Πολλές φορές αρκεί και μόνο ένα πρωτόλειο έργο για να μας πείσει για το ιδιαίτερο ταλέντο του γράφοντος. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση της συγγραφέως, την οποία φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες. Μιλάμε για την κυρία Φωτεινή Αποστολοπούλου και τη νουβέλα της με τίτλο «Η Απαγορευμένη Αίθουσα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φίλντισι».
Ας αρχίσει το ταξίδι...
«Έτος 2198 μ.χ. Στη Γη δεν υπάρχει πια τεχνολογία, δεν
υπάρχουν επιστήμονες»
Ξεκινώντας, θα θέλαμε να μας πείτε από πότε αποδυθήκατε στην περιπέτεια της συγγραφής; Ήταν κάτι που σας γοήτευε ανέκαθεν ή κάτι που προέκυψε την τελευταία δεκαετία;
Η σχέση όλων μας με τη
γραφή ξεκινάει με διάφορους τρόπους από τη στιγμή που καταλαβαίνουμε τον εαυτό
μας.
Πάντα με γοήτευαν και με γοητεύουν οι δυνατές
ιστορίες, όμως στην περιπέτεια, όπως σωστά το λέτε, του να γράφω τις δικές μου ιστορίες
έχω μπει τα τελευταία 15 χρόνια.
Πρόσφατα εκδόθηκαν κάποια διηγήματά σας, ενώ
παλιότερα καταπιαστήκατε και με τη συγγραφή θεατρικών Μονοπράκτων. Πώς πραγματοποιήσατε
το πέρασμα σε μια νουβέλα επιστημονικής φαντασίας;
Αφήνω την πρωτοβουλία
στους ήρωες των ιστοριών μου, αυτοί μου δείχνουν το δρόμο.
Θεωρείτε πως μέσα από τη λογοτεχνία του
φανταστικού και τις αλληγορίες της μπορεί ο συγγραφέας να περάσει στους
αναγνώστες βαθιά μηνύματα με έναν πιο εύληπτο τρόπο;
Το φανταστικό για μένα είναι μια συνθήκη μεγάλης
ελευθερίας, που σου επιτρέπει να μιλάς για τα πιο σοβαρά πράγματα και να τα
σατιρίζεις ταυτόχρονα.
Είναι μια ιστορία δράσης έντονα επηρεασμένη
από την ποπ κουλτούρα, που με αφορμή τις σουρεαλιστικές καταστάσεις που βιώνουν
οι ήρωες, μιλάει για την καταπιεσμένη βία, το φανατισμό, τη σημασία της Τέχνης στη ζωή μας και τον
έρωτα.
«Οι επιστήμονες έχουν εκδιωχθεί πριν από 100 χρόνια και ζουν στον πλανήτη Μη Βία.
Έναν πλανήτη χωρίς βία, χωρίς τέχνη και
χωρίς προβλήματα»
Υπάρχει κάποια κεντρική θεματική που συνέχει την πλοκή, μια διοικούσα ιδέα που διατρέχει συνολικά το σύγγραμμα και που νιώθατε την ανάγκη να μοιραστείτε οπωσδήποτε;
Ναι. Η απόλυτη αλήθεια
και το απόλυτο δίκιο είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα.
Στη νουβέλα σας, φαίνεται πως παίζει καταλυτικό
ρόλο στη σωτηρία της Γης η τέχνη. Πιστεύετε ότι η
τέχνη, θα έπρεπε να διαδραματίζει έναν τέτοιο, σωτήριο ρόλο, και στις
πραγματικές μας ζωές;
Πιστεύω ότι πάντα η τέχνη
διαδραματίζει αυτόν τον ρόλο στην πραγματική ζωή.
Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον
τρόπο που αποτυπώνετε τις σκέψεις σας στο χαρτί; Τι αποτελεί συνήθως το έναυσμα
για να γράψετε; Τι σας εμπνέει;
Συνήθως αρχίζω να γράφω
όταν μαζευτούν πολλές εικόνες για ένα θέμα στο μυαλό μου και έχουν πλέον την
ανάγκη να βγουν έξω. Στο χαρτί θέλω να αποτυπώνω
εικόνες από τη ζωή των ηρώων μου.
Επεξεργάζεστε μεθοδικά τα γραπτά σας ή τα αφήνετε ακατέργαστα στην αρχική μορφή που προέκυψαν; Χρειάζεται, θεωρείτε, συστηματική επιμέλεια ένα λογοτεχνικό κείμενο για να τελειοποιηθεί ή οι διορθώσεις καταλήγουν να γίνονται αυτολογοκρισία;
Η επανειλημμένη επεξεργασία και η επιμέλεια του κειμένου είναι το ίδιο αναγκαία και δημιουργική όπως η πρώτη γραφή.
Υπήρχαν κάποιοι συγγραφείς που αποτέλεσαν πρότυπο
για εσάς; Ξεχωρίζετε ως αγαπημένο, κάποιο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος;
Η πρώτη μου επιλογή στο βιβλιοπωλείο συνήθως
είναι σύγχρονο αμερικάνικο μυθιστόρημα, αλλά τελικά φεύγω και με διάφορα άλλα βιβλία.
Συγγραφείς πολλοί αγαπημένοι, Γκράχαμ
Γκρην, Μιχαήλ Μπουλκάκωφ, Τζέιμς Ελρου, Πατρίτσια Χάισμιθ, Τζόναθαν Φράνζεν, Ντάγκλας
Άνταμς, Ούρσουλα λε Γκεν και πολλοί πολλοί άλλοι.
Υπάρχει
κάτι που θα θέλατε να πείτε ως αναγνώστης στους συγκαιρινούς σας συγγραφείς ή
κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε ως συγγραφέας με τους αναγνώστες;
Καλή τύχη σε όλους μας.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο δημιουργό που πασχίζει
να πραγματοποιήσει τα πρώτα του βήματα
στο χώρο της λογοτεχνίας;
Να συνεχίσει να πασχίζει. Δυστυχώς, για κανέναν μας δεν υπάρχει εγχειρίδιο
οδηγιών.
Τι να περιμένουμε από εσάς στο εγγύς μέλλον; Έχετε
κάποια συγγραφικά σχέδια που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;
Ίσως ένα σίκουελ της
Απαγορευμένης Αίθουσας. Αστειεύομαι.
Σας ευχαριστούμε γι’ αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ευχόμαστε αστείρευτη δημιουργικότητα και πάντα επιτυχίες!
Βιογραφικό:
Η Φωτεινή Αποστολοπούλου γεννήθηκε το 1969
στην Τρίπολη Αρκαδίας. Έχει τελειώσει τη Νομική Αθηνών, είναι δικηγόρος και ζει
στην Αθήνα. Το 2013 και το 2014 διήγηματά της δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά
sites. Μονόπρακτά της συμπεριελήφθησαν σε θεατρικές παραστάσεις το 2008 και του
2018. Τον Ιούλιο του 2019 εκδόθηκαν 3 μικρά διηγήματά της από τις εκδόσεις
Φίλντισι, στο συλλογικό έργο, με τίτλο «Ο κήπος με τα Μπονζάι - 20 νέοι
λογοτέχνες του 2019». Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και την performance.
0 Σχόλια