Δημοσιεύει άρθρα της με κοινωνικά και ταξιδιωτικά θέματα σε διαδικτυακά περιοδικά, συμμετέχει με διηγήματά της σε συλλογικά λογοτεχνικά έργα, συμμετέχει επίσης ως εισηγήτρια σε σεμινάρια λογοτεχνίας σε εκπαιδευτικούς, ενώ δε σταματά να εμπλουτίζει την προσωπική της εργογραφία γράφοντας μυθιστορήματα και ιστορίες για παιδιά, αρκετά από τα οποία έχουν κυκλοφορήσει από διάφορους εκδοτικούς οίκους. Μιλάμε για τη συγγραφέα Δήμητρα Τράκα, έναν αρκετά δραστήριο και πολυγραφότατο άνθρωπο, που έχουμε τη χαρά και την τιμή σήμερα να φιλοξενούμε στις Τέχνες. Αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί αποτελεί το παιδικό βιβλίο της με τίτλο «Δυο παιδιά ταξιδεύουν στην Ελλάδα με αερόστατο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ηράκλειτος».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Τράκα, η αγάπη σας για τα ταξίδια και η επαγγελματική σας ενασχόληση με τον τουρισμό σας οδήγησε στην αρθρογραφία κοινωνικών και ταξιδιωτικών θεμάτων. Τι συνέβαλε όμως στην απόφασή σας να ασχοληθείτε και με τη συγγραφή έργων λογοτεχνικών στα οποία η μυθοπλασία έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο;
Η αλήθεια είναι ότι πρώτη στη ζωή μου ήρθε η συγγραφή κι έπειτα η αρθρογραφία. Το πρώτο μου έργο είναι αληθινή ιστορία και όχι μυθοπλασία και γράφτηκε για να θυμάμαι αρχικά εγώ κι έπειτα όλοι όσοι αγαπώ ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά πράγματα που χωρίζουν δυο ανθρώπους, αλλά ακόμα περισσότερα που τους ενώνουν.
Σε όλα τα υπόλοιπα έργα μου, οι ιστορίες είναι δημιουργήματα του μυαλού μου, με αληθινά στοιχεία όμως και πάντα αν παρατηρήσει κανείς, οι περισσότεροι ήρωές μου είναι ταξιδευτές.
Όσο για τα ταξίδια, μπορεί τώρα πια να μην ασχολούμαι επαγγελματικά με τον τουρισμό, αλλά χρησιμοποιώ τις γνώσεις μου για να τοποθετώ τους ήρωές μου εκεί όπου θέλω, αφού χρησιμοποιώ αληθινούς τόπους και σημεία στον χάρτη στις ιστορίες μου, αλλά κυρίως για ν’ απολαμβάνω τα ταξίδια με αυτούς που αγαπώ, όποιος κι αν είναι ο προορισμός…
Δεδομένου ότι γράφετε και για παιδιά αλλά και για ενήλικους, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Όλοι όσοι γνωρίζουν ότι γράφω, μου δίνουν τον τίτλο του συγγραφέα. Εγώ ομολογώ ότι ντρέπομαι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αγαπώ να καταθέτω την ψυχή μου στο χαρτί, άσχετα αν θα εκδοθεί ή όχι κάθε μου έργο και αυτή η ασχολία δεν ξέρω εάν έχει τίτλο. Θεωρώ όμως ότι ο τίτλος του συγγραφέα είναι πολύ βαρύς κι εγώ έχω δώσει μέχρι στιγμής ελάχιστα στη λογοτεχνία.
Πέρα από τα ταξίδια που αναμφίβολα αποτελούν έμπνευση για εσάς τι άλλο είναι ικανό να σας παρακινήσει στη δημιουργία και την έκφραση;
Έμπνευση για εμένα είναι η στιγμή. Έχω γράψει βιβλίο από ένα γεγονός που βίωσα, από πέντε λέξεις που άκουσα, από μια εικόνα που είδα, από ένα αντικείμενο που βρέθηκε μπροστά μου τυχαία, από ένα κοινωνικό θέμα που με προβλημάτισε ή όπως το αερόστατο, από μια ιδέα πίνοντας καφέ με καλή παρέα. Σε κάθε μία από τούτες τις στιγμές, αισθάνθηκα κάτι δυνατό και θέλησα να το κάνω μια ιστορία.
Ποια αισθήματα σας κατακλύζουν κάθε φορά όταν ολοκληρώνεται ένα έργο σας και ποια η προσδοκία σας αμέσως μετά;
Μόλις ολοκληρωθεί ένα έργο, για εμένα κλείνει κι ένας κύκλος. Άλλοτε αυτός ο κύκλος έχει τη γεύση της χαράς, που κατάφερα και δημιούργησα αυτό που ονειρεύτηκα σαν ιδέα και άλλοτε νιώθω θλίψη. Μην ξεχνάτε ότι τα θέματα ενός βιβλίου δεν είναι πάντα ευχάριστα. Δεν ολοκληρώνω ποτέ ένα βιβλίο εάν δεν κάνω έρευνα σε βάθος. Υπάρχουν φορές που ανακαλύπτω πολύ δυσάρεστα πράγματα και παλεύω μέσα μου εάν πρέπει να τα φέρω στο φως ή όχι. Δεν σας κρύβω ότι κάποιες σκηνές σε βιβλία μου, τις έγραψα ενώ έκλαιγα με λυγμούς είτε επειδή δεν άντεχα τη φρίκη των γεγονότων που κατέγραφα, είτε γιατί έμπαινα στη θέση των ηρώων που βίωναν τραγικές στιγμές που δεν άντεχα ούτε εγώ η ίδια. Σε κάθε περίπτωση πάντως η αίσθηση είναι πάντα η ίδια. Η ηθική ικανοποίηση της ολοκλήρωσης και ταυτόχρονα η αγωνία για το αν θα αγγίξει έστω και μια καρδιά εκτός από τη δική μου.
Ποιο από τα εκδοθέντα βιβλία σας είναι το πιο αγαπημένο σας και ποιο θα συστήνατε να διαβάσει πρώτο ο αναγνώστης που έρχεται τώρα σε επαφή με το έργο σας;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα βιβλία μου, γιατί είναι όλα εντελώς διαφορετικά. Δεν έχουν την ίδια θεματολογία και κάθε αναγνώστης μπορεί να επιλέξει εκείνο με την ιστορία που τον αγγίζει, διαβάζοντας το οπισθόφυλλο.
Δεδομένου ότι έχετε μεγάλη εμπειρία στον χώρο των γραμμάτων, μια και είστε πολυγραφότατη, θεωρείτε ότι υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου; Τι είναι αυτό που το χαρακτηρίζει καλό;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο ορισμός του καλού βιβλίου είναι ανυπόστατος. Καλό θεωρείται το ανάγνωσμα, που είναι ικανό να καλύψει τη ψυχική δίψα του κάθε ανθρώπου. Δε γνωρίζω αν υπάρχει συνταγή και δεν με απασχόλησε ποτέ, για το αν θα γράψω ένα καλό βιβλίο. Μου είναι αρκετό εάν στο δικό μου συγγραφικό ταξίδι, θα έχω παρέα έστω και έναν συνεπιβάτη.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Αγαπώ και θαυμάζω πολλούς δημιουργούς σύγχρονους και κλασικούς, αλλά η ιστορική λογοτεχνία είναι εκείνη που με κερδίζει ως αναγνώστρια. Επιρροές δε θα βρει κάποιος στα γραπτά μου από άλλο συγγραφέα, ούτε θα συμβεί νομίζω στο μέλλον κάτι τέτοιο, γιατί θεωρώ ότι κάθε δημιουργός είναι μοναδική προσωπικότητα και κάνει τη δική του κατάθεση ψυχής. Μια τέτοια ισχυρή προσωπικότητα, πολυδιάστατη και με απίστευτα δυνατή πένα ήταν η κυρία Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Είχα την τιμή να τη γνωρίσω από κοντά, να μοιραστώ μαζί της προβληματισμούς μου για τη συγγραφή και μάλιστα δε θα ξεχάσω ποτέ, τις ευχαριστίες της, μέχρι και λίγο πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι, για τις λίγες λέξεις που έγραψα για ένα έργο της που αγάπησα όταν το διάβασα πρώτη φορά.
Έχετε γράψει έργα που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες αναγνωστών. Ποιοι όμως είναι πιο απαιτητικοί αναγνώστες, τα παιδιά, οι έφηβοι ή οι ενήλικες;
Όταν κυκλοφόρησε το παιδικό μου βιβλίο, πίστευα πως τα παιδιά είναι οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες. Κάνοντας όμως τις πρώτες παρουσιάσεις και καθώς ήρθα σε επαφή με παιδιά όλων των ηλικιών, άλλαξα γνώμη. Ξέρετε γιατί; Επειδή τα παιδιά ξέρουν τι θέλουν από ένα βιβλίο. Κάθε ηλικία και στάδιο ζωής τους έχει διαφορετικές ανάγκες κι επιλέγουν με βάση του τι θέλουν ν’ ακούσουν ή να διαβάσουν εκείνη τη στιγμή. Ο ενήλικας δεν είναι έτσι και το βλέπω και σε εμένα την ίδια ως αναγνώστρια. Τα παιδιά δεν τα ενδιαφέρει το ποιος έγραψε ένα βιβλίο, αλλά η ιστορία του. Ο ενήλικας πολλές φορές επιλέγει αναγνώσματα βάση του συγγραφέα, ακόμα κι αν δεν τον αγγίζουν όλα τα έργα του. Επιμένει και απαιτεί να διαβάσει βιβλία που θα τον ταξιδέψουν όπως τα προηγούμενα του ίδιου δημιουργού. Ο συγγραφέας όμως δεν έχει πάντα την ίδια έμπνευση για θέματα που έχει συνηθίσει ο αναγνώστης του. Και όλο αυτό ξέρετε, δημιουργεί άγχος στον δημιουργό για κάθε επόμενο έργο του.
Το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2024 από τις εκδόσεις «Ηράκλειτος» και φέρει τον τίτλο «Δυο παιδιά ταξιδεύουν στην Ελλάδα με αερόστατο». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και πολύ ξεχωριστό βιβλίο, καθώς συνδυάζει ψυχαγωγία, ταξίδι, διασκέδαση και γνώση μαζί. Αποτελεί στην ουσία ένα ταξιδιωτικό αφήγημα στο οποίο η ιστορία και ο μύθος πρωταγωνιστούν. Τελικά, η γνώση επιτυγχάνεται καλύτερα μέσα από τη λογοτεχνία; Τι πιστεύετε;
Το Αερόστατό μου, όπως αγαπώ να το αποκαλώ, είναι ένα δημιούργημα που δεν ήταν καν δική μου ιδέα. Πίνοντας καφέ με μια καλή φίλη, συγγραφέα και εκπαιδευτικό, συζητούσαμε για κάποιο ταξιδιωτικό άρθρο που είχα γράψει εκείνες τις μέρες. Ξαφνικά γυρίζει και μου λέει «Το βρήκα! Θα κάνεις το ίδιο και για τα παιδιά!» Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να καταλάβω τι εννοεί και μου εξήγησε ότι θυμόταν που της είπα πως εγώ έμαθα γεωγραφία και ιστορία, μέσα από τα ταξίδια που έκανα και όχι από τα βιβλία. Οπότε μου πρότεινε να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά, που όπως εγώ δεν τα πάνε καλά με τη γεωγραφία και την ιστορία. Έτσι, κάθισα και σκέφτηκα, πώς θα μπορούσε να καταλάβει ένα παιδί την έννοια της χώρας μας γεωγραφικά, χωρίς να κουραστεί απομνημονεύοντας ονόματα και στοιχεία, αλλά διασκεδάζοντας και ταξιδεύοντας, αφού μπορεί να πάρει μαζί του το βιβλίο σαν ταξιδιωτικό οδηγό στις εξορμήσεις με την οικογένειά του.
Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας; Τι ρόλο διαδραματίζει το αερόστατο στους δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας σας;
Ο τίτλος ήρθε έπειτα από πολύωρες συζητήσεις με τη φίλη μου, κάτι που έχουμε κάνει στο παρελθόν και για άλλα βιβλία μας με επιτυχία και το γεγονός ότι είναι ένα παραμύθι μέσα σε ένα άλλο παραμύθι ήταν ιδέα του συζύγου μου. Όσο για το Αερόστατο είναι ο οδηγός και ξεναγός των μικρών ταξιδευτών μου.
Μιλήστε μας για το περιεχόμενο του βιβλίου σας πιο συγκεκριμένα. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης που θα το πιάσει στα χέρια του για να το διαβάσει;
Λοιπόν, είναι ένα παραμύθι μέσα σε ένα παραμύθι, το οποίο έρχεται ως δώρο στα χέρια των πρώτων μικρών ηρώων μου, της Μαρθούλας και του Γιαννάκη κι έπειτα γίνεται πραγματικότητα για τους δεύτερους μικρούς μου πρωταγωνιστές, του Χάρη και της Χαράς. Ο Χάρης και η Χαρά ταξιδεύουν με οδηγό το Αερόστατο από τη μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη και γνωρίζουν τους 52 νομούς της χώρας μας, ανακαλύπτοντας τις ομορφιές της.
Ποιο είναι το σημαντικότερο μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του βιβλίου σας;
Με αυτό το βιβλίο θέλω να πω ότι η λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει απλόχερα γνώση, μέσα από ευχάριστα αναγνώσματα, ακόμα και στις μικρές ηλικίες.
Όμορφες εικόνες συνοδεύουν τις σελίδες του βιβλίου σας με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης (AI Tools). Θεωρείτε σημαντική τη συμβολή τους μια και πρόκειται για ένα βιβλίο που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και μάλιστα ηλικίας 6 ετών και άνω;
Το παιδί, στην τρυφερή ηλικία των έξι ετών, περνά από τη βιωματική γνώση του νηπιαγωγείου στον προφορικό και γραπτό λόγο στο δημοτικό. Πράγμα που σημαίνει ότι η μετάβαση πρέπει να είναι ομαλή και προσεκτική. Η κατανόηση δηλαδή ενός βιβλίου δεν μπορεί να γίνει με ένα βιβλίο που λέει μια ιστορία και απλώς περιγράφει κάποιες εικόνες. Το παιδί έχει ανάγκη και την οπτική επαφή, για να γίνει κατανοητό.
Πόσο διάστημα χρειαστήκατε για να ολοκληρώσετε τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Σε δυο μήνες περίπου είχε ολοκληρωθεί τα βιβλίο αυτό. Το δύσκολο για εμένα δεν ήταν να γραφτεί. Το δύσκολο ήταν να προσαρμοστεί στη γλώσσα των παιδιών κι εγώ όταν το έγραψα δεν ήμουν ακόμα γονιός. Με την πολύτιμη βοήθεια της καλής φίλης, κυρίας Μάρθας Πατλάκουτζα, εκπαιδευτικό και συγγραφέα, καταφέραμε αυτό που εγώ πίστευα ακατόρθωτο.
Ποιες οι εντυπώσεις των αναγνωστών σας μέχρι τώρα για το βιβλίο σας; Τις λαμβάνετε υπόψη;
Πάντα λαμβάνω υπόψη μου τις εντυπώσεις των αναγνωστών μου, για κάθε μου έργο και μάλιστα όταν μιλάμε σε προσωπικό επίπεδο, το πρώτο που τους ζητώ είναι να μου πουν τι δεν τους άρεσε στο βιβλίο μου που διάβασαν. Είναι φορές που διόρθωσα πράγματα που είτε αγνοούσα ή έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική. Θέλω να μαθαίνω τα λάθη μου για να μπορώ να βελτιώνομαι και να εξελίσσομαι ως δημιουργός.
Το συγκεκριμένο βιβλίο μου, μέχρι τώρα έχει αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους και οι αγκαλιές που δεχτήκαμε το Αερόστατό μου κι εγώ είναι τεράστιες.
Είστε ευχαριστημένη με το εκδοτικό σας σπίτι, τις εκδόσεις «Ηράκλειτος»;
Δεν έχω κανένα παράπονο μέχρι τώρα από τη συνεργασία μου με τις εκδόσεις Ηράκλειτος. Αγκάλιασαν κι έδωσαν μορφή στο έργο μου και το φρόντισαν από την πρώτη στιγμή που το πήραν στα χέρια τους. Με τον κύριο Ευάγγελο Βερβερέλη, τον εκδότη μου, έχουμε περάσει άπειρες ώρες στο τηλέφωνο, να συζητάμε και την παραμικρή λεπτομέρεια μέχρι να στηθεί το βιβλίο. Μέχρι να φτάσει στο τυπογραφείο, είχα λόγο για το παραμικρό και ανέχτηκαν τις ιδιοτροπίες μου, καθότι πρώτη φορά έγραψα ένα τόσο ιδιαίτερο βιβλίο και ήθελα να είναι όλα στην εντέλεια, κατά τη δική μου πάντα άποψη.
Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε; Είναι κάτι ανακοινώσιμο;
Έχω παραδώσει εδώ και λίγο καιρό, στις εκδόσεις Έξη ένα καινούργιο βιβλίο ενηλίκων, το οποίο πέρασε το στάδιο των πρώτων διορθώσεων και τώρα βρίσκεται στη φροντίδα του εκδοτικού για επιπλέον επιμέλεια και μορφοποίηση. Όπως καταλαβαίνετε, όποιο είδος βιβλίου κι αν γράψω, δεν ησυχάζω εάν δεν είμαι σίγουρη ότι ο εκδοτικός θα δώσει στα χέρια των αναγνωστών μου ένα άψογο αποτέλεσμα. Είμαι πολύ τυχερή, γιατί και οι εκδόσεις Έξη, αλλά και οι εκδόσεις Ηράκλειτος είναι εξαιρετικοί συνεργάτες και ξέρουν να φροντίζουν σωστά και με σεβασμό το βιβλίο και τον δημιουργό του.
Μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;
Περισσότερα παιδικά χαμόγελα γύρω μας!!!
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Παππούς: «Αυτή η πολύχρωμη χώρα που βλέπετε παιδιά μου, είναι η Ελλάδα μας.»
Γιαννάκης: «Έχει τόσα πολλά χρώματα παππού;»
Παππούς: « Μόνο τόσα; Κι ακόμα περισσότερα. Η Ελλάδα μας αγόρι μου, είναι μια χώρα φτιαγμένη από πολλά μα πάρα πολλά χρώματα. Και ξέρεις από πού προέρχονται αυτά τα χρώματα;»
Μαρθούλα: «Από πού παππού;»
Παππούς: «Από τις καρδιές των ανθρώπων της. Τα αληθινά χρώματα της Ελλάδας μας, πηγάζουν από τα συναισθήματα των ανθρώπων που κατοικούν μέσα στα σύνορά της. Μη την βλέπετε έτσι μικρή που είναι, κάτω στο νότιο άκρο της Ευρώπης. Για δείτε και πόσα πολλά νησάκια έχει. Είναι μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο με τόσα πολλά νησιά. Το γαλάζιο για παράδειγμα, το έχει πάρει από τα πελάγη της. Το λευκό, από τα νησιά της. Το πράσινο από τα δάση και τις πεδιάδες της. Το καφέ από τα βουνά της. Το ροζ, το πορτοκαλί και άλλα όμοια, από τα λουλούδια της. Το κίτρινο από τον ολόλαμπρο ήλιο που την λούζει με τις ακτίνες του. Το κόκκινο της φωτιάς από την ψυχή των Ελλήνων, που καίει πάντα και είναι έτοιμη να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της και στις χαρές και στις λύπες των ανθρώπων. Όλα τα υπόλοιπα χρώματα τα έχει πάρει από την αγάπη, τη χαρά, τη λύπη, τη στεναχώρια, το μεράκι, το γέλιο, το δάκρυ μα κυρίως από εκείνο το μεγάλο και φωτεινό χαμόγελο του Έλληνα.»
Μαρθούλα: «Μα παππού, αυτά που λες δεν είναι χρώματα, αλλά συναισθήματα. Πώς μπορούν να έχουν τόσα χρώματα τα συναισθήματα του ανθρώπου;»
Παππούς: « Μπορούν κορίτσι μου. Η ψυχή του ανθρώπου είναι ο καλύτερος ζωγράφος κι έχει τα περισσότερα χρώματα στην παλέτα του. Έτσι και η δική μας χώρα, εκτός από τα χρώματα που χάρισε η φύση στα βουνά, στα λαγκάδια, στα ποτάμια, στις θάλασσες, στα νησιά, στα φυτά και σε όλα τα ζωντανά του Θεού, ήρθε έπειτα ο άνθρωπος κι έδωσε ακόμα πιο φωτεινά χρώματα στην χώρα μας. Να θυμάστε πάντα, ότι σε τούτη τη μικρή γωνιά της γης που είναι η Ελλάδα μας, υπάρχει ο πιο όμορφος παράδεισος και μόλις τελειώσουμε το παραμύθι μας, θα το καταλάβετε καλά και οι δύο!»
Κυρία Τράκα, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι καλή επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο. Πολλές ακόμα εμπνεύσεις και ακόμα περισσότερες δημιουργίες.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την όμορφη συνέντευξη!
Βιογραφικό:
Η Τράκα
Δήμητρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει με την οικογένειά
της. Σπούδασε Τουριστικά κι εξειδικεύτηκε στους ναυτιλιακούς κι αεροπορικούς
ναύλους. Εργάστηκε στο χώρο του τουρισμού, ως υπάλληλος γραφείου αλλά και στον
τομέα των δημοσίων σχέσεων. Ένα βιβλίο,
ένα μολύβι κι ένα χαρτί είναι τα απαραίτητα σύνεργα της καθημερινότητάς της. Στον
ελεύθερό της χρόνο ταξιδεύει πάντα με την οικογένειά της, αφού πιστεύει ότι
«κανένα ταξίδι δεν είναι πιο όμορφο από εκείνο που μπορείς να το μοιραστείς με
τους ανθρώπους που αγαπάς».
Άρθρα της, με κοινωνικά και ταξιδιωτικά
θέματα, έχουν δημοσιευτεί στα διαδικτυακά περιοδικά «Ανθρώπων έργα» και
«Αναζητήσεις», στην ηλεκτρονική εφημερίδα Now24.gr, αλλά και στο free press περιοδικό
«ΖΩ στη Θεσσαλονίκη». Διήγημά της, με τίτλο «Μια ουσιαστική Ανάσταση», συμμετέχει
στον συλλογικό τόμο «Μένουμε Σπίτι», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανός. Έχουν
επίσης κυκλοφορήσει και τα μυθιστορήματά της: «Αλεξάνδρα» (εκδόσεις Οσελότος)
και «Ένα σμαράγδι για δύο» (Εκδόσεις
Ελληνική Πρωτοβουλία).
Από τις
Εκδόσεις Έξη, κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: «Μέσα από τα Μάτια σου» και «Η
Αρχόντισσα της λίμνης» και από τις Εκδόσεις Ηράκλειτος κυκλοφορεί το παιδικό
της βιβλίο με τίτλο «Δυο παιδιά ταξιδεύουν στην Ελλάδα με αερόστατο».
Συμμετείχε
ως εισηγήτρια στο σεμινάριο λογοτεχνίας με τίτλο «Πρόσκληση σε επιμορφωτική
συνάντηση εκπαιδευτικών» και θέμα «Λογοτεχνία στην τάξη – Από τη σελίδα στη
δράση», σε εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα μέσω email : alexandradimitra@gmail.com
0 Σχόλια