Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Η γυναίκα της ζωής μου" του Ανδρέα Ροδάκη

Συγγραφέας: Ανδρέας Ροδάκης

Έτος έκδοσης: 2020

Σελ.: 200

Εκδόσεις: Άλφα Πι

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Το δεύτερο μυθιστόρημά του κυκλοφόρησε πρόσφατα ο συγγραφέας Ανδρέας Ροδάκης από τις εκδόσεις «άλφα πι». Τίτλος του «Η γυναίκα της ζωής μου».

Το εξώφυλλό του μας περιγράφει αρκετά την εξωτερική εμφάνιση της ηρωίδας του, την οποία θα γνωρίσουμε καλύτερα διαβάζοντας την ιστορία της. Πρόκειται για μια γυναίκα νεαρής ηλικίας, με μακριά, κυματώδη, καστανά μαλλιά, όμορφα ντυμένη, καλλίγραμμη. Ως εκεί. Δε μπορούμε να διαπιστώσουμε τίποτα παραπάνω για εκείνη, ούτε φυσικά και να φανταστούμε, καθώς τα υπόλοιπα οφείλουμε να τα γνωρίσουμε διαβάζοντας το βιβλίο. Η περιέργεια, βέβαια, έχει ήδη ξεκινήσει την πορεία της και μας ωθεί να τo εξερευνήσουμε. Κι έτσι ξεκινά το ταξίδι.

Ο τίτλος, ωστόσο, του βιβλίου παραπλανεί. Γιατί; Μα, γιατί στην ιστορία που θα διαβάσουμε κύριος πρωταγωνιστής δεν είναι η γυναίκα που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, αλλά ο άντρας που αγάπησε με πάθος τη γυναίκα αυτή. Η χρήση του πρώτου ενικού βοηθά σημαντικά στην ξεδίπλωση της ιστορίας του και την καθιστά στα μάτια του αναγνώστη περισσότερο πειστική, περισσότερο αληθινή. Ο πρωταγωνιστής, λοιπόν, του οποίου το όνομα δε μάθαμε ποτέ (ούτε φυσικά και το όνομα της αγαπημένης του), είναι εκείνος που αφηγείται την ερωτική του περιπέτεια στο φίλο και ξάδερφό του Μιχάλη, με αφορμή την τροπή που πήρε η εξέλιξή της και το τραγικό της φινάλε. Το τοπίο της ιστορίας, παρόλο που κι εκείνο δεν συγκεκριμενοποιείται, άνετα θα μπορούσε κανείς να το οριοθετήσει στην πόλη της Χίου, στην οποία έχει μεγαλώσει και ο συγγραφέας, μιας και οι μικρές πινελιές οι οποίες μας δίδονται ως περιγραφικά στοιχεία της περιοχής, προδίδουν τον τόπο καταγωγής του (η βρύση, το μοναστήρι, τα στενά σοκάκια, το λιμάνι).

Οι τρυφερές περιγραφές είναι ποτισμένες σε όλο το βιβλίο. Θα έλεγε κανείς ότι το βιβλίο αυτό διακρίνεται από έναν ευαίσθητο γυναικείο ψυχισμό, αν δε γνωρίζαμε πως ο συγγραφέας του είναι άνδρας. Παρόλ’ αυτά η χαρακτηριστική λυρική ροπή του συγγραφέα κυμαίνεται από την αρχή έως το τέλος. Το γεγονός αυτό, φυσικά, δεν εμποδίζει τον ίδιο να γίνεται περισσότερο διαχυτικός, περισσότερο ωμός και αναλυτικός στις περιγραφές του, ειδικότερα σε ό,τι έχει να κάνει με τις ερωτικές σκηνές που υπάρχουν στο βιβλίο. Το σεξ περιγράφεται με λεπτομέρεια. Οι ερωτικές ορέξεις είναι τόσο έντονες, που ο ήρωάς του οφείλει να τις βγάλει από μέσα του, να τις ομολογήσει στον ακροατή του, προκειμένου να λυτρωθεί, να ξαλαφρώσει από το βάρος των επιθυμιών του. Κι έτσι οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ο απόλυτος πρωταγωνιστής της ιστορίας, πέρα και πάνω από τους δύο ήρωες, τη γυναίκα και τον άντρα, είναι ο ακαταμάχητος έρωτας, αυτό το αχαλίνωτο πάθος, που ελευθερώνει τις σεξουαλικές ορμές, που τυφλώνει τη λογική και στιγματίζει τις όποιες πράξεις και συμπεριφορές των ανθρώπων που κυριεύει.

Ο ήρωας αφηγείται το πρόσφατο παρελθόν του με έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο. Καταφέρνει να εκμηδενίσει την απόσταση που χωρίζει χρονικά τα γεγονότα με το σήμερα, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση ότι τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται στο παρόν. Κι έτσι η αφήγηση αποκτά παροντική ποιότητα.

Στο βιβλίο αυτό, επίσης, δε θα δούμε ζωντανούς διαλόγους. Οι διάλογοι περιγράφονται σε τρίτο πρόσωπο, προφανώς από επιλογή του συγγραφέα, καθώς αποτρέπει με τον τρόπο αυτό τον αναγνώστη να τοποθετηθεί κριτικά απέναντί του.

Οι κινηματογραφικές σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη, ώστε η ροή της ιστορίας να είναι ομαλή και να φτάνει επιτυχώς στην κορύφωσή της κι έπειτα στο σημείο εκείνο απ’ όπου την ξεκίνησε ο ήρωας-πρωταγωνιστής, ένας ήρωας που, παρότι αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, άνετα θα μπορούσε να καθρεφτίσει έναν από εμάς.
Ο ήρωας είναι ένας άνθρωπος που ερωτεύτηκε με πάθος, ονειρεύτηκε με πάθος, διεκδίκησε με πάθος, έσφαλε παρασυρμένος από το πάθος του, έφτασε στα άκρα λόγω του πάθους του και οδηγήθηκε στην κατάθλιψη εξαιτίας αυτού. Τον έρωτά του αποκάλεσε αγάπη. Όμως η αγάπη είναι και οφείλει να είναι το ωραιότερο και πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή μας. Οφείλει, φυσικά, να είναι αμφότερη για να μπορέσει να εδραιωθεί. Οι λανθασμένες επιλογές, δυστυχώς, οδηγούν στην ψυχική κατάπτωση, στην απομόνωση και στην αβεβαιότητα, ακριβώς γιατί συγχέονται συχνά οι δύο τρυφερές έννοιες στο μυαλό του ανθρώπου, έρωτας και αγάπη. Ο έρωτας μπορεί να είναι και αρρωστημένος, όταν γίνεται εγωκεντρικός. Η αγάπη ποτέ, καθώς ποτέ δε ζητά ανταλλάγματα. Μόνο δίνει. Αυτό θα το αντιληφθεί πολύ αργότερα ο ήρωάς μας, όταν πια θα έχει απομακρυνθεί από το στάδιο του απαιτητικού έρωτα κι όταν θα έχει οδηγηθεί στην αγκαλιά της δίχως όρια αγάπης.

Το βιβλίο αυτό θα το χαρακτηρίζαμε ως ένα αισθηματικό μυθιστόρημα με αρκετές πινελιές ερωτικής λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα που αγγίζει αρκετά τις απωθημένες ερωτικές επιθυμίες, αλλά ταυτόχρονα στοχεύει στην ανάδειξη της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, που όχι, δε μπορεί να χειραφετηθεί, καθώς δε μπορεί κανείς να ευνουχίσει, να παραλύσει, να αλλοιώσει και να υποτάξει, έστω κι αν το τίμημα της αποτυχίας είναι βαρύ.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η ιστορία αυτού του βιβλίου είναι κοινότοπη. Δε διαφέρει από κάποια συνηθισμένη ερωτική περιπέτεια που έχει αρχή, μέση και τέλος με χαρούμενο ή δυσάρεστο πρόσημο στην κατακλείδα της. Μπορεί να είναι αληθινή, ίσως όμως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι τη γέννησε η ανάγκη και ένα χρέος του εαυτού μου να τη μεταφέρει στο χαρτί. Να μαθευτεί ότι υπάρχει η θέληση για κραυγή στη σιωπή. Να σκανδαλίσει, αλλά όχι να προκαλέσει. Αυτό που κάνει την ιστορία ξεχωριστή είναι η πρωταγωνίστρια που την ενσαρκώνει. Γι’ αυτό το λόγο δεν ξέρω αν η πένα μου φάνηκε ικανή για να την λυτρώσει.

Ένας ακόμη στόχος της ιστορίας είναι να τονίσει τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Ό,τι πεθαίνει ή χάνεται, δεν ξαναγεννιέται. «Είναι βιωματική», με την έννοια ότι περιγράφει τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο ο ήρωας-πρωταγωνιστής βιώνει την ιστορία του. Στο βιβλίο διαφαίνεται επιπλέον η σύγκρουση δυο κόσμων που προσπαθούν να επιβιώσουν ανέλπιστα, όπως επίσης και ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο κάποιος αντιλαμβάνεται τον «διπλανό» του.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα, Aνδρέα Ροδάκη:

Ο Ανδρέας Ροδάκης γεννήθηκε στη Χίο το 1988. Είναι απόφοιτος των ΤΕΙ Αθηνών του τμήματος Ραδιολογίας-Ακτινολογίας.
Το μυθιστόρημά του "Η γυναίκα της ζωής μου" αποτελεί τη δεύτερη συγγραφική του δουλειά μετά την έκδοση της συλλογής διηγημάτων "Η ερωμένη του Κυρίου Μπράουν και άλλα διηγήματα" από τις εκδόσεις "Άλφα Πι" το 2016.