Πυθαγόρας Ελευθεριάδης: "Η συγγραφή αποτελούσε και αποτελεί μέρος της ζωής μου"

 

Είναι φιλόλογος και όπως είναι φυσικό, αγαπάει το βιβλίο. Διαβάζει πολύ, ταξιδεύει πολύ, κάνει βιβλιοπαρουσιάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γράφει κριτικές. Τελευταία μάθαμε ότι, πέρα όλων των υπολοίπων, γράφει κι ο ίδιος. Το πρώτο του μυθιστόρημα είναι γεγονός κι εμείς βρήκαμε την αφορμή που ψάχναμε για να τον φιλοξενήσουμε στις Τέχνες και να συζητήσουμε μαζί του για τι άλλο, μα φυσικά για τη μεγάλη του αγάπη, τη συγγραφή. Μιλάμε για τον συγγραφέα Πυθαγόρα Ελευθεριάδη και το βιβλίο του "Τι Θυμάσαι απ' το Θάνατό σου;".

Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή, δεδομένου ότι μέχρι και σήμερα σας παρακολουθούμε να γράφετε κριτικές βιβλίων άλλων συγγραφέων που διαβάζετε; 

Ανέκαθεν η συγγραφή αποτελούσε ένα μέρος της ζωής μου. Έγραφα εκθέσεις με τις τριπλάσιες λέξεις από αυτές που μου ζητούσαν οι καθηγητές μου, έπλαθα ιστορίες στο μυαλό μου και τις έγραφα στα τετράδιά μου, ενώ ταυτόχρονα συνέχιζα τις ιστορίες από βιβλία (εφηβικά κυρίως) που διάβαζα. Απλώς τώρα αισθάνθηκα πως «ήρθε η στιγμή» μου να γράψω τη δική μου ιστορία. Οπότε η συγγραφή, σε όλες της τις εκφάνσεις, αποτελούσε ανέκαθεν κομμάτι μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας λογοτεχνικό είδος ως αναγνώστης, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας; 

Νομίζω το κοινωνικό μυθιστόρημα. Ό,τι γενικότερα περιλαμβάνει κοινωνικά μηνύματα, αντιρατσιστικά. Ιδίως αν είναι young-adult, γιατί νιώθω πως έτσι αντιλαμβάνομαι καλύτερα τις σκέψεις των μαθητών μου. Αγαπώ όμως και τα ψυχολογικά θρίλερ-αστυνομικά μυθιστορήματα (πάλι, όμως, με κοινωνικό περιεχόμενο).

Υπάρχει τελετουργία γραφής, δηλαδή συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνθήκες ή μπορείτε οπουδήποτε και οποτεδήποτε να συγκεντρωθείτε και να γράψετε; 

Κυρίως για το συγκεκριμένο βιβλίο έβαλα πρόγραμμα. Κάθε μέρα όταν ήμουν στον στρατό. Έγραφα. Ο χώρος δεν με αφορά. Αρκεί να έχω τον φορητό μου υπολογιστή  και να μπορώ συναισθηματικά να εκφραστώ. Γράφω όταν είμαι πολύ πληγωμένος (ή τουλάχιστον προκαλώ το δράμα για να εισέλθω σ’ αυτή τη διαδικασία) ή όταν είμαι πολύ ερωτευμένος.

Θυμάστε πότε ήταν η πρώτη φορά που γράψατε το πρώτο σας κείμενο; Ποια ήταν η κατάληξή του; Τυπώθηκε ή έμεινε στο συρτάρι και γιατί; 

Η πρώτη φορά (πέρα από τις εκθέσεις μου και τις μικρές ιστορίες που τις είχα στο ράφι μου) ήταν ένα βιβλίο εκατό σελίδων, που έγραψα στην Α’ γυμνασίου. Ο πατέρας μου το εξέδωσε (με τη διαδικασία της αυτοέκδοσης). Τυπώσαμε περίπου 300 αντίτυπα που μοιράσαμε στους συγγενείς, φίλους και τους καθηγητές μου. Ονομαζόταν «Ταξίδι στον χρόνο».

Γιατί αποφασίσατε τώρα να κυνηγήσετε το όνειρό σας και να κάνετε την πρώτη σας επίσημη έκδοση; 

Γιατί τώρα αισθάνθηκα πως ήταν η σωστή στιγμή. Ένιωσα ώριμος να υποστηρίξω το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου μου.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας και για τους ήρωές του. 

Το βιβλίο πραγματεύεται την επιστροφή από τη ζωή στον θάνατο. Ο Αχιλλέας είναι νεκρός και μια άφυλη οντότητα τού δίνει τη δυνατότητα να επιστρέψει στην ζωή του και να αλλάξει μία μόνο κίνηση. Επιστρέφει εκείνο το καλοκαίρι που γνώρισε τον Έντουαρντ στον στρατό. Έναν Έλληνα από την Αγγλία όπου παρουσιάστηκε στη μονάδα όπου βρισκόταν κι ο Αχιλλέας. Ο Έντουαρντ ήταν κωφός κι ο Αχιλλέας ήταν ο μοναδικός απ’ όλους τους στρατιώτες που γνώριζε τη νοηματική γλώσσα. Αναπτύσσεται, λοιπόν, μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους.

Υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλει οπωσδήποτε να περάσει το βιβλίο σας; 

Μεταδίδονται κυρίως αντιρατσιστικά μηνύματα που αφορούν την ομοφοβία, την ενδοοικογενειακή βία, τον σεξισμό και σίγουρα τις δεύτερες ευκαιρίες. Εύχομαι οι αναγνώστες μέσω αυτών των μηνυμάτων να αφυπνιστούν και να νιώσουν «ελεύθεροι».

Το θέμα της διαφορετικότητας των ανθρώπων είναι ένα θέμα που απασχολεί τελευταία αρκετούς συγγραφείς. Δεδομένου ότι η κοινωνία μας, όσο προοδευτική κι αν δείχνει πως είναι ή εξελίσσεται, δεν παύει σε ορισμένα θέματα να είναι αρκετά προκατειλημμένη και οπισθοδρομική, δίχως λόγο και αιτία κατά τη γνώμη μου, εσείς πώς θεωρείτε ότι μπορεί το βιβλίο σας να επηρεάσει τον αναγνώστη, ώστε να τον οδηγήσει στο σημείο να αφήσει στην άκρη τις παρωπίδες του και να αποδεχθεί το αυτονόητο, δηλαδή την ελευθερία του άλλου να είναι ο εαυτός του, χωρίς να χλευάζεται και χωρίς να περιθωριοποιείται; 

Απλώς να δώσει μια ευκαιρία στο βιβλίο. Αν τη δώσει, θα διαβάσει τον Αχιλλέα, τις σκέψεις, τους φόβους, όλα όσα δηλαδή υπάρχουν στο μυαλό κάθε ομοφυλόφιλου αγοριού (και γενικότερα ατόμου) που η κοινωνία προσπαθεί να το πείσει πως είναι άξιο περιθωριοποίησης. Αν αυτός ή αυτή που θα διαβάσει το βιβλίο θέλει να λέγεται άνθρωπος, τότε σίγουρα θα αναθεωρήσει για το συγκεκριμένο ζήτημα. 

Η ιστορία σας στο τέλος έχει happy end; Οι ήρωές σας θα βγουν νικητές από την περιπέτειά τους; 

Δεν θα ήθελα να απαντήσω για να υπάρχει η αγωνία, αλλά αυτό μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο Αχιλλέας είναι ήδη νεκρός. Κι ως νεκρός αφηγείται τη ζωή του.

Τελικά υπάρχει ελπίδα; Μπορεί να φέρει τη νίκη, ή έστω την ανατροπή; 

Ναι, υπάρχει. Όσο οι άνθρωποι εξελισσόμαστε, ταξιδεύουμε και διαβάζουμε τότε μπορούμε να βελτιωθούμε. Απλώς πρέπει να ασκηθεί μεγαλύτερη «πίεση» στην εκπαίδευση. Ψυχολόγοι, σεμινάρια κι ένα μάθημα σεξουαλικού προσανατολισμού θα καταστούσε ομαλότερη την επαφή των νέων με κάθε είδους διαφορετικότητας.

Αντιμετωπίσατε δυσκολία στην προσπάθεια έκδοσης του βιβλίου σας; Είστε ευχαριστημένος από το εκδοτικό σας σπίτι; 

Αντιμετώπισα, καθώς έστειλα για επιμέλεια το βιβλίο μου την ημέρα που ανακοινώθηκε το πρώτο locked down. Οπότε, όλα υπολειτουργούσαν, κάποιοι εκδοτικοί έκλεισαν. Ωστόσο, άλλη μία δυσκολία απετέλεσε και το γεγονός πως ορισμένοι εκδοτικοί αρνήθηκαν το βιβλίο λόγω του θέματος της ομοφυλοφιλίας. Μου είπαν πως δεν μπορούν να το στηρίξουν. Ναι, χαίρομαι που βρίσκομαι στον συγκεκριμένο εκδοτικό που πίστεψε την ιδέα μου.

Μιας και ταξιδεύετε εκτός συνόρων, αλλά και διαβάζετε απ’ ότι γνωρίζω και ξένη λογοτεχνία στη μητρική της γλώσσα, ποια είναι η γνώμη σας για την εκδοτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό; 

Κυρίως στην Αγγλία, ειδικά στο Λονδίνο, και στη Γαλλία  (οι μοναδικές γλώσσες που διαβάζω) οι απαιτήσεις και ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Ίσως γι’ αυτό αναδεικνύονται τα καλύτερα των καλυτέρων. Υπάρχει ποικιλία, κρίνοντας πάντα απ’ τον πληθυσμό. Δεν θεωρώ πως η ελληνική λογοτεχνία υπολείπεται της αλλόγλωσσης, ειδικά ποιοτικά. Ποσοτικά ίσως.

Έχετε σκεφτεί να μεταφράσετε το βιβλίο σας, ώστε να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες; 

Ίσως. Δεν ξέρω. Κρυφά το βράδυ ονειρεύομαι. Μέσα σε αυτά τα όνειρα βρίσκομαι εγώ να ταξιδεύω για να μιλήσω για το βιβλίο μου. Έχω δώσει όλη μου την ενέργεια στο να  το γνωρίσει  το ελληνικό κοινό προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί στο θέμα της κώφωσης και της ομοφοβίας, οπότε η μετάφραση έπεται. Σε πολλές χώρες του εξωτερικού πάντως το βιβλίο θα θεωρηθεί «υπερβολικό», αφού τα της ομοφυλοφιλίας έχουν επιλυθεί προ πολλού.

Σχεδιάζετε κάποια μελλοντική παρουσίαση του βιβλίου σας ή είναι κάτι που δεν το σκέφτεστε καν, λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό; 

Το σκέφτομαι με το που ανοίξουμε και επιστρέψουμε στην καθημερινότητα και στην ελευθερία μας. Η πρώτη παρουσίαση στα public, η διαδικτυακή εννοώ με ομιλητή τον κύριο Κρομμύδα και διερμηνέα τον Γιώργο Στάθη, πήγε ανέλπιστα καλά. Πάνω από 13.5 χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν το βίντεο. Θέλω να τους δω από κοντά. Μου το έχουν ζητήσει. Έχω υποσχεθεί υπογραφές εξάλλου. Μπορεί να περιμένει όμως. Προτεραιότητα μου είναι η υγεία όλων. 

Ετοιμάζετε κάτι νέο συγγραφικά ή είναι πολύ νωρίς ακόμα; 

Είναι νωρίς. Θέλω να ωριμάσω λίγο ακόμη. Να ταξιδέψω, να διαβάσω, να αισθανθώ έντονα συναισθήματα. Η ιστορία υπάρχει ήδη. Ο βασικός κορμός της. Αλλά μέρα με τη μέρα την πλάθω και την επεξεργάζομαι. Χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμη.

Από πού μπορούν οι αναγνώστες να αγοράσουν το βιβλίο σας; 

Από τα public, τον ΙΑΝΟ, την Πρωτοπορία, την Πολιτεία, από το site του εκδοτικού (I write)και γενικά μπορούν να το παραγγείλουν από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς τους. 

Πού μπορούν οι αναγνώστες να βρουν εσάς; (λινκ) 

Μπορούν στο instagram @pythagoreio_theorima, στο Facebook Πυθαγόρειο Θεώρημα και στο youtube πλέον Πυθαγόρειο θεώρημα, όπου γυρίζω διάφορα βιντεάκια για βιβλία και κοινωνικά θέματα. 

κ. Ελευθεριάδη σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη και σας εύχομαι να είστε πάντα δημιουργικός.

Βιογραφικό:

Ο Πυθαγόρας Κωνσταντίνος Ελευθεριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993. Ως έφηβος ασχολήθηκε µε τον στίβο και το βόλεϊ. Ανέκαθεν λάτρευε να διαβάζει βιβλία και να γράφει δικές του ιστορίες που τις κρατούσε στα παιδικά του ράφια. Αποφοίτησε από το τµήµα Φιλολογίας του ΑΠΘ ενώ έκανε και την πρακτική του στη Γαλλία. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε µε τον τοµέα της ψυχολογίας (φοίτηση στην Ακαδηµία Πολιτών, στο τµήµα Ψυχολογίας στα Ιωάννινα). Εργάζεται ως φιλόλογος και συνεργάζεται µε διάφορους εκδοτικούς οίκους, γράφοντας την κριτική του στα social media. Πρόσφατα άνοιξε και το δικό του κανάλι στο YouTube.