Βιβλιοκριτική: "Ένα δέντρο την Άνοιξη" της Ειρήνης Ιερομνήμων

Συγγραφέας: Ειρήνη Ιερομνήμων
Εκδόσεις: Διάνοια
ISBN: 9786182391051
Σελίδες: 48
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Μικροί μου φίλοι, σήμερα θα σας διηγηθώ την ιστορία ενός δέντρου και είμαι σίγουρη και κάτι παραπάνω από σίγουρη ότι θα σας συγκινήσει και θα σας χαροποιήσει στο έπακρο.

Βρισκόμαστε στην πλαγιά ενός βουνού, όπου δεσπόζουν πελώρια δέντρα, τα γνωστά σε όλους μας κυπαρίσσια. Ανάμεσά τους, υπάρχει ένα πολύ μικρό και διαφορετικό δέντρο που σε τίποτα δεν μοιάζει με όλα τα υπόλοιπα. Εκείνα είναι ψηλά, είναι λυγερόκορμα και το μόνο που θέλουν είναι να αποκτούν ύψος και να γίνονται επιβλητικά.

Το μικρό δεντράκι της ιστορίας μας, δεν μοιάζει καθόλου με τα κυπαρίσσια. Είναι αρκετά μικρό σε μέγεθος και αντί να μεγαλώνει σε ύψος, ανοίγει τα κλαδιά του όλο και περισσότερο σε πλάτος.

Τα κυπαρίσσια πολλές φορές μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιο δέντρο είναι ψηλότερο, αλλά όπως και να ‘χει στερούν με το ύψος τους από τον μικρό μας φίλο, τον ήλιο που θα του δώσει τη δύναμη για να μεγαλώσει.

Οι εποχές αλλάζουν, το δεντράκι μας επιθυμεί να έρθει η άνοιξη για να αναπτυχθεί, να ανθίσει και να μάθει επιτέλους τι δέντρο είναι, αλλά αντί για αυτό το δάσος το επισκέπτεται η φωτιά που καίει στο πέρασμα της τα πάντα.

Το δεντράκι μας κουνάει τα κλαδιά του πάνω-κάτω κάνοντας αέρα ασταμάτητα, προσπαθώντας να προστατευτεί, μα τα κυπαρίσσια δεν μπορούν να κάνουν κάτι παρόμοιο. Δεν μπορούν να κουνήσουν τα κλαδιά τους πάνω-κάτω, με αποτέλεσμα η φωτιά να κάψει τα πάντα γύρω της και στο πέρασμά της να αφήσει μόνο κορμούς ξερούς, στάχτη και μαύρα σύννεφα…

Είναι λυπηρό αυτό για το δάσος και τα δέντρα του. Η φωτιά κατακαίει τα πάντα, καταστρέφει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα και αφού περάσει όλα γύρω είναι νεκρά, βουβά και μαύρα.

Την επόμενη μέρα της φωτιάς, το δεντράκι μας άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε όλα όσα υπήρχαν ή μάλλον δεν υπήρχαν γύρω του. Λυπήθηκε τόσο πολύ που άρχισε να κλαίει, όμως έδωσε κουράγιο στον εαυτό του. Αποφάσισε ότι αυτό που έπρεπε να κάνει, είναι να περιμένει τις ακτίνες του ήλιου για να μεγαλώσει και έτσι έγινε.

Η άνοιξη το βρήκε με πράσινα φύλλα και λευκά ανθάκια που μοσχοβολούσαν, όμως ακόμα δεν ήξερε τι δέντρο είναι. Να ήταν άραγε ένα δέντρο που θα είχε καρπούς ή απλά ένα δέντρο που θα είχε φύλλα και ανθούς;

Ο καιρός περνούσε, το δέντρο μεγάλωσε, ζώα και άνθρωποι το καμάρωναν και εκείνο ήταν ευτυχισμένο. Μεγάλωνε, αναπτυσσόταν, μα δεν ψήλωνε πολύ. Ξαφνικά, μια μέρα με τη βοήθεια των ανθρώπων κατάλαβε επιτέλους τι δέντρο ήταν. Στην αρχή όλο αυτό δεν του άρεσε, μα αφού επεξεργάστηκε τις πληροφορίες που άκουσε από τους ανθρώπους, αποδέχτηκε την φύση του και ένιωθε περήφανο για την ευεργετική ιδιότητα που έχουν οι καρποί του στη ζωή μας.

Ήταν ένα δέντρο καρποφόρο, ένα δέντρο που μοσχοβολούσε, ένα δέντρο πανέμορφο και ευτυχισμένο.

Μετά από πολλά χρόνια, στο ίδιο εκείνο βουνό που η φωτιά είχε σαρώσει, είχαν αρχίσει δειλά – δειλά να ξεπροβάλλουν και άλλες μικρά δεντράκια όμοια με το δέντρο της ιστορίας μας και να δίνουν στο τοπίο μια όμορφη νότα αισιοδοξίας με την παρουσία τους, με την ευωδία τους και με τους καρπούς τους!

Λοιπόν μικροί μου φίλοι… το παράδειγμα του σημερινού μας βιβλίου είναι αρκετά διδακτικό. Έμαθες πώς αναπτύσσεται ένα καρποφόρο δέντρο, έμαθες πληροφορίες για το εγωιστικό κυπαρίσσι και νομίζω ότι έχεις καταλάβει τη διαφορά τους.

Οπότε, θα σου κάνω μια ερώτηση:

Τι δέντρο θα ήθελες να ήσουν;

Θα επέλεγες να ήσουν το καρποφόρο δέντρο που ανθίζει και με την όμορφη ευωδία της αγαλλιάζει φύση και ανθρώπους ή θα ήθελες να γίνεις κυπαρίσσι, ένα δέντρο ψηλό και άχαρο που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να γίνει ψηλότερο από τους όμοιούς του;

Εννοείται πως η ερώτηση είναι αλληγορική.

Είναι λοιπόν στο χέρι σου μικρέ μου φίλε να βρεις τα καλά και τα θετικά στοιχεία της ιστορίας, να τα κάνεις κτήμα σου, να παραδειγματιστείς από τη συνετή, θαρραλέα και υπομονετική συμπεριφορά, να εμπνευστείς από την επιμονή της και να θυμάσαι ότι το δέντρο της ιστορίας μας κατάφερε να ανταπεξέλθει από τη φωτιά, γιατί είχε τη δύναμη μέσα του.

Έτσι και εμείς, όταν έχουμε δύναμη και πίστη στον εαυτό μας, μπορούμε να τολμάμε, να πασχίζουμε για την ευτυχία μας και φυσικά μπορούμε να καταφέρουμε να διώξουμε μακριά το κακό!

Εικονογράφηση: Χαριτωμένη Παπαδοπούλου

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Ψηλά σε ένα βουνό, βαθιά μέσα στο δάσος, ξεπροβάλει ένα μικρό δεντράκι ανάμεσα σε πανύψηλα και ισχυρά δέντρα. Μη γνωρίζοντας τι δέντρο είναι, περιμένει καρτερικά την άνοιξη εκείνη, που θα ανθίσουν τα φύλλα του και θα βγουν οι καρποί του. Όμως μια πυρκαγιά έρχεται να ανατρέψει τα όνειρά του. Θα καταφέρει να ξεπεράσει αυτό το ανυπέρβλητο εμπόδιο; Θα καταφέρει να βγει αλώβητο από τις φλόγες; Θα καταφέρει να μάθει τι δέντρο είναι;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου:

Η Ειρήνη Ιερομνήμων κατάγεται από το νησί Κέα αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., ως Εκπαιδευτικός Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Τ.Ε. Εργάζεται σε κέντρο μελέτης για παιδιά δημοτικού και γυμνασίου διδάσκοντας θετικές επιστήμες.

Την εποχή των σπουδών της, γεννήθηκε μέσα της ο πόθος να ασχοληθεί με παιδιά, τα οποία έχουν δυσκολίες, είτε μαθησιακές είτε κοινωνικές είτε νοητικές. Έτσι, παρακολουθώντας σχετικά σεμινάρια, ξεκίνησε να εργάζεται και σε δημοτικό σχολείο, παρέχοντας παράλληλη στήριξη σε ένα αξιαγάπητο παιδί, στο οποίο αφιέρωσε το πρώτο της παραμύθι. Η αγάπη, η υπομονή και η επιμονή, υποστηρίζει πως, είναι τα τρία βασικά συστατικά για την πρόοδο και την ανάπτυξη των παιδιών.

Με τη συγγραφή ασχολήθηκε σε νεαρή ηλικία, δημιουργώντας ποικίλες ιστορίες και παραμύθια, ένα εκ των οποίων αναφέρεται στο κρυμμένο θάρρος που έχουμε όλοι μέσα μας και είναι αυτό το οποίο τώρα κρατάτε.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.