Πώς επιτυγχάνεται η έμπνευση; Πού ακριβώς συμβάλει η φαντασία και ποιος ο ρόλος της γνώσης στη συγγραφή ενός λογοτεχνικού κειμένου; Τίποτα δεν είναι αρκετό, θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος, αν δε συνδράμει αποφασιστικά η πείρα, η εξοικείωση με τη διαδικασία συγγραφής, η συστηματική έρευνα και μελέτη των στοιχείων που προαπαιτούνται αυτής και η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους. Μα όχι, ίσως τελικά το ταλέντο του γράφοντος να υπερέχει όλων των παραπάνω. Ίσως το άστρο που κρύβει από τη γέννηση του ο ίδιος να είναι αυτό που στην ουσία και σχεδόν μηχανικά κινεί την πένα του και τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επιτυχία, την εμπορική αλλά και την ποιοτική. Πολλοί θα συμφωνήσουν με την άποψη αυτή, άλλοι τόσοι όμως θα διαφωνήσουν εξολοκλήρου παραθέτοντας από τη μεριά τους και τα δικά τους εύλογα επιχειρήματα.
Ποτέ δεν είναι αρκετή η έμπνευση. Ποτέ δεν είναι αρκετή η φαντασία. Ποτέ δεν είναι αρκετές η πείρα, η έρευνα και η μελέτη. Ποτέ δεν είναι αρκετό ακόμα και το ταλέντο από μόνο του. Απαραίτητος πάντα ενδείκνυται ο συνδυασμός όλων αυτών για να επιχειρηθεί η δημιουργία. Και πάλι όμως η επιτυχία της δεν είναι απόλυτα εξασφαλισμένη. Σε αυτή την περίπτωση όλοι όσοι διαθέτουν τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν να γράψουν αριστουργήματα. Γιατί όμως δε γράφουν; Τι φταίει και η αγορά του βιβλίου συμβιβάζεται πάντα με χαμηλής ποιότητας βιβλία; Τι φταίει που τα βιβλία αυτά περικυκλώνουν τα λίγα και δυσδιάκριτα διαμαντάκια που ενδεχομένως κυκλοφορούν είτε από καθαρή τύχη είτε με τη στήριξη συγκεκριμένων ανθρώπων και εκδοτών, που ακόμα επιμένουν στην ποιότητα παρόλο που τις περισσότερες φορές δεν επιφέρει εμπορικότητα και επομένως γρήγορο και εύκολο κέρδος; Γιατί επισκιάζονται τα λίγα και καλά και προωθούνται τα πολλά και κακά; Δύσκολο ερώτημα μεν, αλλά δεν είναι η ώρα του να απαντηθεί.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην πραγματική επιτυχία. Ο χρόνος είναι ένας από αυτούς, ίσως ο βασικότερος και ο πιο σημαντικός. Η έλλειψή του πολλές φορές οδηγεί στην προχειρότητα, στη συγγραφή ανιαρών κειμένων, κακογραμμένων, δυσανάγνωστων, με πολλά ορθογραφικά, συντακτικά, γραμματικά αλλά και νοηματικά λάθη που εμπεριέχουν τον κίνδυνο της παραπληροφόρησης, της αποχαύνωσης, της αδρανοποίησης με δυο λόγια των πνευματικών λειτουργιών και δυνατοτήτων του τελικού αποδέκτη τους. Σε συνδυασμό με το άγχος της τακτικής παραγωγής έργων που επιβάλλουν τα συμβόλαια με τους εκδοτικούς, αυτά που πιέζουν τον δημιουργό να γράψει ακόμα κι αν δεν έχει μεγάλο χρονικό περιθώριο στη διάθεσή του ή που για προσωπικούς λόγους δεν αισθάνεται έτοιμος να δημιουργήσει, η κατάληξη είναι πάντα θλιβερή και αποκαρδιωτική.
Δεύτερος βασικός και πολύ σημαντικός λόγος, κι ας είναι ο τελευταίος που θα αναφερθεί για σήμερα, είναι η ανυπέρβλητη αγάπη και διάθεση του γράφοντος για δημιουργία. Μιλάμε σαφώς για την αγάπη που δεν εγκλωβίζεται από καμία είδους προσωπική κερδοσκοπική επιδίωξη και καμία φιλοδοξία αυτοπροβολής, συγγραφικής καταξίωσης, κοινωνικής αποδοχής και επιβράβευσης. Μιλάμε για την αγάπη που πηγάζει κατευθείαν από τα βάθη της ψυχής του ανθρώπου που το μόνο που επιθυμεί είναι να ποιήσει λόγο, αφού μόνο έτσι αισθάνεται ότι επικοινωνεί ειλικρινά με τον εαυτό του, μόνο έτσι ελευθερώνεται πραγματικά και ξεδιπλώνει την αλήθεια του στο χαρτί. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο εξασφαλίζει και ό,τι ακριβώς του χρειάζεται πέρα από το ταλέντο του, την έμπνευση δηλαδή, τη φαντασία, τη διάθεση για έρευνα, μελέτη και καταγραφή στοιχείων, για να προχωρήσει έπειτα, θέτοντας συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, στο ζητούμενο, για να κινήσει την πένα του στον δρόμο της ουσιαστικής επιτυχίας, σ’ αυτόν που μόνο η ψυχή του επιθυμεί να ακολουθήσει και πολύ πιο σπάνια ο νους του, μια και εκείνος τις περισσότερες φορές παρασύρεται από εξωγενείς παράγοντες και πράττει παρά τη θέλησή του, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του και πάντα για το κακό του.
Πώς επιτυγχάνεται λοιπόν η συγγραφή ενός λογοτεχνικού κειμένου; Αυτή είναι η σωστή ερώτηση που πρέπει να προηγηθεί όλων των υπολοίπων για να ακολουθήσουν και οι σωστές απαντήσεις για κάθε μία ξεχωριστά.
Φωτογραφία εξωφύλλου:
0 Σχόλια