Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα τα
εξαιρετικά κείμενα σπουδαίων λογοτεχνών, στα οποία εξετάστηκαν σήμερα οι εξεταζόμενοι
στη Νεοελληνική Γλώσσα και Έκθεση και, δυστυχώς, θα πρέπει να συμφωνήσω με
όσους τα χαρακτήρισαν εξαιρετικά δύσκολα για τη σύγχρονη γενιά που δεν «τους
βρίσκει η ποίηση» ή η λογοτεχνία γενικότερα και μοιραία δεν ψάχνουν μια
«εναλλακτική» πηγή εμπειρίας. Πάλι, δυστυχώς! Τι θέλω να πω με αυτό; Εκτός από
ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, οι έφηβοι (αγόρια και κορίτσια) δεν επιλέγουν να
αντλήσουν ευχαρίστηση από την ανάγνωση βιβλίων. Δεν ξέρουν πώς να τα
«αφουγκραστούν», ούτε πώς να τα κάνουν δικά τους. Το γνωρίζουμε καλά εμείς οι
γονείς, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι συγγραφείς... το γνωρίζει και το
Υπουργείο Παιδείας. Πριν λοιπόν φτάσουμε στο σημείο να τους βάζουμε αυτά τα
πραγματικά υπέροχα θέματα που εμένα ως συγγραφέα με συγκλόνισαν, θα έπρεπε να
φέρουμε τα παιδιά ως το σημείο να τα εκτιμήσουν.
Είναι ευθύνη των εφήβων που δεν
διαβάζουν; Ναι, όχι, δεν έχει σημασία, το σίγουρο είναι ότι η μεγαλύτερη ευθύνη
ανήκει σε εμάς. Όταν οι νέοι εξαντλούνται διαβάζοντας ατέλειωτες ώρες,
προκειμένου να γνωρίζουν par coeur/by heart, τουτέστιν παπαγαλία, τα μαθήματα που
μπαίνουν στις εξετάσεις και να "ορίσουν" το μέλλον τους, πώς να τους
μείνει χρόνος ή διάθεση να διαβάσουν τα άλλα, τα "άχρηστα" βιβλία,
που δεν υπόσχονται μια καλή θέση ή έστω την επιβίωση στην εργασιακή αρένα; Τι
μπορεί να κάνει το κράτος για να καλλιεργήσει τη φιλαναγνωσία και να αποσύρει
τη στείρα μάθηση που αφαιρεί την απόλαυση από την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου;
Αρκετά νομίζω. Δεν φτάνει να δίνουμε το καλάμι και το δόλωμα σε κάποιον, αλλά
πρέπει να του δείξουμε και πώς να πιάνει τα ψάρια.
Ιφιγένεια Τέκου
Συγγραφέας