Δημήτρης Μπονόβας: Τα πιο μεγάλα σ’ αγαπώ



Τα πιο μεγάλα σ' αγαπώ ήτανε ψεύτικα,
οι πιο μεγάλες σου αλήθειες χαρτί καμμένο.
Κι εγώ μ' αυτά τα μάτια σου μαγεύτηκα
κι έμεινα μόνος τη στιγμή να περιμένω.

Ένα τραγούδι στη σιωπή τα λάθη μου,
υπάρχει χώρος στη σκιά για 'μένα.
Να κρύβομαι απ' όσα έχω πει κι απ' όσα ένιωσα,
απ' όσα είναι στη ψυχή γραμμένα.

Μέσ’ του καθρέπτη τη ρωγμή το βλέμμα σου,
στις άδειες μου βραδιές οι αναμνήσεις.
Χάθηκα μεσ’ τα λόγια και το ψέμα σου,
έφυγες δίχως συγγνώμη να ζητήσεις.

Κι αν κάποτ' έρθεις και μου πεις πως με αγάπησες,
θα είναι πια αργά, δεν θα πιστέψω.
Μέσα στη νύχτα θα χαθώ, ένα αντίο θα σου πω
και τα κομμάτια μιας ζωής, θα βγω για να μαζέψω.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια