Ο Χρήστος Κάλλοου είναι Έλληνας ηθοποιός και τραγουδιστής με πολλές συμμετοχές σε ταινίες, σειρές, αλλά και βιντεοταινίες της δεκαετίας του '80. Ακόμα, το 1990, εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision στο Ζάγκρεμπ κερδίζοντας τη 19η θέση με το τραγούδι "Χωρίς σκοπό". Ένας άνθρωπος με ταλέντο, ένας αξιόλογος εργάτης της τέχνης, που, παρόλες τις δυσκολίες και τα σκαμπανευάσματα της ζωής, δεν το έβαλε ποτέ κάτω κι έφτασε μέχρι σήμερα να δημιουργεί, να μοιράζεται και να επικοινωνεί την τέχνη του με σεβασμό και αξιοπρέπεια, όπως αρμόζει στο μεγαλείο αυτού που ονομάζουμε τέχνη.
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
Βιογραφικό:Ο Χρήστος Κάλλοου σπούδασε στην δραματική σχολή του Πέλλου Κατσέλη και του Ωδείου Αθηνών.
Έχει παίξει σε ταινίες:
LordElgin and somestones of novalue, αγγλική παραγωγή, του ChristopherMilles, με HughGrand, NigelHavers, ClaireByamShaw …
Ένα σενάριο είναι η ζωή μας, του Μαυροειδή με τον Λαζόπουλο, Κοντού κ.α.
Θύρα 7 του Νίκου Φώσκολου
Κατάσκοπος Νέλλη, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Ροκάκιας την ημέρα τη νύχτα καμαριέρα, με Ηλιόπουλο, Τζεβελέκο, Γκιωνάκη, Λογοθέτη…
Άγραφος νόμος, με τον Γιώργο Κιμούλη
Οι δρόμοι της βίας
Ταχύτητα κι αγάπη
Τα καθάρματα
Το ρεμάλι της Αθήνας
Ο τελευταίος διάλογος
Το κόκκινο τρένο
17 σφαίρες για έναν άγγελο
Η καρδιοκλέφτρα
Η κυρία είναι χάι
και πολλές άλλες
Σε σειρές όπως: Η εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη
Ο συμβολαιογράφος
Χαμογελάστε παρακαλώ
Το λαχείο
Λάμψη
Καλημέρα ζωή
Και άλλα
Στο θέατρο:
Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο, σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλαβέτα, Άννας
Αν ξαναρχόταν το καλοκαίρι, Μουδατσάκη, Πρύτανης
Η λύρα του γερο Νικόλα, Τσούνη, Δημήτρης
Λουκιανού Διάλογοι, Μαλαβέτα-Πλέσσα, Σωκράτης
Ορφέας και Ευρυδίκη, Μαλαβέτα-Πλέσσα, Ατζέντης
Είμαστε όλοι θεατές, Μεταξόπουλου, γιός
Ούρσουλα, Καρακατσάνη, Κρίστη
Άννυ, σκηνοθεσία Στέφανος Ληναίος, Κομπέρ
Εύθυμη χήρα, σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη, Πρέσβης
Η γυναίκα της χρονιάς, δημοσιογράφος
Σικάγο, JohnSharp, MarySunshine
Θεσμοφοριάζουσες, Ηλιόπουλου, Ευριπίδης
Ο κύκλος με την κιμωλία, Καλατζόπουλου, Κίμων Σασάβα
Καλά ξεμπερδέματα, Θεολόγη, Τσέχωφ
Γλυκειά Ίρμα με το Κρατικό Θέατρο, Πέρης Μιχαηλίδη, Μουστάς
Η Παναγία των Παρισίων, Καραχισαρίδη, Κουασιμόδο
Ιλιάδα, Μυριανθόπουλου,Δίας
Δόνα Ροσίτα, Μαίρης Βιδάλη, καθηγητής
Προμηθέας Δεσμώτης με το Θεσσαλικό Θέατρο, Κωνσταντίνου Καζάκου, Κράτος
Το τραγούδι του νεκρού αδελφού, Παπαγεωργίου, Στεφάνου
Sunset at the villa ThaliaΕθνικόΘέατροτηςΑγγλίας, Simon Godwin, Σταμάτης
Μπλοκ ιχνογραφίας, Άννας Σωτρίνη,
Και άλλα…
Πήρε μέρος στην Eurovision το 1990 εκπροσωπώντας την Ελλάδα με το τραγούδι Χωρίς Σκοπό .
Έχει κάνει πέντε δισκογραφικές δουλειές και έχει συνεργαστεί σαν τραγουδιστής με Πλέσσα, Χατζηνάσιο και πολλούς άλλους.
Έχει επίσης σκηνοθετήσει σε κρατικά θέατρα και στην τηλεόραση, σε Ελλάδα και Κύπρο, έργα των Τσέχωφ, Μπρεχτ, Ουγκώ και Ελλήνων συγγραφέων.
Χρήστο, καλώς βρεθήκαμε. Είναι χαρά μας που δέχτηκες να φιλοξενηθείς στον χώρο μας. Θα ήθελα να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να μας μιλήσεις για τα πρώτα καλλιτεχνικά σου βήματα. Πως ξεκίνησε η καλλιτεχνική σου πορεία;
Καλώς σε βρήκα Βάσω, είναι και δική μου χαρά.
Ξεκίνησα να τραγουδώ από τα δέκα στην χορωδία των Χ.Μ.Ο., να ψέλνω αργότερα στην Εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Νέο Κόσμο, ενώ σιγά σιγά δραστηριοποιήθηκα σε νεανικά γκρουπ της εποχής.
Επαγγελματικά, το 1978, μετά από ακρόαση που είχε ανακοινωθεί σε κάποιο έντυπο, ξεκίνησα στο θέατρο Καλουτά, στην παράσταση Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο, στο ρόλο του Αρχιερέα Άννα.
Από κει και πέρα, άρχισα τις σπουδές μου στο θέατρο και στη μουσική και την επαγγελματική μου πορεία .
Η ζωή σου, ομολογουμένως, είχε αρκετές δυσκολίες. Υπήρξε κάποια από αυτές που σε σημάδεψε ή που επηρέασε, ενδεχομένως, την καλλιτεχνική σου ζωή και καριέρα;
Το να υπάρχεις στο χώρο αυτόνομος, απαξιώνοντας το κατεστημένο και διεκδικητικός στα αυτονόητα, είναι από μόνο του μια μεγάλη μάχη. Το ταλέντο και η σκληρή δουλειά είναι ο μεγάλος σύμμαχος. Τα κυκλώματα, δυστυχώς, υπάρχουν παντού στην ελληνική πραγματικότητα. Όχι μόνο στα καλλιτεχνικά.
Αλλά το χειρότερο για μένα ήταν ένα ισχαιμικό εγκεφαλικό, που, μετά από λάθος διάγνωση, μου έφερε τον κόσμο ανάποδα. Με ταλαιπώρησε πολύ και, φυσικά, με ταλαιπωρεί ακόμα. Στη χώρα μας, που μιλάμε για τη διαφορετικότητα και φωνάζουμε για τα δικαιώματα των αδικημένων, πολλά, δυστυχώς, γίνονται για το φαίνεσθαι και όχι γιατί το πιστεύουμε. Ακόμη κι από συναδέλφους, που αγωνίζονται για τα προβλήματα του χώρου, αντί για συμπαράσταση, έχω δεχτεί υπονόμευση, γιατί ο σκοπός δεν αγιάζει πάντα τα μέσα. Οι μητέρες Τερέζες καμιά φορά επωφελούνται με bonus δουλειές μετά την επιλεκτική τους συμπαράσταση και στο τέλος φανερώνεται ο απώτερος σκοπός τους.
Για μένα ο μόνος λόγος ύπαρξης στην δουλειά αυτή είναι η αξιοσύνη και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Οτιδήποτε άλλο περιττό.
Αναπολείς την δεκαετία του ΄80; Θεωρείς ότι ήταν πιο εύκολο για κάποιον να καταξιωθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα τότε απ' ότι σήμερα, είτε θέατρο είτε μουσική ήταν αυτό;
Η δεκαετία αυτή ήταν πλούσια σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Σαφώς υπήρχαν περισσότερα χρήματα και τα θέατρα, τα νυχτερινά κέντρα, όλα δούλευαν καθημερινά και με μεγάλη πληρότητα. Οι δυσκολίες, θεωρώ, υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι πόσο ο καθένας μας μπορεί να προσαρμόζεται στην εποχή του, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Σίγουρα αναπολώ εκείνα τα χρόνια, μιας και δε σταματούσα να δουλεύω και σαν τραγουδιστής και σαν ηθοποιός, σε αξιόλογες παραστάσεις και show στις νυχτερινές πίστες.
Είναι κάποια συνεργασία που θα θυμάσαι για πάντα; Κάποια που χάραξε την πορεία σου;
Σπουδαίες συνεργασίες, με υπέροχους καλλιτέχνες που με έχουν βοηθήσει και διδάξει στον χώρο. Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Μαρίνο στην Μέδουσα, το 1981, σίγουρα ήταν κάτι που με χάραξε. Ο άνθρωπος αυτός ήταν τόσο σπουδαίος σε αυτό το είδος, και όχι μόνο . Το show, η πρόζα, το τραγούδι, ο χορός. Όλα μαζί ξεδιπλώνονταν περίτεχνα μέσα από ένα ζωντανό πρόγραμμα μουσικών κι ερμηνευτών, ταλαντούχων ανθρώπων, που ο Γιώργος επέλεγε με καλλιτεχνικά και μόνο κριτήρια.
Χρήστο, θα ήθελα να μας μιλήσεις για την συμμετοχή σου στην Eurovision το έτος 1990 κερδίζοντας τη 19η θέση με το τραγούδι "Χωρίς σκοπό". Τι κέρδισες από αυτή σου την εμπειρία;
Κέρδισα την εμπειρία ενός τέτοιου διαγωνισμού. Πήγα εκεί χωρίς τη στήριξη κάποιας εταιρείας, με ένα σχεδόν ανύπαρκτο budget από το κρατικό κανάλι. Η διοργάνωση και όλες οι μέρες που μείναμε εκεί είχαν πολύ ενδιαφέρον. Έκανα φίλους από άλλες χώρες που με ακολουθούν ακόμα και σήμερα. Το τραγούδι αν και δεν πήγε καλά στην ψηφοφορία, πήγε αρκετά καλά στα ραδιόφωνα της Ευρώπης και η ερμηνεία μου εκτιμήθηκε από ένα ευρύ κοινό. Νομίζω πως την Eurovision δεν πρέπει να την βλέπουμε τόσο σαν διαγωνισμό, αλλά σαν μια γιορτή.
Για πέντε μήνες από την ζωή σου υπήρξες στο εθνικό θέατρο της Αγγλίας, κάτι που, μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά, ότι ονειρεύεται κάθε Έλληνας ηθοποιός. Υπήρξε σημαντικός σταθμός αυτό, λοιπόν, για σένα;
Είναι ο πιο σημαντικός σταθμός. Η ακρόαση, οι πρόβες, η συνεργασία με αυτούς τους ανθρώπους. Το να ζεις το μεγαλείο των προβών στο Εθνικό της Αγγλίας. Το ανέβασμα του έργου και την πληθώρα του κόσμου σε ένα soldout θέατρο, που κατόπιν περίμενε έξω να χαιρετίσει όλους τους ηθοποιούς. Το να πας σε μια ακρόαση, χωρίς να έχεις ενημερώσει ότι είσαι ΑμεΑ και να πιστεύεις ότι καλά ήταν μέχρι εδώ και να σε φωνάζουν να υπογράψεις. Η συμπεριφορά της Elizabeth McGovern και του BenMiles, αλλά και των υπολοίπων, που σου φέρονταν σαν να τους ήξερες χρόνια. Και, φυσικά, δε μιλάμε για θέματα που αφορούν το ταλέντο, γιατί η Ελλάδα είναι σπουδαίο φυτώριο, αλλά για συμπεριφορές και σεβασμό. Οι άνθρωποι με αναπηρία δεν γκετοποιούνται στην Αγγλία. Αντιμετωπίζονται με σεβασμό, τουλάχιστον μέσα στο κοινωνικό σύστημα. Για το καλλιτεχνικό του πράγματος, αυτό που έζησα εκεί, δεν το έχω συναντήσει ξανά στην ζωή μου από όλες τις απόψεις.
Θεωρείς ότι στις μέρες μας φτάνει μόνο το ταλέντο ενός καλλιτέχνη για να εδραιωθεί και να πετύχει στον χώρο ή απαιτούνται και άλλα πράγματα;
Νομίζω ότι πάντα ισχύουν παρόμοια πράγματα. Το να εδραιωθεί κάποιος σε διάρκεια χρόνου, απαιτεί συνεχή αγώνα. Το ταλέντο είναι απαραίτητο, όμως, μόνο του δεν σε κρατάει μπροστά. Θέλει γερό στομάχι, υπομονή, μελέτη, αλλιώς καλές δημόσιες σχέσεις. Στον πολύ τον κόσμο, δυστυχώς, αρέσει να βλέπει κάποιον που βγήκε στην τηλεόραση για κάποιον άσχετο λόγο, να τα κάνει όλα. Τα κάνει όλα και συμφέρει. Το επίπεδο δεν είναι αυτό που κρατάει πάντα τις παραγωγές. Ούτε η εμπορική επιτυχία συνοδεύει πάντα κάτι αξιόλογο. Ο καθένας δοκιμάζει με τα όπλα του.
Πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος για όλους; Ο καλλιτεχνικός κόσμος "αγκαλιάζει" τα νέα παιδιά, που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο ή τη μουσική;
Χώρος υπάρχει, σίγουρα, για πολλούς. Το όλους δεν ξέρω τι συμπεριλαμβάνει. Τα νέα παιδιά είναι σήμερα πιο ενημερωμένα και πιο δουλεμένα, πολλές φορές, όμως, βλέπω ότι ξεκινούν με μια έπαρση που παλιότερα δεν υπήρχε τόσο στους αντίστοιχους νέους. Νομίζω ότι η δυσκολία είναι περισσότερο για αυτούς που παλεύουν μόνοι τους. Υπάρχουν πάντως χώροι για να δείξει κάποιος την δουλειά του κι όποιος αντέξει. Στα μεγάλα θέατρα πολλές ακροάσεις είναι κάπως… Ζητούν νέα παιδιά για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, παίρνουν το παιδί της φίλης που δουλεύει μαζί τους κι έπειτα η μαμά σου λέει: πήραν το παιδί μου μέσα από 500. Ok.
Τι θα συμβούλευες έναν νέο καλλιτέχνη να κάνει και τι να μην κάνει στα πρώτα βήματα της καριέρας του;
Πρώτα πρέπει να αγαπά αυτό που κάνει, να μελετά, να ενημερώνεται και να ξέρει πως δουλεύει το σύστημα, ώστε ή να το ακολουθεί ή να πορεύεται με τον τρόπο του κόντρα σε αυτό. Να μάθει να αμείβεται για τη δουλειά του, γιατί η εκμετάλλευση δε βοηθά την τέχνη. Ούτως ή άλλως το να βιοπορίζεσαι μέσα από την τέχνη σου είναι πολύ σημαντικό. Το να παίζεις τζάμπα για να πάρεις την δουλειά κάποιου άλλου είναι λάθος.
Θέατρο ή μουσική; Ποιο από τα δύο έχει την πρωτιά στην καρδιά σου;
Αγαπώ και τα δυο. Το καθένα μου έχει δώσει σπουδαία δώρα. Ρόλοι και τραγούδια που γεμίζουν χαρά την ζωή μου. Απλά, λόγω του προβλήματος της υγείας μου, νοιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια στο να τραγουδώ.
Τι είναι αυτό που θυμώνει-αγανακτεί τον Χρήστο; Και τι είναι αυτό που του δίνει δύναμη να συνεχίζει;
Με θυμώνουν οι μικροπρέπειες κάποιον συναδέλφων, οι κουτοπονηριές, που βρίσκουν περίτεχνους τρόπους να σε θίξουν για να σε εξοντώσουν. Γενικά σιχαίνομαι την αδικία. Αυτό που μου δίνει δύναμη, είναι ότι μπορώ να ερμηνεύω ακόμα, να κάνω πράγματα που αγαπώ και, φυσικά, η οικογένειά μου.
Ετοιμάζεις κάτι καινούριο αυτό το διάστημα;
Ετοιμάζω ένα τραγούδι σημαντικό, που έχει σχέση με τους δύσκολους καιρούς που ζούμε και είναι στα ιταλικά. Εγώ το ερμηνεύω, ενώ το έχει γράψει (μουσική, στίχο) ο γιατρός φίλος, νευρολόγος Τάσος Μίχος. Το videoclip είναι του υιού Ευάγγελου Κάλλοου που έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου. Είναι αφιερωμένο στους γιατρούς της Κούβας για την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που έδειξαν τον καιρό της πανδημίας, κι ελπίζω να τους δοθεί το Nobel Ειρήνης.
Πως θα ήθελες να σε βρει το μέλλον;
Ενεργό στην δουλειά μου όσο μπορώ, να έχω μια αξιοπρεπή παρουσία, με την οικογένειά μου καλά κι ότι καλύτερο να βλέπουμε γύρω μας .
Χρήστο σε ευχαριστώ ολόψυχα για την όμορφη συζήτηση που είχαμε. Ελπίζω το μέλλον να σου φέρει επιτυχίες, υγεία και πραγματοποίηση των ονείρων σου!
Κι εγώ σε ευχαριστώ και για σένα τα καλύτερα.
0 Σχόλια