Ο Γιώργος Πάχος
έχει πει, «Η μουσική έχει πολλές δυνάμεις. Όσο τις γνωρίζουμε και
εξοικειωνόμαστε με αυτές, τόσο πιο δυνατοί άνθρωποι γινόμαστε» Μια φράση που, θεωρώ,
θα ενστερνιστούν αρκετοί καλλιτέχνες σαν τη διαβάσουν. Αυτόν τον άνθρωπο,
λοιπόν, αυτόν το νέο καλλιτέχνη, αυτόν τον λάτρη της μουσικής, έχουμε την χαρά
να φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες. Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα αφήνοντάς
τον να μας ταξιδεύει στα δικά του μουσικά μονοπάτια...
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γιώργος Πάχος, γεννημένος και μεγαλωμένος στον Πειραιά, με ρίζες από
την Κατερίνη, Κοινωνικός Λειτουργός στο επάγγελμα, ασχολείται από μικρή ηλικία
με τη μουσική, όχι, όμως, εντατικά και με ροή. Ο πατέρας του, του κάνει δώρο
τις πρώτες του κιθάρες στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Στα πρώτα φοιτητικά χρόνια
αρχίζει να εμφανίζεται σε μικρά μπαρ και σε μουσικές σκηνές. Το τελευταίο
διάστημα, έχει μοιραστεί τη σκηνή με καταξιωμένους καλλιτέχνες (Δημήτρης
Λιόλιος, Στέργιος Νταουσανάκης, Μάρω Μαρκέλλου, Σοφία Βόσσου κα), υπήρξε μέλος
της χορωδίας της Μιρέλας Πάχου “Note allegre”, συμμετείχε σε βραδιές
πολιτισμού, εμφανίστηκε σε δημοτικά θέατρα, καθώς και έλαβε μέρος στη
μουσικοθεατρική παράσταση «Αγάπησε και λίγο εσένα» του Δημήτρη Λιόλιου. Η
συμμετοχή του αυτή δημιούργησε μια δυνατή φιλία, με αποτέλεσμα να βρεθούν οι
δύο τους – Δημήτρης και Γιώργος- στο στούντιο και να συνεργαστούν για τη «Μάσκα»,
το πρώτο του τραγούδι. Οι στίχοι και η μουσική είναι του Γιώργου Πάχου, ενώ η
ενορχήστρωση, η παραγωγή και η καλλιτεχνική επιμέλεια του clip του Δημήτρη
Λιόλιου.
Από πολύ μικρή ηλικία η μουσική μονοπωλούσε την ζωή σας . Από πού
προήλθε αυτή η τόση συνειδητοποιημένη αγάπη σας για τη μουσική;
Η μουσική για εμένα
σηματοδοτεί τη ζωή και, δυστυχώς, εκείνος που μου έμαθε τις πρώτες μου νότες
δεν βρίσκεται εν ζωή. Ώρες μελέτης μαζί του, που έμοιαζαν περισσότερο με
παιχνίδι, παρά με μάθημα. Είναι κάτι που ακόμα και μετά από πολλά χρόνια
αργότερα – περίπου είκοσι- το θυμάμαι με αγάπη. Με συνοδεύει από τότε αυτή η
ανάμνηση, με ακολουθεί και θα με ακολουθεί. Άλλωστε, τα βιώματά μας, καθορίζουν
το ποιοι είμαστε, το τι κάνουμε και πώς το κάνουμε. Επίσης, κάτι που δεν έχω
αναφέρει ποτέ είναι ότι ο νονός μου, ο Γιάννης, είναι κιθαρίστας και
τραγουδιστής. Ίσως ο λαός να έλεγε ότι «φταίει το λάδι». Στην πραγματικότητα,
μου έδειξε μερικές νότες στην κιθάρα με πολύ γλυκό και όμορφο τρόπο -όπως είναι
κι ο ίδιος- πριν ξεκινήσω τα μαθήματα. Εκτός όλων των παραπάνω, ακούγαμε γενικά
μουσική στο σπίτι με τους γονείς μου, υπήρχαν κασέτες, βινύλια, Cd και, βεβαίως, μπόλικο τραγούδι.
Πώς ξεκίνησε, λοιπόν, για σας το ταξίδι στον κόσμο της μουσικής;
Ξεκίνησα δημιουργώντας
κάποιες μπάντες, οι οποίες δε μακροημέρευσαν. Στη συνέχεια, στα
φοιτητικά μου χρόνια, μαζί με το Ματθαίο, το Μάνο και το Νίκο, κάναμε τα πρώτα
μας σχήματα και ξεκινήσαμε εμφανίσεις που συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα, παρέα
με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ήρθαν όμορφες συνεργασίες, ήρθαν συναυλίες σε
σκηνές και σε μικρά μπαρ, λίγο επαρχία, δημοτικά θέατρα κλπ. Το καλοκαίρι του
2019, χάρη στον πολύ καλό μου φίλο και συνεργάτη Tommy D’acquisto, γνωρίζω τον Δημήτρη Λιόλιο και
συμμετείχα στη μουσικοθεατρική του παράσταση «Αγάπησε και λίγο εσένα», ένα
μεγάλο σχολείο για εμένα. Πέρα από τη συνεργασία μας με τον Δημήτρη, αναπτύχθηκε
και μια δυνατή φιλία. Συνοπτικά, ο Μήτσος με έβαλε στο κομμάτι της δημιουργίας,
αναλαμβάνοντας εξ’ ολοκλήρου την παραγωγή του πρώτου μου τραγουδιού, βάζοντας
όλη του την αγάπη στη «Μάσκα».
Ποιος καλλιτέχνης αποτέλεσε το μουσικό σας «ίνδαλμα» στην αρχή της
καριέρας σας;
Μουσικά πρότυπα έχω
αρκετά και, όπως έχω ήδη πει, θαυμάζω όλους εκείνους που δίδαξαν, που
διατήρησαν την ταυτότητά τους και άφησαν το δικό τους στίγμα μέσα στα χρόνια,
που σεβάστηκαν το κοινό τους και τις εποχές. Ας φέρω και κανένα παράδειγμα, να
γίνω πιο κατανοητός. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, μια σχολή μόνος του. Με ξεχωριστή
ταυτότητα, με δικό του χρώμα, με μια πράξη που έμεινε στην ιστορία για
ποικίλους λόγους, το μεγάλο «ΠΑΡΤΙ» στη Βουλιαγμένη… Άλλο ένα παράδειγμα είναι
ο Αντώνης Καλογιάννης… Έκανε τα πάντα στην καριέρα του, παρέμεινε σεμνός,
μίλησε για τις αλήθειες του, μόνιασε τον κόσμο και δεν δίχασε, ερμήνευσε
τραγούδια που αγαπιούνται μέχρι και σήμερα. Ο Άσιμος και ο Σιδηρόπουλος, που
έφεραν κάτι το διαφορετικό στην ελληνική μουσική, που επάνω τους πάτησαν πολλοί,
εξέλιξαν το είδος και σήμερα θεωρούνται πετυχημένοι. Ο Θάνος Μικρούτσικος, που
μόνο στο κεφάλι του μπόρεσε να μελοποιηθεί ο δύσκολα κατανοητός Καββαδίας. Και
πολλοί άλλοι… Νομίζω όμως καταλάβατε.
Ποιους επιθετικούς προσδιορισμούς θα χρησιμοποιούσατε για να
χαρακτηρίσετε την μουσική που δημιουργείτε;
Δεν ξέρω! Είμαι
ειλικρινής…
Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το καινούριο σας τραγούδι που φέρει τον τίτλο
«Μάσκα». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή σας την δουλειά.
Η «Μάσκα» είναι ένα
τραγούδι που έφτιαξα το καλοκαίρι του 2019 και έβαλα στο στούντιο πριν τον Covid19. Το τονίζω για την αποφυγή παρεξηγήσεων. Αναφέρομαι στο προσωπείο
και μόνο. Το επέλεξα ως πρώτο (από αυτά
που έχω ήδη γράψει) για τον στίχο και τον ρυθμό του. Ήθελα να πω στίχους που να
με αντιπροσωπεύουν και να μένουν εύκολα στον ακροατή, χωρίς δύσκολες έννοιες.
Για δυο-τρία πράγματα μιλάω μέσα. Πιστεύω ότι τα νοήματα είναι κατανοητά και,
αν όντως το πέτυχα, είμαι χαρούμενος. Μετά το τέλος, λοιπόν, της
μουσικοθεατρικής παράστασης «Αγάπησε και λίγο εσένα» - δυο τρεις μέρες μετά για
την ακρίβεια-, ο Δημήτρης Λιόλιος μου λέει: «Έλα Γιωργάρα μου πάμε να το
φτιάξουμε, ξεκινάμε». Ανέλαβε τα πάντα, την ενορχήστρωση, την παραγωγή,
τη Μίξη,
το Mastering και την καλλιτεχνική επιμέλεια του clip. Για ακόμη
μια φορά θα τον ευχαριστήσω, όχι μόνο για την εξαιρετική δουλειά που έκανε,
αλλά και γιατί πόνεσε το τραγούδι σα να ήταν δικό του… Επίσης, το ομόρφυναν η
Άννα (solo φωνητικά) και η
Παναγιώτα (φωνητικά) βάζοντας τις φωνές τους στη «Μάσκα».
Από το βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι έχετε κάνει σημαντικές
συνεργασίες στον χώρο της μουσικής. Είναι κάποια που σας σημάδεψε;
Η συνεργασία μου με
τον Δημήτρη Λιόλιο σε κάθε επίπεδο ήταν σχολείο για εμένα.
Εν τέλει, τι είναι για σας μουσική;
Η παρέα μου, αυτό
που με ηρεμεί και με ανεβάζει. Ένα ατέλειωτο «σχολείο» επίσης.
Πιστεύετε ότι αρκεί μόνο το ταλέντο για να καταξιωθεί ένας καλλιτέχνης
στο μουσικό στερέωμα;
Όχι, δεν αρκεί το
ταλέντο από μόνο του. Πολλοί είναι οι παράγοντες που χρειάζονται για να
καταξιωθεί ένας καλλιτέχνης στο μουσικό στερέωμα, όπως η προσωπικότητά του,
αλλά και το τι έχει να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Επίσης οι συγκυρίες, η εποχή
κ.α.
Σας φοβίζει καθόλου η κατάσταση που βιώνουμε στις μέρες μας;
Σκεφτήκατε, έστω και για μια στιγμή, να τα παρατήσετε;
Μου δημιουργεί
περίεργα και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Έχω κουραστεί, νομίζω. Δε σκέφτομαι να τα
παρατήσω, όμως έχω δεύτερες και τρίτες σκέψεις για τα επόμενα βήματά μου.
Πώς θέλετε να σας βρει το μέλλον; Ποια είναι τα σχέδιά σας;
Πώς θα με βρει δεν
το γνωρίζω, όμως πρωταρχικό μου σχέδιο είναι να βγει το επόμενο τραγούδι μου.
Πείτε μας έναν καλλιτέχνη που θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί του.
Είναι πολλοί, δεν
είναι ένας..
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο καλλιτέχνη που είναι διστακτικός να κάνει
το πρώτο του βήμα στο χώρο της μουσικής; Θα τον ενθαρρύνατε, δεδομένου των
συνθηκών, ή όχι;
Είμαι ακόμη πολύ
νέος και άπειρος για να συμβουλέψω κάποιον. Φιλικά κι ανθρώπινα θα του έλεγα να
κάνει αυτό που αισθάνεται
Πού μπορεί κάποιος να βρει εσάς και πού τα τραγούδια σας;
Μπορούμε να σας ακούσουμε σε κάποιο μαγαζί; Υπάρχουν σχέδια για το
χειμώνα;
Έχουμε συμφωνήσει
με κάποια μαγαζιά. Όμως, λόγω των συνθηκών, τίποτα δεν έχει οριστικοποιηθεί.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και σας ευχόμαστε κάθε
επιτυχία στη μουσική σας πορεία.
Εγώ σας ευχαριστώ για όλα!
