Είδαμε την παράσταση «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό» βασισμένη στο σενάριο του βραβευμένου Radu Jude στο Θέατρο Πλύφα

"Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό" μια σπαρταριστή κωμωδία στο θέατρο Πλύφα

Γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα

Παρακολουθήσαμε στο θέατρο Πλύφα την κωμωδία "Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό", που είναι βασισμένη στο ανατρεπτικό σενάριο του βραβευμένου Ρουμανού δημιουργού, Radu Jude (Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου 2021), έρχεται πιο κοντά στη σύγχρονη ζωή.

Η συγκεκριμένη παράσταση καυτηριάζει και στηλιτεύει μέσα από την κωμωδία την ανθρωποφαγία της σύγχρονης εποχής. Πρόκειται για ένα έργο που σκοπό έχει να δείξει τα κακώς κείμενα του σήμερα μέσα από στοιχεία κωμωδίας ώστε να περαστούν και πιο εύκολα στο κοινό.

Η υπόθεση του έργου είναι πως οι κηδεμόνες των παιδιών συνεδριάζουν και καλούν έκτακτη συνέλευση για να μιλήσουν για ένα βίντεο πορνογραφικού υλικού, που έχει διαρρεύσει στο διαδίκτυο και, δείχνει τη δασκάλα των παιδιών τους σε ανάλογες σκηνές. Η δασκάλα προσπαθεί να καταδείξει ποια είναι στην πραγματικότητα τα κακώς κείμενα της εποχής του διαδικτύου, μιας και η ίδια ισχυρίζεται πως έχει πέσει θύμα και δεν ανέβασε η ίδια το βίντεο, και ο διευθυντής του σχολείου να την υπερασπιστεί, για να μην ξεσηκώσει θύελλες αντιδράσεων από τις δυο πλευρές. Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη παράσταση μέσα από το στοιχείο της αλληλεπίδρασης και της διαδραστικότητας, το κοινό αποφασίζει αν είναι ένοχη ή όχι η δασκάλα, προσπαθεί να στηλιτεύσει συμπεριφορές και αντιδράσεις ως σημεία των καιρών. Έντονο είναι το στοιχείο του διαδικτύου και των social media, η ανθρωποφαγία, ακόμα κι αν εμείς οι ίδιοι είμαστε ένοχοι όσων κρίνουμε, και τα λαϊκά δικαστήρια, που συνηθίζουν να στήνουν οι άνθρωποι. Στη διάρκεια λοιπόν αυτής της συνέλευσης έρχονται στο φως συγκρούσεις, αναμενόμενες και μη, ανατρεπτικά γεγονότα και στοιχεία με τα οποία ο θεατής θα γελάσει μέχρι δακρύων. Τελικά ποια είναι τα όρια ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο ενός ανθρώπου; Ποιος μπορεί να κρίνει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος;

Οι ερμηνευτές στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και ανταποκρινόμενοι στους ρόλους τους, που πολλές φορές ήταν δύο και τρεις, έδειξαν το υποκριτικό τους ταλέντο ερμηνεύοντας αντικρουόμενους χαρακτήρες. Η προσαρμοστικότητα, η αληθοφάνεια, η συνέπεια στους χαρακτήρες των ηρώων σε συνδυασμό με τις γρήγορες εναλλαγές ρόλων κράτησε το ενδιαφέρον του κοινού σε ψηλά επίπεδα βάζοντάς το σε διαδικασία σκέψης παράλληλα με το κωμικό στοιχείο. Έντονη κινητικότητα, αμεσότητα και διάδραση είναι κάποια από τα στοιχεία που αξίζει επίσης να αναφερθούν. Το σκηνικό του έργου (Σωτήρης Ρουμελιώτης) βάζει τον θεατή αμέσως στο κλίμα ενός σχολείου από τη στιγμή ακόμα που μπαίνει κανείς στον χώρο. Η διασκευή του έργου (Κατερίνα Παπαναστασάτου) δίνει γρήγορο παλμό και οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων είναι ατακαδόροι ώστε ο θεατής να μην πλήξει λεπτό αλλά και να προκαλέσει τον συλλογισμό του. Τα σχόλια, που ακούγονται μέσα από την παράσταση, αποτελούν τροφή για σκέψη. Η μουσική υπόκρουση (Γιώργος Χρυσικός) δίνει έναν παραπάνω κωμικό τόνο στο έργο ελαφρύνοντας ανά σημεία τις σκηνές όταν κλιμακώνεται η ένταση μεταξύ των πρωταγωνιστών. Η κωμικότητα των χαρακτήρων και των γεγονότων μεταξύ των κηδεμόνων και των δασκάλων έρχεται σε αντιπαράθεση με την τραγικότητα της κατάστασης της δασκάλας σε τέτοιο σημείο που σοβαρά θέματα που η ίδια προσπαθεί να θίξει και να ψέξει, αρνούνται πεισματικά οι κηδεμόνες των μαθητών να έρθουν αντιμέτωποι με αυτά και να τα αντικρίσουν.

Η συγκεκριμένη παράσταση ενδείκνυται μόνο για ενήλικες (καθώς ακούγονται σχόλια μη επιτρεπτά και λόγια απαγορευτικά για ανήλικους) και ακόμα περισσότερο για γονείς, αλλά και μη, για λίγη ώρα απόλαυσης και χαράς.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση και κρατήσεις θέσεων: εδώ