Μαρία Βούλγαρη: "Η ποίηση είναι ο πυρήνας της τραγουδοποιίας μου"


Ασχολείται με την ποίηση και τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Είναι άλλωστε οι δυο αυτές ενασχολήσεις στη ζωή της μια μεγάλη αγάπη που ριζώνει μέσα της και τη βοηθά να επικοινωνήσει με τον εαυτό της πρωτίστως κι έπειτα με τον υπόλοιπο κόσμο σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Αυτό μας εξομολογείται η σημερινή φιλοξενούμενη των Τεχνών, 
τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια και ποιήτρια Μαρία Βούλγαρη, η οποία καλείται στη συνέντευξη που ακολουθεί να μας παρουσιάσει όλες τις πτυχές του καλλιτεχνικού της εαυτού αλλά και το νέο της βιβλίο που φέρνει μαζί της, την τρίτη κατά σειρά έκδοσης ποιητική της συλλογή με τίτλο «225», που κυκλοφόρησε μόλις τον Ιούνιο του 2025 από τις εκδόσεις «απόπειρα».

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου


Κυρία Βούλγαρη, είστε μία πολύ αξιόλογη τραγουδοποιός και μία καταξιωμένη ερμηνεύτρια. Στη μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας πορεία μετράτε ήδη αρκετές πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις, αρκετά μουσικά βραβεία και επίσης αρκετές ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Στην εργογραφία σας συγκεκριμένα μετράτε πέντε προσωπικούς δίσκους, αλλά και τέσσερις ανεξάρτητες μουσικές παραγωγές. Ωστόσο, η μουσική δεν είναι η μόνη αγάπη που πρωταγωνιστεί στη ζωή σας. Μία ακόμα μεγάλη σας αγάπη είναι και η ποίηση. Πού οφείλεται όμως η αγάπη αυτή και πόσο επηρεάζει την καθημερινότητά σας και την προσωπική σας εξέλιξη;

Η αγάπη μου για την ποίηση όπως και για τη μουσική ριζώνει βαθιά στα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου να μαγεύεται από τον ρυθμό των λέξεων, την ομορφιά των εικόνων μέσα από τις ζωγραφιές των στίχων και την ικανότητά τους να εκφράζουν τον μέσα κόσμο κι ενίοτε το ανεξήγητο. Ήταν σαν να ανακάλυπτα έναν κρυφό κώδικα, έναν τρόπο να επικοινωνήσω με τον εαυτό μου και τον κόσμο σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Η ποίηση έγινε για μένα ένα καταφύγιο, ένας χώρος όπου μπορούσα να εξερευνήσω συναισθήματα, σκέψεις και ιδέες χωρίς περιορισμούς.

Η επίδραση της ποίησης στην καθημερινότητά μου είναι ανεξάντλητη. Λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης, ως τρόπος να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου με μεγαλύτερη ευαισθησία και να αντιλαμβάνομαι τις αποχρώσεις της ανθρώπινης εμπειρίας. Μέσα από την ποίηση, έχω μάθει να αφουγκράζομαι την εσωτερική μου φωνή, να εκφράζομαι αυθεντικά. Ό,τι γράφω, το γράφω γιατί δεν μπορώ να το κρατήσω μέσα μου. Για μένα, η ποίηση είναι αυτό που δεν αντέχεται αν δεν γραφτεί. Κι αυτό, με έναν παράδοξο τρόπο, με εξελίσσει.

Μιλήστε μας για τη μέχρι τώρα συγγραφική σας δραστηριότητα και για την ιδιαιτερότητα που ομολογουμένως παρουσιάζουν τα γραπτά σας.

Ασχολούμαι με την ποίηση όπως και με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Μέχρι στιγμής έχω εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, Σολ δίεση μινόρε, e-book, εκδόσεις Issuu (2019), Άρωμα ginger, άνεμος εκδοτική (2023), 225, εκδόσεις Απόπειρα (2025). Ποιήματά μου έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες ποίησης με πολλά επιπλέον να έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά και σε λογοτεχνικούς ιστότοπους. Η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο Άρωμα ginger απέσπασε Βραβείο Αριστείας Συγγραφικού Έργου στην κατηγορία «Ερωτική Ποίηση» στα διεθνή βραβεία της International Art Academy για το 2023. Η ποιητική αυτή συλλογή, την ίδια χρονιά, καταχωρήθηκε στην παγκόσμια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της UNESCO. Ποιήματά μου έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα πορτογαλικά.

Θεωρώ πως το όπλο ενός καλλιτέχνη οφείλει να είναι η αλήθειά του και η αυθεντικότητά του και πιστεύω πως και τα δύο αυτά στοιχεία μου, έχουν κερδίσει τον κόσμο τόσο στην ποίηση όσο και στην μουσική. Ως προς την ποίηση, γράφω βιωματικά και αυτό είναι ένα επιπλέον στοιχείο που έχει αγγίξει το αναγνωστικό κοινό. Όταν μοιράζεσαι κομμάτια του εαυτού σου, όσο ευάλωτα κι αν είναι, όταν ανοίγεσαι και δεν φοβάσαι να εκτεθείς, δημιουργείς μια βαθιά σύνδεση με τους αναγνώστες. Αυτό δεν είναι απλά μια συγγραφική επιτυχία, αλλά μια προσωπική ανακάλυψη. Ότι η αλήθεια ακούγεται και ξεχωρίζει.

Οι σπουδές σας στη Διατροφολογία και Διαιτολογία, καθώς και η μετεκπαίδευσή σας στην Ασφάλεια Τροφίμων, Υγιεινή και Διοίκηση ουδεμία σχέση έχουν με την ενασχόλησή σας με τα γράμματα και τις τέχνες. Πώς καταφέρνετε να τα συνδυάσετε όλα αυτά στη ζωή σας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία;

Όταν υπάρχει βαθιά αγάπη και θέληση για κάτι, τότε βρίσκεται και ο χρόνος και η ενέργεια.

Κατ’ εμέ υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της διατροφής ως βάση για την υγεία και την ευεξία, και της τέχνης ως τροφή για την ψυχή και το πνεύμα. Και τα δύο συμβάλλουν στην ποιότητα ζωής και την ανθρώπινη εμπειρία, απλά με διαφορετικούς τρόπους. Η επιστήμη προσφέρει τη γνώση και τη λογική, ενώ η τέχνη την έκφραση και το συναίσθημα.

Τα όρια είναι συχνά μόνο στο μυαλό μας. Με αφοσίωση, μελέτη και πολλή δουλειά, μπορούμε να ανθίσουμε σε πολλαπλά, φαινομενικά ασύνδετα, πεδία.

Πώς συνδυάζετε πιο συγκεκριμένα τη μουσική με τη συγγραφή στη ζωή σας; Αλληλοεπιδρά η μία τέχνη της άλλης και με ποιον τρόπο;

Η μουσική δίνει φτερά στις λέξεις της ποίησης και γίνεται ένα ταξίδι, ενώ η ποίηση δίνει σώμα και συγκεκριμένο νόημα στις αφηρημένες δονήσεις της μουσικής.

Η μουσική είναι μελωδία και ρυθμός που γεννά λέξεις και εικόνες γιατί είναι εκεί το συναίσθημα. Η ποίηση έχει έναν εσωτερικό ρυθμό, μια μουσικότητα που πηγάζει από την επιλογή των λέξεων, τις συλλαβές, τις δονήσεις και τις παύσεις.

Είναι δύο εκφάνσεις της ίδιας ανθρώπινης ανάγκης να δημιουργήσει, να εκφράσει και να επικοινωνήσει το υπαρκτό πολλές φορές, το ανεξήγητο άλλες φορές.

Προσωπικά θεωρώ πως και οι δύο τέχνες είναι ισχυρά μέσα έκφρασης συναισθημάτων και η μία βοηθάει την άλλη. Η ποίηση δημιουργεί ζωντανές εικόνες και αφηγήσεις μέσω των λέξεων. Ένα ποίημα μπορεί να μεταφέρει χαρά, λύπη, ένταση, πάθος, μελαγχολία, αγάπη, ενώ η μουσική επιτυγχάνει το ίδιο μέσω των ήχων και του ρυθμού. Συχνά, η μουσική ενισχύει την ποιητική έκφραση και αντίστροφα, δίνοντας νέα διάσταση στο συναίσθημα, στην καρδιά και την ψυχή του δέκτη.

Η μουσική, ακόμα και χωρίς στίχους, μπορεί να δημιουργήσει νοητικές εικόνες, να αφηγηθεί μια ιστορία ή να κινητοποιήσει μια διάθεση. Τα ορχηστρικά κομμάτια είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αφηγηματικής δύναμης της μουσικής.

Για μένα η μουσική και η ποίηση είναι αλληλένδετες. Δεν μπορώ να τις διαχωρίσω. Είναι σαν να έχω δυο παιδιά και να πρέπει να επιλέξω να αγαπήσω ένα από τα δυο περισσότερο. Δεν γίνεται αυτό.


Γιατί εστιάζετε το ενδιαφέρον σας στην ποίηση και όχι σε κάποιο άλλο είδος του λόγου; Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει σ’ αυτήν περισσότερο και παρακινεί την πένα σας σχεδόν αυθόρμητα στη δημιουργία και κατ’ επέκταση στην απελευθέρωση των όσων κατακλύζουν το μέσα σας;

Η ποίηση δεν δεσμεύεται από τους κανόνες της λογικής ή της γραμμικής αφήγησης. Επιτρέπει στην πένα να κινηθεί αυθόρμητα, καθοδηγούμενη από τον παλμό της ψυχής, αφήνοντας τις λέξεις να βρουν η μία την άλλη με τρόπο σχεδόν μαγικό. Είναι η τέχνη της σύλληψης της στιγμής, της αποτύπωσης του ανείπωτου. Όταν ο μέσα κόσμος είναι γεμάτος συναισθήματα, η ποίηση γίνεται το ιδανικό όχημα για την απελευθέρωσή τους. Μετατρέπει το αόριστο συναίσθημα σε συγκεκριμένη εικόνα, τον άμορφο πόνο σε μελωδικό στίχο, την εσωτερική κραυγή σε ηχώ που βρίσκει απήχηση σε άλλες ψυχές. Είναι μια πράξη κάθαρσης, μια συνομιλία με τον εαυτό, αλλά και με τον κόσμο. Είναι λύτρωση και απελευθέρωση.

Επομένως, η έλξη προς την ποίηση πηγάζει από την ικανότητά της να είναι καθρέφτης της ψυχής, ένα μέσο για να εκφράσει κανείς το προσωπικό και να το κάνει ταυτόχρονα καθολικό, να μετατρέψει την εσωτερική του πλημμύρα σε μια δημιουργία που θα αγγίξει και θα εμπνεύσει και άλλους. Μέσα σε λίγες λέξεις, ακόμα και σε μία φράση, μπορεί να κρύβεται ένα ολόκληρο σύμπαν συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών.

Σε αντίθεση με το μυθιστόρημα για παράδειγμα, που χτίζει κόσμους με λεπτομερείς αφηγήσεις, που εστιάζει στην ανάλυση και το επιχείρημα, η ποίηση δεν χρειάζεται να πει τα πάντα. Αρκεί να υπαινιχθεί, να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα, να αγγίξει μια χορδή στον αναγνώστη.

Η ποίηση για μένα είναι τρόπος ύπαρξης και έκφρασης της ζωής. Το πώς δηλαδή υπάρχεις, πώς στέκεσαι και πώς εκφράζεσαι μέσα στη ζωή.

Τι σας εμπνέει συνήθως και σας παρακινεί στη συγγραφή; Είναι η ίδια έμπνευση που σας ωθεί ταυτόχρονα και στην τραγουδοποιία;

Η ποίηση είναι ο πυρήνας της τραγουδοποιίας μου. Οι στίχοι μου συχνά ξεκινούν ως ποιήματα, και ο ρυθμός, η μελωδικότητα και η ατμόσφαιρα ενός τραγουδιού επηρεάζονται άμεσα από την ποιητική διάθεση. Η ποίηση μού διδάσκει πώς να χρησιμοποιώ τις λέξεις με ακρίβεια, να δημιουργώ συναισθηματική ένταση και να αφηγούμαι ιστορίες με τρόπο που αγγίζει την ψυχή.

Σε δύσκολες στιγμές, η ποίηση μου δίνει δύναμη. Ένας στίχος, μια εικόνα, μπορεί να λειτουργήσει ως φάρος στο σκοτάδι, υπενθυμίζοντάς μου την ομορφιά της ζωής και την ικανότητα του ανθρώπου να ξεπερνά τις προκλήσεις.

Η ποίηση είναι τρόπος ζωής, μια φιλοσοφία που διαποτίζει κάθε πτυχή της ύπαρξής μου. Με βοηθά να παραμένω συνδεδεμένη με την ψυχή μου και να μοιράζομαι αυτό που νιώθω με τον κόσμο.

Είναι ένας διαρκής διάλογος με τον εαυτό μου και με τους ανθρώπους γύρω μου. Αυτό συμβάλλει στην προσωπική μου εξέλιξη, στην καλλιέργεια της κριτικής μου σκέψης και στην ενίσχυση της ψυχικής μου ανθεκτικότητας.

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από το οτιδήποτε. Από οτιδήποτε προκαλεί και προσκαλεί τις αισθήσεις μου.

Λίγοι στις μέρες μας διαβάζουν ποίηση, ωστόσο είναι πολλοί εκείνοι που την υπηρετούν. Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο και πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας;

Κατά την προσωπική μου γνώμη, το φαινόμενο οφείλεται κυρίως στο ότι η συγγραφή ποίησης είναι αρχικά μια εσωτερική, προσωπική ανάγκη, ενώ η ανάγνωση ποίησης απαιτεί μια συνειδητή επιλογή και μια συγκεκριμένη διάθεση.

Η ποίηση ως δημιουργική πράξη είναι μια ανάσα ψυχής για τον δημιουργό. Είναι ένα μέσο αυτοέκφρασης που δεν απαιτεί απαραίτητα αποδέκτες για να εκπληρώσει τον σκοπό του. Είναι μια προσωπική διέξοδος, ένα μέσο αυτογνωσίας και αυτοθεραπείας. Για πολλούς, η συγγραφή ποίησης είναι μια αναγκαία πράξη, ανεξάρτητα από το αν θα διαβαστεί από άλλους.

Αντιθέτως, η ανάγνωση ποίησης απαιτεί χρόνο, ανοιχτό μυαλό και συναισθηματική ετοιμότητα. Στους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να βρουν αυτόν τον χώρο και τον χρόνο.

Η ποίηση δεν είναι πάντα «εύκολη» στην ανάγνωση. Απαιτεί από τον αναγνώστη να είναι ενεργός, να αναζητήσει νοήματα πέρα από τις λέξεις, να αφεθεί στις εικόνες, στους συμβολισμούς και τους ρυθμούς, να είναι έτοιμος να τη νιώσει. Πολλοί αναγνώστες σήμερα προτιμούν πιο άμεσες και γραμμικές αφηγήσεις. Για ένα μεγάλο διάστημα, η ποίηση, ειδικά η μοντέρνα και σύγχρονη, απέκτησε τη φήμη ότι είναι δυσνόητη, ερμητική ή απευθύνεται μόνο σε μυημένους. Αυτό αποθαρρύνει το ευρύ κοινό. Στο εκπαιδευτικό σύστημα, η ποίηση συχνά διδάσκεται με τρόπο που την αποστασιοποιεί από τη βιωματική εμπειρία, εστιάζοντας στην ανάλυση και όχι στην αισθητική απόλαυση. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια αρνητική σχέση με την ποίηση από μικρή ηλικία.

Επίσης σε σύγκριση με το μυθιστόρημα ή το διήγημα, η ποίηση δεν έχει την ίδια εμπορική προβολή από εκδοτικούς οίκους και μέσα ενημέρωσης.

Εν κατακλείδι, το φαινόμενο αντικατοπτρίζει μια κοινωνία όπου η ανάγκη για έκφραση είναι έντονη, αλλά η ικανότητα και η προθυμία για εμβάθυνση και αισθητική απόλαυση σε μια «απαιτητική» μορφή τέχνης όπως η ποίηση, είναι πιο περιορισμένη. Ωστόσο, αυτό δεν μειώνει την αξία της ποίησης ούτε την αναγκαιότητά της για όσους την υπηρετούν και την αγαπούν.

Ποιος ο ρόλος των λογοτεχνικών βραβείων στη ζωή σας; Σας χαροποιούν ως δημιουργό όταν σας απονέμονται; Σας τονώνουν; Σας ωθούν περισσότερο στη δημιουργία; Γιατί συμβαίνει αυτό αν όντως συμβαίνει, δεδομένου ότι η ποίηση είναι περισσότερο ανάγκη απελευθέρωσης και όχι προσωπικής προβολής για έναν δημιουργό;

Γράφω γιατί είναι μια εσωτερική ανάγκη, μια παρόρμηση που δεν διαπραγματεύεται. Η ποίηση όπως και το τραγούδι, είναι για μένα ένας τρόπος να εκφραστώ, να αφουγκραστώ, να αισθανθώ, να μοιραστώ, να σταθώ απέναντι στον κόσμο, να τον δω με τα δικά μου μάτια, να τον φιλτράρω και να τον επιστρέψω με λέξεις. Είναι μια μορφή αγρύπνιας.

Για μένα, τα λογοτεχνικά βραβεία δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Ασφαλώς, όταν σου απονέμεται ένα βραβείο, είναι μια στιγμή αναγνώρισης. Και ναι, μπορεί να σε χαροποιήσει, όχι τόσο γιατί επιβεβαιώνει εσένα, όσο γιατί δίνει χώρο και φωνή σε αυτό που κουβαλάς μέσα σου. Μπορεί να λειτουργήσει ως μια μικρή ώθηση. Αλλά δεν είναι αυτό που με κινεί. Η ουσία είναι αλλού. Και για μένα η ουσία βρίσκεται στο αληθινό συναίσθημα και στην εσωτερική αναζήτηση για αποτύπωση της αλήθειας και του πραγματικού μέσα κόσμου μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης.

Στην ποίηση, λειτουργώ ενστικτωδώς. Ακολουθώ τη διαίσθησή μου. Bλέπω την ποίηση ως χώρο έκθεσης της ευαισθησίας, της αλήθειας, της τρυφερότητας, του τραύματος. Αν τα βραβεία έρχονται, τα δέχομαι με ευγνωμοσύνη, αλλά δεν αλλάζουν ούτε τη στάση μου ούτε το γιατί γράφω. Δεν χρειάζομαι εξωτερικά ερεθίσματα για να συνεχίσω. Η ίδια η εσωτερική ανάγκη να γράφω και να εκφράζω τα συναισθήματά μου είναι αρκετή.

Ποια είναι η προσωπική σας φιλοδοξία ως συγγραφέας αλλά και ως καλλιτέχνης;

Να συνεχίσω να ακούω τη φωνή μέσα μου όταν όλα έξω σωπαίνουν. Να γράφω σαν να πρόκειται για την τελευταία λέξη πριν σβήσει το φως. Να μπορώ ακόμη να ψιθυρίζω στο σκοτάδι, με την ελπίδα πως κάποιος, κάπου, θα το αναγνωρίσει ως φως.

Αν καταφέρω να πω έστω και μία φράση ή μια λέξη που θα μείνει σε κάποιον σαν άγγιγμα ψυχής, σαν προσευχή, σαν ανάσα ή σαν αντίσταση, τότε ίσως να έχω υπάρξει στ’ αλήθεια.

Η τέχνη για μένα δεν είναι δρόμος ανόδου, είναι τρόπος επιβίωσης. Είναι η φωνή μου όταν δεν μπορώ να μιλήσω. Κι αν κάτι επιθυμώ, είναι να παραμείνω διάφανη. Να μη σκληρύνω. Να γράφω με πληγή ανοιχτή και να τη μετουσιώνω σε ουρανό και ήλιο. Να γράφω σαν να πρόκειται να σωθώ. Από κάτι ή από κάποιον.


Τον Ιούνιο του 2025 κυκλοφόρησε η τρίτη σας ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις «απόπειρα» που φέρει τον τίτλο «225». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό της. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο σας στα χέρια του;

Το 225 είναι ένα έργο που γεννήθηκε μέσα από στιγμές βαθιάς εσωτερικής αναζήτησης, ευαισθησίας και προσωπικής κατάθεσης. Σημαίνει για μένα πολλά περισσότερα από έναν ακόμη σταθμό στην συγγραφική μου πορεία. Είναι μια διαδρομή συναισθημάτων, σκέψεων και εικόνων που πηγάζουν μέσα από στιγμές αληθινές, δύσκολες αλλά και φωτεινές.

Κάθε ποίημα είναι και ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η εσωτερική φωνή ξαγρυπνά και δημιουργεί. Το τραύμα μετατρέπεται σε τέχνη. Η αυταγάπη και η αυταξία βρίσκουν τη δική τους φωνή. Ο αυτοσεβασμός παίρνει το χώρο που του αξίζει.

Οι θεματικές ενότητες της συλλογής 225 κάνουν αναφορά σε βασικά θέματα όπως ο έρωτας, η απώλεια, η μνήμη, η αναπόληση, η νοσταλγία, η αυταγάπη, ο αυτοσεβασμός και η αυταξία, μέσα από προσωπικά βιώματα, εμπειρίες, σκέψεις και συναισθήματα.

Η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου έγινε για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους, τους οποίους φροντίσατε να εξηγήσετε από την αρχή στο αναγνωστικό σας κοινό. Ποιοι είναι αυτοί και γιατί νιώσατε την ανάγκη να τους αποκαλύψετε πριν πραγματοποιηθεί η ανάγνωση του βιβλίου;

Ο λόγος που η συλλογή ονομάστηκε «225» είναι διπλός. Ο αριθμός 225 συμβολίζει τόσο τον αριθμό των ποιημάτων, που είναι 225, όσο και τον μήνα ολοκλήρωσης της συλλογής, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2025, τον δεύτερο μήνα του έτους. Τα 225 μικρής έκτασης ποιήματα, κάτι σαν αποφθέγματα, και στίχοι από τα τραγούδια μου ξεκίνησα αρχικά να τα γράφω σε χαρτάκια σημειώσεων το καλοκαίρι τού 2024. Η αρχική πρόθεση ήταν να εκδοθούν χειρόγραφα, εμπνευσμένα από ένα παιδικό τραύμα που σχετιζόταν με τον γραφικό μου χαρακτήρα. Τελικά, αποφασίστηκε η έκδοση σε δακτυλογραφημένη μορφή, με ένα χειρόγραφο ποίημα να κοσμεί συμβολικά το εξώφυλλο.

Είκοσι πέντε χειρόγραφα ποιήματα από τα 225 συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή η οποία αποτελείται από 8 ενότητες. Στην κάθε ενότητα έδωσα κι από έναν τίτλο. Κάτι σαν ταυτότητα της ενέργειας και του συναισθήματος που μου δημιούργησε συνολικά.

Ο λόγος για τον οποίο αποκάλυψα στο αναγνωστικό κοινό τι σημαίνει το 225 πριν ακόμα κυκλοφορήσει το βιβλίο ήταν για να δώσω μια αίσθηση της προσωπικής σημασίας που κρύβεται πίσω από τον τίτλο. Για μένα, το «225» δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Είναι σάρκα, μνήμη, τραύμα, αγάπη. Δεν ήθελα να χτιστεί γύρω του μια ατμόσφαιρα αινίγματος, σαν να πρόκειται για έναν τίτλο-γρίφο. Ήθελα οι αναγνώστες να μπουν μέσα στις σελίδες ήδη γνωρίζοντας. Γιατί εκεί ακριβώς αρχίζει η ποίηση. Από την αποκάλυψη.

Επίσης το άθροισμα των ψηφίων του «225» (2+2+5) κάνει τον αριθμό 9. Ο αριθμός 9 έχει διάφορους συμβολισμούς στην ιστορία και τη μυθολογία. Συνήθως συνδέεται με την ολοκλήρωση, την σοφία, την καλλιτεχνία και την πνευματικότητα Στην αρχαία Ελλάδα, ο αριθμός 9 εμφανίζεται σε διάφορους μύθους και τελετουργίες, ενώ στην πυθαγόρεια φιλοσοφία θεωρείται ως ο αριθμός της ολοκλήρωσης ενός κύκλου. Ο αριθμός 9 έχει μέσα του δύναμη και έχει έμφυτο ταλέντο να ενώνει. Καλείται να μεταδώσει τη γνώση, να προσφέρει αγάπη, να είναι δίπλα στους συνανθρώπους του.

Όλα αυτά για το «225» τα ανακάλυψα εκ των υστέρων, αφού είχα ήδη ολοκληρώσει τη συλλογή ψάχνοντας τις σημασίες πίσω από τους αριθμούς κι εκεί είναι που διαπίστωσα για μια ακόμα φορά στη ζωή μου ότι «τίποτα δεν γίνεται τυχαία».

Τα ποιήματα της συλλογής σας κατηγοριοποιούνται σε οκτώ θεματικές ενότητες. Ποιες είναι αυτές και τι αφορούν συγκεκριμένα;

Η κατηγοριοποίηση σε θεματικές ενότητες με τίτλους που αντικατοπτρίζουν την ενέργεια και το συναίσθημα κάθε ενότητας, είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος θα έλεγα να καθοδηγήσει τον αναγνώστη στην ταυτότητα της κάθε ενότητας ξεχωριστά.

Για παράδειγμα ο τίτλος της Γ’ ενότητας «Ό,τι αλλάζει ζει» μιλάει ουσιαστικά για την εξέλιξη. Διαβάζοντας τα ποιήματα αυτής της ενότητας η αίσθηση που αφήνουν τα συγκεκριμένα ποιήματα σε εμένα, είναι η αλλαγή του ανθρώπου μέσα από καταστάσεις και βιώματα οδηγώντας τον στην εξέλιξη. Εξού και ο συγκεκριμένος τίτλος.

Εφτά από τις οχτώ ενότητες αποτελούνται από ποιήματα μικρής έκτασης, κάτι σαν αποφθέγματα θα τα έλεγα ή ρητά. Μία από τις οχτώ ενότητες περιέχουν στίχους από τα τραγούδια μου. Με αυτόν τον τρόπο θέλησα να γεφυρώσω τη μουσική μου ιδιότητα με την ποιητική επιτρέποντας στους αναγνώστες να δουν τους στίχους μου αποκομμένους από τη μελωδία, εστιάζοντας στην ποιητική τους αξία και στο πώς λειτουργούν αυτόνομα ως ποίηση.

Κάθε μία από αυτές τις οχτώ ενότητες εξερευνά ένα διαφορετικό φάσμα ψυχικών καταστάσεων, θεμάτων, συναισθημάτων και βιωμάτων δοσμένων με συνοπτικό αλλά ισχυρό θεωρώ τρόπο. Ο αριθμός 8 (ο αριθμός των ενοτήτων) αν «ξαπλώσει» μετατρέπεται στο σύμβολο του απείρου (∞). Αυτή η οπτική μεταφορά συνοψίζει το κεντρικό μήνυμα ότι το συναίσθημα δεν έχει όρια. Φτάνει εγγενώς στο άπειρο. Αυτή η δομή επιτρέπει μια ολοκληρωμένη αλλά απεριόριστη εξερεύνηση των βαθύτερων σημείων της ανθρώπινης ψυχής.

Επίσης σε κάθε ενότητα υπάρχουν και κάποια χειρόγραφα ποιήματα τα οποία πέρα από την αισθητική τους αξία, προσφέρουν μια πιο άμεση σύνδεση με μένα, αποκαλύπτοντας την αρχική μορφή, την ορμή της έμπνευσης που συνδέεται με το τραύμα. Κάτι που θέλησα να κρατήσω ζωντανό μέσα στο βιβλίο.

Κάθε βιβλίο κρύβει και μία ιστορία από πίσω του. Ποια είναι η κρυφή ιστορία του δικού σας «225»; Πώς προέκυψε η συγγραφή του, ποια η πηγή της έμπνευσής του και ποια η επιδίωξή σας ως δημιουργός μέσω αυτού;

Τα ποιήματα της συλλογής αυτής ξεκίνησα να τα γράφω σε χαρτάκια σημειώσεων το καλοκαίρι του 2024 και η αρχική ιδέα ήταν να τα εκδώσω ως χειρόγραφα βασισμένη πάνω σε ένα παιδικό μου τραύμα που έχει να κάνει με το γραφικό μου χαρακτήρα.

Από μικρή είχα ένα «θέμα» με τον γραφικό μου χαρακτήρα. Δεν μου άρεσε να διαβάζω τα γράμματά μου. Ειδικά όταν έπρεπε να γράψω σε κόλλες χαρτί ξανά και ξανά διάφορα κείμενα, ολόκληρες παραγράφους από τα βιβλία της ιστορίας, της βιολογίας, της γεωγραφίας και ούτω καθεξής για να τα μάθω απέξω προκειμένου να προετοιμαστώ για την επόμενη μέρα στο σχολείο όπου θα με εξέταζε ο/η καθηγητής/καθηγήτρια και θα μου έβαζε βαθμό.

Ίσως και να μην ήθελα να διαβάζω τα γράμματά μου γιατί κάτι δεν μου άρεσε ή δεν μου «καθόταν» καλά στο μάτι. Δεν μπορούσα αυτό που διάβαζα από το δικό μου γραφικό χαρακτήρα να το καταχωρήσω στα κουτάκια της φωτογραφικής μνήμης του μυαλού μου.

Έπρεπε τα γράμματα να είναι όπως είναι στα βιβλία. Αλλιώς ζοριζόμουν πολύ με την απομνημόνευση. Έπρεπε δηλαδή να είναι στοιχισμένα, ευθυγραμμισμένα, με ίσα διαστήματα ανάμεσα στις λέξεις, το κείμενο να ευθυγραμμίζεται οριζόντια από παράγραφο σε παράγραφο και από σελίδα σε σελίδα, να έχει περιθώρια ώστε ο χώρος ανάμεσα και στις δύο πλευρές του κειμένου αλλά και πάνω - κάτω να είναι ίδιος και να διατηρείται ένα τυπικό είδος γραμμής.

Στη μεταγενέστερη ηλικία μου, αυτό το μετέφρασα σαν ένα τραύμα που θέλησα να το θεραπεύσω, να το αγκαλιάσω και να το αγαπήσω.

Κάπως έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε το «225».

Μια δική μου προσωπική ανάγκη να δω το γραφικό μου χαρακτήρα μέσα από μια άλλη ματιά και να τον αγαπήσω.

Μετά από αρκετή σκέψη βέβαια και προβληματισμό, αποφάσισα ότι θα εκδώσω τελικά τη συλλογή κανονικά δακτυλογραφημένη στον υπολογιστή. Ένα χειρόγραφο ποίημα εκ των 225 επέλεξα να μπει στο εξώφυλλο του βιβλίου συμβολικά και είκοσι πέντε χειρόγραφα ποιήματα από τα 225 να είναι μέσα στο βιβλίο.

Περνάτε μηνύματα μέσα από τα μικρής ομολογουμένως έκτασης ποιήματα που περιέχονται στο βιβλίο σας αυτό ή δεν είχατε ποτέ ούτε και έχετε αυτή την επιδίωξη;

Με το «225» η πρόθεσή μου ήταν να δώσω συμπυκνωμένα νοήματα, με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις. Θέλησα να οδηγήσω τον αναγνώστη, με τρόπο σύντομο, περιεκτικό και σαφή, στην αρχή ότι «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».

Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σας;

Σε όλες τις ηλικίες κατά κάποιο τρόπο πιστεύω.

Η ποίηση που αφορά τον κόσμο στην εποχή μας, θεωρώ πως είναι αυτή που μιλάει στην ψυχή, στα βιώματα και στα συναισθήματα που όλοι μοιραζόμαστε, ανεξάρτητα από την ηλικία ή το υπόβαθρο. Οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια, έστω κι αν είναι δύσκολη.

Το να δείχνεις την ευαλωτότητά σου, να μιλάς ανοιχτά για τις πληγές σου και τον τρόπο που τις μεταμορφώνεις, δημιουργεί ταυτοποίηση. Ο κόσμος διψά για ιστορίες που δείχνουν ότι δεν είναι μόνος στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Η ποίηση που δείχνει πώς το τραύμα μπορεί να γίνει δύναμη, πώς μέσα από τη δοκιμασία μπορεί να αναδυθεί η αυταγάπη και ο αυτοσεβασμός, είναι βαθιά θεραπευτική και ελπιδοφόρα.

Σε μια εποχή που όλα τρέχουν γρήγορα, η ποίηση που προσφέρει συμπυκνωμένα νοήματα χωρίς να χάνει το βάθος της, είναι πιο ελκυστική. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει σημαντικές σκέψεις και συναισθήματα σε λίγες λέξεις, κάτι που ταιριάζει στους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, χωρίς να υπονομεύει την ποιότητα.

Θα έλεγα πως η ποίηση που αφορά τον κόσμο σήμερα κατά την προσωπική μου άποψη είναι αυτή που είναι ανθρώπινη, αυθεντική και δίνει φωνή σε κοινές εσωτερικές αναζητήσεις, βοηθώντας τους ανθρώπους να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.


Είστε ευχαριστημένη από τη μέχρι τώρα συνεργασία σας με το νέο σας εκδοτικό σπίτι, τις εκδόσεις «απόπειρα»; Μιλήστε μας γι’ αυτήν.

Οι εκδόσεις Απόπειρα είναι ένας ιστορικός εκδοτικός οίκος με αξιόλογο έργο και διακεκριμένους συγγραφείς στην οικογένειά του (Charles Bukowski, Jack Keruac, Juan Ramón Jiménez, Νίκος Καρούζος, Σταύρος Σταυρόπουλος κ.ά.). Είμαι πολύ χαρούμενη που αποτελώ κι εγώ μέρος αυτής της όμορφης ιστορικής εκδοτικής οικογένειας και σε αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εκδότες μου, τον Σαράντη Κορωνάκο και τον Λεωνίδα Καραγκούνη, για την εμπιστοσύνη και το θερμό αγκάλιασμα που έδειξαν στο έργο μου από την πρώτη στιγμή. Η στήριξή τους ήταν καθοριστική ώστε να πάρει αυτή η συλλογή τη μορφή και την πνοή που της αξίζει. Η συνεργασία μας υπήρξε δημιουργική, γεμάτη φροντίδα και πίστη στην ποίηση.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια ή είναι πολύ νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο;

Από συγγραφικής πλευράς, είναι ήδη έτοιμες οι δύο επόμενες ποιητικές μου συλλογές κι ένας θεατρικός μονόλογος.

Μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;

Να μάθουμε να ακούμε ο ένας τον άλλον de profundis. Να ακούμε τη σιωπή. Το παιδί μέσα μας. Να συγκινούμαστε πιο εύκολα, πιο άμεσα, πιο γρήγορα. Να μην γίνει η τρυφερότητα είδος προς εξαφάνιση.

Προσωπικά, εύχομαι να συνεχίσω να γράφω με αλήθεια όπως ανέκαθεν έκανα, όλα όσα με συγκινούν και με αγγίζουν. Να παραμένω ανοιχτή στο ράγισμα, γιατί από εκεί περνά και λάμπει το φως.

Κι αν μπορώ να ευχηθώ κάτι για όλους, είναι να ξαναγίνουμε λίγο πιο άνθρωποι. Όχι προς τα έξω, αλλά προς τα μέσα. Να μάθουμε πώς να μοιραζόμαστε χωρίς να διεκδικούμε πώς να αγαπάμε χωρίς να κρατάμε τίποτα για αντάλλαγμα. Να γινόμαστε κάθε μέρα λίγο και καλύτεροι, λίγο και βαθύτεροι.

Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας. 


15.

Δεν θέλω να με κάνεις αγκαλιά
για να κολλήσουν τα σπασμένα.
Θέλω να με κάνεις αγκαλιά
για ν’ ανθίσουν τριαντάφυλλα.
Για να βγουν καινούριες ρίζες
να ποτίσουν την αγάπη. (Σελ. 20)

Κυρία Βούλγαρη, σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε και σας εύχομαι καλή επιτυχία στην προσωπική, επαγγελματική, συγγραφική και καλλιτεχνική σας πορεία. Καλοτάξιδο και το νέο σας βιβλίο και καλοδιάβαστο!

Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη αυτή συνέντευξη!


Βιογραφικό

 

Η Μαρία Βούλγαρη (Maria Voulgari) είναι τραγουδοποιός, ερμηνεύτρια και ποιήτρια με καταγωγή από την Κέρκυρα.

Έχει ξεχωρίσει για την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της, την ερμηνεία μέσα από τα τραγούδια της καθώς και για την ιδιαιτερότητα της γραφής της.

Μετράει ήδη πετυχημένες ζωντανές εμφανίσεις, βραβεία και ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις στο ενεργητικό της, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό καθώς και πέντε προσωπικούς δίσκους και τέσσερις ανεξάρτητες παραγωγές.

Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, Σολ δίεση μινόρε, e-book, εκδόσεις Issuu (2019),  Άρωμα ginger, άνεμος εκδοτική (2023), 225, εκδόσεις Απόπειρα (2025).

Τραγούδια και ποιήματά της έχουν διακριθεί με πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες ποίησης με πολλά επιπλέον να έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά και σε λογοτεχνικούς ιστότοπους.

Η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο Άρωμα ginger απέσπασε Βραβείο Αριστείας Συγγραφικού Έργου στην κατηγορία «Ερωτική Ποίηση» στα διεθνή βραβεία της International Art Academy για το 2023. Η ποιητική αυτή συλλογή καταχωρήθηκε στην παγκόσμια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της UNESCO. Επίσης το τραγούδι της με τίτλο «Κι εγώ περιμένω» απέσπασε το Πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Μουσική» στα διεθνή βραβεία της International Art Academy για το 2023.

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα πορτογαλικά.

 

Υ.Γ.: Η Μαρία Βούλγαρη έχει σπουδάσει Διατροφολογία-Διαιτολογία στο Πανεπιστήμιο Surrey και έχει μετεκπαιδευτεί με Master of Science στην Ασφάλεια Τροφίμων Υγιεινή και Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Birmingham (Αγγλία).

 

#mariavoulgari #newbook #poetry #ποιήματα

 

Instagram

https://www.instagram.com/voulgari_maria_

 

Official Facebook pages

https://www.facebook.com/mariavoulgari.singersongwriter/

 

https://www.facebook.com/mariavfreespirit

 

Youtube

https://www.youtube.com/@mariavfreespirit


Spotify  

https://open.spotify.com/artist/34U06M1rLm58Lu75Je4WUb

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια