Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε όχι μία, αλλά δύο δημιουργούς, την Ελένη Αποστολάτου και την Ελευθερία Μαυρίδου, που όμως αποφάσισαν για χάρη της συγγραφής να ενώσουν τις πένες τους και να μας παρουσιαστούν ως Ellaria Black. Αφορμή της συνέντευξης αυτής στέκεται το νέο τους βιβλίο με τίτλο «Οι κανόνες του Δράκου Α» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Ellaria Black, καλώς βρεθήκαμε! Διαβάζοντας το βιογραφικό σας διαπιστώνω ότι είστε μία προσωπικότητα αρκετά ανήσυχη και δημιουργική. Εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας και πώς θα τον παρουσιάζατε στο αναγνωστικό κοινό;
Κυρία Στέλλα Πετρίδου, είμαι πολύ χαρούμενη για τη γνωριμία μας και για τη μεγάλη ευκαιρία που μου δίνετε να συστηθώ και στο αναγνωστικό κοινό, φιλοξενώντας με στο «σπίτι» σας!
Οφείλω να ομολογήσω πως δε μου είναι ιδιαίτερα εύκολο να παρουσιάζω τον «εαυτό μου». Όχι γιατί ντρέπομαι, αλλά γιατί έχω έναν χαρακτήρα περίπλοκο και γεμάτο αντιθέσεις: είμαι ευαίσθητη και συγχρόνως παγερή, ονειροπόλα και ρεαλίστρια, ευγενική και πολλές φορές σκληρά επιθετική. Μου αρέσει να βγαίνω νικήτρια σε κάθε μου πρόκληση, μα λατρεύω τις ήττες μου. Έχω υπερβολική υπομονή και πολύ συχνά γίνομαι ανυπόμονη. Το μόνο σίγουρο για εμένα είναι αυτό που διαπιστώσατε: Το πνεύμα μου είναι ανήσυχο και δημιουργικό και θα προσέθετα επίσης, πολύ παθιασμένο με ό,τι καταπιάνεται.
Ελένη Αποστολάτου και Ελευθερία Μαυρίδου. Ποιες είναι αυτές οι δύο κυρίες;
Η Ελένη και η Ελευθερία είναι οι «δημιουργοί μου»… Τα δύο κομμάτια από τα οποία συνθέτεται η προσωπικότητά μου ως «συγγραφέας»... δύο γυναίκες που κάνουν παρέα από τα δεκαπέντε τους χρόνια και έχουν κλείσει, στρογγυλεμένα, είκοσι έτη φιλίας. Κατά συνέπεια, έχουν μοιραστεί τις πιο εύκολες και τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Κάπως έτσι, μοιράζονται και την αγάπη τους για τη συγγραφή και γράφουν μαζί ενώνοντας τη φαντασία τους και γεννώντας ουσιαστικά, εμένα, που αποτυπώνω στο χαρτί τις εμπνεύσεις τους.
Η συγγραφή πώς προέκυψε στη ζωή σας και γιατί;
Το «μικρόβιο» της δημιουργικότητας με συντροφεύει από την παιδική μου ηλικία. Πάντοτε μου άρεσε να ζωγραφίζω, να διακοσμώ, να ασχολούμαι με τη χειροτεχνία, τη μουσική και την υποκριτική. Αυτό όμως που λάτρευα και λατρεύω είναι η συγγραφή, μέσα από την οποία μου δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύπτω νέους κόσμους και τον εαυτό μου, και, κυρίως, να γίνομαι μία καλύτερη εκδοχή του. Το 2017 αποφάσισα να την εντάξω πιο ενεργά στην καθημερινότητά μου και, από τότε, έχω γράψει αρκετά μυθιστορήματα..
Έχετε γράψει πολλά μυθιστορήματα ως τώρα που χαρακτηρίζονται από τις ίντριγκες, τον ερωτισμό, το χιούμορ και τις ανατροπές τους. Θεωρείτε ότι τέτοιου είδους ιστορίες ελκύουν περισσότερο το αναγνωστικό κοινό;
Η αλήθεια είναι πως ναι, εκλύουν περισσότερο το αναγνωστικό κοινό. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου διαπίστωση παρατηρώντας τον εαυτό μου ως αναγνώστη, αλλά και αρκετούς από όσους με ακολουθούν στο wattpad… γι’ αυτό και η συγγραφή τους με παρασύρει, με εξιτάρει και με παθιάζει τόσο πολύ, που μου είναι αδύνατον να αρνηθώ όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, που αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια κάθε ιστορίας μου.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για σας;
Μία εικόνα, μερικές νότες, ένα όνειρο, ακόμα και μία λέξη, μπορούν να με κάνουν να κλείσω άπειρες ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή. Αν και αυτό που κυρίως με εμπνέει είναι μια βουτιά στην απόλυτη σιωπή…
Τρέφετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο από τα έργα σας; Υπάρχει κάποιο, το οποίο θα προτείνατε οπωσδήποτε να διαβάσουν οι αναγνώστες;
Ομολογώ ότι «Οι κανόνες του Δράκου» κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Έντυπη έκδοση ή e-book; Ποια προτιμάτε και γιατί;
Και τα δύο έχουν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους. Παρόλα αυτά, το έντυπο βιβλίο είναι πιο ξεκούραστο και έχει τη μαγική ικανότητα να σε συνδέει βαθύτερα με το περιεχόμενό του. Γι’ αυτό και, αν πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο, αυτό είναι το έντυπο.
Το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου τιτλοφορείται «Οι κανόνες του Δράκου Α» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ελκυστής». Θα σταθώ αρχικά στο εξώφυλλό του. Αρκετά φλογισμένο θα το χαρακτήριζα και πολύ αισθησιακό. Θεωρείτε πως η πρώτη ματιά, η εξωτερική εμφάνιση δηλαδή, είναι σημαντική για ένα βιβλίο, καθώς είναι το πρώτο πράγμα που ελκύει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού;
Και βέβαια η πρώτη ματιά είναι πολύ σημαντική… και όχι μόνο για ένα βιβλίο, αλλά για τα πάντα. Και εννοείται πως το φλογερό και αισθησιακό εξώφυλλο του βιβλίου μου ταιριάζει απόλυτα με το είδος του, εφόσον κατατάσσεται σε αυτό της ερωτικής λογοτεχνίας.
Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας;
Ο τίτλος του βιβλίου προέκυψε από τις τρεις βασικές αρχές που ακολουθεί πιστά η φατριά των Δράκων, οι οποίες έχουν κληροδοτηθεί και στον πρωταγωνιστή: Τζώρτζη Δρακόπουλο, που είναι και ο αρχηγός αυτής της εγκληματικής (μαφιόζικης) οργάνωσης. Κάθε ένα από βιβλία της τριλογίας μου δείχνει -εμμέσως πλην σαφώς- ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες.
Τι σας ενέπνευσε για τη συγγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας;
Η έμπνευση της συγκεκριμένης ιστορίας ήρθε παρατηρώντας τη βία που επικρατεί στον κόσμο μας. Αδυνατώ να δώσω μία απάντηση για το αν τα ποσοστά της έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, ή αν δεν έχει αλλάξει τίποτα σε σύγκριση με το παρελθόν, καθώς είναι δεδομένο ότι τα περιστατικά της καταγράφονται και μεταδίδονται πιο εύκολα χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας… Από κει και πέρα, υποθέτω ότι κυριαρχούσε ανέκαθεν μέσα μας, γι’ αυτό και έχει καταλήξει να γίνεται εμφανής και στο περιβάλλον μας, και ελπίζω ότι με τη θεραπεία του πόνου που υπάρχει άφθονος στις ζωές μας, θα τολμήσουμε να κάνουμε το άλμα που χρειάζεται για να τον θεραπεύσουμε μέσω της αγάπης που δεν παύει να φωτίζει τον ψυχικό μας κόσμο.
Το βιβλίο σας υπηρετεί την ερωτική λογοτεχνία. Μιλήστε μας για το περιεχόμενό του.
Η Άννα, μια κοπέλα της διπλανής πόρτας, καλείται να παντρευτεί με το ζόρι τον Τζώρτζη τον Δράκο, τον αρχηγό της φαμίλιας τον Δράκων, που θέλει να πάρει εκδίκηση από τον αρραβωνιαστικό της. Αντί λοιπόν να συναντήσει στα σκαλιά της εκκλησίας τον αγαπημένο της, συναντά τον μεγαλύτερο αρχιμαφιόζο της Ελλάδας, και ο κόσμος των εγκληματικών οργανώσεων γίνεται ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της. Έτσι, καλείται να επιβιώσει, πατώντας όσα μέχρι στιγμής πίστευε… Άραγε, θα βγει η νικήτρια ή η χαμένη αυτής της υπόθεσης, που στην τελική κάνει την καρδιά της να σκιρτά δυνατά από έρωτα;
Παρότι ερωτική η ιστορία σας, εμπεριέχει και αρκετά χαρακτηριστικά αστυνομικού μυθιστορήματος. Πώς θα τη χαρακτηρίζατε εσείς προσωπικά ως δημιουργός της και τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από αυτή;
Σε αυτήν την απάντηση θα χρησιμοποιήσω μία από τις φράσεις ενός αγαπημένου φίλου και συγγραφέα, που χαρακτήρισε την ιστορία μου ως ερωτικό θρίλερ. Η παρατήρησή του ήταν πολύ εύστοχη και γι’ αυτό και θα τη δανειστώ επεξηγώντας τους λόγους που θα τη συμπεριλάμβανα σε αυτήν την κατηγορία.
Αν μπορούσαμε να δούμε πανοραμικά την υπόθεση, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον των ηρώων της, θα βλέπαμε πως όλοι βιώνουν τον έρωτα με διαφορετικούς τρόπους: άλλοι τον βιώνουν με ένταση, άλλοι με φόβο και κάποιοι από αυτούς τον βιώνουν στην αρρωστημένη του εκδοχή. Πολλές φορές οι μορφές του εναλλάσσονται, γι’ αυτό και επικρατεί η απορία -τόσο στον αναγνώστη όσο και στους ίδιους τους ήρωες- για το ποια μορφή του θα επικρατήσει των υπολοίπων, αλλά και για το ποια είναι η ασφαλέστερη όλων.
Εμείς τι θα κάναμε στη θέση τους; Θα διαλέγαμε την ασφάλεια ή το πάθος και την τρέλα του;
Κλείνω με αυτήν την απορία και αφήνω στον αναγνώστη τόσο την απάντηση όσο και το μήνυμα που ευελπιστώ ότι θα περάσω μέσα από αυτήν.
Πόσο χρόνο σας πήρε για να ολοκληρώσετε τη συγγραφή του βιβλίου σας;
Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή του ολοκληρώθηκε σε έναν μήνα. Ωστόσο, το αν το συγκεκριμένο διάστημα είναι λίγο ή πολύ, εξαρτάται σίγουρα από τον χρόνο που αφιέρωσα για να το ολοκληρώσω. Και εδώ οφείλω να παραδεχτώ ότι έγραφα πολλές ώρες κάθε μέρα, αφού είχα παθιαστεί μαζί του. Οπότε, για εμένα, δε θεωρείται μικρό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Από τις μέχρι τώρα εντυπώσεις του αναγνωστικού κοινού θεωρείτε ότι ο σκοπός του βιβλίου σας επετεύχθη; Νιώθετε ικανοποιημένη από το τελικό αποτέλεσμα;
Όσον αφορά το μήνυμα που ήθελα να μεταδώσω, δε γνωρίζω αν επετεύχθη ο σκοπός του βιβλίου και, η αλήθεια είναι, ότι δε με απασχολεί αυτό, διότι κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον κόσμο, γι’ αυτό και είναι δεδομένο ότι ο κάθε αναγνώστης, ως ξεχωριστή προσωπικότητα, θα λάβει και ένα διαφορετικό μήνυμα… ίσως και περισσότερα! Όσων όμως αφορά το τελικό αποτέλεσμα, που για εμένα δεν εμένα δεν είναι άλλο από το να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον του, πιστεύω πως το κατάφερα!
Το βιβλίο σας απευθύνεται μόνο σε ενήλικες ή και σε έφηβους;
Απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένη με τις εκδόσεις «Ελκυστής»;
Οι εκδόσεις Ελκυστής και ο κ. Τριαντόγλου αποτελούν πλέον μέλη της συγγραφικής μου οικογένειας, μαζί με τους υπόλοιπους συγγραφείς του εκδοτικού. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και θετική και η συνεργασία μας άψογη, παρότι δεν είχα ιδέα για το πώς πραγματοποιείται η έντυπη έκδοση έχοντας στο πλευρό μου άτομα που γνωρίζουν πολλά περισσότερα από εμένα. Στο παρελθόν είχα αυτοεκδόσει ένα μυθιστόρημα και δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Είμαι τυχερή και ευτυχισμένη που μου έδωσαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσω το μεγαλύτερό μου όνειρο. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου!
Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Φυσικά και κάνω. Ήδη επιμελούμαι για δεύτερη φορά το δεύτερο μέρος του βιβλίου και συγγράφω το τρίτο, καθώς επίσης σχεδιάζω να εκδόσω αρκετά από τα μυθιστορήματά μου και να συγγράφω τις ιστορίες που κατακλύζουν τη φαντασία μου.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον, για εμάς και τα παιδιά μας!
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
«4/09/2016...
»Κάθομαι στο παράθυρο και χαζεύω την ανατολή του ηλί-
ου, Άννα. Την τελευταία ανατολή που με βρίσκει εδώ, στο σπί-
τι μου, μαζί σου... κι όμως τόσο μακριά σου. Δεν έχω κοιμηθεί
καθόλου, μόνο σε σκέφτομαι και δεν μπορώ να σου μιλήσω.
Αύριο αποδεσμεύεσαι από εμένα, μα εγώ θα είμαι πάντα δέ-
σμιος των αποτρόπαιων πράξεών μου. Δεν ξέρω πώς θα ζή-
σεις εσύ μακριά μου, μα εύχομαι να μη μου μοιάσεις. Ξέρω
πως είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο, μα εσύ έχεις τη δύ-
ναμη που εγώ δεν έχω, τη δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης!
Η αθωότητα ζει ακόμη μέσα σου και θα συνεχίσει να ζει μόνο
αν την αφήσεις. Εγώ την έχασα πια... την έχω χάσει εδώ και
πολλά χρόνια. Φτάνω στα τριάντα έξι και παραμένω ανώρι-
μος, ανώριμος να διαχειριστώ τον θυμό που σιγοβράζει στο
αίμα μου. Μερικές φορές σκέφτομαι πως προέρχεται από τον
φόβο μου, τον φόβο να εμπιστευτώ, να ονειρευτώ, να ζήσω.
Τον φόβο πως όλοι γύρω μου θέλουν να με πληγώσουν, να με
πονέσουν και να με εκμεταλλευτούν…
Αυτός ο φόβος είναι ένα παράσιτο που αναπτύσσεται
γοργά στον οργανισμό μου και απομυζάει καθετί θετικό και
όμορφο... Ένα παράσιτο που βλέπω πως το έχω μεταδώσει
και σε εσένα, Άννα... Σου το μετέφερα από την πρώτη στιγμή
που με κοίταξες. Ο πόθος που ξύπνησε μέσα μου με τσάκι-
σε και τσάκισε κι εσένα. Από την αρχή τον φοβήθηκα αυτόν
τον πόθο, Άννα, γιατί το ένστικτό μου ήταν δυνατό. Μέσα από
αυτόν μπόρεσες να με ξεκλειδώσεις κάποιες φορές, να με κα-
θησυχάσεις πως όλα θα πάνε καλά αν αφεθώ στα χέρια σου.
Μα δεν μπόρεσα να το κάνω, δεν ήθελα να υποκύψω και να
τσακιστώ ξανά, γι’ αυτό σε τσάκισα... Γιατί η βία φέρνει βία
στα ανώριμα μυαλά, Άννα! Μια βία που κάποια στιγμή οδηγεί
στον θάνατο... Είναι σαν μια ρωσική ρουλέτα όπου βλέπεις
την κάννη του όπλου να σε στοχεύει χωρίς να γνωρίζεις πότε
θα σκοτεινιάσουν όλα γύρω σου...
»Τα κόκκινα μαλλιά σου, τα πράσινα μάτια σου είναι το
φως μου, Άννα. Έγινες το φως μου για να γίνω το σκοτάδι σου
και θα ζούμε για πάντα ενωμένοι, γιατί το ένα δεν υπάρχει χω-
ρίς το άλλο! Γιατί αυτά τα δύο είναι τόσο απομονωμένα, που
δε χωρίζονται ποτέ. Συνεχίζουν να έλκονται, όση απόσταση κι
αν τα χωρίζει. Μακάρι να έβρισκα τρόπο να τα ενώσω, όπως
αυτήν τη στιγμή ενώνεται το σβήσιμο της νύχτας με τη γέννη-
ση της ημέρας, Άννα... Μόνο τότε θα μπορούσα να σου πω και
να σου δείξω το πόσο σε αγαπώ!
»Να ζεις όσο πιο όμορφα μπορείς και να έχεις τα μάτια
σου δεκατέσσερα, να μείνεις μακριά από τους δράκους που θα
’ρθουν στη ζωή σου!»...
Κυρία Ellaria Black, σας ευχαριστώ πολύ για την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας και σας εύχομαι καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να παρουσιάσω τον εαυτό και το έργο μου, αλλά και για την ευχή σας! Σας εύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου να είστε πάντα καλά και ευτυχισμένη!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
Ellaria Black: Ελένη Αποστολάτου και Ελευθερία Μαυρίδου. Ένα όνομα για δύο διαφορετικές προσωπικότητες που, κατά τη διάρκεια της κοινής τους συγγραφικής δραστηριότητας, δημιουργούν μία νέα, η οποία κατέχει την έμπνευση, το ύφος, τις σκέψεις αλλά και τα ηθικά διλήμματα και διδάγματα που λαμβάνει μέσα από τους ήρωες των ιστοριών της.
Η Εllaria Black γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου του 2019 δημοσιεύοντας την πρώτη της ιστορία σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα. Από τότε έχει γράψει πολλά μυθιστορήματα που χαρακτηρίζονται από τις ίντριγκες, τον ερωτισμό, το χιούμορ και τις ανατροπές τους.
Για την Ellaria Black, το πλέξιμο των λέξεων γίνεται ένα υπέροχο ταξίδι βγαλμένο από τα μονοπάτια του μυαλού αλλά και της φαντασίας της που έρχονται σε επαφή με τα θαμμένα ή καλά ξεχασμένα κομμάτια του εαυτού της.
Στόχος της είναι να σας ξεναγήσει στον κόσμο των αισθήσεων που έχει για αφετηρία την απόλυτη τρέλα του έρωτα και φτάνει ως τη δικαίωση κάθε πονεμένης ψυχής.
0 Σχόλια