γενάρη του 1964, εκεί που η απέραντη μάνα φύση και ο ανοιχτός και “γενναιόδωρος” ορίζοντας, την “προόρισαν” να είναι ελεύθερη κι ονειροπόλα! Σκάρωνε πάντα ιστορίες και παραμύθια και τα χάριζε στα παιδιά της καρδιάς της, στα σχολιαρούδια της, τα μαθητούδια της και τα ανέβαζε με αυτά στη σκηνή και στο πάλκο και γέμιζε το σχολείο ανάσες καθαρτικές, εξαγνιστικές, σωστικές, απελευθερωτικές, λυτρωτικές.

Τα ανέβαζε με λυτρωτική αύρα καλλιτεχνική και δημιουργική πνοή, που στο διάβα τους κατάφερναν να παρασύρουν καθετί μικρόκαρδο, που συναντούσαν στην αρχή του σχολικού διαδρόμου και να το φτάνουν στο τέλος του μεγάλο, πολύ μεγάλο!

Έχει κυκλοφορήσει ήδη ένα παραμύθι με τίτλο «Χμμ! Πώς να φτιάχνεται η ΑΓάΠΗ;» Ο Ιωάννης της, ο γιος της, το φως των ματιών της, όπως η ίδια τον αποκαλεί, της είπε ότι ως παιδί θα ήθελε πολύ να είχε διαβάσει τα παραμύθια της και της ζήτησε να τα εκδώσει για όλα τα παιδιά, μικρά μα και μεγάλα σαν κι αυτόν!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.