ΜΕ ΛΕΝΕ ΧΡΗΣΤΟ
Με λένε Χρήστο,
Ποιήματα και στιχάκια γράφω
Έρωτος κι Αγάπης,
Είτε για γυναίκα
Είτε για κάτι
Το οποίο καταπιάνομαι.
Τα συναισθήματά μου εκφράζω,
Της Ζωής μου,
Ζωή να δώσω,
Στις λέξεις προσπαθώ,
Πάνω στο χαρτί.
Τραγούδια σιγοψιθυρίζω,
Που με εκφράζουν.
Οι στίχοι ποιήματα ,
Είναι κι αυτοί.
Απόφαση πήρα εγώ,
Να γράψω τα δικά μου,
Κι έβαλα τα δυνατά μου.
Η μούσα κι έμπνευση ευρέθησαν,
Κι όλα γίναν εύκολα.
Γρήγορα το χέρι πάει,
Κι η σκέψη δεν σταματάει.
Τα ποιητικά τα κείμενα μου,
Θα δείξουν τί βγήκε,
Από την καρδιά μου.
Βάλσαμο είναι
Και επούλωση προσφέρουν,
Στις πληγές,
Που χρόνια είναι ανοιχτές,
Η ψυχή και η καρδιά μου,
Μόνο ξέρουν,
Και παύουν πια να υποφέρουν.
Με λένε Χρήστο,
Κι αυτά είχα να πω,
Για την ποίηση,
Που ασχολούμαι εγώ,
Τραγούδια ακούω
Και διάφορα διαβάζω,
Συνήθεια που έμεινε,
Από όταν υπήρξα στο Παιδαγωγικό,
Τμήμα που σπούδασα εγώ,
Για να γεμίζω,
Τον ελεύθερο μου χρόνο,
Προτού ποιήματα,
Ξεκινώ να γράφω.
Τον νου μου να οξύνω,
Και καλύτερος να γίνομαι,
Σε όλους τους τομείς,
Από ποιήματα,
Αποφθέγματα
Μέχρι ολόκληρα βιβλία,
Λύση να δίνουν,
Μετά από επεξεργασία.
Ωχ είχα κι άλλα
Τελικά να πω.
Με λένε Χρήστο,
Σταματήστε με,
Προτού αρχίσω να φλυαρώ,
Κουραστικός θα γίνω
Και δεν το επιδιώκω,
Καθόλου αυτό
Και γι' αυτό,
Σας αποχαιρετώ.
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ
Όλα τα ποιήματά μου,
Με κάποιες εξαιρέσεις,
Για σένανε μιλάνε.
Για την Αγάπη
Και τον Έρωτα,
Που έχω για εσένα.
Μούσα μου.
Από το σκοτάδι,
Στο φως,
Με μια ματιά,
Που κοιτάει απευθείας,
Μέσα στην καρδιά.
Και το μυαλό υπακούει,
Κάτι άλλο δεν ακούει.
Όλα τα έχω πει,
Μέσα στα ποιήματά μου,
Που αναβλύζουν,
Μέσα από την καρδιά μου.
Δεν θα τα ξαναπώ εγώ εδώ.
Θα αφήσω τα ποιήματά μου,
Να τα πουν,
Όπως τόσο καιρό.
Τα λένε,
Και από δάκρυά Χαράς,
Θα κλαίνε αυτά. Κι εμείς μαζί.
Όλα τα ποιήματά μου,
Με κάποιες εξαιρέσεις,
Για σένανε μιλάνε.
Για την Αγάπη
Και τον Έρωτα,
Που έχω για εσένα.
Μούσα μου.
Από το σκοτάδι,
Στο φως,
Με μια ματιά,
Που κοιτάει απευθείας,
Μέσα στην καρδιά.
Και το μυαλό υπακούει,
Κάτι άλλο δεν ακούει.
Όλα τα έχω πει,
Μέσα στα ποιήματά μου,
Που αναβλύζουν,
Μέσα από την καρδιά μου.
Δεν θα τα ξαναπώ εγώ εδώ.
Θα αφήσω τα ποιήματά μου,
Να τα πουν,
Όπως τόσο καιρό.
Τα λένε,
Και από δάκρυά Χαράς,
Θα κλαίνε αυτά. Κι εμείς μαζί.
Από την ποιητική συλλογή «Η Διέξοδος…», εκδόσεις Οσελότος (2024)
Ο Χρήστος Τσιάβος γεννήθηκε το 2001 στην Αθήνα και έχει καταγωγή από την Δαφνούλα Ιωαννίνων. Από το 2005 διαμένει στα Ιωάννινα όπου φοίτησε όλα τα μαθητικά του χρόνια σε τοπικά σχολεία και στο Πανεπιστήμιο αποφοιτώντας από το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης. Αυτή την περίοδο τελεί χρέη μεταπτυχιακού φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στην σχολή αποφοίτησής του.
Η ανησυχία ενός νέου που ασχολείται και θέλει να ενημερώνεται σε διάφορους τομείς διαβάζοντας βιβλία, άρθρα, ποιήματα και διάφορα στιχάκια μεικτού περιεχομένου (Από αυτοβελτίωσης-ψυχολογίας μέχρι ερωτικά) τού αποκάλυψε την τάση του να γράφει κι ο ίδιος κείμενα κατά κύριο λόγο ποιητικά.
Το βιβλίο «Η Διέξοδος…» αποτελεί την πρώτη του ποιητική συλλογή.
0 Σχόλια