Λίγα λόγια για την παράσταση:
Οι γυναίκες του Λόρκα φορούν μάσκα, αυτήν που τους επιβάλλει η εκάστοτε ηθική και πνίγονται από -αλλά και πνίγουν- τη λαχτάρα τους για αγάπη και έρωτα, όταν αυτή δεν είναι επιτρεπτή από τις κοινωνικές συμβάσεις. Η μάσκα είναι ατσαλάκωτη και γυαλιστερή, όταν όμως αφαιρείται -αν αφαιρεθεί- εμφανίζεται το δράμα του ανθρώπινου πλάσματος: ξοδεμένες ζωές και νεκρωμένα συναισθήματα…
Εκατό περίπου χρόνια μετά από την εποχή που «δημιούργησε» ο Λόρκα, διαπιστώνουμε ότι η γυναίκα-ηρωίδα του παραμένει ένα πλάσμα που φλέγεται από αγάπη, πάθος και ζωή μέσα από τους πολυπληθείς ρόλους που καλείται να υπηρετήσει, συχνά με αυταπάρνηση, αλλά πάντα με τη δύναμη που της δίνει η μοναδική της ικανότητα να δημιουργεί η ίδια Ζωή.
Οι συντελεστές του Θεατρικού Εργαστηρίου, διαμορφώνοντας τα κείμενα σε μονόπρακτα θέλησαν να φωτίσουν αυτούς ακριβώς τους ρόλους: τη γυναίκα ερωμένη, σύζυγο, μάνα…