Η Άννα - Σεβαστή Τζίμα είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας, ηθοποιός και μουσικός. Σήμερα φιλοξενείται στις Τέχνες με αφορμή την παράσταση «Κού-κου! μια βόλτα στο δάσος...», που παρουσιάζεται στο Θέατρο Μορφές Έκφρασης και στην οποία συμμετέχει με όλες της τις ιδιότητες.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε μια βιωματική παράσταση για τόσο μικρές ηλικίες;
Όλα ξεκίνησαν από ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι που έφτιαξα για να παίζω με τον γιο μου τον Ορέστη. Ενθουσιάστηκε και κάθε μέρα ήθελε να το παίζουμε ξανά και ξανά. Ήταν τότε 15 μηνών περίπου. Κάθε μέρα βάζαμε κι άλλα πράγματα και μετά το παίξαμε και με την παρεούλα του στην παιδική χαρά. Κάθε απόγευμα η παρεούλα μεγάλωνε και περίμεναν τον «Κού-Κου», ήταν απίστευτο πόσα πιτσιρίκια περίμεναν για να παίξουμε. Ταυτόχρονα, μετέφερα το παιχνίδι και στα εργαστήρια μου, όπου και εκεί τα παιδιά ανταποκρινόταν με τον ίδιο ενθουσιασμό, Κάποια στιγμή η κ. Ξένια Καλογεροπούλου, παρουσίασε μια παράσταση για βρέφη στο Φεστιβάλ Αθηνών. Την παράσταση, δυστυχώς, δεν την είδα, καθώς έλειπα σε περιοδεία, αλλά έγινε αφορμή να αποφασίσω να κάνω αυτό το παιχνίδι παράσταση και να το παρουσιάσω δειλά, δειλά στο κοινό. Και το εννοώ, το δειλά δειλά γιατί εκείνη την εποχή, απ΄ όσο γνωρίζω, δεν υπήρχαν παραστάσεις που απευθυνόταν σε τόσο μικρά παιδιά. Οι γονείς ανταποκρίθηκαν, στην αρχή πολύ λίγοι, αλλά σύντομα, από στόμα σε στόμα γινόταν όλο και περισσότεροι. Και εδώ και πολλά χρόνια ο «Κου-Κου» έχει γίνει μια από τις πιο αγαπημένες παραστάσεις των πολύ μικρών θεατών.
Πώς αναπτύξατε τη φιγούρα του “Κούκου” ως πρωταγωνιστή της ιστορίας; Ποια μηνύματα θέλατε να μεταδώσετε στα παιδιά;
Ο «Κού-Κου» είναι ένα πολύχρωμο πουλί, μου άρεσε η ιδέα ότι μπορούσε να πετάει και να κρύβεται; Δεν είναι μαγικό; Ως παιδί ξετρελενόμουν να ακολουθώ τα πουλιά στο πάρκο, μου έδινε τόση χαρά να τα βρίσκω μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων! Επίσης, ένα πουλί κελαηδάει! Έχει μελωδία! Λατρεύω την μουσική και ήθελα να μεταφέρω στα παιδιά όμορφα μελωδικά ακούσματα, που να θυμίζουν ήχους της φύσης. Είναι ένας όμορφος τρόπος, να αναπτύξουν την μουσικότητα τους, να γνωρίσουν το θέατρο και να το αγαπήσουν. Επίσης εξοικειώνονται με τα φυσικά φαινόμενα: τον αέρα, τη βροχή, τον κεραυνό κ.α. Και το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι η έννοια της φιλίας, με την ευρύτερη έννοια, που σχετίζεται με μια κοινή περιπέτεια και το παιχνίδι, αλλά και της αυτή του ανθρώπου με τα ζώα και τη φύση.
Η παράσταση ενσωματώνει το μουσικοπαιδαγωγικό σύστημα του Carl Orff. Πώς βοηθάει αυτό το σύστημα στην ανάπτυξη των μικρών θεατών;
Το σπουδαίο αυτό μουσικοπαιδαγωγικό σύστημα, που το δημιούργησε ο γνωστός συνθέτης σε όλους μας συνθέτης, από την Carmina Burana, Carl Orff, και που είχα την μεγάλη τύχη να το γνωρίσω και να το διδαχτώ από τον Δάσκαλο μου, τον Θωμά Κινδύνη, βασίζεται στο παιχνίδι και σε οδηγεί στην εξερεύνηση του ήχου και της μουσικής με τρόπο που διεγείρει την φαντασία αλλά και την αυτενέργεια. Αυτά τα στοιχεία επιτρέπουν στον μικρό θεατή να αφουγκραστεί τους ήχους και να διεγείρει την φαντασία του ώστε να συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη του παραμυθιού.
Τι ρόλο παίζει η φύση στη διαμόρφωση της ιστορίας και πώς ανταποκρίνονται τα παιδιά σε αυτήν την εμπειρία;
Ο «Κού-Κου» προσκαλεί τα παιδιά σ’ ένα παιχνίδι που τα οδηγεί στο δάσος, εκεί θα ανακαλύψουν πως το δάσος είναι ένα μεγάλο σπίτι στο οποίο κατοικούν πολλά ζωάκια. Υπάρχει επίσης και ένα ποτάμι που τα ξεδιψάει, αλλά και εναλλαγές, από τον αέρα, τη βροχή κλπ. Η Φύση λοιπόν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στην ιστορία μας. Τα παιδιά ενθουσιάζονται και συμμετέχουν με πολύ κέφι σε όλη την ιστορία. Συνήθως φεύγουν πολύ χαρούμενα ή πολύ στεναχωρημένα γιατί δεν θέλουν να φύγουν. Όπως και να ‘χει φεύγουν μ΄έναν καινούργιο φίλο τον «Κου-Κου» και αυτό πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό. Πάρα πολλές φορές έρχονται ξανά και ξανά ή φέρνουν τα μικρότερα αδερφάκια τους.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να κρατήσουν τα παιδιά και οι γονείς από αυτήν την παράσταση;
Η φύση είναι το σπίτι όλων μας και ότι η φιλία είναι μια σχέση που μπορεί να κρατήσει για πάντα, όταν βασίζεται στην αγάπη, το παιχνίδι και την συμπόρευση. Η φιλία μας με έναν άλλον άνθρωπο αλλά και η πολύ σημαντική φιλία, που θέλω να καλλιεργήσω στα παιδιά, με τη φύση και τα ζώα.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη δημιουργία μιας παράστασης για παιδιά 18 μηνών έως 5 ετών;
Φυσικά, να μπορεί να επικοινωνεί στα παιδιά αυτής της ηλικίας, μέσα στα πλαίσια μιας πολύ συγκεκριμένης αισθητικής. Αυτό ήταν το μεγάλο στοίχημα και νομίζω ότι εξ΄αρχής αυτό πήγε καλά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω πάψει να την μελετώ και να την αναπτύσσω. Είναι πάντα ζωντανή αυτή η πρόκληση.
Ποια είναι η δική σας αγαπημένη στιγμή στην παράσταση;
Όταν τα παιδιά μιλάνε στον Κού-Κου και μετά θέλουν να τον αγκαλιάσουν, είναι πανέμορφο και πολύ τρυφερό.
Μετά από 14 χρόνια, ποιο θεωρείτε το μυστικό για τα συνεχόμενα sold out της παράστασης;
Δεν ξέρω ακριβώς, ίσως το στοιχείο της έκπληξης, οι μελωδίες, η πολύ όμορφη διάθεση που υπάρχει, ο ίδιος ο ήρωας του παραμυθιού ο «Κου-Κου» λίγο απ΄ όλα. Ίσως να παίζει ρόλο και το ότι λατρεύω τα μικρά παιδιά. Σίγουρα περνάμε όλοι πολύ ωραία, τα παιδιά, οι γονείς, οι ηθοποιοί.
Είχατε κάποια συγκινητική ή αστεία εμπειρία από την αλληλεπίδραση με τα παιδιά κατά τη διάρκεια των παραστάσεων;
Ναι, μια φορά ένα παιδί, ένα κοριτσάκι ήταν, γύρω στα δύο, ήρθε κοντά μου και συμπλήρωνε τα λόγια μου, αλλά το έκανε με πολύ σοβαρότητα, απευθυνόταν στο κοινό κανονικά, με κινήσεις των χεριών και με εκφράσεις στο προσωπάκι του απίστευτες! Ήταν τόσο πειστική, που κανένας μας δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, γελάγαμε όλοι και η μικρή όσο άκουγε όλο το θέατρο να γελάει, τόσο το ευχαριστιόταν και γυρίζει και με κοιτάει, κάποια στιγμή, με κάτι μάτια γεμάτα φως, Ήταν απίστευτα συγκινητικό και ένιωσα, δεν ξέρω, μια μείξη από περηφάνια και ταπεινότητα. Ήταν πολύ όμορφο και πάντα είναι πολύ όμορφο να βλέπω τα ματάκια τους να λάμπουν.
Σκοπεύετε να επεκτείνετε την παράσταση ή να δημιουργήσετε μια νέα για το ίδιο κοινό στο μέλλον;
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και υπάρχει ήδη από πέρσι μια πολύ όμορφη παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά αυτής της ηλικίας, λέγεται «Λαλαλιλαλο! Χριστουγεννιάτικη έκπληξη…» Την συστήνω ανεπιφύλακτα για όσους θέλουν να μεταφέρουν το πνεύμα των Χριστουγέννων στα πολύ μικρά παιδιά τους. Γεμάτη παιχνίδι και μουσική, εστιάζει στην έννοια της αγάπης, που για μένα είναι και το πιο σημαντικό μήνυμα των Χριστουγέννων.
Έχω όμως, εδώ και έναν χρόνο περίπου, ξεκινήσει να επεξεργάζομαι μια καινούργια ιδέα, την δουλεύω και ευελπιστώ, αν όλα πάνε καλά και αφού περάσει ακόμα διάφορα στάδια, να παρουσιαστεί τον Σεπτέμβρη που έρχεται. Είμαι γεμάτη περιέργεια για το αποτέλεσμα. Σας ευχαριστώ.
0 Σχόλια