Σημερινή μας καλεσμένη μας στις Τέχνες, μια συγγραφέας που γιορτάζει την 5ετή πορεία της στον χώρο του βιβλίου, η υπέροχη Άρτεμις Παπανδρέου. Πάντα πρόθυμη και χαμογελαστή, μας μιλάει για την ως τώρα πορεία της στον χώρο, αλλά και για την προσωπική ζωή της.
Συνέντευξη στην Ιωάννα Κανελλοπούλου
Σε ποια ηλικία η συγγραφή έγινε για σένα όνειρο ζωής;
Ίσως σας φανεί παράξενο, αλλά από μικρή ηλικία σκαρφιζόμουν ιστοριούλες με αρχή, μέση και τέλος. Διηγήματα πολλών σελίδων, γέμιζα συνήθως εικοσάφυλλα τετράδια με αυτές, που δημιουργούσαν αγωνία για τη συνέχεια και την εξέλιξη της ιστορίας. Γεννήθηκα αγαπώντας τα βιβλία και τη συγγραφή και η εξήγηση είναι, μάλλον, απλή γιατί κατάγομαι από λογοτεχνική οικογένεια. Όταν δε, με ρωτούσαν στο σχολείο τι θα ήθελα να γίνω σαν μεγαλώσω, απαντούσα μονολεκτικά: συγγραφέας.
Μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια και το Βόλο;
Όταν η σκέψη μου γυρίζει πίσω σε κείνα τα χρόνια δεν γίνεται να μην σχηματισθεί ένα χαμόγελο στα χείλη και μια νοσταλγία να απλωθεί στο πρόσωπο και να το γλυκάνει. Όμορφα χρόνια, γεμάτα αγάπη, νοιάξιμο και στοργή. Γεμάτα από παιχνίδια και ποδηλατάδες στους ευθείς δρόμους της πόλης μου, εκδρομές και κολύμπι στις ακτές του Παγασητικού ή του Αιγαίου. Περίπατοι στην παραλία του Βόλου, μικρή εγώ, με τον πατέρα να με κρατά από το χέρι κι άλλοτε κρυμμένη στη σιγουριά της αγκαλιάς του να μην σκιάζομαι από τις ριπές των βεγγαλικών που φώτιζαν το λιμάνι στη διάρκεια της ναυτικής εβδομάδας.
Πόσα χρόνια είσαι ενεργή συγγραφέας και πώς νιώθεις που το όνειρο τελικά πραγματοποιήθηκε;
Είμαι μόνο πέντε χρόνια και ειλικρινά νιώθω πως μου χαρίστηκε ο κόσμος ολάκερος. Τίποτα βέβαια δεν γίνεται αν δεν το αγαπάς πολύ και δεν μοχθείς σε υπερθετικό βαθμό.
Σύζυγος, μητέρα, γιαγιά (αν και πολύ νέα), επιχειρηματίας και συγγραφέας. Πώς χωράνε τόσοι ρόλοι σε μια πράξη;
Εμείς, οι γυναίκες, είμαστε ευλογημένες γιατί μπορούμε να συνταιριάζουμε πολλά πράγματα και καταστάσεις στο ρόλο μας. Κι αυτό γίνεται μέσω της αγάπης που έχουμε για την οικογένεια και τους αγαπημένους μας, αλλά και της δικής μας εσωτερικής δύναμης να θέσουμε στόχους υψηλούς και να κατορθώσουμε να τους αγγίξουμε ή άλλοτε και να τους κατακτήσουμε με επιτυχία.
Το 1ο μυθιστόρημα ήρθε το 2016 και το 2ο το 2018. Μίλησέ μας για αυτά τα έργα σου.
Το πρώτο μου μυθιστόρημα, το «Πηλιορείτικο γαϊτανάκι», είναι ένα βιβλίο 604 σελίδων, όπου γράφτηκε για να τιμήσει τη μνήμη των προγόνων μου, που όντας απλοϊκοί άνθρωποι της καθημερινότητας πέρασαν μέσα από τη φωτιά των πολέμων και των κακουχιών, χτίζοντας το δικό τους αύριο και το δικό μας μέλλον. Είναι ένα βιβλίο όπου η ανάγνωσή του θυμίζει παραμύθι που διαβάζει η γιαγιά στα εγγόνια για να κλείσουν τα βλέφαρά τους το βράδυ. Σαν παραμύθι στα παιδιά, που λέει και το τραγούδι, περνά η Ιστορία και φιλτράρεται μέσα στα κέντρα του εγκεφάλου των αναγνωστών και εντυπώνεται, και παραμένει εκεί και γίνεται γνώση.
Αφορμή για τη συγγραφή του στάθηκαν τα παράσημα του παππού από τη μεριά του πατέρα μου. Παράσημα που του καρφίτσωσε η πατρίδα για τη συμμετοχή του στους Βαλκανικούς του ‘12 και του ‘13 ερχόμενος εθελοντής από την Αμερική, όπου μόλις είχε στήσει τη ζωή του, να πολεμήσει για να λευτερώσουμε την Ελλάδα μας που μισή έστεκε στο χάρτη. Το θεώρησα υποχρέωσή μου να καταγράψω την αλήθεια του και εμπλέκοντας την ιστορία με το μύθο να φτιάξω ένα βιβλίο που συγκινεί, αλλά που δημιουργεί και γέλιο με τα πεπραγμένα των ηρώων του.
Δυο οικογένειες χτίζουν σπυρί το σπυρί τη ζωή τους, μέσα από έρωτες, γάμους, βαφτίσια, γλέντια, χαρές και λύπες, ενώ γύρω τους μαίνονται πόλεμοι, εκστρατείες, δικτατορίες, κατοχή, πείνα, στερήσεις… Αναφέρομαι στους δυο Βαλκανικούς, στον Μεγάλο Πόλεμο, στην Μικρασιατική εκστρατεία, στη Μεταξική Δικτατορία, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κατοχή της χώρας μας από τους Γερμανούς. Μα πέρα από τους πολέμους, και προδοσίες έλαβαν χώρα. Στρατιώτες, που λαχταρούσαν να πολεμήσουν τον εχθρό, ξαφνικά βρέθηκαν, δίχως τη θέλησή τους, στοιβαγμένοι σε τρένα για τη Γερμανία. Για την πόλη Γκέρλιτς. «Τιμητική αιχμαλωσία» την είπανε και τους έκλεψαν χρόνια από τη ζωή τους και σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και την ίδια τους τη ζωή. Αυτό το κομμάτι της Ιστορίας μας του 1916, παραμένει ακόμη και σήμερα …κρυφό. Στο ιστορικό πλαίσιο που προανέφερα ξεδιπλώνονται επίσης γεγονότα που συνέβησαν στον Βόλο και στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, που παραμένουν ακόμη και σήμερα καλυμμένα με το λευκό σεντόνι της λήθης αποτελώντας πηγές προφορικής ιστορίας.
Το «Ένα χαμόγελο στον ουρανό» είναι το δεύτερο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1018 από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη και αριθμεί 430 σελίδες. Πρόκειται για ένα αισιόδοξο βιβλίο, με γρήγορη πλοκή, πολλή αγωνία, μα και μ’ ένα μυστήριο που το διαποτίζει. Ένα παιχνίδι της μοίρας ξετυλίγεται μέσα στις σελίδες του, που κρατά ασφυκτικά μαγκωμένο τον αναγνώστη στην πλοκή του.
Λίγα λόγια σχετικά με την υπόθεση του βιβλίου: Μια νέα γυναίκα, 25 μόνο χρόνων, με σπουδές στα οικονομικά, δίχως οικογένεια και ρίζες, βρίσκεται για επαγγελματικούς λόγους στο νησί της Άνδρου, χειμώνα καιρό. Η εταιρία που εργάζεται της έχει δώσει αυτοκίνητο για να κινηθεί, όμως από λάθος χάνει το δρόμο, μένει χωρίς σήμα το τηλέφωνό της, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και πέφτει η νύχτα. Μια καταιγίδα μαίνεται και κείνη αναγκάζεται φοβισμένη να αναζητήσει καταφύγιο σ’ ένα ερημικό σπίτι καρφωμένο στα βράχια του πελάγου που έχει φωτισμένο παραθύρι. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κατοικεί εκεί και φιλοξενεί την κοπέλα. Κάτι καρμικό όμως συμβαίνει εκείνο το βράδυ. Μια φωνή εσωτερική προτρέπει τους δυο ηλικιωμένους να διηγηθούν στο κορίτσι μια παλιά ιστορία. Μόνο να προφτάσουν να πουν το τέλος. Ερωτηματικά γεννιούνται σε κείνη από την διήγηση, που εντείνουν τις απορίες της από μια φωτογραφία που την κρύβει ο όγκος του ηλικιωμένου και μια υποψία της τσακίζει την ψυχή. Επιστρέφοντας στην Αθήνα θα κληθεί να αναζητήσει ξεθωριασμένα χνάρια του παρελθόντος, που μοιάζουν όμως καλά κρυμμένα….
Πρόκειται για ένα βιβλίο που βάζει τον αναγνώστη σε μια σκούνα στο Αιγαίο και τον τραμπαλίζει με τις φουρτούνες και τις μπουνάτσες του, μα στο τέλος έχει να του χαρίσει έναν λαμπερό ήλιο στον νου και την ψυχή. Του δίνει την απάντηση στο ερώτημα: τι είναι ευτυχία.
Το βιβλίο πραγματεύεται την αγάπη. Σε όποια μορφή κι αν υπάρχει στον κόσμο. Μια αγάπη που γιγαντώνεται κι αντιστέκεται σθεναρά σ’ ένα απύθμενο μίσος που καταστρέφει ανθρώπινες ζωές και περιουσίες στο πέρασμά του. Το μυστήριο, που πλανάται στις σελίδες του, λύνεται στις τελευταίες του, δίχως ν’ αφήνει γρέζια υποψίας για την κρυμμένη αλήθεια.
‘Ένα βιβλίο που μου χάρισε το Β’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Βιβλίου που Διοργάνωσε ο Σύλλογος Λόγου – Τέχνης - Μουσικής «ΛΙΝΟΣ»
Ερχόμαστε στο πιο κοντινό παρελθόν, Ιούνιος 2020, ένα μυθιστόρημα που ο τίτλος του γοήτευσε « Ίσκιοι στο φως» Βάλε μας λίγο μέσα στην πλοκή.
Το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Ίσκιοι στο φως» κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020 από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη και αριθμεί 505 σελίδες. Η ιστορία ξεδιπλώνεται στη σύγχρονη εποχή του τώρα, με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα που, σε μια στιγμή απόλυτης ερήμωσης συναισθημάτων, βιώνοντας έναν κατεστραμμένο γάμο, αποφασίζει να διεκδικήσει αυτά που της αξίζουν. Από τη στιγμή που θα πιστέψει σε κείνη, η ζωή θ’ αρχίσει να της χαρίζεται, να την ντύνει με ομορφιά, με στόχους, με δημιουργία, με έρωτα. Οι σκιές του παρελθόντος όμως αρνούνται να παραμείνουν στη λήθη τους, την κατατρέχουν και γίνονται εφιάλτες. Το σημαντικό στην ιστορία είναι πως όταν η ηρωίδα θα κληθεί να αναμετρηθεί μαζί τους θα διαπιστώσει πως μόνο μέσα στο νου της είχαν λάβει γιγάντιες διαστάσεις τρεφόμενοι από τον δικό της φόβο. Πως μπορούσε να τους νικήσει μαχόμενη σθεναρά. Γιατί οι ίσκιοι ξεθώριαζαν στο δικό της φως…
Ένα βιβλίο ρεαλιστικό αλλά άκρως αισιόδοξο, καθώς επικεντρώνεται στο σθένος της ηρωίδας να αδράξει τη ζωή της, να γεμίσει χρώμα και φως τις ημέρες της και όχι στην κακοποίηση. Ξεδιπλώνει την πλοκή του κόβοντας την ανάσα, γεμάτο μηνύματα, εικόνες, ανατροπές, κινηματογραφικές περιγραφές κι ένα τέλος απροσδόκητο. Ένας ύμνος στη δύναμη της γυναίκας είναι, ένας ύμνος όμως και στην αγάπη. Γιατί ο άνθρωπος όταν είναι λεύτερος από δεσμά που τον πνίγουν μεγαλουργεί.
Το βιβλίο απέσπασε Έπαινο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του συλλόγου «Λίνος» για εκδόσεις βιβλίων 2019 – 2020.
Πώς προέκυψε ο τίτλος και από πού παίρνεις έμπνευση;
Συνήθως όταν καλούμαι να δώσω τίτλο σε ένα μυθιστόρημα ταλαιπωρούμαι ψάχνοντας στο μυαλό μου για τον πιο κατάλληλο. Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο τίτλος χαρίστηκε αβίαστα, αφού είχα βρει από τη πρώτη στιγμή το πρώτο συνθετικό: το φως. Έψαχνα λοιπόν για το δεύτερο. Μα δεν κράτησε πολύ αυτή η αναζήτηση γιατί μέσα από τη διαδικασία της γραφής σχηματίστηκε η λέξη ίσκιοι. Έλαμψαν τα μάτια μου. Έγραψα τον τίτλο στην αρχή του κειμένου και ήμουν σίγουρη πως είχα διαλέξει τον καλύτερο για τούτο το βιβλίο. Όσο για την έμπνευση, την αντλώ από την ευτυχία. Ίσως σας φανεί παράξενο, αλλά μόνο όταν νιώθω καλά μέσα μου, όταν η καρδιά και η ψυχή μου είναι γεμάτη, γράφω. Και τότε μια μόνο λέξη, ακόμη και σ’ ένα δελτίο ειδήσεων, μπορεί να μου κάνει το κλικ και να μου δώσει το έναυσμα για να πατήσω τα πλήκτρα του υπολογιστή αρχίζοντας κάτι νέο.
‘Όταν είμαι σε διαδικασία συγγραφής γίνεται κάτι μαγικό. Ορίζοντας τους ήρωες μου δημιουργούνται συναισθήματα για τον καθένα τους. Και τι κάνω; Μπαίνω μέσα στη ψυχή τους. Ταυτίζομαι με κείνους. Υποδύομαι ρόλους. Σαν ηθοποιός κι εγώ. Κι έτσι μέσω του δικού τους εγώ μπορώ να καταγράψω τους χαρακτήρες τους, τα συναισθήματά τους στο χαρτί και από εκεί μαγικά να βρουν απήχηση στη ψυχή του αναγνώστη.
Σαν άνθρωπο τι σε θυμώνει και τι σε συγκινεί;
Πολλά είναι αυτά που με θυμώνουν και άλλα τόσα που με συγκινούν. Ένα παράδειγμα θυμού είναι η έλλειψη σεβασμού στη φύση, όταν σκουπίδια αφήνονται να βρωμίσουν τη χλόη και να δώσουν τριτοκοσμική όψη στη χώρα μου. Αντίθετα μπορεί να βουρκώσω σε σημείο που να μουσκέψω δακρύων ατενίζοντας τη σημαία μας να κυματίζει περήφανα στον ιστό της, ιδιαίτερα σε περιόδους δύσκολες εθνικά…
Η χαρά της αποδοχής που παίρνεις από τους αναγνώστες είναι ίδια κάθε φορά;
Νομίζω πως μέσα στα πέντε αυτά χρόνια, που είμαι ενεργή σαν συγγραφέας, η χαρά της αποδοχής έχει πάρει μια ανιούσα πορεία, πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Θυμάμαι, όταν μπορούσαμε και κάναμε παρουσιάσεις, εστίαζα στα μάτια των αναγνωστών που είχαν προσέλθει. Εκεί πάντα διέκρινα την αποδοχή όταν, τελειώνοντας, με κοιτούσαν με μάτια που έλαμπαν κι ένιωθα πως είχα έρθει στον κόσμο αυτό μόνο για να γράφω…
Κεφάλαιο μελανό στην ανθρωπότητα, η κακοποίηση των γυναικών. Τι σε ώθησε στο να μπεις ενεργά στην «καταστολή» των κακοποιήσεων;
Η διάθεσή μου για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο με έκανε να χτυπήσω την πόρτα της Ελληνικής Μέριμνας Βόλου και να γίνω μέλος της. Κι όταν έγιναν οι εκλογές αργότερα, τον Μάρτη του ’18, να εκλεγώ Γραμματέας της.
Αγαπημένος συγγραφέας.
Ο Καζαντζάκης.
Ανακρισούλα… Αγαπημένος προορισμός, χρώμα, φαγητό και βιβλίο.
Η Μήλος!!! Νησί πολλών θαυμαστικών. Έχω αφήσει τη ψυχή μου εκεί! Χρώμα: το μπλε τ’ ουρανού, φαγητό: μουσακάς, βιβλίο: «Έρως – θέρος – πόλεμος» της Ευγενίας Φακίνου
Η Αρτέμιδα με τρεις λέξεις είναι:
Δραστήρια, ευγενής, ειλικρινής.
Συγγραφικά ετοιμάζεις κάτι αυτό τον καιρό εκτός απ’ την επανέκδοση του 1ου σου μυθιστορήματος;
Βρίσκομαι ξανά σε συγγραφικό οίστρο και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Όπως και συ έγραψες, το επόμενο διάστημα το πρώτο μου βιβλίο θα πάρει το δρόμο της επανέκδοσης. Αυτό που με κρατά σε εγρήγορση όμως είναι το γράψιμο του τέταρτου κατά σειρά μυθιστορήματός μου. Ένα βιβλίο που μου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, καθώς το διαβάζω, κάθε φορά που τελειώνω ένα κεφάλαιο. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί οι ήρωές του, που έζησαν σε πέτρινα χρόνια μιας Ελλάδας που μάτωνε και σπαρασσόταν από συμφέροντα ξένων που την διαφέντευαν, από πολιτικές αναταραχές, από φίμωση του λόγου και των ιδεών, που άμεσα ή έμμεσα είχαν αντίκτυπο στην δική τους ζωή. Άνθρωποι εξουσίας άλλοι, που η φιλοδοξία και οι διασυνδέσεις τους με την πολιτική διάβρωσαν τόσο την ψυχή τους που κλήθηκαν χωρίς οίκτο να ασελγήσουν πάνω σε ψυχές και κορμιά… Ένα βιβλίο όπου οι ιστορικές πινελιές καθορίζουν την συνέχεια και εξέλιξή του. Πρόκειται για κάτι πολύ απαιτητικό, μιας και κινείται σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια και χρειάζεται διάβασμα ώστε να μπορέσω να εντάξω τις μικρές ιστορίες των ηρώων μου στο κάδρο της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.
Πόσο καιρό σου παίρνει να ολοκληρώσεις ένα έργο και ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο «πρέπον» χρόνος αποχής απ’ το ένα βιβλίο στο άλλο;
Ο χρόνος ολοκλήρωσης ενός έργου εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την συνεχή έμπνευση, λόγω καλής ή όχι ψυχολογίας μου, και κατά δεύτερο από τον χρόνο που μπορώ να διαθέτω για να γράφω καθημερινά. Γι’ αυτό ακριβώς, όταν είμαι σε φάση συγγραφής βιβλίου, ξυπνώ πολύ νωρίς το πρωί ώστε να έχω χρόνο διαθέσιμο. Έτσι λοιπόν για το γαϊτανάκι χρειάστηκα δέκα οχτώ μήνες διαβάσματος και γραφής, για τα επόμενα δυο περίπου από οκτώ μήνες για το καθένα. Όσο για την ερώτησή σου σχετικά με τον χρόνο αποχής ανάμεσα στα βιβλία θα σου απαντήσω πως αυτό εξαρτάται από τον ίδιο τον δημιουργό. Για μένα δεν τίθεται θέμα χρόνου, παρά μόνο το κλικ της ψυχής που θα κατευθύνει τον νου να γράψει…
Τι θα ήθελες ν’ αλλάξεις στο χώρο των εκδόσεων, αν είχες την ευκαιρία;
Θα ήθελα, στο βωμό του χρήματος, να μην θυσιάζεται η λογοτεχνία. Να εκδίδονται λιγότερα βιβλία και να υπάρχει επιμέλεια σ’ αυτά που εγκρίνονται προς έκδοση. Υπάρχουν βιβλία που εκδίδονται με τραγικά λάθη τόσο στα κείμενα όσο και στη δομή των ιστοριών τους. Οι δημιουργοί σεβόμενοι τον αναγνώστη και όχι μόνο την προσωπική τους φιλοδοξία να αναζητούν εκδοτικούς που παρέχουν ακριβώς αυτό: σεβασμό στη γλώσσα μας και τον αναγνώστη.
Μια ευχή για το μαγικό μας Τζίνι;
Να τρίβαμε το μαγικό μας Τζίνι και να μας επανέφερε ξάφνου στην ομαλή καθημερινότητά μας, με τα ωραία και τα άσχημα, με τα καλά και τα κακά, όχι όμως με τον φόβο να ελέγχει τις ζωές μας και να τις εξουσιάζει…
Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σου. Ήταν απολαυστική η κουβέντα μας. Καλή συνέχεια.
Εγώ ευχαριστώ ολόθερμα για το βήμα! Εύχομαι μόνο επιτυχίες στην ομάδα! Καλή συνέχεια και σε σας!
Βιογραφικό:
Η Άρτεμις Παπανδρέου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο, σ’ ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον, που επένδυσε στην αγάπη των γραμμάτων, των βιβλίων και των ανθρώπων.
Αγαπάει τη λογοτεχνία μιας και αυτή κυλά στο αίμα της από τη στιγμή που γεννήθηκε και κατόρθωσε να πραγματώσει το όνειρο της νιότης της, να γίνει συγγραφέας. Εργάζεται στην τεχνική εταιρεία που έχει ιδρύσει με τον σύζυγό μου, έχει δυο γιούς και δυο εγγόνια.
Μετράει τρία μυθιστορήματα στο ενεργητικό της, που κυκλοφορούν με επιτυχία λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές για τη γραφή και τα μηνύματα που περνούν στους αναγνώστες:
«Ίσκιοι στο φως», εκδόσεις Μ. Σιδέρη, Ιούνιος 2020, το οποίο απέσπασε Έπαινο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του συλλόγου «Λίνος» για εκδόσεις βιβλίων 2019 – 2020.
«Ένα χαμόγελο στον ουρανό», εκδόσεις Μ. Σιδέρη, Οκτώβριος 2018, Β’ βραβείο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του συλλόγου «Λίνος» για εκδόσεις βιβλίων 2018 – 2019.
«Πηλιορείτικο γαϊτανάκι», εκδόσεις Μολύβι, Δεκέμβριος 2016.
Έχει λάβει μέρος στο 3ο Φεστιβάλ Παιδικού κι Εφηβικού Βιβλίου στο Βόλο με το βιβλίο μου «Πηλιορείτικο γαϊτανάκι» πλούσιο τόσο σε Ιστορία όσο και Λαογραφία, και έχει παρουσιάσει, ως ομιλήτρια, αρκετά βιβλία, νέων κυρίως συγγραφέων, τόσο στην πόλη του Βόλου όσο και στην Αθήνα.
Από τον Μάρτη του 2018 δραστηριοποιείται ως Γραμματέας του φιλανθρωπικού Σωματείου «Ελληνική Μέριμνα Βόλου» που αποτελεί καταφύγιο για την κακοποιημένη γυναίκα, την μάνα και το παιδί σε κίνδυνο.
Είναι μέλος του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων (ΚΕ.ΒΙ.ΜΑ.ΣΥ), της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ), της Ένωσης Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας (Ε.ΛΟ.ΣΥ.Λ) καθώς επίσης και του Συλλόγου Λόγου – Τέχνης – Μουσικής «Λίνος».
0 Σχόλια