Βιβλιοκριτική: "Η λεβάντα που μου χάρισες… μαράθηκε" της Νικόλ Καστόρα

Η λεβάντα που μου χάρισες… μαράθηκε

Συγγραφέας: Νικόλ Καστόρα
ISBN: 9786182390672
Σελίδες: 220
Ημερομηνία Έκδοσης: 11/2024

Εκδόσεις: Διάνοια

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Σ’ έναν κόσμο που περιβάλλεται από εγωισμούς και ίντριγκες, από προσωπικά μυστικά και φιλοδοξίες, ποιος ο ρόλος της αγάπης; Υπάρχει αγάπη γύρω μας και αν ναι πόσο αληθινή μπορεί να είναι; Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται; Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της; Έχει τη δυνατότητα να εκδηλωθεί φανερά κι αν το επιχειρήσει πόσο καταστροφικά μπορεί αυτό να λειτουργήσει εις βάρος της; Πόσο ευεργετική μπορεί να είναι ταυτόχρονα όταν θυσιάζεται για το καλό εκείνων που πιστεύουν στην ουσία της και καρπώνονται άφοβα τα πολύτιμα αγαθά της ακόμα και με τον κίνδυνο να χάσουν τα πάντα εξαιτίας του ενθουσιασμού τους; Αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα θα απασχολήσουν έντονα τον αναγνώστη του μυθιστορήματος με τίτλο «Η Λεβάντα που μου χάρισες μαράθηκε» της πρωτοεμφανιζόμενης στα γράμματα Νικόλ Καστόρα που κυκλοφορεί ήδη από τον Νοέμβριο του 2024 από τις εκδόσεις «Διάνοια».

Η ιστορία του βιβλίου, όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλό του, είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Συγκεκριμένα, εστιάζει στην περιπέτεια ενός ερωτευμένου ζευγαριού που πέρασε πολλά, δοκιμάστηκε αρκετά, πόνεσε ακόμα περισσότερο, θυσιάστηκε και πληγώθηκε από την ίδια τη δύναμη της αγάπης του, ωστόσο κατάφερε να αντέξει στον χρόνο και στο τέλος να ευτυχίσει. Η πλοκή της είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, καθηλωτική και πρωτότυπη, με γρήγορη και έξυπνη πλοκή, ευκολοδιάβαστη, με πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, με ανατρεπτικές κι εντυπωσιακές εξελίξεις, με απρόβλεπτα γεγονότα και μυστήριο, ωστόσο με ένα αίσιο και αρκετά ρομαντικό τέλος που αναμφισβήτητα χαροποιεί τον αναγνώστη και, αν μη τι άλλο, τον καθησυχάζει.

Η υπόθεση μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1899. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένας διάσημος ζωγράφος, ο Έντουαρντ Λο, ο οποίος περιγράφεται χρόνια παντρεμένος με μία γυναίκα που δεν αγαπά. Ο ξαφνικός έρωτάς του για τη Σεσίλια Σμιθ θα ανατρέψει τα δεδομένα της ζωής του, η οποία φαίνεται πια να αποκτά υπαρκτό νόημα ύπαρξης και μάλιστα πολύ σημαντικό. ‘Ώσπου το γράμμα που ξαφνικά παραλαμβάνει στα χέρια του από τη μητέρα της αγαπημένης του διαλύσει τα πάντα μονομιάς. Είναι αυτό που θα τον σακατέψει ψυχικά και σωματικά, αφού για έξι ολόκληρα χρόνια θα τον εγκλωβίσει σε μία θλιβερή μοναξιά, στα δίχτυα μιας απάτης που στήθηκε εις βάρος του και εις βάρος της αγαπημένης του με απώτερο σκοπό τον οριστικό χωρισμό τους. Η αίσθηση του θανάτου πλέον, οι μνήμες του παρελθόντος που επιμένουν να στέκουν ζωντανές, η μαραμένη λεβάντα που κάποτε άνθιζε ζωή και έρωτα στα χέρια του, λειτουργούν εκδικητικά και αλύπητα για το κακό του. Ή μήπως όχι τελικά;

Η πλοκή του βιβλίου φυσικά δε σταματά εδώ. Υπόγεια συνωμοτικά σχέδια, ψέματα και ίντριγκες δρουν με μοναδικό σκοπό τον θάνατο της ευτυχίας. Ποιος μπορεί όμως να σκοτώσει την ευτυχία όταν εκείνη αρνείται τη θνητότητά της;

Η συγγραφέας περνά πληθώρα τρυφερών μηνυμάτων στον αναγνώστη. Κανείς δεν μπορεί να εξαναγκάσει τον έρωτα του άλλου, ακόμα κι αν τυπικά έχει αυτό το δικαίωμα. Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να αποδιώξει τον έρωτα από την ψυχή εκείνου που ζει και αναπνέει γι’ αυτόν, που νιώθει ευτυχισμένος εξαιτίας του, που είναι ικανός να θυσιάσει τα πάντα στο όνομά του. Η αγάπη δεν ξεθωριάζει αν είναι αληθινή, δε φυλακίζεται, δεν αντικαθίσταται και φυσικά δεν περιορίζεται, ακόμα κι αν εκβιάζεται ή απειλείται επικίνδυνα. Κι ούτε ποτέ της σκοτεινιάζει, δεν υποβιβάζεται και δε ντροπιάζεται. Παραμένει αγνή κι ακέραιη, ακριβώς επειδή η δύναμή της πηγάζει από το ίδιο της το συναίσθημα, από την αλήθεια της και την ανιδιοτέλειά της.

Η συγγραφέας κάνει λόγο στο τέλος και για την αξία του μοιράσματος, για την αξία της αγκαλιάς και της συγχώρεσης, για τη δύναμη που προϋποθέτει η μετάνοια, για το θάρρος που απαιτεί η εξομολόγηση, για το συναισθηματικό δέσιμο που υπερπηδά μικρότητες, μίση, κακίες και δολοπλοκίες, για την αγάπη που βρίσκει πάντα χώρο στην καρδιά εκείνου που ξέρει να τη μοιράζεται, να τη σέβεται και να την εκτιμά.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι το μυθιστόρημα της Νικόλ Καστόρα είναι ένας ύμνος στην αγάπη και τον έρωτα, στις προσδοκίες και τα όνειρα, στην πίστη ότι όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να υπάρχει θέληση, ελπίδα, εμπιστοσύνη κι επιμονή.

Για τους λάτρεις των ρομαντικών ιστοριών και όχι μόνο συστήνεται ανεπιφύλακτα προς ανάγνωση.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο και τη συγγραφέα: εδώ