Στέλιος Τσουκιάς: "Δεν έβαλα εγώ τη μουσική στη ζωή μου. Εκείνη με έβαλε στη δικιά της και ακολουθώ"

 

Ένας ακόμη εργάτης της τέχνης της μουσικής, ένας εραστής της μελωδίας και ερωμένος της νότας, είναι ο Στέλιος Τσουκιάς, ένας μποέμ καλλιτέχνης που σου προσφέρει μέσα από το έργο του μελωδικά ταξίδια, πλημμυρισμένα από νότες και στίχους, με μέσο του πάντα, την καλοκουρδισμένη του κιθάρα και συνοδοιπόρο την μαγευτική φωνή του. Από μικρός ένιωθε την ανάγκη να εκφράζεται μέσω της μουσικής κι όταν η ανάγκη του αυτή γιγαντώθηκε έφτασε ως σήμερα να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Σήμερα έχουμε την χαρά να τον φιλοξενούμε στις Τέχνες και να περιπλανιόμαστε στον δικό του μουσικό κόσμο!

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη

Στέλιο, καλώς βρεθήκαμε! Είναι χαρά μας να συνομιλούμε με νέους ανθρώπους που εξελίσσουν τον πολιτισμό μας με απόλυτη ευγένεια και σεβασμό και συ είσαι ένας απ' αυτούς. Θα ήθελα να σε γυρίσω λίγα χρόνια πίσω, να θυμηθείς και να μοιραστείς μαζί μας, αν θέλεις, τους λόγους που έβαλες την μουσική στη ζωή σου.

Το πρώτο άκουσμα ήταν η φωνή της γιαγιάς μου να τραγουδάει. Από εκείνη πήρα το πρώτο ερέθισμα. Αλλά δεν νομίζω ότι έβαλα εγώ τη μουσική στη ζωή μου. Εκείνη με έβαλε στη δικιά της και ακολουθώ.

Τι είναι αυτό που θυμάσαι από τα πρώτα σου βήματα στον χώρο της μουσικής; Πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι;

Θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήρα τα πρώτα μου χρήματα στη Σάμο. Στο ρεμπετάδικο του κυρ Νίκου στο Καρλόβασι όπου και σπούδαζα.

Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας τα συναισθήματα που σου γεννήθηκαν όταν ανέβηκες για πρώτη φορά σε μια μουσική σκηνή, αλλά και γενικότερα, τι είναι αυτό που νιώθεις εντονότερα όταν ερμηνεύεις μπροστά σε κόσμο.

Ήταν κι αυτό στη Σάμο, στο πολιτιστικό φεστιβάλ προς τιμήν του Γιάννη Ρίτσου. Μου είχαν κοπεί τα πόδια και μου είχε κάνει εντύπωση η απόσταση που είχα απ’ τους μουσικούς, καθώς το μέγεθος της σκηνής ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό του ρεμπετάδικου. Κάπως χάθηκα στην αρχή, αλλά μετά δεν ήθελα να σταματήσει. Είναι υπέροχο να συνεργάζονται τόσοι άνθρωποι με αγάπη για να παράξουν έναν συνολικό ήχο.

Από το βιογραφικό σου μαθαίνουμε ότι μια περίοδο της ζωής σου μετακόμισες στο εξωτερικό. Ήταν εύκολο, λοιπόν, να μπορέσεις να προσαρμοστείς και να επιβιώσεις σε ένα μέρος που διαφέρει αρκετά από την κουλτούρα του τόπου, του οποίου γεννήθηκες και μεγάλωσες;

Πολύ δύσκολο. Ο καιρός ήταν το μεγαλύτερο αγκάθι. Δεν έβλεπα ουρανό και αυτό με επηρέασε πολύ ψυχολογικά. Έπειτα και ο εξωφρενικός ρυθμός του Λονδίνου. Έμαθα, όμως, πολλά και πάνω απ’ όλα ήρθα αντιμέτωπος με τον εαυτό μου χωρίς να έχω κάποια διαφυγή. Ούτε το μπαρ στις 2 το βράδυ, ούτε τους δικούς μου ανθρώπους, τίποτα οικείο. Ήταν επώδυνο, αλλά με βοήθησε πολύ. 

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να μας μιλήσεις για τις συνεργασίες και τις ολοκληρωμένες δουλειές που έχεις κάνει μέσα στα χρόνια, με μια σύντομη αναδρομή στο μουσικό σου παρελθόν.

Έχω συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Παντελής Στόικος, ο Θάνος Σταυρίδης, ο Γιώργος Αβραμίδης, ο Δημήτρης Λάππας. Μαθαίνω πολλά δίπλα τους, αλλά σίγουρα ξεχωρίζω την δουλειά που κάνουμε μαζί με τον Κώστα Γεωργιάδη. Είναι πραγματικά εξαιρετικός μουσικός και τραγουδοποιός και του έχω εμπιστευτεί την ενορχήστρωση και την παραγωγή με κλειστά μάτια.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το καινούριο σου τραγούδι που φέρει τον τίτλο «Δήμητρα» πλαισιωμένο με ένα , ομολογουμένως, εξαιρετικό videoclip. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια γι' αυτό;

Ήταν ιδέα του στενού μου συνεργάτη Παναγιώτη Ανδριανού, που από την αρχή έχουμε δημιουργήσει μία σειρά videοclips που ντύνουν τον πρώτο μου δίσκο και με την «Δήμητρα» ρίξαμε αυλαία. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχε μία εξαιρετική ηθοποιός, η Παναγιώτα Βιτετζάκη.

Υπήρξαν τυχόν δυσκολίες που συνάντησες μέσα στα χρόνια; Δυσκολίες που σε έκαναν, ενδεχομένως, να θέλεις να τα παρατήσεις;

Ελάχιστες φορές και αυτό, γιατί λιγοψύχησα. Είναι κακό να δημιουργούμε προσδοκίες. Δεν θέλω να ξεχνάω πως ο λόγος που δημιουργώ μουσική είναι γιατί ξεκινάει από μια εσωτερική ανάγκη. Το τι θα γίνει μετά το ορίζει το ίδιο το τραγούδι.

Κατά την προσωπική σου γνώμη, ποια είναι τα κριτήρια που θα πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης για να καταξιωθεί στον χώρο, πέρα από ένα προφανές ταλέντο;

Εργατικότητα και συνεχή αναζήτηση.

Ζούμε σε μια εποχή όπου η τέχνη «αιμορραγεί», δεδομένης της άσχημης κατάστασης που επικρατεί και του εγκλεισμού. Πώς αντιμετωπίζεις εσύ τα όσα άσχημα συμβαίνουν γύρω μας;

Με έχει επηρεάσει πολύ και γι’ αυτό απείχα κάποιο καιρό γενικώς. Με στενοχωρεί να βλέπω την καταφανή αδιαφορία της κυβέρνησης. Λες και το να είσαι καλλιτέχνης δεν είναι επάγγελμα. Ελπίζω να τελειώσει όλο αυτό σύντομα, γιατί όταν κάνουμε ταμείο, μας περιμένει λυπητερή.

Θα ήθελα να σε πάω κάπως πιο μακριά και να ρωτήσω την γνώμη σου στο εξής: Πιστεύεις ότι η πολιτεία, με δεδομένο την αποφυγή της επιδημίας και την προφύλαξη των πολιτών, έχει παραγκωνίσει κάπως την τέχνη, θεωρώντας την απλά πολυτέλεια και όχι ανάγκη; 

Όχι κάπως. Παντελώς. Δεν θέλω να πω πράγματα που ήδη άλλοι συνάδελφοί μου έχουν διατυπώσει τον τελευταίο καιρό. Αυτό που με στενοχωρεί είναι πως κάποιοι φίλοι μουσικοί ήδη σκέφτονται να αλλάξουν επάγγελμα. Εκεί φτάσαμε. Να πρέπει να παρατήσουμε τη μουσική που δίνει νόημα στη ζωή μας, γιατί απλά μερικοί ακαλλιέργητοι βουτυρομπεμπέδες κάνουν κουμάντο στη πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.

Τι είναι αυτό που αγανακτεί τον Στέλιο, τόσο σαν μουσικό όσο και ως άνθρωπο;

Η κακία και ο φθόνος.

Πιστεύεις ότι ο μουσικός κόσμος έχει χώρο για όλους; Οι πιο παλιοί καλλιτέχνες «αγκαλιάζουν» τους νέους δημιουργούς;

Ποιος το ορίζει αυτό; Όποιος έχει την ανάγκη να παίξει μουσική και πηγάζει απ’ τα έγκατά του, ποιος θα του στερήσει το δικαίωμα να το κάνει; Το αν δέχονται όλοι την ίδια στήριξη, είναι άλλο θέμα. Προσπαθώ να μην ψάχνω για δικαιολογίες και να κοιτάω την δουλειά μου και πώς μπορώ να την πάω ένα βήμα παρακάτω, χωρίς να σκέφτομαι τι κάνουν οι «παλιοί».

Υπάρχουν καλλιτέχνες του χώρου από τους οποίους έχεις πάρει ερεθίσματα, ώστε να εξελίξεις και την δική σου δουλειά;

Πάρα πολλοί. Ο Θανάσης και ο Σωκράτης είναι σίγουρα δύο απ’ αυτούς. Σίγουρα και ο Αγγελάκας.

Θεωρείς ότι οι νέοι καλλιτέχνες θα πρέπει να έχουν "είδωλα" και πρότυπα ή να βαδίζουν εντελώς αυτόνομα;

Πρότυπα σίγουρα ως προς την συμπεριφορά προς την τέχνη. Το δημιουργικό κομμάτι θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο.

Πώς θα ήθελες να σε βρει το μέλλον; Κάνεις παύσεις από την δημιουργία;

Προσπάθησα κάποια στιγμή να βάλω πρόγραμμα, αλλά είδα ότι δεν λειτουργεί. Θα πιάσω την κιθάρα όταν θα υπάρχει λόγος.

Ετοιμάζεις κάτι καινούριο αυτό το διάστημα; Είσαι σε θέση να μας αποκαλύψεις τα μουσικά σχέδια σου;

Ετοιμάζω τον επόμενο δίσκο μου, αλλά δεν έχω κάποιο ξεκάθαρο πλάνο για το πότε θα κυκλοφορήσει. Είναι και η πανδημία στη μέση και δίσκος χωρίς live γίνεται; Δεν γίνεται.

Πού μπορεί κάποιος να βρει τα τραγούδια σου;

Η πρώτη και κύρια πηγή είναι στο Youtube το κανάλι μου, αλλά και στο Spotify. Είναι, βέβαια, διαθέσιμο και σε όλες τις digital πλατφόρμες.

Σε ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε όλα σου τα βήματα να σε οδηγούν προς την επιτυχία!