Γιώργος Παπαϊσιδώρου: "Μουσική είναι ο πηγαίος τρόπος έκφρασης καταστάσεων και συναισθημάτων"


Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε έναν άνθρωπο από τον χώρο της μουσικής. Έναν άνθρωπο που παρά το νεαρό της ηλικίας του το βιογραφικό του είναι πλούσιο. Πιο πλούσιο όμως φαντάζει το καλλιτεχνικό του μέλλον, καθώς μέσα από την όμορφη συζήτηση που κάναμε καταλάβαμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή του και πόσο πολύ την αγαπάει. Κυρίες και κύριοι ο λόγος για τον Γιώργο Παπαϊσιδώρου.

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη


Γιώργο καλώς ήρθες στον χώρο μας! Θα ήθελα να σε γυρίσω λίγα χρόνια πίσω και να θυμηθείς και να μοιραστείς μαζί μας τις σκέψεις σου για τα πρώτα σου βήματα στον κόσμο της μουσικής.

Καλώς σας βρήκα!

Από μικρός είχα κλίση στη μουσική. Ξεκίνησα να ασχολούμαι στην ηλικία των 5 ετών περίπου να μαθαίνω πιάνο και παράλληλα πειραματιζόμουν σε χορωδίες του σχολείου. Στην ηλικία των 19 αποφάσισα να τολμήσω να τραγουδήσω σε κάποιο καραόκε πάρτι μετά από παρότρυνση φίλων μου. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσω το διαγωνισμό και το εντυπωσιακό κοινό. Μετέπειτα μου προτάθηκε να συμμετέχω στο πρώτο μου μαγαζί και από τότε προσπαθώ να αυξάνω συνεχώς το ρεπερτόριο μου και να βελτιώνω μελετώντας φωνητική και να βελτιώνω καθημερινά τη φωνή μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα το τραγούδι και μαζί του κι εγώ στον χώρο τον επαγγελματικό τραγουδιού.

Πόσο σημαντικό είναι να έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους, τη κατάλληλη στιγμή δίπλα σου;

Είναι πάρα πολύ σημαντικό όταν υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος δίπλα σου αλληλοσυμπληρώνεστε με απώτερο στόχο την επιτυχία.

Με μια λέξη, τι μπορεί να σημαίνει για σένα ''μουσική'';

Ευτυχία. Mε με μια φράση: Πηγαίος τρόπος έκφρασης καταστάσεων και συναισθημάτων.

Κάποιοι πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κάποιος την αγάπη και τον έρωτα είναι μέσα από την μουσική. Εσύ συμφωνείς με αυτό; Θα ακούσουμε από σένα να υμνείται το μεγαλείο του έρωτα στις μουσικές σου;

Φυσικά και συμφωνώ άλλωστε και γι' αυτό υπάρχουν τραγούδια όπως οι μπαλάντες που εξυμνούν τον έρωτα. Πάντα παρόλο που το έχω κάνει ήδη με το πρώτο μου τραγούδι σε πολλά τραγούδια μου θα ακούτε να υμνώ τον έρωτα ως φανατικός οπαδός του. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτή τη περίοδο είμαι ερωτευμένος (γέλια...)


Έχεις τραγουδήσει δίπλα σε γνωστούς καλλιτέχνες και μουσικούς εντός και εκτός Αττικής, καθώς επίσης έχεις κάνει και περιοδείες εκτός Ελλάδος. Έχεις να μας διηγηθείς κάποιο ακραίο – ιδιαίτερο γεγονός από αυτές σου τις παρουσίες;

Ακραίο δεν έχω, αλλά έχω μια ιστορία που μου έχει μείνει αξέχαστη. Στην Αρχιτεκτονική (το μαγαζί) με το Γιώργο Μουκίδη και με τα υπόλοιπα ταλαντούχα παιδιά που ήταν στο πλευρό του μουσικά, όπως κι εγώ, δε μας είχαν πει τίποτε αλλά κάτω στο κοινό βρισκόταν η Πέγκυ Ζήνα και η Νατάσσα Θεοδωρίδου. Όταν βγήκα στην πίστα και τις είδα από κάτω με έλουσε κρύος ιδρώτας. Αλλά αυτό κράτησε μόλις 3 λεπτά με το πέρας του πρώτου τραγουδιού και μόλις έλαβα το πρώτο χειροκρότημα, τόσο από εκείνες, όσο και από το ζεστό κοινό, το ξεπέρασα και το απόλαυσα κιόλας.

Το καινούριο σου τραγούδι φέρει τον τίτλο "Νυχτοπερπατήματα" θα ήθελα να μας μιλήσεις για αυτό;

Το τραγούδι αυτό είναι ένα προσωπικό βίωμα με μια ξέφρενη νύχτα με πολλές περιπέτειες που καθώς επέστρεφα με το αυτοκίνητό μου είχα στο μυαλό μου αυτή τη μελωδία και κάπως έτσι ξεκίνησε η σύνθεση του τραγουδιού.

Ο κόσμος θεωρείς έχει αγκαλιάσει το τραγούδι σου;

Θεωρώ πως είναι κάπου στη μέση. Τα σχόλια που έχω λάβει είναι ενθαρρυντικά μέχρι στιγμής και οι προβολές μέρα με τη μέρα ανεβαίνουν.

Ποιο είναι το εντονότερο συναίσθημα που σε κυριεύει όταν βρίσκεσαι σε μια μουσική σκηνή;

Η πληρότητα ότι κάνω αυτό που αγαπώ και εκφράζομαι μέσα από τα τραγούδια.


Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σε συγκινεί πολύ όταν το ακούς; Υπάρχει κάποιο που θα ήθελες να είχες πρώτο ερμηνεύσει εσύ;

Ένα τραγούδι που με συγκινεί πάρα πολύ είναι τα Πέτρινα Χρόνια του Σπανουδάκη, γιατί μου θυμίζει την Ελλάδα και τις μυρωδιές του Ελληνικού τοπίου. Εννοείται! Όταν βγήκα στο ‘voice’’ και ερμήνευσα το ‘’απορώ’’ ήθελα βαθιά μέσα μου αυτό το τραγούδι να ήταν δικό μου και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος της επιτυχίας και γύρισαν και οι 4 καρέκλες.

Πώς θα ήθελες να σε βρει το μέλλον; Σου αρκούν όσα έχεις ή πασχίζεις για κάτι παραπάνω;

Ποτέ ένας καλλιτέχνης δε πρέπει να θεωρεί ότι έχει φτάσει στο ζενίθ του. Πάντα πρέπει να αγωνίζεται και να γίνεται διαρκώς καλύτερος. Το μέλλον θα ήθελα να με βρει χωρίς κορονοιό και φυσικά με φαντάζομαι σε μια πίστα να παραδίδω ψυχή και συναίσθημα, με το κόσμο να ενστερνίζεται το συναισθηματικό σεισμό και πλούτο συναισθημάτων και να το ανταποδίδει με το ζεστό του χειροκρότημα.

Σε ευχαριστούμε θερμά και σου ευχόμαστε να πορεύεσαι με υγεία και επιτυχία, τόσο επαγγελματική όσο και προσωπική!

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια