Ο σημερινός καλεσμένος των Τεχνών είναι ένας αρκετά δραστήριος άνθρωπος. Διαφημιστής στο επάγγελμα, μουσικός, φωτογράφος και μαραθωνοδρόμος στον ελεύθερό του χρόνο, οπωσδήποτε αποδεικνύει έμπρακτα σε όλους μας τη μεγάλη αγάπη του για τις Τέχνες και τον αθλητισμό. Ο πρωτοεμφανιζόμενος στα γράμματα Γιάννης Κίντζιος πρόσφατα μας παρουσίασε και μία νέα, διαφορετική πτυχή του εαυτού του, αυτή του συγγραφέα. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε αρκετά πρόσφατα από τις από τις εκδόσεις «Κομνηνός» με τίτλο «Ονειρεύτηκα τη Διοτίμα & άλλα εφήμερα ειδύλλια». Θα μας μιλήσει γι' αυτήν πιο αναλυτικά καθώς και για τη συγγραφική του δραστηριότητα γενικότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Κίντζιο, παρά την πολύχρονη επαγγελματική σας ενασχόληση με το αντικείμενο της Επικοινωνίας, που καμία σχέση δεν έχει φαινομενικά τουλάχιστον με τα γράμματα, βλέπουμε τελευταία ότι το ενδιαφέρον σας στρέφεται και προς αυτά. Πείτε μας δυο λόγια για εσάς προκειμένου να σας γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό στο οποίο και απευθύνεστε με την ιδιότητα του συγγραφέα.
Καταρχάς, κυρία Πετρίδου, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία στην ιδιαίτερη αυτή σελίδα τέχνης και πολιτισμού.
Νομίζω ότι, ανεξαρτήτως αντικειμένου εργασίας και τρόπου ζωής, η ανάγκη έκφρασης υπάρχει και εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο στον καθένα μας. Είμαστε εκτεθειμένοι καθημερινά σε εκατοντάδες ερεθίσματα και τα βιώματα που συσσωρεύονται μέσα μας στον κατάλληλο χρόνο βγαίνουν στην επιφάνεια. Όλη αυτή η διαδικασία λειτουργεί περίπου λυτρωτικά και κάποιες φορές και ακαριαία. Από εκεί και πέρα, η αισθητική, η φόρμα και το περιεχόμενο καθορίζουν αν αυτό που δημιουργούμε είναι “τέχνη” κάτι που σε ένα μεγάλο βαθμό είναι και υποκειμενικό. Η Επικοινωνία, που αναφέρατε ως επαγγελματικό προσανατολισμό, μπορεί εκπληρώνοντας τις παραπάνω προϋποθέσεις, να θεωρηθεί ως τέχνη χωρίς όμως να είναι απαραίτητο ότι την υπηρετεί. Πίσω από τα γράμματα και τις τέχνες κρύβεται κάτι βαθύτερο από την αισθητική, μπορώ να πω ότι βρίσκουμε εκεί όλη την ανθρωπότητα με όλα τα βιώματα τις αξίες και τις εκδοχές της που ίσως δεν έχουμε βιώσει ακόμα. Η τέχνη όπως η λογοτεχνία μπορεί να μιλά όχι μόνο για την πραγματικότητα αλλά και όλα όσα είναι ικανά και πιθανά να συμβούν, μιλάει για όλες τις πιθανές εκδοχές και δυνατότητες των ανθρώπων.
Γιατί ασχολείστε με τη συγγραφή; Τι είναι αυτό που επαναστατεί εντός σας και ωθεί κατά κάποιον τρόπο την πένα σας να αποτυπώσει τη δική της αλήθεια στο χαρτί;
Η επαφή με την γραφή δεν είναι μια διαδικασία παροδική και εφήμερη για εμένα. Κατά την διάρκεια της εφηβείας ή και λίγο πριν υπήρχε η ανάγκη αποτύπωσης βαθιών απόκρυφων συναισθημάτων, εμπειριών και γεγονότων που μέσω της γραφής αρχικά, αλλά και της μουσικής μετέπειτα, καταλάγιαζαν τους θυμούς, τα μένη και τα πάθη μου. Ξέρετε, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη και τις συνθήκες όταν μεγαλώνει ένας έφηβος σε μια γειτονιά της Καλλιθέας την δεκαετία του ‘90. Συνεπώς η γραφή λειτουργούσε με αυτόματο και λυτρωτικό τρόπο προσφέροντας ισορροπία σε ένα μάλλον ιδιαίτερα ζωηρό αν όχι δύσκολο ή και εκρηκτικό περιβάλλον. Με τον ίδιο περίπου τρόπου λειτουργεί και σήμερα.
Η συγγραφή αποτυπώνει αλήθειες πριν ξεθωριάσουν ή χαθούν στην δύνη των “δεδομένων” και του χρόνου, αφήνει τα χνάρια της ψυχής μας βάζοντας ένα λιθαράκι στην συλλογική μνήμη.
Η επαγγελματική σας πορεία αλλά και το ενδιαφέρον που δείχνετε και σε άλλες μορφές της τέχνης όπως η μουσική και η φωτογραφία επηρεάζουν, θεωρείτε, τον τρόπο σκέψης και γραφής σας; Υπάρχει με δυο λόγια κάποιου είδους ώθηση από την μεριά σας προς αυτή την κατεύθυνση και γιατί; Μήπως κρίνεται απαραίτητη η συμβολή όλων αυτών για την επίτευξη ενός ιδανικότερου αποτελέσματος στην απόπειρα δημιουργίας;
Νομίζω ότι η αφήγηση είναι Μία όμως - από εκεί και πέρα - υπάρχουν οι φόρμες που χρησιμοποιούμε, όπως αυτή της φωτογραφίας, της μουσικής και φυσικά της γραφής. Διαβάζοντας ένα διήγημα ή ποίημα και ξεφυλλίζοντας ένα λεύκωμα ή άλμπουμ φωτογραφιών μπορούμε να διακρίνουμε λίγο ή πολύ την λογοτεχνική αίσθηση ή “ματιά” του δημιουργού. Η γραφή, οι ήχοι και η εικόνα στην τέχνη δημιουργούν συναισθήματα ή αναδεικνύουν την αισθητική απόλαυση.
Θα απαντήσω λοιπόν θετικά στο ερώτημά σας για την επιρροή της μουσικής & και της φωτογραφίας στην συγγραφή. Λίγο ή πολύ έτσι λειτουργούν για μένα, δηλαδή συνεισφέρουν στην σύνθεση και λειτουργούν ως φόρμες.
Πώς συνδυάζονται συγκεκριμένα οι τέχνες με τα γράμματα στη δική σας περίπτωση;
Νομίζω για μένα οι τέχνες λειτουργούν κάποιες φορές αυτόνομα και κάποιες φορές συνδυαστικά. Εξαρτάται πάντα με το πώς νιώθω και πώς μπορώ να εκφραστώ πληρέστερα πράγμα βέβαια που είναι εντελώς αυθόρμητο και ανάλογο με τα νοήματα και την αλήθεια που καλείται μετά να αποκρυπτογραφήσει ο αναγνώστης σύμφωνα με την οπτική και τα βιώματά του. Η σύνθεση στην τέχνη είναι σαν μια πολυφωνία στην μουσική που πρέπει να δένει με αρμονία αλλά και ολοκληρωτικά
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς συνήθως ώστε να σας παρακινήσει, είτε συνειδητά είτε αυθόρμητα, στη συγγραφή;
Η έμπνευση πυροδοτείται συνήθως από έντονα ερεθίσματα ή συναισθήματα που εμφανίζονται αναπάντεχα ή με σαρωτικό τρόπο προκαλώντας μια δημιουργική “έκρηξη”. Η χαρά, η απογοήτευση, μια χρεοκοπία ή ο έρωτας σίγουρα προκαλούν μια εσωτερική διεργασία και έναν ειλικρινή διάλογο που ίσως εκφραστεί με την γραφή ή κάποια άλλη μορφή τέχνης. Νομίζω πάντως ότι και το ασυνείδητο πολλές φορές τροφοδοτεί την δημιουργικότητα στην τέχνη και αυτό εκφράζεται κάποιες φορές χωρίς προειδοποίηση εντελώς αυθόρμητα.
Ποιο λογοτεχνικό είδος σας ελκύει περισσότερο, είτε ως συγγραφέας είτε ως αναγνώστης; Είναι η ποίηση αποκλειστικά ή και κάποιο άλλο είδος με το οποίο ενδεχομένως προσδοκάτε να καταπιαστείτε στο μέλλον;
Νομίζω ότι συγγραφείς όπως ο Όργουελ, ο Φίλιπ Ντικ, ο Χάξλεϊ και ο Κάφκα που είναι εκπρόσωποι της μοντερνιστικής λογοτεχνίας με έμφαση τον συμβολισμό και το παράλογο, αλλά και αρκετοί μεγάλοι συγγραφείς του μεσοπολέμου όπως ό Χένρι Μίλλερ, ο Σελίν αλλά και ο Σάμιουελ Μπέκετ είναι αυτοί που ίσως με έκαναν να θέλω να μπω πιο βαθιά στο χώρο της λογοτεχνίας. Πάντως δεν ελκύομαι από το είδος της λογοτεχνίας καθαυτό αλλά από την πένα και το βάθος αλήθειας του συγγραφέα. Νομίζω όλοι οι παραπάνω προσθέτωντας βέβαια πολλούς περισσότερους όπως τον Κέρουακ, τον Έσσε, τον Τζιμ Τόμπσον, τον Πολ Όστερ, τον Μακάρθι και τον Φάλαντα που ήδη έχουν αφήσει ανεξίτηλα ίχνη μέσα μου.
Σίγουρα η ποίηση με τις πιο μικρές αλλά και πιο πλούσιες σε συναισθήματα γραμμές υπάρχουν ως “συστατικά” ή “φωνές” σε διηγήματα και άλλες μορφές λογοτεχνίας συνεπώς ναι θα έγραφα και ήδη γράφω μικρά διηγήματα που ευελπιστώ να δημοσιευθούν στο εγγύς μέλλον.
Γιατί επιλέξατε να κάνετε το λογοτεχνικό σας ντεμπούτο με ποίηση και όχι με πεζογραφία, δεδομένου ότι ελάχιστοι στις μέρες μας διαβάζουν ποιητικές συλλογές;
Σήμερα, όπως και στο μέλλον θα ήθελα να ελπίζω, δεν έχω ως μέτρο προσέγγισης για την τέχνη το μέγεθος του αναγνωστικού κοινού αλλά την δική μου εσωτερική ανάγκη έκφρασης. Ξεκίνησα να γράφω για καθαρά προσωπικούς λόγους ανοίγοντας ένα προσωπικό ειλικρινή διάλογο κάτι σαν εξομολόγηση που ίσως κάποιους να μην τους αγγίξει ή κάποιοι άλλοι να ανακαλύψουν κάτι που θα ήθελαν και οι ίδιοι να εκφράσουν μη έχοντας βρει ακόμα τον τρόπο και τις λέξεις. Το ίδιο βέβαια θα ισχύει και με τα διηγήματα όταν θα έρθει η στιγμή να τα παρουσιάσω.
Ποια είναι η προσδοκία σας ως νέος στον χώρο των γραμμάτων δημιουργός;
Θα ήθελα αυτή η επαφή με τον χώρο του βιβλίου και της τέχνης να παραμείνει ως έχει δηλαδή μια πύλη με θέα στα βάθη της ψυχής και του εαυτού μου και αυτό βέβαια να μπορεί να γίνει εφαλτήριο για διάλογο με κάποιους από τους αναγνώστες. Σίγουρα το να μοιράζεσαι και να λαμβάνεις αντιδράσεις δημιουργώντας έτσι νέες προοπτικές και για τις δύο πλευρές είναι και το ζητούμενο στην τέχνη. Όλα είναι λοιπόν δούναι και λαβείν - σε ένα βαθύτερο εσωτερικό επίπεδο εμπιστοσύνης και αλήθειας - και αυτό καθορίζει και την σχέση του βιβλίου με τον αναγνώστη. Προσδοκώ λοιπόν περισσότερη γραφή με αλήθεια και ουσιαστικό διάλογο.
Τον Απρίλιο του 2025 κυκλοφόρησε η πρώτη σας ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «Κομνηνός» με τίτλο «Ονειρεύτηκα τη Διοτίμα & άλλα εφήμερα ειδύλλια». Μιλήστε μας για το περιεχόμενό της περιληπτικά. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο σας στα χέρια του;
Το περιεχόμενο της συλλογής περιλαμβάνει ποιήματα αλλά και ελεύθερα κείμενα που είναι αποκύημα μιας ασφυκτικής ίσως πίεσης από ανείπωτες σκέψεις, “καταγγελίες” και συναισθήματα που βρήκαν διέξοδο - με δημιουργικό θα ήθελα να πιστεύω τρόπο - μέσω της γραφής. Τα κείμενα αποκαλύπτουν κατά κάποιο τρόπο μια αγωνία, την διαδικασία υπαρξιακής αναζήτησης για την προσωπική μας ολοκλήρωση μέσω του παράλογου και αβέβαιου έρωτα. Τα περισσότερα ποιήματα συνοδεύονται με φωτογραφίες που δεν αφαιρούν τίποτα από τον λόγο απεναντίας κάποιες από αυτές ίσως τον ενισχύουν διακριτικά.
Γιατί επιλέξατε αυτόν τον άκρως ενδιαφέροντα ομολογουμένως και ιδιαίτερο τίτλο ως αντιπροσωπευτικό του βιβλίου σας και γιατί το συνοδεύσατε με τη συγκεκριμένη φωτογραφία που όπως διαβάζουμε στην περιγραφή του αποτελεί δική σας δημιουργία καθώς και οι υπόλοιπες φωτογραφίες που φιλοξενούνται στις εσωτερικές του σελίδες; Σαφώς και πρόκειται για τους τίτλους των δύο κεφαλαίων που απαρτίζουν το έργο σας. Γιατί όμως δόθηκαν οι συγκεκριμένοι τίτλοι και στα κεφάλαια αυτά αλλά και στο σύνολο του βιβλίου;
Η Διοτίμα ως πνευματική ιέρεια και “δασκάλα”, όπως γνωρίζουμε, προβάλλει τον Έρωτα ως κίνητρο για ηθική ανέλιξη έτσι και ο τίτλος ευελπιστώ να φανερώνει την πίστη ότι μέσα από τα γήινα και ανθρώπινα πάθη - όπως αυτά του έρωτα και της αγάπης - ωθούμαστε στο να αναζητούμε τη σοφία και τη λύτρωση. Η φωτογραφία του εξωφύλλου πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει μια εύθραυστη σωματική και ψυχική ομορφιά που θα θέλαμε να διαρκέσει οδηγώντας μας στην εκπλήρωση των πιο βαθιών επιθυμιών και διακαών μας πόθων. Εννοείται όμως ότι, όσο κρατά αυτό το ταξίδι, εξιδανικεύουμε τα εφήμερα κινδυνεύοντας να βρεθούμε εξαπατημένοι από ένα όνειρο που νομοτελειακά δεν θα κρατήσει. Ως άνθρωποι όμως οφείλουμε να ελπίζουμε πιστεύοντας σε ένα θαύμα. Ό τίτλος λοιπόν της ποιητικής συλλογής εκφράζει τα παραπάνω και η πρώτη ενότητα με τα ποιήματα αποτελεί ένα ολοκληρωμένο και αδιαίρετο “έργο”. Η δεύτερη ενότητα “Τα εφήμερα ειδύλλια“ αποτελείται από μικρά ελεύθερα κείμενα που υποστηρίζουν την έννοια του παραλόγου που καλύπτεται ή αποσιωπάται στο πρώτο μέρος από έναν κυρίως εσωτερικό μονόλογο που δεν αφήνει περιθώρια απεγκλωβισμού από το όνειρο. Στο επίμετρο πάντως, μέσα σε ελάχιστες “ποιητικές” λέξεις, δίνονται ίσως οι περισσότερες διευκρινήσεις.
Το βιβλίο σας είναι διάχυτο από λυρισμό και βαθιά εξομολογητική διάθεση. Περιλαμβάνει μερικά ολιγόστιχα και μερικά περισσότερο εκτενή ποιήματα, δοσμένα σε ελεύθερο στίχο στο σύνολό τους που έχουν κοινό παρονομαστή τους τον πόθο ή αλλιώς την διεκδίκηση του έρωτα ως αγαθό που εξασφαλίζει στον άνθρωπο την ευτυχία και την ψυχική του γαλήνη. Και παρότι πρόκειται για το πρωτόλειο έργο σας, το βιβλίο σας αυτό διακρίνεται για την αυθεντικότητά του ως προς τον τρόπο γραφή σας αλλά και ως προς το περιεχόμενο των ποιημάτων σας. Πώς νιώθετε που καταφέρατε να αφήσετε το προσωπικό σας στίγμα στα γράμματα από τόσο νωρίς;
Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρατήρηση και το σχόλιο σας. Πραγματικά αν κατάφερα να αγγίξω έστω και λίγους αναγνώστες είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Η ολοκλήρωση αυτής της ποιητικής συλλογής έφερε ανάμεικτα συναισθήματα μια και τα ποιήματα δεν ήταν πρόσφατα μερικά μάλιστα είναι δύο ή τρεις δεκαετίες πίσω οπότε μετά τον ενθουσιασμό για την έκδοση ακολούθησε η αποδοχή και η συνείδηση. Είναι σαν ένα έκλεισε ένας κύκλος θεμάτων μέσα μου δίνοντας ανακούφιση αλλά και την αίσθηση σιγουριάς για την αλήθεια που πρεσβεύω, χαίρομαι δηλαδή για την πλήρη εναρμόνιση και συνέπεια με τον εαυτό μου.
Ποια στάθηκε η αφορμή για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο και να το κοσμήσετε με τις δικές σας ασπρόμαυρες φωτογραφίες; Τι σας ενέπνευσε στη δημιουργία του και γιατί;
Μια και τα ποιήματα ήταν εδώ και αρκετά χρόνια γραμμένα και αρχειοθετημένα στον υπολογιστή μου, τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά επισκεπτόμουν το αρχείο μου διαβάζοντάς τα και εμπλουτίζοντάς τα κάποιες φορές με εικόνες ή ακόμη και μουσικές επενδύσεις. Για παράδειγμα το ποίημα “Ότι και αν γίνει” με προσέλκυε ιδιαίτερα “μουσικά” και έγραψα και κάποια ακόρντα στην κιθάρα. Σιγά σιγά αυτή η εμπλοκή με τα ποιήματα με οδήγησε στην σκέψη να εκδώσω αυτή την ποιητική συλλογή. Νομίζω η απόφαση ήταν θέμα έμπνευσης περισσότερο και όχι κάποιου προγράμματος ή μελέτης για το εγχείρημα αυτό. Η σύνθεση κειμένων με ασπρόμαυρες φωτογραφίες προέκυψε επίσης αβίαστα χωρίς ποτέ να ήταν αυτοσκοπός αλλά ήταν μια ανάγκη έκφρασης.
Μιλήστε μας για την εικαστική παρέμβαση του Άγγελου Κίντζιου στο βιβλίο σας.
Η παρέμβαση είναι συμβολική αλλά και λειτουργική στην σύνθεση του έργου. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα νόημα και μια συνέχεια στην συμμετοχή αυτή που έχει να κάνει περισσότερο με προσωπικές μου αναζητήσεις και βιώματα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα έργα αυτά του Άγγελου Κίντζιου ενισχύουν και “ζωντανεύουν” τον λόγο εμβαθύνοντας στις έννοιες και το νόημα πέρα από την αισθητική.
Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας στον αναγνώστη;
Όσο και αν φαίνεται περίεργο επιδιώκω περισσότερο την γνωριμία με τον αναγνώστη με μια βιωματική επικοινωνία που δεν περνάει μηνύματα αλλά κεντρίζει κάτι μέσα σε αυτόν ή προκαλεί κάτι. Ξέρετε η ποίηση μέσω την υπαινιγμών της, την πλήρη αποκάλυψη ή απόκρυψη στοιχείων, την δημιουργική της ασάφεια δημιουργεί ευρύτερους ορίζοντες και περισσότερα σημεία αναφοράς δίνοντας προοπτικές που δεν έχει υπόψη του ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας. Προτιμώ λοιπόν να προκαλώ συναισθήματα ή να δημιουργώ απορίες και ερωτήσεις.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Νομίζω η ποίηση όπως και κάθε μορφή τέχνης δεν πρέπει να έχει ηλικιακούς περιορισμούς, εκτός βέβαια από κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις. Νομίζω ότι η ποίηση έχει να κάνει περισσότερο με την επιθυμία , την φάση που περνάει ο κάθε άνθρωπος, την συναισθηματική διαθεσιμότητα και δεκτικότητά του. Η ποίηση δεν διαχωρίζει το κοινό ούτε δημογραφικά ούτε μέσω άλλων κριτηρίων.
Είστε ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σας με το πρώτο σας εκδοτικό σπίτι, τις εκδόσεις «Κομνηνός»;
Η συνεργασία μας μέχρι σήμερα είναι εξαιρετική. Οι άνθρωποι στις εκδόσεις Κομνηνός δεν είναι απλά επαγγελματίες αλλά είναι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων αγαπώντας αυτό που κάνουν χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητα, την αισθητική και το αποτέλεσμα. Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα είναι η συνέπεια και η πολύ καλή συνεννόηση και επικοινωνία σε όλες τις φάσεις της έκδοσης του έργου πράγμα που δεν θεωρείται αυτονόητο στον χώρο αυτό δυστυχώς.
Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα γι’ αυτό;
Η δεύτερη ποιητική συλλογή είναι υπό έκδοση αλλά θα ήθελα ιδανικά να μιλήσω γι' αυτή στις αρχές της επόμενης χρονιάς.
Μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;
Δεν θα ευχόμουν τίποτα παραπάνω από υγεία μια και είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε και θα πρέπει να το εκτιμάμε καθημερινά. Ζούμε σε εποχές που καλό είναι να προσέχει τι εύχεται ο καθένας μια και ο πόνος η καταστροφή και η δυστυχία απλώνονται γύρω απ’ την πόρτα μας. Ας ευχηθούμε λοιπόν και ειρήνη, περισσότερη ανθρωπιά και δημιουργία.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Κυρία Πετρίδου, θα ήθελα όμως και εγώ με την σειρά μου να σας ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά γι αυτή την εκ βαθέων συζήτηση που είχαμε. Υπηρετείτε ουσιαστικά τον πολιτισμό και την τέχνη, εύχομαι λοιπόν υγεία και δύναμη για να συνεχίσετε το πολύτιμο έργο σας.
Ακόμα ένα ποίημά μου με τίτλο "Μέσα σε λίγα εκατοστά":
Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές
όλη η ζωή μας πώς χωρά
μέσα σε λίγα εκατοστά;
Σε μια κάμαρη μικρή
σε ένα δωμάτιο φθηνό
σε ένα εύθραυστο κορμί
σε μια γωνιά
Πώς ο κόσμος μας όλος
η ευτυχία και η χαρά
μέσα από τα μάτια σου περνά;
Πόσοι βοριάδες και βροχές
πόσους χειμώνες και θάλασσες
Πόσοι λεωφόροι και στενά
σαν ταινία από τους τοίχους μας περνάν
Ό,τι θυμάμαι απ’ όταν γεννιέμαι
και ό,τι ζω έως να πεθάνω
μέσα από το αίμα σου κυλά
Όλοι οι λόγοι και οι αφορμές
όλοι οι πόθοι και οι φωτιές
θεριεύουν και σβήνουν εδώ μπροστά
μέσα σε λίγα εκατοστά
Κύριε Κίντζιο, σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για την όμορφη συζήτηση που είχαμε, καθώς και για τις ευχές σας και σας εύχομαι με τη σειρά μου κάθε επιτυχία προσωπική, επαγγελματική και συγγραφική. Καλοτάξιδο το βιβλίο σας και καλοδιάβαστο!
Βιογραφικό:
Ο Γιάννης Κίντζιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972, μεγάλωσε στην Καλλιθέα και σπούδασε Μάρκετινγκ και Διαφήμιση.
Ασχολείται επαγγελματικά με το αντικείμενο της Επικοινωνίας και εργάζεται σήμερα σε διαφημιστικές εταιρείες και νεοφυείς εταιρείες τεχνολογίας και μάρκετινγκ. Για αρκετά χρόνια επίσης, ως πρωτοπόρος στο αντικείμενο και τις πρακτικές του Performance Marketing, διετέλεσε ομιλητής σε συνέδρια και εισηγητής σεμιναρίων του κλάδου. Παράλληλα, δουλεύει projects καινοτομίας σε
συνεργασία με εταιρείες ελληνικές και του εξωτερικού.
Σήμερα, με την εμπειρία και τις γνώσεις του, προετοιμάζει νεότερα στελέχη για την ένταξή τους στον χώρο της διαδραστικής διαφήμισης, μεταδίδοντας γνώσεις και επιτυχημένες εφαρμοσμένες τακτικές.
Ασχολείται, ακόμη, με τη μουσική και τη φωτογραφία, συμμετέχοντας σε εκθέσεις αλλά και τον αθλητισμό λαμβάνοντας μέρος σε αγώνες Μαραθωνίου.
0 Σχόλια