Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα
Βρεθήκαμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να θυμηθούμε τα μπουζούκια του 1980 μαζί με τους: Βαγγελιώ Φασουλάκη, Γιώργη Μανωλάκη και Θοδωρή Σούκα σε μια εποχή που φαντάζει μακρινή και πολλή λαμπερή, πραγματοποιήσαμε ένα πέρασμα από αυτό που ονομάζουμε σήμερα ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ.
 |
| Βαγγελιώ Φασουλάκη |
Με διάθεση ρετρό οι πρωταγωνιστές της βραδιάς μάς θύμισαν αυτό που λέμε κιτς. Από τα τραγούδια και τις μουσικές μέχρι τα σκηνικά και τα κοστούμια. Τραγούδια που αγαπήσαμε, τραγουδήσαμε, πονέσαμε και κλάψαμε μαζί τους, νότες περασμένες που μας έχουν σηκώσει πάνω στα τραπέζια να χορεύουμε, να πετάμε γαρύφαλλα και να σπάμε πιάτα, εικόνες που τώρα πια μόνο σε παλιές ταινίες του κινηματογράφου βλέπουμε και γελάμε. Αυτό που κάποτε οι ξένοι ονόμαζαν Greek μπουζούκια. Σκηνές που οι πιο μεγάλοι τις έχουν ζήσει και οι πιο νέοι θα χαιρόντουσαν να τις ζούσαν κι αυτοί. Μια εποχή με πολλή χαρά και διασκέδαση κάποτε έζησε ο κόσμος. Όλο αυτό το αναβιώσαμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο μέσα από ένα σκηνικό γεμάτο λάμψη.
 |
| Θοδωρής Σούκας |
Μια κατακόκκινη κουρτίνα με κίτρινα φωτάκια άνοιξε και από μέσα έβγαιναν τα παραπάνω ονόματα του τραγουδιού με μαλλιά φουσκωτά, περμανάντ, κουπ της εποχής και με ρούχα γεμάτα λάμψη και χρώμα, βάτες, κοσμήματα μεγάλα και λαμπερά μάς έφεραν την ατμόσφαιρα του λαϊκού προγράμματος της νύχτας του ‘80. Φώτα (Γιώργος Ρώμας) έντονα σε όλα τα χρώματα και ήχοι (Γιώργος Καρυώτης) εκείνης της εποχής είναι κάποια σημεία που πρέπει να αναφερθούν, καθώς συντέλεσαν στην ατμόσφαιρα της εποχής του ‘80 και το κέφι ανέβηκε στα ύψη. Οι ερμηνευτές με υπέροχες φωνές μιμήθηκαν το ύφος και το στυλ με τόσο πάθος που φανέρωσαν παράλληλα με τις φωνητικές τους δεξιότητες και το υποκριτικό τους ταλέντο. Η κινησιολογία και η έκφρασή τους μάς άφησαν άφωνους καθώς μας μετέφεραν δεόντως το στυλ των ερμηνευτών εκείνων και νιώσαμε κι εμείς μαζί λίγη από τη λάμψη του τότε, όπως και μια γεύση όλου του σκηνικού σε τέτοιο σημείο που ο κόσμος δεν δίστασε να ανέβει πάνω στα τραπέζια και να διασκεδάσει με την ψυχή του. Κάτι το οποίο είναι δύσκολο στη σημερινή εποχή μιας και οι έγνοιες, όσο περνάνε τα χρόνια, πληθύνονται και κατ’ επέκταση είναι δύσκολο να δεις πρόσωπα ξέγνοιαστα και χωρίς ίχνος άγχους ή μιζέριας ζωγραφισμένο πάνω τους. Κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε σε αυτή την εκπληκτική βραδιά ήταν τα εξής: «Καλημέρα, καινούργια μου αγάπη», «Πειράζει που είμαι και μεγάλη φίρμα;», «Είναι φάση το αγόρι», «Όσο έχω φωνή», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;», «Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε», «Υπάρχω», «Αν κάνω άτακτη ζωή», «Ιστορία μου αμαρτία μου», «Άνοιξε πέτρα», «Μια γυναίκα μπορεί», «Μωρό μου, καλησπέρα», ήταν μόνο κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε σε μια ξέφρενη βραδιά γεμάτη από μπουζούκια, σε ένα πρόγραμμα που κράτησε τέσσερις ολόκληρες ώρες. Μια εποχή διαφορετική από την τωρινή, κι ίσως και από τις εποχές που θα ακολουθήσουν αργότερα, μιας και με το πέρασμα των χρόνων η ζωή δυσκολεύει και μαζί και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Οι δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 εμπεριείχαν μέσα τους μια αλήθεια και μια χαρά που ήταν πρωτόγνωρες, οι άνθρωποι τότε ζούσαν πραγματικά τις ζωές τους χωρίς να έχουν την ανάγκη να καταγράψουν τίποτα.
 |
| Θοδωρής Σούκας, Βαγγελιώ Φασουλάκη |
Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά που ο κόσμος απόλαυσε και σίγουρα θα ήθελε να επαναληφθεί μιας και τέτοιες εκδηλώσεις δεν συμβαίνουν συχνά. Οι βραδιές αυτές φέρνουν μαζί τους, εκτός από το κλίμα και την όλη ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής και, το συναίσθημα το αγνό της διασκέδασης και της χαλάρωσης, κάτι το οποίο, όπως φάνηκε, ο κόσμος το ευχαριστήθηκε και εμείς θα θέλαμε πολύ να το ξαναζήσουμε. Εις το επανιδείν, λοιπόν!
0 Σχόλια