Βιβλιοκριτική: "Τα αγριόχορτα", της Φωτεινής Μουρατίδου | Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Συγγραφέας: Φωτεινή Μουρατίδου
Σελίδες: 102
Εκδόσεις: Πηγή
ISBN: 978-960-626-810-6

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Η δημιουργικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τις πιο χαρακτηριστικές ικανότητες των ατόμων, οι οποίες εκδηλώνονται με την εφευρετικότητα, τη σύνθεση και τον σχεδιασμό.

«Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή». Καθώς η ποίηση ενέχει την έννοια της δημιουργικότητας, έτσι και η δημιουργικότητα είναι μια «πόρτα ανοιχτή» για όσους «κάτι βλέπουν», μαγεύονται και θέλουν «να μπουν». Η συγγραφή ενός θεατρικού είναι συνυφασμένη με τη δημιουργικότητα. Στην περίπτωση αυτή, το άνοιγμα της «πόρτας» είναι η σύλληψη της ιδέας και το πέρασμα από την «πόρτα», η διάπλαση των χαρακτήρων, ο χώρος, ο χρόνος, τα αντικείμενα και τελικά η δημιουργία του έργου.

Η συγγραφή του θεατρικού έργου «Τα Αγριόχορτα» δεν ήταν απλά μια ανάγκη έκφρασης και δημιουργικότητας. Υπήρξε η αντανάκλαση της πραγματικότητας και του κοινωνικού χώρου, όπως την αντιλήφθηκε η συγγραφέας σαν γυναίκα. Στο έργο παρουσιάζονται η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία και τις σχέσεις της με τις άλλες γυναίκες. Η γυναίκα σήμερα, παρότι έχει χειραφετηθεί σε πολλούς τομείς, συνεχίζει να έχει πολλά «πρέπει», τα οποία μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Στερημένη η γυναίκα από τις προσωπικές της απολαύσεις, βάζει ως σκοπό την ικανοποίηση των άλλων άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα. Και όσο πιο πολύ πετυχαίνει αυτούς τους σκοπούς τόσο αυξάνει τα «πρέπει» της και ριζώνει μέσα της μια αίσθηση κίβδηλης ευχαρίστησης. Δαιμονοποιεί πολλές φορές την απόλαυση και ευχαριστιέται με το «καθήκον». Και στις σύγχρονες πόλεις, σε αυτές τις σύγχρονες «Κηπουπόλεις», παρά τις ελευθερίες που φαινομενικά παρέχουν, η γυναίκα περιορίζει κι άλλο τις επιθυμίες της. Η ζωή στην Κηπούπολη ενέχει όλη την παραδοξότητα.

«Τα Αγριόχορτα» είναι ένας τόπος όπου οι γυναίκες πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένες οδηγίες συμπεριφοράς, ώστε να είναι αποδεκτές. Υπάρχει γι΄ αυτές ένας ηθικός κώδικας δεοντολογίας και αν τον παραβούν δέχονται κυρώσεις ,ανάλογα με το παράπτωμα. Εάν κάποια έχει ανάρμοστη συμπεριφορά, μπορεί ο οποιοσδήποτε και η οποιοσδήποτε να την αναφέρει στην αρμόδια υπηρεσία της Κηπούπολης. Σε αυτή την περίπτωση, οι γυναίκες δέχονται ένα τηλεφώνημα, στο οποίο ενημερώνονται πως πρέπει να πάνε στο γραφείο του αρμόδιου γιατρού, κάποια συγκεκριμένη ώρα. Ο γιατρός είναι ένας σε όλη την Κηπούπολη και μετά την εξέταση της κάθε περίπτωσης αποφασίζει για την τύχη της εκάστοτε γυναίκας. Οι επιλογές στην περίπτωση που το παράπτωμα είναι σοβαρό είναι δύο. Οι γυναίκες μπορούν να επιλέξουν μεταξύ της εξορίας στην Κηπούπολη Ι (πρόκειται για έναν ερειπωμένο τόπο στον οποίο είχε γίνει ξανά το αντίστοιχο πείραμα, για τη δημιουργία μιας ιδανικής πόλης, στην οποία η συμπεριφορά των γυναικών θα ήταν αυτή που ορίζει ο ηθικός κώδικας, αλλά απέτυχε) ή της διαγραφής της μνήμης τους και τον επαναπροσδιορισμό της. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στις ζωές τους, χωρίς όμως να θυμούνται κάτι από την προηγούμενη ζωή τους. Στην πρώτη περίπτωση, ο σκοπός είναι να απομακρυνθούν από την Κηπούπολη αυτές που δεν μπορούν να προσαρμοστούν και μολύνουν και τις υπόλοιπες, τα Αγριόχορτα και στην δεύτερη περίπτωση, ο σκοπός είναι να ξεκινήσουν από την αρχή με σωστή καθοδήγηση και έλεγχο για να γίνουν σωστά πρότυπα. Όλα φυσικά για την ομαλή λειτουργία της Κηπούπολης. Οι γυναίκες οι οποίες πληρούν όλες τις προϋποθέσεις και έχουν κριθεί από τις αρχές της Κηπούπολης ως κατάλληλες μπορούν να εργαστούν στο ιατρείο. Οι ηρωίδες έχουν δεχθεί το τηλεφώνημα και έχουν έρθει στο ιατρείο, η καθεμία για διαφορετικό λόγο. Κατά την αναμονή τους, θα διαφωνήσουν, θα υποστηρίξουν η μία την άλλη και τελικά θα αποφασίσουν να δούνε ποιος ή ποια τους έστειλε εκεί, εισβάλλοντας στο γραφείο όπου κρατούνται τα αρχεία. Η αποκάλυψη φέρνει τις ηρωίδες σε εσωτερική σύγκρουση και θα ξεκινήσουν να συζητούν για την επανάστασή τους. Η εμφάνιση μιας γυναίκας, την οποία φέρνουν στο ιατρείο οι μασκοφόροι «φύλακες» της Κηπούπολης γιατί σκότωσε τα παιδιά της, θα προκαλέσει πανικό στις ηρωίδες και η Κυρία θα αντιδράσει πυροβολώντας με το όπλο που έχει στην τσάντα της και κρατά στην αγκαλιά της από την ώρα που ήρθε. Η Τετάρτη σκηνή θα τελειώσει, χωρίς να ξέρουμε τελικά τι έχει συμβεί. Στην Πέμπτη σκηνή η Κυρία δεν είναι εκεί (δεν γνωρίζουμε τι της έχει συμβεί τελικά) και η Μαντάμ είναι μέσα στο ιατρείο. Οι άλλες περιμένουν τη σειρά τους. Η επαναστατική τους διάθεση έχει φύγει και ακόμη και η Κοπέλα έχει συμβιβαστεί. Μπαίνει η Νεαρή και έτσι η ιστορία συνεχίζεται με τη θέση της γυναίκας, όπως ήταν και πριν. Η αλλαγή φαντάζει αδύνατη -ή μήπως όχι;  

Η Φωτεινή Μουρατίδου γεννήθηκε το 1982 στην Κοζάνη. Είναι απόφοιτη του τμήματος ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) και του τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ, με μεταπτυχιακό τίτλο στη Δημιουργική Γραφή. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως εκπαιδευτικός στη μέση εκπαίδευση και στον Διεθνή Οργανισμό μετανάστευσης ως καθηγήτρια της Ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας. Είναι τακτικό μέλος της Χ.Α.Ν.Θ στον τομέα δράσης και κοινωνικής προσφοράς και ως θεατρολόγος είναι συντονίστρια του προγράμματος «Μαζί ως οικογένεια».

-Γιατί γράφουμε;

-Για να ζούμε.