Η σημερινή καλεσμένη των Τεχνών Μαρία Τζιρίτα διαγράφει εδώ και πολλά χρόνια μια αξιόλογη πορεία στον χώρο των γραμμάτων. Με δεκαοκτώ βιβλία μέχρι και σήμερα αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο αγαπημένες και πολυδιαβασμένες συγγραφείς της χώρας μας. Και φυσικά, το νέο της βιβλίο που κυκλοφόρησε αρκετά πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ψυχογιός», με τίτλο «Το χρώμα του έρωτα», είναι ένα από τα πολλά θέματα της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης που ακολουθεί.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Τζιρίτα, η συγγραφή για εσάς αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια αγαπημένη σας ενασχόληση. Από πού προκύπτει όμως η μεγάλη αγάπη που δείχνετε γι’ αυτήν;
Από μικρό παιδί μου άρεσε να γράφω. Ήταν ο τρόπος μου να εκφράζω τα συναισθήματα μου. Ήμουν εσωστρεφής και δειλή και μόνο γράφοντας μπορούσα να «λέω» όσα είχα μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα!
Έχετε εκδώσει συνολικά δεκαοκτώ βιβλία σας για ενήλικους. Πώς αισθάνεστε που αποτελείτε μια από τις πιο αγαπημένες και πολυδιαβασμένες συγγραφείς της χώρας μας;
Νομίζω πως δεν το έχω συνειδητοποιήσει καν! Ακόμα ξαφνιάζομαι όταν κάποια αναγνώστρια με γνωρίζει και με χαιρετάει! Σίγουρα νιώθω χαρά και καταξίωση, αν και προσωπικά δεν πιστεύω πως κάνω κάτι σπουδαίο – απλά γράφω όσα σκέφτομαι και νιώθω!
Πέρα από τη συγγραφή βιβλίων εργάζεστε ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχετε επίσης και δικό σας κανάλι στο YouTube με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία και παράλληλα έχετε ως χόμπι σας τα ενυδρεία. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά μεταξύ τους; Δεδομένου ότι είστε και μητέρα μιας κόρης πώς τα προλαβαίνετε όλα αυτά; Πείτε μας το μυστικό σας.
Κανένα μυστικό! Εργάζομαι μέχρι τις δυο το μεσημέρι και μετά έχω όλο τον χρόνο δικό μου. Η κόρη μου είναι ολόκληρη γυναίκα, ζει μόνη της ανεξάρτητη. Εγώ ασχολούμαι με τα σκυλιά μου, τα καναρίνια μου και τα φυτά μου. Ενυδρεία δεν έχω πια, με κούρασαν. Τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιερώνω στα κοινωνικά δίκτυα, στη συγγραφή και το διάβασμα.
Πώς προκύπτει η έμπνευση στη δική σας περίπτωση; Είναι απαραίτητη για τη συγγραφή ή πολλές φορές παραγκωνίζεται, όταν για παράδειγμα η συγγραφή απαιτεί περισσότερο τη μελέτη και τη γνώση απ’ ότι τον αυθορμητισμό και τον αυτοσχεδιασμό;
Συνδυάζονται και τα δυο. Αν απαιτείται, γίνεται μελέτη για να είναι ακριβή τα στοιχεία που παραθέτω καθώς διηγούμαι την ιστορία των ηρώων μου. Αλλά ο κορμός της κάθε ιστορίας μου, η έμπνευση, είναι σίγουρα αυθόρμητη και πηγάζει από κάπου μέσα μου. Από όσα έχω ζήσει κι από όσα έχω ακούσει. Ίσως κι από όσα επιθυμώ.
Ποιο είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο σας από τα δεκαοκτώ που έχετε γράψει μέχρι και σήμερα και ποιο θα συστήνατε να διαβάσουν οπωσδήποτε οι αναγνώστες σας;
Το πρώτο μου βιβλίο, το παιδί της αγάπης. Πάντα θα παραμείνει πρώτο στην καρδιά μου, γιατί χρωστάω τα πάντα στον Στέλιο και την αληθινή ιστορία της ζωής του, που έγινε το έναυσμα για να γίνω συγγραφέας. Το γεγονός ότι όταν το έγραφα δεν ήξερα καν πως θα εκδοθεί και θα το διαβάσουν κι άλλοι άνθρωποι, το καθιστά μοναδικό.
Το τελευταίο σας βιβλίο κυκλοφόρησε αρχές Ιουνίου του 2025 από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Εντάσσεται στη θεματική κατηγορία κοινωνικό, αισθηματικό και φέρει τον τίτλο «Το χρώμα του έρωτα». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο σας στα χέρια του;
Είναι κάπως παραπλανητικός ο τίτλος. Το βιβλίο είναι περισσότερο κοινωνικό κι έχει και στοιχεία crime μυθιστορήματος. Ο τίτλος δεν ανήκει στο δικό μου βιβλίο, αλλά στο βιβλίο που είχε γράψει η ηρωίδα μου, η Αλίκη. Ήταν η ιστορία της ζωής της, όμως κάποιος της το έκλεψε και το εξέδωσε ως δικό του. Είναι μια μεγάλη περιπέτεια που έχει αγωνία, συγκίνηση, αλλά και πολλούς προβληματισμούς.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για το βιβλίο σας; Πώς μπορεί ο έρωτας να έχει μόνο ένα χρώμα; Είναι τελικά το κόκκινο, αυτό δηλαδή που όλοι μας φανταζόμαστε ή μήπως όχι;
Όπως είπα παραπάνω, ήταν ο τίτλος που είχε δώσει η Αλίκη στο βιβλίο της, γιατί ο μεγάλος της έρωτας ήταν ένας Νιγηριανός. Για εκείνη το δικό του χρώμα ήταν το χρώμα του έρωτα. Θεωρώ ότι για τον καθένα μας το χρώμα του έρωτα είναι το χρώμα που βλέπουμε στο αντικείμενο του πόθου μας.
Το βιβλίο σας είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που τους δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία και το εκτίμησαν, καθώς και στη μνήμη εκείνων που δυστυχώς η ζωή δεν τους την έδωσε. Για τι είδους δεύτερες ευκαιρίες μιλάτε στη συγκεκριμένη περίπτωση; Η αφιέρωσή σας γίνεται με αφορμή το δικό σας προσωπικό βίωμα το οποίο αναφέρετε στην εισαγωγή του βιβλίου σας ή τα όσα περνούν οι ήρωές σας στην ιστορία που αναπτύσσετε αμέσως μετά;
Και τα δυο. Αυτό που σου μένει έχοντας διαβάσει αυτό το βιβλίο είναι κατά πόσο δικαιούμαστε μια δεύτερη ευκαιρία και κατά πόσο την αξίζουμε. Μπορεί να την αξίζουμε αλλά να μην την δικαιούμαστε και το αντίστροφο. Μπορεί να συγχωρούμε αλλά να μην δίνουμε δεύτερη ευκαιρία σε αυτόν που μας πλήγωσε. Νομίζω πως όλοι θα προβληματιστούν πάνω στο θέμα της συγχώρεσης διαβάζοντας το.
Η ιστορία που αφηγείστε είναι εξ’ ολοκλήρου προϊόν μυθοπλασίας ή δανείζεται στοιχεία και από την πραγματική ζωή;
Είναι εξ’ολοκλήρου μυθοπλασία. Μετά από αρκετά βιβλία βασισμένα σε αληθινές ιστορίες, ένιωσα την ανάγκη να αφήσω την φαντασία μου να καλπάσει ελεύθερη!
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Μπορεί άνετα να διαβαστεί από εφήβους, δεν ξέρω όμως κατά πόσο θα έχουν την ωριμότητα να εκλάβουν τα μηνύματα που περνάει. Βλέπετε με την ωριμότητα γινόμαστε πιο σοφοί και μαλακώνουμε κάπως. Δεν είμαστε τόσο απόλυτοι όσο οι έφηβοι. Έχοντας δεχτεί τα χτυπήματα της ζωής γινόμαστε πιο ανεκτικοί και ελαστικοί.
Περνάτε σαφώς πολλά και σημαντικά μηνύματα μέσα από την ιστορία που αφηγείστε, που σχετίζονται με τη διαφορετικότητα, με τις κακοποιητικές συμπεριφορές, αλλά κυρίως για την αξία της συγχώρεσης, της ηθικής δικαίωσης και των δεύτερων ευκαιριών που όλοι οι άνθρωποι αναζητούν στη ζωή τους. Μιλήστε μας γι’ αυτά με λίγα λόγια.
Λίγο πολύ σας κάλυψα με όσα είπα ήδη. Το να μπορούμε να συγχωρούμε είναι το α και το ω για την ψυχική μας υγεία. Ακόμα και από την θρησκευτική άποψη να το δει κάποιος, η συγχώρεση επιβάλλεται. Αν δεν συγχωρείς δεν μπορείς να συγχωρεθείς. Αν δεν συγχωρείς δεν προχωράς στη ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε κιόλας και δίνουμε δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που μας κάνει κακό. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Το παν είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και την συνείδηση μας.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι. Είστε ευχαριστημένη από τη μέχρι τώρα πολύχρονη, θα λέγαμε, και άκρως παραγωγική συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Ψυχογιός»;
Μου αρέσει που το ονομάζεται «σπίτι», γιατί έτσι το νιώθω. Αισθάνομαι ότι ανήκω σε μια μεγάλη οικογένεια, όχι σε μια επιχείρηση εκδοτική. Ξεκίνησα με τον Ψυχογιό και παραμένω. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν, για όλα τα χρήματα του κόσμου, να φύγω από την στέγη τους. Είναι σπουδαίοι άνθρωποι και συνεργάτες.
Μια ευχή σας για το μέλλον, είτε το κοντινό είτε και το πιο μακρινό, που θα θέλατε οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;
Να μην χάσω τίποτα από όσα έχω.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Κυρία Τζιρίτα, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο. Καλοτάξιδο το βιβλίο σας, να πολυδιαβαστεί, να αγαπηθεί και να εμπνεύσει!
Ευχαριστώ από καρδιάς κι εύχομαι σε όλους ένα υπέροχο καλοκαίρι, βουτηγμένο στο χρώμα του έρωτα!
Βιογραφικό:
Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δικό της κανάλι στο YouTube με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία». Έχει μια κόρη, και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα.
0 Σχόλια