Βιβλιοκριτική: "Είσαι το λιμάνι μου" της Τίνας Α. Μιχαηλίδου

Είσαι το λιμάνι μου
Συγγραφέας: Τίνα Α. Μιχαηλίδου
Ημερομηνία έκδοσης: 12/2024
ISBN: 978-618-239-068-9
Σελίδες: 62
Εκδόσεις: Διάνοια

Είσαι το λιμάνι μου
Special edition
Συγγραφέας: Τίνα Α. Μιχαηλίδου
Ημερομηνία έκδοσης: 10/2025
ISBN: 978-618-239-163-1
Σελίδες: 86
Εκδόσεις: Διάνοια

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Μια νέα και αρκετά διαφορετική ως προς την κατηγορία βιβλίου συγγραφική προσπάθεια της Τίνας Α. Μιχαηλίδου αποτελεί το βιβλίο της με τίτλο «Είσαι το λιμάνι μου», που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2024 από τις εκδόσεις «Διάνοια».

Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα αγαπημένα της σημειωματάρια, η συγγραφέας μεταβαίνει δυναμικά σε ένα νέο για την ίδια λογοτεχνικό είδος, το ημερολόγιο, το οποίο, βέβαια, όπως θα διαπιστώσει και ο αναγνώστης διαβάζοντάς το, εμπεριέχει πολλά κοινά στοιχεία με τα προηγούμενα βιβλία της. Γιατί κι εδώ πρωταγωνιστούν οι προσωπικές της σκέψεις, τα προσωπικά της συναισθήματα, οι προσωπικές της εμπειρίες και οι προθέσεις της και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό. Η διαφορά έγκειται στην αποκλειστικότητα. Η διάθεση ειλικρινούς εξομολόγησης των δικών της αληθινών ιστοριών κυριαρχεί εξολοκλήρου στην παρούσα συγγραφική προσπάθεια και ο λόγος είναι απόλυτα συγκεκριμένος. Στόχο έχει τη συνειδητή απελευθέρωση της ψυχής και τον απεγκλωβισμό αυτής απ’ ότι επιμένει ακόμα να την ταλαιπωρεί, ίσως και να τη στοιχειώνει ενίοτε.

Η αναδρομή στο παρελθόν έχει, βέβαια, την εξήγησή της. Λειτουργεί θεραπευτικά. Η συγγραφέας αναβιώνει προσωπικές της στιγμές για να παρουσιάσει την πορεία της εξέλιξής της στο πέρασμα του χρόνου. Γράφει σε πρώτο πρόσωπο γιατί μιλάει για την ίδια και το ομολογεί. Δε φοβάται πλέον να εκτεθεί. Έχει απόλυτη επίγνωση του ρόλου της. Είναι βαθιά συνειδητοποιημένη η απόφασή της να πράξει ρεαλιστικά και ρομαντικά ταυτόχρονα, για να τονώσει αφενός μεν τον συναισθηματικό της κόσμο, αφετέρου δε για να περάσει μέσω της δικής της βιωματικής αλήθειας συγκεκριμένα μηνύματα ζωής στον αναγνώστη της, χαράς και ελπίδας, δύναμης και θάρρους, αποφασιστικότητας και δράσης.

Η μετάβασή της από τον πόνο στη χαρά δεν παρουσιάζεται στο βιβλίο της ως μια απλή διαδικασία. Όπως θα επισημάνει κι η ίδια η συγγραφέας σ’ αυτό, προηγήθηκε μια καθημερινή εσωτερική πάλη αντικρουόμενων συναισθημάτων της που πάσχιζε μέσα από τις δυσκολίες και τα όποια εμπόδια, ορατά ή μη, να καταφέρει το φαινομενικά ακατόρθωτο, την ψυχική ανάκαμψη, την προσωπική αφύπνιση, τη διεκδίκηση της χαράς, τη λύτρωση και την απόλυτη ισορροπία.

Το ημερολόγιό της κινείται σε τρεις χρόνους, παρελθόν, παρόν, μέλλον. Το παρελθόν, φυσικά, είναι λίγο πολύ γνώριμο στον αναγνώστη που έχει διαβάσει τα σημειωματάριά της. Η συγγραφέας, παρόλ’ αυτά, φροντίζει να αυτοσυστηθεί ξανά, καθώς αυτή τη φορά γνωρίζει ότι το απαιτεί η ίδια η φύση του βιβλίου της. Παιδικά όνειρα, προσδοκίες, εφηβικοί έρωτες και χαρές, απογοητεύσεις και φοβίες, εσωτερικές ανασφάλειες και ψυχολογικές καταρρεύσεις, προσωπικές και άκρως συγκινητικές στιγμές αποτελούν το περιεχόμενο αυτής της ενότητας, που όμως δεν είναι τόσο εκτενές όσο το επόμενο που ακολουθεί, δηλαδή το παρόν.

Το παρόν, το δικό της παρόν για την ακρίβεια, δείχνει πολύ πιο διαφορετικό από το παρελθόν της. Η συγγραφέας αισθάνεται πλέον εμπιστοσύνη στον εαυτό της, χαμογελά και αισιοδοξεί, ερωτεύεται και δε διστάζει να αφεθεί. Μοιράζεται νέες προσωπικές της στιγμές, κάποιες πολύ ιδιωτικές και συναισθηματικά φορτισμένες, για να καταλήξει αυθόρμητα, αλλά και συνειδητά όπως πάντα, στο συμπέρασμα ότι μόνος του ο άνθρωπος πρέπει να παλέψει για να φροντίσει όπως πρέπει τον εαυτό του, να τον ενδυναμώσει ψυχικά και σωματικά, να τον ασφαλίσει καλά και να τον στηρίξει.

Το μέλλον, που ακολουθεί το παρόν, αν και σύντομο σε έκταση, είναι πλημμυρισμένο από προσωπικά όνειρα οικογενειακής ευτυχίας που η συγγραφέας αισιοδοξεί για το καλό της να γίνουν γρήγορα πραγματικότητα.

Το ημερολόγιό της κλείνει με μια υποσημείωση. Στο σημείο αυτό η συγγραφέας παραδέχεται ότι η γραπτή κατάθεση της ψυχής της υπήρξε ο δικός της τρόπος ψυχοθεραπείας, το δικό της λιμάνι καταφυγής, το οποίο δικαιολογεί και τον απόλυτα ταιριαστό από άποψη περιεχομένου τίτλο που έδωσε η ίδια στο βιβλίο της.

Το ημερολόγιο της Τίνας Α. Μιχαηλίδου με τίτλο «Είσαι το λιμάνι μου», τον Οκτώβριο του 2025 προχώρησε και σε μία νέα, ειδική και ανανεωμένη έκδοση, μια «special edition», όπως αναγράφεται στο διαφορετικό και σκληρόδετο αυτή τη φορά εξώφυλλό του. Η συγγραφέας πλέον δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη δική της προσωπική εξομολογητική κατάθεση ψυχής. Προτρέπει και τον αναγνώστη της, την αναγνώστριά της συγκεκριμένα, να κάνει το ίδιο. Στόχος της είναι να καταφέρει μέσω της ενθάρρυνσής της και της τήρησης συγκεκριμένων κανόνων συμπεριφοράς, τρόπου σκέψης και αντίληψης που καταγράφει βοηθητικά, και τη συναισθηματική άνοιξη του αποδέκτη της.

Αν μη τι άλλο, το ημερολόγιο αυτό, ευκολοδιάβαστο, ξεχωριστό και οικείο, συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Περισσότερα για τα βιβλία: εδώ και εδώ