Βρεθήκαμε στο Σύγχρονο Θέατρο για να παρακολουθήσουμε την παράσταση ,«Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία», η οποία είναι ένα έργο του Κάρολου Ντίκενς και παίζεται για 6 η χρονιά. Το έργο είναι σε μετάφραση της Μαρίας Σ. Μπλάνα, διασκευή, σκηνοθεσία και κοστούμια της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Ένας 10μελής θίασος με πολύ τραγούδι και χορό μάς προσέφερε μερικές ξέγνοιαστες στιγμές γέλιου και χαλάρωσης. Ευρηματικά σκηνικά, κοστούμια εποχής και χριστουγεννιάτικη διάθεση ήταν τα συστατικά για να περάσουμε ένα όμορφο μεσημέρι και φυσικά για να μπούμε στο κλίμα των εορτών. Γρήγοροι κι έξυπνοι διάλογοι, εύθυμα πρόσωπα (εκτός από τον θείο Σκρουτζ) αποτελούν το μείγμα για να περάσει καλά όλη η οικογένεια.
Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης στον ρόλο του θείου Σκρουτζ πείθει για τον μονόχνοτο και τσιγκούνη Σκρουτζ με την εκφορά του λόγου του, την έκφρασή του και το σκυθρωπό του βηματισμό. Οι εκφράσεις του προσώπου όπως είναι το σμίξιμο των φρυδιών, οι απότομες και κοφτές του απαντήσεις του, το καμπούριασμα της πλάτης πείθουν τεχνηέντως για τον θείο Σκρουτζ. Η ομάδα της παράστασης είναι μεγάλη και η χημεία και το δέσιμο που έχουν μεταξύ τους είναι φανερά κι έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κοινό, που είναι και δύσκολο λόγω του ότι ανάμεσά τους ήταν και παιδιά. Ένας μεγάλος θίασος με κέφι και χαρά, εκφράσεις προσώπων καλοσυνάτες και γλυκές μοίρασαν αισιοδοξία και χαμόγελα, φώτισαν με τη σκηνική τους παρουσία τα συναισθήματα που θέλει να αναδείξει η παράσταση. Μέσα από τη χαρά που προσέφεραν όλοι οι ήρωες του έργου έβαλαν σε σκέψη τα παιδιά και τους περάσανε όμορφα συναισθήματα μέσα από την ευχαρίστηση της παράστασης αλλά και τους τα έδειξαν με τρόπο ώστε να τους μείνει και να είναι πλήρως κατανοητός. Όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και σκηνικά φαντασμαγορικά που εξυπηρετούσαν στην εύκολη μετάβαση των σκηνών, χορευτικά που έκαναν μικρούς και μεγάλους να ενθουσιαστούν και να πάρουν λίγη από τη λάμψη των Χριστουγέννων. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στην αρχή της παράστασης που οι ήρωες ξεπήδησαν μέσα από ένα μεγάλο βιβλίο δίνοντας την εντύπωσης πως ήταν φιγούρες κάποιας ιστορίας και όχι ηθοποιοί της παράστασης. Αυτή η ευρεσιτεχνία του σκηνοθέτη αξίζει να την προσέξουμε λίγο παραπάνω. Αγαπήσαμε τους ήρωες της παράστασης για την παιδικότητα που έβγαλαν αλλά και μας μετέδωσαν. Τα πρόσωπα των παιδιών ήταν αναψοκοκκινισμένα από τη χαρά της θέασης.
Τα μηνύματα που περνάει το συγκεκριμένο έργο του Κάρολου Ντίκενς είναι πολλά και σημαντικά και θα πρέπει να τα κρατήσουν παιδιά και μεγάλοι, αυτά είναι: το πανανθρώπινο μήνυμα της αγάπης, του νοιασίματος, της προσφοράς, της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας, γιατί τα Χριστούγεννα είναι συναίσθημα και πράξη.
0 Σχόλια