Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο», τη θεότρελη κωμωδία του Αντώνη Καλομοιράκη που παίζεται στο θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ. Μιλάμε για την ηθοποιό Τερέζα Καζιτόρη που σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
Τερέζα καλησπέρα και καλώς ήρθες. Είσαι απόφοιτη της δραματικής σχολής θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Μπορούμε να πούμε πως έχεις κάνει το πάθος σου για το θέατρο, επάγγελμα;
Νομίζω, ότι πάντα ακολουθούσα το πάθος μου. Πριν ξεκινήσω να εργάζομαι επαγγελματικά στο θέατρο, ασχολούμουν επαγγελματικά με το τραγούδι (με το οποίο ακόμα ασχολούμαι αν και τα τελευταία δύο χρόνια έχω αφοσιωθεί στο Θέατρο). Δεν ξέρω να κάνω καλά κάτι άλλο. Και το λέω αυτό γιατί, παρόλο που έχω τελειώσει το Πανεπιστήμιο Πειραιά, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με κάτι πέραν της τέχνης και εύχομαι να μη χρειαστεί, γιατί είμαι σίγουρη ότι θα είμαι δυστυχισμένη, όσα χρήματα κι αν έχει να μου δώσει αυτό ως ανταπόδοση.
Έχεις πάρει μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις, παρά το νεαρό της ηλικίας σου. Ποιο είναι εκείνο το συναίσθημα που σε κατακλύζει, κάθε φορά που ανεβαίνεις στο σανίδι;
Κάθε φορά έχω την αγωνία της πρώτης φοράς. Κάθε φορά έχω και την αγωνία της αποδοχής θα έλεγα. Θέλω να είμαι καλή για να ικανοποιήσω, πρώτα τον κόσμο, που έχει πληρώσει για να δει μία παράσταση, και έπειτα τους συνεργάτες μου. Θέλω οι άνθρωποι να χαίρονται να δουλεύουν μαζί μου.
Έχεις συμμετάσχει επίσης σε κινηματογραφικές ταινίες και σε μεταγλωττίσεις σειρών και ταινιών. Τον θεωρείς πιο μαγικό τον κόσμο του κινηματογράφου ή είσαι ταγμένη στο σανίδι;
Αγαπάω ό,τι έχει να κάνει με την Τέχνη. Ο κινηματογράφος αναπτύσσει στον ηθοποιό διαφορετικά εκφραστικά μέσα απ’ ότι το Θέατρο και αυτό είναι μαγικό. Αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο θα ήθελα να αναπτύξω περισσότερο. Όσον αφορά τη μεταγλώττιση, είναι μία δουλειά που κάνω έξι χρόνια και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή. Είναι ο μόνος χώρος που δεν λογοκρίνομαι. Περνάω υπέροχα, γελάω συνέχεια, κάνω πλάκα, είμαι ελεύθερη και είμαι απόλυτα ο εαυτός μου. Οι σκηνοθέτες μου, όλοι ανεξαιρέτως, είναι υπέροχοι άνθρωποι. Έχουν την τρέλα των παιδιών (ίσως επειδή βοηθά η μεταγλώττιση να τη διατηρήσουν) και είμαι κι εγώ μωρό παιδί μαζί με αυτούς. Χαίρομαι γι’ αυτή την ερώτηση γιατί η μεταγλώττιση το τελευταίο διάστημα περνά από κύματα και θέλω πολύ να τονίζω το πόσο σημαντική είναι.
Τι σημαίνει για σένα το θέατρο;
Θέατρο για μένα σημαίνει αναστεναγμός. Με την έννοια του πόνου, αλλά και της ανακούφισης, της αγωνίας και του ενθουσιασμού, της εξερεύνησης και της ανακάλυψης.
Σε παρακολουθήσαμε στη πιο πρόσφατη θεατρική παράσταση που έλαβες μέρος, «οι Α.Υ.ΤΟ.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο», υποδυόμενη με πολύ μεγάλη επιτυχία τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Υακίνθης. Μίλησέ μας λίγο για τη παράσταση και για τον ρόλο σου σε αυτή.
Είμαι πολύ πολύ περήφανη γι’ αυτή τη δουλειά. Είναι κάτι που ξεκίνησε με πολλή αγάπη και την έχω ξεχωρίσει για πολλούς λόγους. Αρχικά, είναι ένα έργο, που γέλαγα όταν διάβαζα το κείμενο και σοκαρίστηκα με το τέλος. Τότε, ψάχναμε με τον Αντώνη ποιό έργο θα κάνουμε, γιατί ήταν ανάμεσα σε δύο που είχε γράψει. Είχα σοκαριστεί τόσο με το «Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι» που σχεδόν παρακαλούσα να το διαλέξει. Μπορεί να παρακάλεσα και λίγο φωναχτά και να τον επηρέασα. Με όλα τα παιδιά κάναμε μία καλή ομάδα. Ο καθένας συνεισέφερε μοναδικά και είναι για μένα αναντικατάστατος. Ο Αντώνης με εξέλιξε πολύ σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο και χαίρομαι που βρέθηκε στο δρόμο μου. Δυσκολεύτηκα στις πρόβες να βρω την ισορροπία του ρόλου, γιατί ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία. Ήταν μία πρόκληση για μένα. Πέρασα πολύ έντονα το στάδιο της αμφισβήτησης, αλλά πάντα έβγαινα απ’ αυτό πιο δυνατή. Τώρα πια το χαίρομαι. Φυσικά η αγωνία πάντα μένει ίδια.
Θεωρείς πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει από τους λίγους ή από τους πολλούς της μάζας;
Ο κόσμος δεν αλλάζει. Το λέω και σε ένα τραγούδι που γράφω τώρα αυτό και δε το λέω απαισιόδοξα. Αν αλλάξει ένας είναι αρκετό για να επηρεάσει άλλον έναν και αυτός άλλον έναν… Αυτό έχει μεγάλη δύναμη και ας φαίνεται μικρό. Τι νόημα έχει έτσι κι αλλιώς να ζεις σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Πού θα ξεχώριζε το καλό σε αυτόν;
Η νέα γενιά έχει ξεφτίσει θεωρείς, Τερέζα μου, ή ακόμα κρατά το λάβαρο της αντίστασης και της αλλαγής;
Οι νέοι πάντα θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, έχουν πάντα το αίσθημα της επαναστατικότητας. Αυτό δεν αλλάζει. Κάθε γενιά επαναστατεί με το δικό της τρόπο. Είναι και σημείο της ηλικίας και σημείο των καιρών.
Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια στο καλλιτεχνικό κομμάτι; Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή τη περίοδο;
Με τον Αντώνη σχεδιάζουμε πολλά πράγματα. Κάνουμε καλή ομάδα και έχουμε σκοπό να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί στο Θέατρο και όχι μόνο. Ετοιμάζω επίσης κάποια τραγούδια, στα οποία έχω γράψει μουσική και στίχους.
Αυτή την ερώτηση μου την είχε κάνει και η μητέρα μου τη μέρα που έδινα πανελλήνιες. Της απάντησα «με φαντάζομαι σε μία σκηνή». Τότε έμαθε τι πραγματικά θέλω να κάνω. Τώρα θα δώσω πάλι την ίδια απάντηση, ή μάλλον σχεδόν την ίδια: Με φαντάζομαι να παίζω! Είτε θέατρο, είτε μουσική, είτε σε κάμερα, είτε στη σκηνή... να παίζω!
0 Σχόλια