Η πρωτοεμφανιζόμενη στα γράμματα Αφροδίτη Πίτσα φιλοξενείται σήμερα στις Τέχνες συστήνοντάς μας τον εαυτό της και παρουσιάζοντάς μας το πρώτο της βιβλίο. Πρόκειται για την ποιητική της συλλογή «ΏΡΑ ΜΗΔΕΝ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Πίτσα, ως νέα στο χώρο των γραμμάτων, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Καλησπέρα σας. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Θα έλεγα ότι είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει και αναζητά την αλήθεια, το δίκαιο, το καλό και την ομορφιά στον κόσμο μας. Επίσης είμαι αθεράπευτα ρομαντική! Λόγος που με βάζει σε περιπέτειες. Αλλά τι να την κάνεις τη ζωή δίχως περιπέτειες;
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της ποίησης;
Τα βιώματα μου, ξεκάθαρα, με οδήγησαν στο να ακολουθήσω τα μονοπάτια της ποίησης.
Τι σημαίνει ποίηση για εσάς;
Ποίηση σημαίνει, αρχικά, κατάθεση ψυχής. Λειτουργεί για εμένα σαν εξομολογητής, καταφύγιο και λύτρωση. Είναι μια μορφή άμυνας, με την έννοια ότι εκφράζεις όλα όσα θα ήθελες να πράξεις αλλά δεν μπορείς.
Υπάρχουν κάποιοι ποιητές που αποτέλεσαν πρότυπο για εσάς μέχρι τώρα κι αν ναι, μπορεί ο αναγνώστης να εντοπίσει στοιχεία τους στα δικά σας ποιήματα;
Ναι, φυσικά είναι πολλοί. Έχω μια αδυναμία στους ποιητές που ενώ διένυαν πολύ δύσκολες καταστάσεις, κατάφερναν να δίνουν στους στίχους τους μια λεβεντιά, μια νότα αισιοδοξίας. Ενδεικτικά αναφέρω τον Γ. Ρίτσο, Τάσο Λειβαδίτη, την Frida Kahlo.
Οι αναγνώστες διαβάζουν ποίηση στις μέρες μας; Ποια η γνώμη σας;
Η αλήθεια είναι ότι στη σημερινή εποχή το βιβλίο και το διάβασμα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Θριαμβεύουν η τεχνολογία, το διαδίκτυο, η οθόνη γενικά. Όμως ο κόσμος διαβάζει και, ακόμη περισσότερο, δημιουργεί ποίηση. Ίσως γιατί έχει ξεπεραστεί, επιτέλους, η αντίληψη ότι η ποίηση είναι κάτι αντιληπτό από τη μειοψηφία των ανθρώπων.
Από πού αντλείτε έμπνευση συνήθως για να γράψετε ένα ποίημα;
Από την καθημερινότητα που ζούμε. Ένα συμβάν, μια εικόνα, οτιδήποτε είναι ικανό να ενεργοποιήσει τα συναισθήματά μου, άρα να οπλίσει και το χέρι μου να γράψει.
Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε στο χαρτί; Δίνει αυτή τη δυνατότητα η ποίηση;
Η ποίηση έχει θεραπευτικές ιδιότητες! Είναι παυσίπονο, συντροφιά και μέσα από τους στίχους της αντλείς μια απίστευτη δύναμη. Έτσι ξεκίνησα να γράφω στην εφηβεία μου, μετά την απώλεια των γονιών μου.
Θεωρείτε χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει;
Όχι, βέβαια. Υπάρχουν αριστουργήματα που δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας, γιατί οι δημιουργοί τους δε νοιώθουν αυτήν την ανάγκη.
Ξεκινήσατε επίσημα τη λογοτεχνική σας πορεία κυκλοφορώντας την πρώτη σας ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι». Τίτλος της «ΏΡΑ ΜΗΔΕΝ». Γιατί τώρα;
Μέχρι στιγμής έγραφα τα εσώψυχά μου μόνο για εμένα. Είχα πολλές ανησυχίες και προβληματισμούς για το αν ενδιαφέρει το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό η ποίηση μου. Η συνεργασία μου με την εκδοτική ομάδα «Γλαρόλυκοι» με έκανε να ξεπεράσω τον φόβο της έκθεσής μου στο κοινό. Εξάλλου, επειδή οι καιροί που ζούμε είναι ύπουλοι και έχουν μια τάση φίμωσης κάθε είδους έκφρασης, ήταν μονόδρομος για εμένα να γίνει τώρα η έκδοση του βιβλίου μου.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας διαβάζουμε το ποίημα το οποίο σας ενέπνευσε για τον τίτλο του βιβλίου σας. Όμως γιατί δώσατε αυτόν τον τίτλο συγκεκριμένα;
Ο τίτλος είναι μια έκφραση που χρησιμοποιώ συχνά στις συνομιλίες μου για να χαρακτηρίσω την κατάσταση που βιώνουμε ως άνθρωποι. «Λες και έχει φτάσει η ώρα μηδέν» λέω. Το ερωτηματικό, όμως, δηλώνει την ελπίδα, την αισιοδοξία ότι τελικά θα τα καταφέρουμε.
Πώς προέκυψε η συγγραφή του βιβλίου «ΏΡΑ ΜΗΔΕΝ»;
Κινητήριος δύναμη για τη συγγραφή του βιβλίου μου αποτέλεσε ο γιος μου Βασίλης. Ένιωσα την ανάγκη να αφήσω ένα μικρό αποτύπωμα στο πέρασμά μου από τη ζωή. Κάτι που θα θύμιζε στις νέες γενιές, ανάμεσά τους και ο Βασίλης, να μη σταματούν ποτέ να ονειρεύονται, να διεκδικούν συνεχώς το δικαίωμα στη ζωή.
Πρόκειται για μία ποιητική συλλογή που φιλοξενεί στο σύνολό της ποιήματά σας σε ελεύθερο στίχο υπαρξιακού περιεχομένου. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτά.
Ο τρόπος γραφής μου είναι βιωματικός. Έχει ως βασικό στοιχείο τον άνθρωπο και όλα τα συναισθήματα που τον περικλείουν. Τα θέματα, τα υπαρξιακά αποτελούν τη βάση, την έμπνευση για την ποίηση μου.
Είναι τα ποιήματα της παρούσας συλλογής εξομολογητικά; Κρύβουν μέσα τους προσωπικά στοιχεία της γράφουσας;
Είναι άκρως εξομολογητικά και αποκαλυπτικά! Έχουν πολύ και μόνο “Αφροδίτη” στους στίχους τους.
Με ποιο κριτήριο έγινε η επιλογή των ποιημάτων που απαρτίζουν το βιβλίο σας αυτό;
Το βιβλίο χωρίστηκε σε ενότητες. Η πρώτη, και μεγαλύτερη σε έκταση, περιλαμβάνει ποιήματα που καταπιάνονται με τις συνθήκες επιβίωσης του σημερινού ανθρώπου. Στη δεύτερη, συναντάμε τον έρωτα. Η τρίτη αφορά τους γονείς μου. Η τέταρτη, τη δική μου ματιά σε διάφορα θέματα και η τελευταία, ένα ευχολόγιο στον γιο μου.
Υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας στον αναγνώστη;
Σαφέστατα υπάρχουν. Αλλά, ξέρετε, στην ποίηση, άλλο ένα μαγικό της στοιχείο, ο καθένας λαμβάνει διαφορετικά μηνύματα. Θα τολμήσω να πω ότι γίνεται καθρέφτης των ψυχών που την διαβάζουν.
Το βιβλίο σας μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Θεωρώ και ελπίζω πως ναι. Η εφηβεία, κατά κύριο λόγο, σημαίνει αναζήτηση της ταυτότητας του ανθρώπου. Στη δική μου περίπτωση και επειδή ο τρόπος που γράφω είναι βιωματικός, απλός και ξεκάθαρος, ξεδιπλώνοντας όλο το υπαρξιακό ζήτημα, βοηθάει σε αυτήν την κατεύθυνση.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι»;
Η συνεργασία μου με τους «Γλαρόλυκους είναι εμπειρία ζωής»! Νέοι άνθρωποι, με πάθος για δημιουργία. Μια εκδοτική οικογένεια, που με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, επαγγελματίες με μια φιλοσοφία που δεν αποσκοπεί στο κέρδος αλλά μας δίνει το βήμα, στέκεται πάντα δίπλα μας για να εκπληρώνουμε τα όνειρά μας.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας, να βγάζουμε στην επιφάνεια το μικρό παιδί που έχουμε όλοι στις καρδιές μας και να μην πάψουμε ποτέ να αναζητούμε και να ακολουθούμε το φως της ζωής ❤️.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Ουτοπικό
Κλείνω τα μάτια μου και ψάχνω να σε βρω μέσα σε κόσμους φωτεινούς και ελευθερίας.
Κλείνω τα μάτια μου και ψάχνω να σε βρω σε μέρη αυθεντικά μακριά από τη μανία της ύλης και της αδιαφορίας.
Αυτοί οι τόποι είναι ιεροί, πηγαίνουν κόντρα στην ψευτιά υφαίνοντας ιστούς αλήθειας. Έχουν δρόμους δίχως αδιέξοδα, ευθείες χαραγμένες με χαμόγελα και στις διασταυρώσεις τους συναντιέσαι με ανεξίτηλα (φευγάτα) όνειρα.
Κλείνω τα μάτια μου και ψάχνω να σε βρω μες στα σοκάκια μιας ατέλειωτης ελπίδας. Σε μονοπάτια που ακολουθούν τα ίχνη μιας κατακόκκινης ηλιαχτίδας!
Κυρία Πίτσα, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και την ενδιαφέρουσα κουβέντα μας. Πέρασα υπέροχα! Να είσαστε και εσείς πάντα υγιής και δημιουργική.
Βιογραφικό:
Η Αφροδίτη Πίτσα κυκλοφορεί την πρώτη της συλλογή πεζοποιημάτων και την συνοδεύει με αδημοσίευτες φωτογραφίες από το προσωπικό της αρχείο. Προσοχή: τα κείμενα οδηγούν σε αναπόφευκτη ταύτιση και σκέψη. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως... σκόπιμη.
0 Σχόλια