Η Δέσποινα Μυστακίδου, φανέρωσε μια κλίση προς τις τέχνες από πολύ μικρή ηλικία. Από παιδί ζωγράφιζε, σκάρωνε ποιήματα, ιστορίες και αποτύπωνε τις σκέψεις της στο χαρτί. Σπούδασε «Τεχνίτης χειροποίητου κοσμήματος» και είχε το δικό της εργαστήρι με χειροποίητες συλλογές κοσμημάτων.
Φέτος, κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Χριστίνα», από τις εκδόσεις Ελκυστής και με αφορμή αυτή της την απόπειρα την φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες για να την γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας δούμε τι είχε να μας πει...
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Λίχνο
Αγαπητή κυρία Μυστακίδου, αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια, για το πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη συγγραφή και πως γεννήθηκε η ιδέα για το μυθιστόρημά σας.
Όπως προείπατε από μικρή ζωγράφιζα, έγραφα, έφτιαχνα ρούχα για τις κούκλες μου, σκάλιζα μορφές με πυλό, κατασκεύαζα ακόμα και μικρούς αυτοσχέδιους αργαλειούς και ένα σωρό άλλα. Πέρα από το να περνάω την ώρα μου ευχάριστα, ήταν και παραμένει ακόμα, ένα μέσο να βγάλω προς τα έξω τις εσωτερικές μου αναζητήσεις. Θυμάμαι β’ δημοτικού είχα γράψει το πρώτο μου ποίημα που είχε σχέση με τον πόλεμο και ντρεπόμουν μάλιστα να το διαβάσω σε άλλους. Ο προβληματισμός μου ήταν κυρίως με το γιατί. Γιατί οι άνθρωποι να κάνουν πόλεμο.
Η ΄Χριστίνα΄ ξεκίνησε από ένα παιχνίδι. Αγαπημένη ασχολία στις διακοπές μου είναι, αραχτή σε μια παραλία, να παρατηρώ ανθρώπους που είναι στο οπτικό μου πεδίο. Και ανάλογα με το πώς είναι, το ντύσιμο, η κίνηση τους αλλά και τα χαρακτηριστικά τους να πλάθω ιστορίες. Πχ. Η Κικίτσα, η αφράτη νοσοκόμα που παράτησε τον αρραβωνιαστικό της και έφυγε με τον Σωτήρη… Τον καλοστεκούμενο άντρα, που την ταΐζει τώρα κεράσια και που ήταν ο οδηγός από το γραφείο τελετών.
Ή η Ναταλί, γόνος αριστοκρατικής οικογενείας που παντρεύτηκε τον επίσης πλούσιο Αλέξη. Και τώρα για να δώσουν μια 2ή ευκαιρία στον γάμο τους ήρθαν αυτές τις διακοπές. Μόνο που η Ναταλί, ήδη βαριέται και τώρα παίζοντας με το πανάκριβο δαχτυλίδι στο αριστερό της χέρι, ατενίζει την θάλασσα και σκέφτεται πως θα ήταν η ζωή της αν δεν είχε παντρευτεί ποτέ της και ακολουθούσε το όνειρό της να γίνει δασκάλα pole dancing.
Με αυτήν την διάθεση λοιπόν, κάποια στιγμή και χωρίς να έχω δει κάποιο υπαρκτό πρόσωπο, φαντάστηκα μια ψηλή γυναίκα με γκρίζο και αυστηρό ντύσιμο να στέκεται στην μέση από το σαλόνι της, να διαβάζει ένα γράμμα και να λιποθυμά. Και ξεκίνησα να γράφω αυτήν την ιστορία. Έτσι απλά.
Το βιβλίο μου περιγράφει την ζωή αλλά και τις σκέψεις της Χριστίνας. Ενός κοριτσιού που μεγάλωσε απότομα και ενώ φαίνεται δυναμική, μέσα της κρύβει μια βαθιά ευαισθησία. Παρακολουθούμε όχι μόνο την ίδια αλλά και τους ανθρώπους που την περιβάλλουν. Το πώς συνδέονται μεταξύ τους, πώς καθένας αλληλεπιδρά με τους άλλους και τελικά πως επηρεάζονται. Και όλα γίνονται γιατί καθένας ψάχνει την προσωπική του λύτρωση και την ευτυχία. Λίγο πολύ όπως γίνεται και στην πραγματική ζωή.
Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία; Θεωρείτε κατάλληλες τις συνθήκες, δεδομένου της κρίσης, για την έκδοση ενός βιβλίου;
Νομίζω η στιγμή επέλεξε εμένα. Δεν λειτούργησα καθόλου με βάση την καταλληλότητα των συνθηκών. Αφού ολοκλήρωσα το βιβλίο μου πήγα και το εκτύπωσα, το έκανα μάλιστα και βιβλιοδεσία. Κρατώντας το πια στα χέρια μου, βρέθηκα σε ένα δίλημμα. Να το βάλω στην βιβλιοθήκη μου, ευτυχής για την ολοκλήρωσή του; Ή να το στείλω σε κάποιους εκδοτικούς οίκους να δω τι πουλιά πιάνει; Όπως καταλάβατε έκανα το δεύτερο. Η άμεση ανταπόκριση των εκδόσεων Ελκυστής με ξάφνιασε! Διάβαζα και ξαναδιάβαζα το αρχικό email που μου στείλανε μέχρι να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Έπειτα όλα πήραν τον δρόμο τους.
Τι να περιμένει κάποιος, που θα επιλέξει το βιβλίο σας ως ανάγνωσμα;
Ο αναγνώστης να περιμένει λίγο από όλα θα έλεγα. Και να ταξιδέψει σε εκείνη την εποχή αλλά και να ταυτιστεί με χαρακτήρες του βιβλίου. Κάποιους θα τους συμπαθήσει και θα νιώσει οικία, με άλλους θα θυμώσει και με άλλους θα απογοητευτεί με την θρασυδειλία τους. Ακόμα μπορεί και να σοκαριστεί με κάποιες σκηνές, να συγκινηθεί αλλά και να γελάσει. Για μένα μεγαλύτερη αξία έχει να μπορέσω μέσα από το βιβλίο να αγγίξω την καρδιά του αναγνώστη και να νιώσει αν όχι βιώσει κάποια συναισθήματα.
Πόση ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στη Δέσποινα, την συγγραφέα του βιβλίου, και την κεντρική ηρωίδα της, την Χριστίνα;
Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει άμεση ομοιότητα. Σίγουρα όμως στοιχεία μου ενυπάρχουν μέσα στον χαρακτήρα της Χριστίνας. Πως θα γινόταν αλλιώς; Αφού είναι πλάσμα της δικιάς μου φαντασίας και των δικών μου σκέψεων.
Οι ήρωες που πλάσατε για το μυθιστόρημά σας, πέρα από την Χριστίνα, βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους ή είναι ολοκληρωτικά αποκύημα της φαντασίας σας;
Οι ήρωες μου δεν βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους. Παρόλα αυτά έχω πάρει χαρακτηριστικά από πρόσωπα της ζωής μου ή ακόμα και από άτομα που γνώρισα τυχαία και κάτι πάνω τους μου έκανε εντύπωση. Υπάρχουν σκηνές που είναι βιωματικές ή μπορεί ακόμα και να μου τις έχουν διηγηθεί άλλοι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια. Ήμουν με τον αγαπημένο μου παππού και είχαμε πάει στα μνήματα να δούμε την γιαγιά μου, είχε ούτε 2 μήνες που έφυγε. Μόλις φτάσαμε, ο παππούς μου, κοντά στα 95, άγγιξε με τα ακροδάχτυλά του το λευκό μάρμαρο πολύ απαλά. Το χάιδεψε από άκρη σε άκρη, μέχρι που έφτασε στην φωτογραφία της και την φίλησε. 65 χρόνια κοινής ζωής που έπαψε. «ήρθα και σήμερα» της είπε λες και την είχε μπροστά του.
Αυτό. Μια σκηνή που με αγγίζει βαθιά, και που αποτυπώνεται στις σελίδες του βιβλίου μου με τον Ανδρέα.
Θα χαρακτηρίζατε εμπορικό το βιβλίο σας; Ως νέα συγγραφέας, αποσκοπείτε περισσότερο να γράφετε γι’ αυτά που πάνω κάτω θέλει ο πολύς κόσμος να διαβάζει ή προτιμάτε να αποτυπώνετε στο χαρτί αυτό που βγαίνει κατευθείαν απ’ την ψυχή σας, αδιαφορώντας για τις πωλήσεις;
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν είναι το βιβλίο μου εμπορικό ή όχι. Το μόνο που θα μπορούσα να πω με σιγουριά είναι ότι όταν γράφω το κάνω μέσα από την καρδιά μου, χωρίς να σκέφτομαι αν αρέσει σε πολύ κόσμο. Μετέπειτα βέβαια, και σκέφτομαι τον κόσμο και έχω και την αγωνία αν αρέσει τελικά. Διότι αυτό σε μένα μεταφράζεται ότι κατάφερα, μέσα από τις γραμμές, να τους μεταγγίσω τα δικά μου αισθήματα.
Η επιλογή ενός καλού εκδοτικού οίκου παίζει καθοριστικό ρόλο στην προώθηση ενός βιβλίου; Εσείς είστε ευχαριστημένη από το εκδοτικό σας σπίτι;
Νομίζω ότι ο εκδοτικός οίκος παίζει τον πλέον καθοριστικό ρόλο. Αισθάνομαι ευγνώμων που οι εκδόσεις Ελκυστής με ‘αγκάλιασαν’ και με δέχτηκαν στην οικογένειά τους. Λειτούργησαν με σεβασμό και αγάπη στο έργο μου και συνεχίζουν να με υποστηρίζουν σε όλη την διαδικασία.
Από το βιογραφικό σας, βλέπουμε ότι έχετε καταπιαστεί με πολλές μορφές τέχνης (ποίηση, ζωγραφική, χειροτεχνία). Γιατί τελικά σας κέρδισε ο πεζός λόγος;
Αυτήν την ερώτηση αδυνατώ να την απαντήσω ακόμα. Στα 90ηντα μου πιστεύω ότι θα γνωρίζω με σιγουριά…
Θα χαρακτήριζα περίεργο ή έστω ανορθόδοξο τον τρόπο που γράφω. Έναυσμα είναι μια σκηνή που φαντάστηκα, όπως αυτή, της Χριστίνας όρθιας στο σαλόνι της και έπειτα απλώς ξεκινώ να την καταγράφω. Χωρίς να έχω σκεφτεί την ιστορία ή έστω τα επόμενα βήματα. Με κάποιον μαγικό τρόπο η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη στο μυαλό μου και εγώ απλά συνεχίζω να γράφω. Αφού και εγώ η ίδια μερικές φορές απορώ πως γίνεται αυτό.
Δεν έχω κάποιους συγγραφείς πρότυπο. Ούτε θα έλεγα μονοπωλεί στις προτιμήσεις κάποιο είδος. Υπάρχουν εκπληκτικοί συγγραφείς που καθένας με επηρέασε σε κάποιο επίπεδο και ανάλογα και την ηλικία, είτε από ελληνική είτε από ξένη λογοτεχνία. Καρκαβίτσας, Λουντέμης, Λιλή ζωγράφου, Παπαδάκη, αργότερα Ζατέλη, Μάτεσης, Μήσσιος. Αλλά και Μαρκές, Τομ Ρόμπινς, Ζολά, Μίχαελ Έντε, Γιάλλομ, Κούντερα … δεν έχει τελειωμό.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε ως αναγνώστης στους συγκαιρινούς σας συγγραφείς ή κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε ως συγγραφέας με τους αναγνώστες;
Χάρηκα πραγματικά για ένα πράγμα, τώρα που μπήκα στον κόσμο των εκδόσεων. Που ανακάλυψα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί που γράφουν. Πάρα πολλοί! Είναι πολύ ελπιδοφόρο που τόσοι άνθρωποι δημιουργούν, παρόλη την δύσκολη εποχή που βιώνουμε. Μοιράζουν σκέψεις, όνειρα και αισθήματα.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο δημιουργό που πασχίζει να πραγματοποιήσει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της λογοτεχνίας;
Δεν μπορώ να δώσω κάποια συμβουλή γιατί και εγώ νέα είμαι στον χώρο. Σαν άνθρωπος θα έλεγα στον καθένα να δει μέσα στην καρδιά του και με ειλικρίνεια και αγάπη να ακολουθεί το όνειρό του, όποιο και αν είναι αυτό.
Τι να περιμένουμε από εσάς στο εγγύς μέλλον; Έχετε κάποια συγγραφικά σχέδια που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;
Έχω ξεκινήσει να γράφω ακόμα ένα βιβλίο αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς για οτιδήποτε. Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι ότι πάλι θα ακολουθήσουμε την ζωή μιας γυναίκας.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Η ευχή μου για όλο τον κόσμο να είναι υγιής τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Να κοιτάξει μέσα του και να έρθει πιο κοντά στις αξίες που χάσαμε. Να ονειρεύεται, να δημιουργεί και τελικά να εξελίσσεται.
Πώς μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το βιβλίο σας;
Το βιβλίο μου θα μπορούσε να το αγοράσει κανείς είτε από μεγάλα βιβλιοπωλεία είτε να το παραγγείλει από κάποια μικρότερα. Φυσικά και απευθείας από τις εκδόσεις Ελκυστής μέσω ιντερνέτ.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στη συγγραφική σας πορεία.
Ευχαριστώ και εγώ πολύ για την φιλοξενία και αντεύχομαι τις ευχές μιας και έμαθα ότι αναμένεται να κυκλοφορήσει και το δικό σας έργο. Καλοτάξιδο και σε εσάς λοιπόν.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Δέσποινα Μυστακίδου γεννήθηκε το ’79 στη Γερμανία από μετανάστες γονείς και έμεινε εκεί μέχρι τα έξι της χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε «τεχνίτης χειροποίητου κοσμήματος» και παρακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια πλήθος επιμορφωτικών σεμιναρίων που έχουν σχέση με αυτό το αντικείμενο.
Για κάποια χρόνια είχε το δικό της εργαστήρι με χειροποίητες συλλογές ασημένιων και χρυσών κοσμημάτων και έπαιρνε μέρος σε κλαδικές εκθέσεις. Μέχρι και τη γέννηση του πιτσιρικά της που ήρθε και άλλαξε τις προτεραιότητές της.
Από πολύ μικρή ζωγράφιζε, μα από την πρώτη στιγμή που έμαθε να γράφει σκάρωνε ποιήματα, ιστορίες και αποτύπωνε τις σκέψεις της στο χαρτί.
Το «Χριστίνα» είναι το πρώτο της ολοκληρωμένο έργο.
0 Σχόλια