Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "Με ανοιχτά χαρτιά" της Άγκαθα Κρίστι | Γράφει ο Κώστας Τραχανάς


Συγγραφέας: Άγκαθα Κρίστι
Έτος έκδοσης: 2020
Σελ.: 264
Εκδόσεις: Ψυχογιός



Η δουλειά της Άγκαθα Κρίστι στα μυθιστορήματα μυστηρίου, είναι αυτή που την κατέστησε θρύλο στην αστυνομική λογοτεχνία και της χάρισε τον τίτλο της «Βασίλισσας του Εγκλήματος». 

Εκτιμάται ότι τα βιβλία της έχουν πουλήσει πάνω 1 δις αντίτυπα στα αγγλικά κι ένα ακόμη δις σε πάνω από 100 άλλες γλώσσες. Τα έργα της τα έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις μόνο η Αγία Γραφή και τα έργα του Σαίξπηρ!

Πολλά από τα έργα της έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο, την τηλεόραση μα και στο θέατρο, σημειώνοντας πάντα τεράστια νούμερα θεαματικότητας. Μάλιστα, η θρυλική «Ποντικοπαγίδα» θεωρείται το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου, καθώς εξακολουθεί και παίζεται στο West End (Λονδίνο) από το 1952 έως και σήμερα. Τέλος, αρκετές από τις ιστορίες της προσφιλούς μας συγγραφέα έχουν εμπνεύσει κόμικς, επιτραπέζια παιχνίδια μα και video games.

 

Στο έργο της «Ανοιχτά χαρτιά» υπάρχει ένα πτώμα, τέσσερις ύποπτοι, τέσσερις ντετέκτιβ. Η Άγκαθα Κρίστι συνθέτει ένα πανέξυπνο μυστήριο γύρω από ένα παιχνίδι μπριτζ, όπου και οι τέσσερις παίκτες θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ο δολοφόνος. Οι τέσσερις ντετέκτιβ είναι ο Βέλγος Ηρακλής Πουαρό, ο επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ,Μπατλ, ο συνταγματάρχης Ρέις και η Αριάδνη Όλιβερ διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, το άλτερ έγκο της Κρίστι.

Υπάρχουν μόνο τέσσερις ύποπτοι, οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να έχει διαπράξει το έγκλημα. Και οι τέσσερις αυτοί ήρωες αξίζουν εξίσου το ενδιαφέρον του αναγνώστη, καθώς όλοι τους έχουν σκοτώσει στο παρελθόν και είναι ικανοί να το ξανακάνουν στο μέλλον. Πρόκειται για τέσσερις εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες καθένας από τους οποίους έχει το δικό του, ιδιαίτερο κίνητρο για να κάνει φόνο και θα χρησιμοποιούσε διαφορετική μέθοδο για να το διαπράξει. Επομένως, η λύση του μυστηρίου πρέπει να γίνει με καθαρά ψυχολογικούς όρους, όμως αυτό δεν την κάνει λιγότερο συναρπαστική, αφού, το…μυαλό του δολοφόνου παρουσιάζει πάντα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

 

Ο μαυριδερός κύριος Σαϊτάνα, ζούσε μέσα στην πολυτέλεια, σε ένα υπέροχο διαμέρισμα στην Πάρκ Λέιν. Οργάνωνε εξαίσια πάρτι -σε ευρύ ή στενό κύκλο, μακάβρια ή καθωσπρέπει, μα πάντα …αλλόκοτα. Σχεδόν όλοι ένιωθαν κάποιον φόβο απέναντί του. Το χιούμορ του ήταν κάπως ιδιόρρυθμο. Η έκφρασή του θύμιζε τον Μεφιστοφελή. Ο Σαϊτάνα έπαιζε τον ρόλο του διαβόλου με υπερβολικά μεγάλη επιτυχία. Αλλά δεν ήταν ο διάβολος. Κατά βάθος ήταν απλώς ένας ανόητος άνθρωπος. Κι έτσι…πέθανε.  Δολοφονείται παρουσία των καλεσμένων του εν μέσω μιας παρτίδας μπριτζ!!!

Ο δολοφόνος δρα ακαριαία. Μπροστά σε δημόσια θέα, δηλαδή μπροστά στους τρεις συμπαίκτες του ,που είναι απασχολημένοι στο μπριτζ ,θα μαχαιρώσει με μία λαβίδα τον Σαϊτάνα, που καθόταν δίπλα στο τζάκι. Κάθε αντίδρασή του ήταν μια τεράστια, θρασύτατη μπλόφα, όπως ακριβώς έκανε όταν έπαιζε χαρτιά. Όπως στο μπριτζ έτσι και στη δολοφονία του Σαϊτάνα ανέλαβε ένα πελώριο ρίσκο  και έπαιξε καλά. Το χτύπημα ήταν αριστοτεχνικό και έγινε την πιο κατάλληλη στιγμή, τότε που η προσοχή των  υπόλοιπων παιχτών ήταν εστιασμένη στο παιχνίδι. Στη διάρκεια μιας συναρπαστικής παρτίδας, δηλαδή με την επίτευξη γκραν σλεμ στο παιχνίδι, τότε που γίνεται διπλασιασμός.

Οι τέσσερις ντετέκτιβ συμφωνούν ότι για να βρουν τον δολοφόνο θα  πρέπει να ψάξουν το παρελθόν των τεσσάρων υπόπτων. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο στο οποίο να βασιστούνε. Είχανε τέσσερις ανθρώπους εκ των οποίων ο ένας ήταν βέβαιο πως είχε διαπράξει τον φόνο. Όμως ποιος από τους τέσσερις; Υπήρχαν ενδείξεις που να υποδηλώνουν κάποιον;  Με την τυπική έννοια του όρου, όχι. Δεν υπήρχαν απτά στοιχεία, όπως αποτυπώματα ή ενοχοποιητικά έγγραφα. Είχανε μονάχα …τους ίδιους τους ανθρώπους. Και μόνο ένα χειροπιαστό στοιχείο: τις σελίδες με τους πόντους του μπριτζ.

Παρότι δεν κύλησαν όλα όπως τα είχε σχεδιάσει ο δολοφόνος, έρχεται το πλήγμα… Ο Ηρακλής Πουαρό επιτίθεται! Και κάπως έτσι ο χαρτοπαίκτης δεν πρόκειται να κάνει άλλη μπάζα. Πέταξε τα χαρτιά του στο τραπέζι. C΄est fini.

Τελικά ο Ηρακλής Πουαρό θα βρει τον δολοφόνο  με τα μάτια του μυαλού, διότι τότε θα δει περισσότερα πράγματα απ΄ ό,τι με τα μάτια του σώματος… 

Διαβάστε το, πρόκειται για συναρπαστική και συγκλονιστική  αστυνομική ιστορία. Μια ιστορία που εξίταρε για τα καλά τα μικρά φαιά κύτταρα του Ηρακλή Πουαρό.

 

Η Άγκαθα Κρίστι γεννήθηκε στην Αγγλία, στο Τορκί, το 1890. Είναι γνωστή κυρίως για τα αστυνομικά έργα της –εξήντα έξι μυθιστορήματα και δεκατέσσερις συλλογές διηγημάτων–, πολλά από τα οποία έχουν κεντρικό χαρακτήρα τον θρυλικό ντετέκτιβ Πουαρό ή την απαράμιλλη μις Μαρπλ. Έγραψε επίσης δύο αυτοβιογραφικά έργα, αισθηματικά μυθιστορήματα αλλά και θεατρικά, μεταξύ των οποίων το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου, την Ποντικοπαγίδα.
Η Άγκαθα Κρίστι, που έχει τιμηθεί από τη Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου με τον τίτλο της Dame για τη συνεισφορά της στη λογοτεχνία, ανήκει στους δημιουργούς που διαμόρφωσαν καταλυτικά την εξέλιξη του αστυνομικού μυθιστορήματος. Παράλληλα, είναι η δημοφιλέστερη συγγραφέας όλων των εποχών, καθώς οι πωλήσεις των έργων της έχουν ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο αντίτυπα στην αγγλική γλώσσα και άλλο ένα δισεκατομμύριο σε μεταφράσεις. Πέθανε το 1976.
Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν σε νέα μετάφραση όλα τα αστυνομικά έργα της συγγραφέως.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια