Απολαύσαμε την Ηρώ Σαΐα σε μια μοναδική εμφάνιση για τις γυναίκες της ρεμπέτικης μουσικής στο Θέατρο Άλσος ΔΕΗ

 

Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα

 

Απολαύσαμε την Ηρώ Σαΐα σε ένα μοναδικό αφιέρωμα, με τον τίτλο: «Ρεμπέτισσες – Φωνές που δε λύγισαν», στις γυναίκες που τραγούδησαν το ρεμπέτικο είδος αλλά και αρκετά λαϊκά κομμάτια στο Θέατρο Άλσος ΔΕΗ για δύο ημερομηνίες: 23 και 30 Νοεμβρίου. Αυτές οι γυναίκες αντιπροσώπευσαν, όχι μόνο το είδος μουσικής αλλά και, μια ολόκληρη εποχή. Γυναίκες-σύμβολα για την εποχή τους ενέπνευσαν, μεταμορφώθηκαν κι έγιναν παραδείγματα για τη δύναμη και την αντοχή τους, για το σθένος αλλά και για τη φωνή τους. Το ρεμπέτικο τραγούδι δεν αποτελεί απλώς μέρος ενός είδους τραγουδιού αλλά μιας ολόκληρης εποχής και κληρονομιά για εμάς.

Στην υπέροχη αυτή εμφάνισή της η Ηρώ Σαΐα δεν τραγούδησε απλώς ορισμένα ρεμπέτικα κομμάτια αλλά ανέστησε μια ολόκληρη εποχή, τη ρεμπέτικη, κι ειδικά όσον αφορά στην εκπροσώπησή του από το γυναικείο φύλο. Η Ηρώ Σαΐα, ερμηνεύοντας με πάθος κι ένταση, καημό και σπαραγμό παλιά κι αγαπημένα άσματα και παράλληλα, έμαθε στις νεότερες γενιές και θύμισε στις παλιότερες μια ολόκληρη εποχή καθώς ανάμεσα στα τραγούδια έκανε και μνείες στις ζωές αυτών των μεγάλων γυναικών του ρεμπέτικου ρεπερτορίου για τις ζωές αλλά και για το τραγούδι. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια, Ηρώ Σαΐα, με σεβασμό στα τραγούδια και βαθιά εκτίμηση στις εκπροσώπους του, ερμήνευσε με θαυμασμό και μας μετέφερε σε εκείνα τα χρόνια και σε όλο το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, που έζησαν κι έδρασαν οι εκπρόσωποι του ρεμπέτικου τραγουδιού. Κάποιες από τις γυναίκες της ρεμπέτικης μουσικής που ακούσαμε ήταν: Ρόζα Εσκενάζυ, Μαρίκα Νίνου, Ρίτα Αμπατζή, Σωτηρία Μπέλλου, Στέλλα Χασκίλ, Σέβας Χανούμ, Ιωάννα Γεωργακοπούλου, Αγγέλα Παπάζογλου.

Η Ηρώ Σαΐα μάς αφύπνισε σχετικά με το είδος αυτό, μάς έμαθε την ιστορία και τις μεγαλύτερες εκπροσώπους του. Η εμφάνισή της αυτή τα είχε όλα: θεατρικότητα και μουσικότητα. Η χροιά της φωνής της μας μετέφερε σε εκείνη την εποχή είτε ερμηνευτικά είτε περιγραφικά μέσα από τα λόγια της. Η χημεία που είχε στη σκηνή με τη μουσική της μπάντα ανέβασαν το κέφι στα ύψη με τον ρυθμό αλλά και με τον καημό που έβγαζαν τα τραγούδια. Με σεβασμό στη μουσική παράδοση και με τα σύγχρονα μουσικά όργανα η Ηρώ Σαΐα και η μπάντα της έδωσαν το δικό τους ευχαριστώ σε αυτό το είδος μουσικής, που κάποτε υπήρξε παρεξηγημένο για πολλούς μας σήμερα είναι μέρος της μουσικής μας παράδοσης. Κάποια από τα σπουδαία κομμάτια, που μας μετέφερε στη σκηνή, ήταν: «Με αεροπλάνα και βαπόρια», «Αραπίνες, μαύρες ερωτιάρες», «Ούζο όταν πιείς», «Η πιο καλή γκαρσόνα», «Ακρογιαλιές και δειλινά». Το κοινό παρακολουθούσε το μουσικό δρώμενο τηρώντας σιγή ιχθύος από τη μαγεία και την έκσταση της σκηνικής μα και φυσικά ερμηνευτικής δεινότητας της τραγουδίστριας. Η αγαπημένη αοιδός μάς μετέδωσε λίγο από το κλίμα της εποχής: τη φτώχεια, τις απαγορεύσεις και τη δεινή θέση της γυναίκας την εποχή εκείνη. Η μεταδοτικότητα και η αμεσότητα της ερμηνεύτριας έκαναν ακόμα πιο ζωντανή τη σκηνική της παρουσία και σε συνδυασμό με το ερμηνευτικό της ταλέντο και τις γνώσεις της μάς έκανε να θέλουμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα για την εποχή εκείνη αλλά και για τις μεγάλες ρεμπέτισσες.

Ευχόμαστε κι άλλοι πολλοί να ακολουθήσουν το παράδειγμα της ερμηνεύτριας και να βλέπουμε ακόμα πιο συχνά τέτοια αφιερώματα, καθώς αυτά είναι η πολιτιστική κληρονομιά μας κι οφείλουμε, όχι μόνο να τη διαφυλάξουμε, αλλά και να τη μεταφέρουμε στις νεότερες γενιές.