Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης ο δημιουργός – συγγραφέας Δημήτρης Βαγενάς μας μιλάει στις Τέχνες για την πορεία του στο χώρο της συγγραφής και όχι μόνο...

Συνέντευξη στην Ιωάννα Κανελλοπούλου

Από ποια ηλικία συνειδητοποίησες πως η συγγραφή είναι αυτό που ήθελες να ακολουθήσεις;

Σχετικά αργά, μόλις πριν επτά χρόνια στα 53 μου.

Στον χώρο της συγγραφής λοιπόν άρχισες να γράφεις σε ένα μπλοκ για αλλοδαπούς;

Λίγο νωρίτερα ναι, σε ένα μπλογκ με ποιήματα στα αγγλικά και διηγήματα. Με όσα αγγλικά ξέρω έγραψα μικρές ιστορίες τρόμου και είδα προς μεγάλη μου έκπληξη πως τις διάβαζαν πολλοί και μάλιστα είχαν την εντύπωση πως είναι αληθινές δικές μου εμπειρίες. Μάλλον η πρωτοπρόσωπη γραφή και η δύναμη της περιγραφής τους έκανε να σχηματίσουν αυτήν την λάθος ιδέα.

Μεγάλο βιογραφικό που περιέχει έργα σου σε δύο ανθολογίες. Μίλησε μας για αυτές.

Είναι μια με θεατρικά μονόπρακτα του πρώτου εκδοτικού που συνεργάστηκα το 15. Η άλλη περιλαμβάνει τα 20 διακριθέντα διηγήματα από 480 νομίζω που έλαβαν μέρος στον Α διαγωνισμό της Ασημένιας Σελίδας.

Τι σε τραβάει περισσότερο συγγραφικά, ένα διήγημα, μια νουβέλα, ή ένα μυθιστόρημα;

Μεγάλη μου αγάπη είναι πάντα τα διηγήματα. Τα θεωρώ το πιο δύσκολο και συνάμα γοητευτικό είδος γραφής.

«Ιστορίες πέρα απ’ την πραγματικότητα», συλλογή διηγημάτων… τι περιέχει αυτή η συλλογή;

Είναι μια συλλογή με διηγήματα και νουβέλες επιστημονικής φαντασίας του κλασσικού είδους. Αυτής που διάβαζα στα νιάτα μου και ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα τολμούσα να γράψω.

Πόσο μακριά μπορεί άραγε να φτάσει η φαντασία του ανθρώπου;

Δεν έχει όρια νομίζω, αλλά υπάρχει κάτι που την ξεπερνά. Η αληθινή ζωή.

Πόσο καιρό σου παίρνει να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο;

Διήγημα από 1 έως 5 μέρες. Νουβέλα περίπου ένα μήνα, ίσως και λίγο παραπάνω και μυθιστόρημα από μερικούς μήνες μέχρι μερικά… χρόνια.

Μια συλλογή που δε πέρασε απαρατήρητη ήταν «Το μακρύ ταξίδι στον Άδη», μίλησε μας για αυτή τη συλλογή.

Τέσσερις ιστορίες από μερικές μέχρι κι 150 σελίδες η κάθε μια, που αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα ιδωμένα μέσα από τα μάτια των ηρώων μου. Σε διαφορετικές εποχές. Από την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, στην ενετοκρατία στον Μοριά λίγο πριν την κατάκτηση του από τους Οθωμανούς, στην επέλαση των Ούννων, η των Μογγόλων στην κεντρική Ευρώπη και τέλος στην κατάκτηση του Μεξικού από τον Κορτέζ.

Α’ έπαινος για την νουβέλα «Αν όμως» σωστά; Πώς ένιωσες για αυτή την επιτυχία;

Ήταν στον ίδιο διαγωνισμό που διακρίθηκε και το διήγημα μου. Φυσικά όταν δυο στα τρία έργα σου λαμβάνουν μια διάκριση νοιώθεις πως δεν γράφεις αρλούμπες, αλλά κάτι λες και κάτι έχεις ακόμα να πεις. Δεν συμμετείχα σε άλλο διαγωνισμό, πλην ενός που έστειλα μια νουβέλα τρόμου που δεν διακρίθηκε. Βασικά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στους περισσότερους από αυτούς, πως έχουν ευγενείς σκοπούς. Έχω την πεποίθηση πως οι περισσότεροι γίνονται για να εκμεταλλευτούν τον συγγραφέα και την ανάγκη του να δει το έργο του να κυκλοφορήσει τυπωμένο.

Πώς νιώθεις, που ότι γράψεις με την πένα σου λαμβάνει αμέσως την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού;

Έχει την ανταπόκριση ενός μικρού κύκλου πιστών φίλων και αναγνωστών, που σιγά σιγά διευρύνεται. Φυσικά ξέρουν κάθε φορά τι να περιμένουν σαν ύφος. Όμως δεν ξέρουν τι κουβαλάει αυτή την φορά το νέο βιβλίο. Το μυστικό είναι να ξέρει ο κόσμος πως τα περισσότερα των έργων μου είναι προϊόντα αυτοέκδοσης και μπορούν να τα βρουν μόνο μέσω εμού. Δεν κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, ούτε τα διακινεί κάποιος εκδότης.

Γράφεις γιατί;

Για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μέσα από τους χαρακτήρες και τις υποθέσεις των βιβλίων μου ξεφεύγω για τα καλά από την άχαρη και γκρίζα πραγματικότητα και δεύτερον γιατί έχουν μαζευτεί πολλές ιστορίες μέσα μου, που φοβάμαι δεν θα προλάβω να τις διηγηθώ όλες.

Μια ακόμη νουβέλα, «Το ματωμένο μυστικό των μονών παπουτσιών», μίλησε μας για το μυστικό τους.

Έχει πολλά επίπεδα και δυο βασικά μυστικά. Πρώτον βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και δεύτερον είναι δουλειά που κάναμε μαζί με την πρωτοεμφανιζόμενη στον χώρο Χρύσα Παναγοπούλου. Αυτή έγραφε τα κεφάλαια του δολοφόνου κι εγώ την μεριά των διωκτικών αρχών. Είναι ένα πολύ ψαγμένο ψυχολογικά αστυνομικό θρίλερ.

Το μυστικό της επιτυχίας κατά την γνώμη σου είναι;

Δεν ξέρω τι ακριβώς θεωρείς επιτυχία. Αν εννοείς την εμπορική, μάλλον είναι το καλό προμόσιον και να γραφείς αυτά που θέλει το πλατύ κοινό. Αν εννοείς συγγραφικά, τότε να γράφεις αυτά που έχεις να πεις και ο κόσμος, ο όποιος κόσμος να τα αγαπήσει και να σε ακολουθήσει στην πορεία σου στον χώρο.

Ο Δημήτρης από που εμπνέεται;

Τα πάντα γύρω μου είναι πηγή έμπνευσης. Από μια κουβέντα που θ’ ακούσω, μέχρι κάτι που θα δω στο διαδίκτυο, ακόμα κι ένα όνειρο.

Η έμπνευση έχει αρχή μέση και τέλος;

Όχι αλλά έχει κλίμακες. Εκεί που γράφεις ξαφνικά ανακαλύπτεις πως δεν είναι πλέον το κείμενο σου το ίδιο δυνατό με όσα είχες γράψει μέχρι εκείνη την στιγμή. Το αφήνω στην άκρη και μόλις ξαναμαζέψω μέσα μου υλικό επιστρέφω σε αυτό. Στο μεταξύ έχω ξεκινήσει κάτι καινούργιο.

Σαν κύρια ασχολία στη ζωή σου, είχες;

Πωλητής επίπλων, βιοτέχνης και μουσικός.

Είπες ποτέ όταν ήδη είχε εκδοθεί το έργο σου, «έπρεπε να αλλάξω αυτό, να σβήσω εκείνο, να προσθέσω το άλλο»;

Νομίζω όχι. Άπλα όταν κάτι είναι αυτοέκδοση μπορεί να διορθώσω μικρολαθάκια στην επόμενη εκτύπωση.

Γενικά σαν άνθρωπος κρατάς μια στάνταρ γραμμή ή αλλάζεις εύκολα γνώμη;

Είμαι πολύ ξεροκέφαλος για να αλλάξω γνώμη. Άπλα όσο μεγαλώνω εξελίσσομαι θα ήταν η σωστή έκφραση.

Ο όρος οικογένεια στη ζωή σου;

Έχω δυο κόρες από τον πρώην μου γάμο.

Αυτή την περίοδο συγγραφικά πώς είναι ο Δημήτρης;

Στα κάρβουνα και ψήνομαι. Έχει μαζευτεί πολύ υλικό που πρέπει να το ολοκληρώσω, ετοιμάζω κάποιες, εμπλουτισμένες ελαφρά, επανεκδόσεις με συλλογές διηγημάτων και γράφω ένα ακόμα αστυνομικό θρίλερ.

Η καραντίνα σε επηρέασε σαν άνθρωπο αλλά και σαν συγγραφέα;

Μάζεψα πολύ θυμό μέσα μου και ελπίζω να μπορέσω να τον περάσω σαν ενέργεια στα γραπτά και στην ζωή μου γενικά.

Τι είναι για σένα το βιβλίο;

Λύτρωση από την ζοφερή πραγματικότητα και πάνω απ' όλα ένα υπέροχο ταξίδι γνωρίζοντας τόπους και καταστάσεις που στην αληθινή ζωή θα ήθελα αιώνες να γνωρίσω.

Τι κατά την γνώμη σου λείπει, απ’ τον χώρο του βιβλίου;

Εντιμότητα από πολλούς εκδοτικούς. Τόλμη από τους συγγραφείς και ειλικρίνεια και επίσης τόλμη από τους αναγνώστες. Να μην φοβούνται να ‘κολυμπήσουν’ σε άγνωστα νερά στο διάβασμα τους. Τους υπόσχομαι θα εκπλαγούν ευχάριστα πολλές φορές.

Το ταξίδι προς την έκδοση ενός βιβλίου, είναι;

Μετά από τόσα εκδοτικά ταξίδια πλέον μου έχει γίνει ρουτίνα η έκδοση. Η χαρά όμως της δημιουργίας είναι πάντα εκεί, ειδικά όταν το βιβλίο περνά από τα χέρια σου καθ’ ολοκληρία σχεδόν, στην περίπτωση που το εκδίδεις μόνος σου. Χωρίς την βοήθεια κανενός πέρα από την κατασκευή του εξωφύλλου.

Πώς σκέφτεται το μέλλον και τι προσδοκά ο Δημήτρης;

Στα πολύ κοντινά σχέδια είναι η δημιουργία ενός ebookstore με την ονομασία www.enasbooks.gr. Από εκεί θα διακινώ πλέον όλα μου τα βιβλία, μαζί με βιβλία άλλων αυτοεκδιδόμενων, αλλά και όποιων εκδοτικών μου ζητήσει ο κάθε πελάτης. Πιστεύω μέχρι τον Αύγουστο θα είμαι έτοιμος να το ανοίξω. Φυσικά θα συνεχίσω να γράφω.

Η πρακτικότητα και η φαντασία χωράνε σε ένα «σακί»;

Στο δικό μου ναι. Σαν πρακτικός άνθρωπος ακόμα και το πιο φανταστικό μου κείμενο θα πρέπει να έχει και την λογική εξήγηση του.

«Ο επαγγελματίας» είναι ένα αρκετά ‘σκληρό’ βιβλίο, ωστόσο έχει κερδίσει το κοινό. Μίλησέ μας για αυτό.

Όπως το είπες σκληρό και πέρα από την ελληνική πραγματικότητα, αφού ο ήρωας είναι αμερικανός επαγγελματίας δολοφόνος. Παρακολουθούμε σε μια πορεία 75 χρόνων την δική του, αλλά και την ιστορία του μέντορά του. Το ψυχογράφημά του είναι εύκολα διακριτό μέσα από τον τρόπο που δρα και φέρεται. Έχω πολλές παραπομπές προσπαθώντας να εξηγήσω αρκετά από αυτά που αναφέρω στο βιβλίο. Γλώσσες, φαγητά, μέρη και τεχνικούς ορους, ανάμεσα στ’ άλλα.

Που ζει ο Δημήτρης Βαγενάς;

Σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό έξω από το Αίγιο με 900 μόνιμους κατοίκους

Ο Δημήτρης με τρεις λέξεις;

Επίμονος, υπομονετικός και δοτικός.

Τι σε τρομάζει και τι σε θυμώνει;

Με τρομάζει η βλακεία και με θυμώνει η αδικία

Αγαπημένος προορισμός, χρώμα, φαγητό και χόμπι;

Οπουδήποτε στον κόσμο που δεν έχω ξαναπάει. Μαύρο. Τοννοσαλάτα, φακές, πατάτες τηγανιτές κ.α. Κολύμπι.

Ένα όνειρο που ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί;

Να δω στην οθόνη, μικρή ή μεγάλη, κάποιο από τα έργα μου.