Βιβλιοκριτική για την ποιητική συλλογή "Ρίζα" του Κωνσταντίνου Τζίμα

Ποιητής: Κωνσταντίνος Τζίμας

Έτος έκδοσης: 2017

Σελ.: 34

Εκδόσεις: captainbook

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

«Το γιασεμί διχοτομεί το πεύκο.

Ραγίζει το κορμί μέχρι τη ρίζα.

Ανάμεσα στα πόδια φτερουγίζουν τα πρώτα φωνήεντα.

Οι αξίες αλλάζουν θέση και αξία.

Και είναι τέτοια η αξία, που μπορεί να ξαναγεννήσει

τον άνθρωπο, τον υπερθετικό γήινο.» (Σελ. 11)

Όταν η ποίηση φωλιάζει μέσα μας, δύσκολα της κλείνουμε την πόρτα. Γιατί η ποίηση είναι ανάγκη ψυχής, που επιχειρεί μέσα από τις λέξεις να αποτυπώσει την αλήθεια της. Κι αυτό είναι κάτι, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά ο Κωνσταντίνος Τζίμας. Για το λόγο αυτό και σε ώριμη πλέον ηλικία αποφασίζει να κυκλοφορήσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ρίζα» από τις εκδόσεις «Captainbook».

«Βοσκάω στις ιστορίες.

Φωνή που επιμένει ακόμα

ακένωτη πηγή λόγου

μπολιάζει στα τωρινά τα περασμένα.

Λόγος αργός, ζωντανός

αγκαλιάζει την αλήθεια

με το βαθύ αίσθημα του ονείρου.

Και κάτω από τη σκέπη των φωτονίων

η μεταλλαγή του ονείρου

σε ύλη αληθινή.» (Σελ. 13)

Στη συλλογή αυτή ο ποιητής τολμά να μιλήσει για μια ξεχωριστή αλήθεια, αυτή που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό τις εικόνες, ξυπνώντας την επιθυμία, ώστε να εισέλθει γρηγορότερα στην επιφάνεια κι έτσι να φτάσει στον τελικό του προορισμό.

«στο κενό,

εκεί όπου όλες οι αλήθειες συγκλίνουν» (Σελ.20)

«Γράφω για το ζωντανό,

γράφω για τους χτύπους που δεν έχουν ακουστεί ακόμη,

κάτω από το δέρμα και τα κόκκαλα.» (Σελ. 16)

Ο λόγος του απλός και συνάμα αινιγματικός. Άλλωστε, αυτό χαρακτηρίζεται ποίηση. Στίχοι με μετρημένο λυρισμό, συναισθήματα που ταξιδεύουν τον αναγνώστη στον ονειρικό κόσμο του ποιητή.

«Και χτυπά στα μάτια η γροθιά,

βροντά τα στήθια η φτέρνα

με το παχύ σκάσιμο του κοχυλιού.

Και χορεύει,

χορεύει από μέσα προς τα έξω ο αφρός

και οι ναύτες,

με τα σβησμένα πρόσωπα

από του ήλιου τις ριπές

καβάλα σε σπείρες δαγκώνουνε τη γη μου.» (Σελ. 21)

Ο τίτλος του βιβλίου είναι αυτός που προσδιορίζει, θα λέγαμε, τη θεματική της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής. Είναι η κατευθυντήρια γραμμή που δίνει ο γράφων και την οποία ακολουθούν όλα τα ποιήματα που περιέχονται σ’ αυτό.

Ταυτόχρονα ο λόγος του είναι καταγγελτικός.

«Μανιασμένα ύδατα που έχουν εκτραπεί είμαστε.» (Σελ. 25)

Η κατάντια του ανθρώπου τον προβληματίζει. Από τη μία φαίνεται παθιασμένος, που διψά να κατακτήσει τον κόσμο και από την άλλη καταλήγει άπραγος, εξαντλημένος, να αφήνει τις στιγμές να περνούν από μπροστά του ανέγγιχτες, σκοτώνοντας εξ ολοκλήρου τη νιότη του, τη σπίθα του πόθου του, την ελπίδα του.

«Μετατοπίστηκαν όλες οι αξίες» (Σελ. 28)

Ο ποιητής εξετάζει ελκυστικά για τον αναγνώστη θέματα μέσα από ένα πρίσμα σχεδόν καταθλιπτικό. Η συλλογή του αποτελείται από ποιήματα, τα οποία αποτυπώνουν προσωπικές εξομολογητικές του σκέψεις. Τα χαρακτηριστικά τους συμπίπτουν με τα χαρακτηριστικά της υμπεριαλιστικής γραφής, καθώς γίνεται αντιληπτή μια απόπειρα του γράφοντος να καταγραφούν νοήματα που συνειρμικά παραπέμπουν σε υπερφυσικές εικόνες, στις οποίες ωθεί και τον αναγνώστη να τις ακολουθήσει.

Οι στίχοι του κινούνται με απόλυτη ελευθερία. Η σκέψη του ξεδιπλώνεται αυτόματα, γεγονός που βοηθά να καταγραφεί με καθαρότητα ο ψυχισμός του ποιητή. Η μεταφορά αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της γραφής του.

«Πόρτες ανοιγοκλείνουν

σαν ανάσες παλλόμενων πνευμόνων» (Σελ. 29)

Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε με μια βιωματική γραφή, διεισδυτική, αν και αρκετά χαμηλόφωνη, όπου πρωταγωνιστεί ο κοινωνικός προβληματισμός. Η απαισιοδοξία της αποτελεί το χαρακτηριστικό γνώρισμά της, ωστόσο αφήνεται ένα φως μέσα από μια μικρή χαραμάδα στο απέραντο σκοτάδι της θλίψης, για να συνεχίσει να αναπνέει το όνειρο.

Λίγα λόγια για τον ποιητή, Κωνσταντίνο Τζίμα:

Ο Κωνσταντίνος Τζίμας γεννιέται στις 30 Ιουλίου 1985 στην Λαμία Φθιώτιδος. Γιος ξυλουργού και φαρμακοποιού, ζει πάντα με το ένα πόδι στην εξοχή και με το άλλο στις πόλεις, από τις οποίες αντλεί την έμπνευσή του. Το 2011 αποφοιτά από το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΤΕΙ Πατρών. Παράλληλα σπουδάζει κλασική μουσική. Το 2013 αναχωρεί για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ζει αρχικά στο Μπρίστολ και εν συνεχεία στο Μπέρμιγχαμ. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας μέχρι και την ενηλικίωσή του γράφει ποίηση. Αυτό που ξεκίνησε σαν ερωτοτροπία πήρε τη μορφή της πρώτης ποιητικής του συλλογής το 2017. Παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής ποιημάτων «Ρίζα» γράφτηκε και ολοκληρώθηκε «στα ξένα», έχει βαθιές ελληνικές καταβολές. Επικεντρώνεται στις θεμελιώδεις αξίες της Ζωής που παραμελούμε, στην ουσιώδη εσωτερική έκφραση, στην αλήθεια, στο φιλότιμο, στα ένστικτα, στην ισορροπία, στην έκρηξη, στην ορμή για Ζωή... «Ο άνθρωπος ως συντεταγμένη, ο άνθρωπος στην ολότητά του, υπερθετικός, γήινος...»