Έλενα Γιοβανάκη: "Πίσω από τις λέξεις και την αφήγηση μιας ιστορίας, κρύβονται πάντα κάποια ερωτήματα και κάποιοι προβληματισμοί"

 


Η Έλενα Γιοβανάκη είναι μία δημιουργός συγγραφικών εγχειρημάτων η οποία έρχεται να μας συστηθεί μέσα από ένα πολύ όμορφο μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «Ο δρόμος με τα χίλια χρώματα», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Είναι ένα βιβλίο που ακροβατεί ανάμεσα από δύο κόσμους, τον πραγματικό και τον φανταστικό, χαρίζοντάς μας ένα ιδιαίτερο αναγνωστικό ταξίδι. Σήμερα έχουμε την χαρά να την φιλοξενούμε στις Τέχνες με σκοπό να την γνωρίζουμε λίγο καλύτερα, τόσο ως δημιουργό όσο και ως άνθρωπο.

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη


Έλενα καλώς βρεθήκαμε..

Για αρχή θα με ενδιέφερε να μάθω εάν υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος που αποφάσισες να βάλεις τη συγγραφή στην ζωή σου. Τι πρεσβεύει για σένα η συγγραφή; Τι σε γοήτευσε σ' αυτή την τέχνη;

Η ενασχόλησή μου με τη γραφή προέκυψε από πολύ μικρή ηλικία. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι είναι αυτό που με ωθεί να γράφω. Ξέρω μόνο να πω ότι θέλω να γράφω πάντα και πως, ακόμη κι αν έχουν υπάρξει στιγμές και άλλοτε μακρές περίοδοι στις οποίες η σχέση μου με τη γραφή δεν ήταν «ρόδινη», επιστρέφω σε αυτήν πάντα και εκείνη σ’ εμένα.

Εάν σε ρωτούσα ποια μπορεί να ήταν τα ερεθίσματα και οι πηγές έμπνευσης ώστε η γραφή σου να αποκτήσει ταυτότητα, τι θα μου έλεγες;

Τα ερεθίσματα αντλούνται από παντού. Μπορεί να μου δώσει έμπνευση κάτι που είδα, που άκουσα ή που διάβασα. Μια σκέψη που με προβλημάτισε ή κάποια άλλη που διέσχισε τον νου μου φευγαλέα και επέστρεψε έπειτα μεταμορφωμένη σε ιδέα. Κάποιες φορές, ακόμα και εικόνες ή ιστορίες που έχω δει στον ύπνο μου.

Πόσο εύκολο θεωρείς ότι είναι για έναν συγγραφέα να αποτυπώσει στο χαρτί τα όσα γυροφέρνουν στο μυαλό του; Είναι κάτι που σε δυσκολεύει ή οι σκέψεις σου βγαίνουν αβίαστα και ακουμπάνε στις σελίδες, σαν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό;

Άλλοτε είναι εύκολο και άλλοτε δύσκολο. Γενικά, πιστεύω πως η έμπνευση δεν έρχεται κατά παραγγελία. Συχνά, χρειάζεται να δουλέψω αρκετά μια ιδέα στο μυαλό μου προτού πάρει σάρκα και οστά. Κι άλλες φορές, σχεδόν μαγικά, ρέει ο λόγος αυθόρμητα και φυσικά.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου αποφασίζεις να προχωρήσεις στη έκδοση του βιβλίου που φέρει τον τίτλο «Ο δρόμος με τα χίλια χρώματα» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Θα ήθελα να μας μιλήσεις γι' αυτό σου το συγγραφικό εγχείρημα και να μας συστήσεις το έργο σου.

Ο Δρόμος με τα χίλια χρώματα είναι μια ιστορία για τη ματαιοδοξία. Παρακολουθούμε την ιστορία του Παύλου και της Σοφίας, την ιδιότυπη γνωριμία τους και τις προσπάθειές τους να βρουν έναν τρόπο να «συναντηθούν». Ταυτόχρονα, περιπλανιόμαστε σε ένα παράλληλο σύμπαν που θυμίζει παραμύθι, όπου μάγοι, πριγκίπισσες και βασιλιάδες επιθυμούν διακαώς να αποκτήσουν το μαγικό πετράδι που λέγεται πως πραγματοποιεί τους ανεκπλήρωτους πόθους. Η ματαιοδοξία είναι εκεί, πανταχού παρούσα: σε ό,τι θέλει ο καθένας να αποκτήσει, σε ό,τι νομίζει πως θα τον κάνει ευτυχισμένο, σ’ αυτούς που εξαιτίας της γίνονται απεχθείς χαρακτήρες και σ’ αυτούς που νομίζουν πως της ξέφυγαν.

Βλέπουμε ότι στο βιβλίο σου γίνεται η αφήγηση της ιστορίας ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον πραγματικό και τον φανταστικό. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα να ισορροπείς συγγραφικά ανάμεσα από δυο κόσμους;

Δεν είναι δύσκολο για μένα, διότι δεν πιστεύω ότι μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας υπάρχει ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή. Είμαστε πλάσματα της φαντασίας και -για να χρησιμοποιήσω τα υπέροχα λόγια του Φ. Πεσσόα- «είμαστε διηγήματα που αφηγούνται διηγήματα».

Εάν σε ρωτούσε κάποιος αναγνώστης, τους λόγους τους οποίους θα του πρότεινες το συγκεκριμένο βιβλίο, τι θα του έλεγες; Τι κερδίζει κάποιος από αυτή την ανάγνωση;

Πιστεύω, αρχικά, πως η ανάγνωσή του μπορεί να κάνει κάποιον να ξεφύγει από τη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Θα ταξιδέψει με τη φαντασία του, θα συνδεθεί με τους ήρωες, θα χαρεί ή θα λυπηθεί με τα παθήματά τους. Στο τέλος, μπορεί να έχει συντελεστεί και αυτό που πιστεύω πως είναι ο ευσεβής πόθος σε κάθε πράξη επικοινωνίας: μια μετατόπιση -μικρή ή μεγάλη- ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα σε έναν δρόμο όπου κάποιος δεν είχε βρεθεί μέχρι πριν.

Υπήρξαν παράγοντες, πρόσωπα ή συγκυρίες που σε ενέπνευσαν ώστε να γραφτεί το συγκεκριμένο έργο;

Υπάρχουν πρόσωπα και καταστάσεις της δικής μου πραγματικότητας που έχουν ενσωματωθεί στην ιστορία (ακόμα και στη φανταστική). Σε όλη την πορεία συγγραφής αυτού του έργου, συμπεριλαμβανομένης και της πρωταρχικής σύλληψης, παρατηρούσα και αφουγκραζόμουν τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω μου, προκειμένου να βρω κι εγώ τις απαντήσεις στους προβληματισμούς που μου έθετε.

Ποιος ήταν ο ψυχισμός σου από την στιγμή που συνέλαβες την ιδέα του βιβλίου μέχρι και την ολοκλήρωσή του; Είχε κάποιες διακυμάνσεις καθώς έγραφες ή ακολουθούσες μια συγκεκριμένη συγγραφική πλεύση;

Υπήρξαν πολλές διακυμάνσεις, από στιγμές αστείρευτης έμπνευσης μέχρι και στιγμές που -για λίγο ευτυχώς- σκεφτόμουν να εγκαταλείψω το όλο εγχείρημα.

Ήταν σκοπός σου να περάσεις κάποια, ενδεχομένως, μηνύματα μέσα από αυτό το βιβλίο; Κάτι που θα ήθελες να κρατήσουν οι αναγνώστες σου από αυτό το αναγνωστικό ταξίδι;

Πίσω από τις λέξεις και την αφήγηση μιας ιστορίας, κρύβονται πάντα κάποια ερωτήματα και κάποιοι προβληματισμοί. Παρόλα αυτά, τα μηνύματα αυτού του βιβλίου δεν προσφέρονται σαν ηθικά διδάγματα, αλλά ως αφορμή για σκέψη στον αναγνώστη, είτε πάνω σε κάποιο θέμα που δεν τον είχε προβληματίσει μέχρι πρότινος είτε ως επαναπροσδιορισμός.

Αφήνοντας για λίγο στην άκρη την συγγραφή θα ήθελα να μας συστηθείς και ως άνθρωπος που αγαπά την τέχνη της ζωγραφικής. Πες μας λίγα λόγια γι' αυτό.

Η σχέση μου με τη ζωγραφική ξεκινά και αυτή από την παιδική μου ηλικία. Είναι για μένα ο πιο όμορφος τρόπος χαλάρωσης. Σχεδόν δεν έχει υπάρξει περίοδος στη ζωή μου που να μην ζωγραφίζω.

Γνωρίζω, επίσης, ότι έχεις ασχοληθεί και με την εικονογράφηση βιβλίων, κάτι που θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον. Θα ήθελα να μάθω λίγα περισσότερα πράγματα γι' αυτό.

Η σχέση μου με την εικονογράφηση βιβλίων είναι σχετικά πρόσφατη, παρόλο που πάντα με γοήτευε ο συνδυασμός των δύο μορφών έκφρασης που αγαπώ περισσότερο. Μέχρι τώρα έχω φτιάξει το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής της Χριστίνας Οικονομίδου «Μ’ ένα χορό στο στόμα» και το εξώφυλλο του βιβλίου μου (φυσικά). Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με δύο ακόμα εγχειρήματα, ένα παιδικό που θα έχει πλήρη εικονογράφηση και μια ιστορία ενηλίκων που θα κυκλοφορήσει σε ηλεκτρονική μορφή.

Σαν άνθρωπος των τεχνών κι εσύ, λοιπόν, πιστεύεις ότι οι τέχνες στις μέρες μας έχουν την θέση που τους αξίζει;

Μολονότι υπάρχουν γύρω μας ανασταλτικοί παράγοντες στην επαφή των ανθρώπων με προϊόντα αληθινής τέχνης, κρατώ αισιόδοξη στάση και πιστεύω πως η τέχνη βρίσκει τον δρόμο της. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε έργα τέχνης και οι νέες τεχνολογίες βοηθούν σε αυτό, πληθαίνουν οι δυνατότητες εκμάθησης μορφών τέχνης που είναι προσιτές στον κόσμο και ο κόσμος τα τελευταία χρόνια το αποζητά αυτό. Δεν θα μιλήσω για τους ανασταλτικούς παράγοντες τους οποίους ανέφερα πριν και -δυστυχώς- είναι σχεδόν απτοί, αλλά θα πω ότι η τέχνη δεν θα σταματήσει ποτέ να αποτελεί διέξοδο, τρόπο επικοινωνίας και πανανθρώπινη γλώσσα και, όσο γίνεται αντικείμενο πολεμικής, τόσο θα ισχυροποιείται.

Τι είναι αυτό που θα συμβούλευες έναν νέο συγγραφέα που αποφάσιζε να βάλει την συγγραφή στην ζωή του. Υπάρχουν για σένα μυστικά ή συνταγές επιτυχίας;

Να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και απέναντι στους δυνητικούς αναγνώστες του, να μην φοβάται και να μην το βάζει κάτω.

Τι να περιμένουμε να δούμε από σένα το προσεχές διάστημα; Σταματάς ποτέ να δημιουργείς;

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που σταματούν να δημιουργούν, διότι πάντα κάτι καινούριο τριγυρίζει στο μυαλό μου. Θα ήθελα, πέρα από τις εικαστικές δουλειές που έχω κατά νου, να ξεκινήσω άμεσα να δουλεύω το επόμενο συγγραφικό μου εγχείρημα.

Σε ευχαριστούμε πολύ!


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Η Έλενα Γιοβανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής. Ασχολείται παράλληλα με τη ζωγραφική και την εικονογράφηση.

 

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια