Γιώτα Καλαμαρά: "Το βιβλίο μου αφορά μια ιστορία αστικού τρόμου με στοιχεία φαντασίας"

 


Η συγγραφέας Γιώτα Καλαμαρά είναι μια γυναίκα, η οποία με όπλο της την πένα γεννά ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα γραφήματα. Με αρκετές συμμετοχές σε διάφορα συλλογικά, συγγραφικά εγχειρήματα, έρχεται αυτή την φορά να μας συστήσει το συγγραφικό της ταλέντο με το μυθιστόρημά της που φέρει τον τίτλο «Τα βλέπω». Ένα βιβλίο που ισορροπεί ανάμεσα σε κοινωνικά ζητήματα και ζητήματα αστυνομικού περιεχομένου.

Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα..

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη


Για αρχή θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής, η συγγραφή αποτέλεσε για σένα μια έξοδο κινδύνου απ' όσα, ίσως, σε καταδυνάστευαν εντός σου; Τι ανακάλυψες στον κόσμο της συγγραφής και εισχώρησες σε αυτόν;

Βάσω, σ’ ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Η συγγραφή ήρθε στη ζωή μου αβίαστα. Έπειτα από πολλά έτη ανάγνωσης λογοτεχνικών κειμένων, θέλησα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Έπειτα έγινε ανάγκη. Ήταν αυτό που έκανε την ψυχή μου να φτερουγίζει. Ήταν ο τρόπος μου να ξεφεύγω από τη ρουτίνα της δουλειάς μου. Πλέον είναι απαραίτητη στη ζωή μου.  

Πριν σε γνωρίσουμε λίγο καλύτερα σαν συγγραφέα, θα ήθελα να σε γνωρίσω ως αναγνώστρια. Με ποιο είδος λογοτεχνίας αγαπάς να γεμίζεις τις ώρες σου; Ποιον λογοτέχνη θαυμάζεις;

Το είδος που διαβάζω αλλάζει από εποχή σε εποχή. Αυτή την περίοδο προτιμώ την αστυνομική λογοτεχνία. Μου αρέσει ο τρόπος γραφής αρκετών συγγραφέων και προσπαθώ να παίρνω από τον καθένα ό,τι με βοηθά να εξελίσσω και την δική μου γραφή. Ανάμεσά τους είναι η Τζότζο Μόις, ο Πέτρος Μάρκαρης και ο Γιάννης Καλπούζος.

Κι αφού, λοιπόν, αντιλήφθηκες ότι τα καταφέρνεις καλά με τον γραπτό λόγο, αποφάσισες να προχωρήσεις στην έκδοση του βιβλίου σου. Ποιοι ήταν οι λόγοι που πήρες αυτή την απόφαση;

Ήθελα να γράψω μια μεγάλη ολοκληρωμένη ιστορία και να δοκιμαστώ, γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή έγραφα μόνο διηγήματα.  

Πώς ένιωσες όταν είδες τις σκέψεις σας τυπωμένες στο χαρτί; Ποια συναισθήματα σου γεννήθηκαν όταν πήρες στα χέρια σου το πρώτο σου βιβλίο;

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ταυτόχρονα ένιωσα και φόβο, όμως. Η ιστορία μου θα έφτανε στα χέρια αναγνωστών και αγχωνόμουν για την άποψή τους, για το αν θα τους άρεσε.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου το βιβλίο σου κυκλοφορεί  από τις εκδόσεις «Γράφημα» και φέρει τον τίτλο «Τα βλέπω». Θα ήθελα για αρχή να μας πεις λίγα λόγια γι' αυτό, να μας μιλήσεις για το τι πραγματεύεται και εν ολίγοις να μας το συστήσεις σαν δημιουργός του.

Πρόκειται για μια ιστορία με έντονα κοινωνικά ζητήματα και στοιχεία από τη λογοτεχνία του φανταστικού. Θίγονται σε αυτό η ενδοοικογενειακή βία, η εξάρτηση/εθισμός στο αλκοόλ και την χαρτοπαιξία. Αφηγούμαι την ζωή ενός εθισμένου άντρα σε αυτά τα πάθη και πως αυτά καταστρέφουν τη ζωή του και τη ζωή των οικείων του. Μεγάλο μέρος της ιστορίας στηρίζεται σε ένα τουρνουά πόκερ που λαμβάνει μέρος ο πρωταγωνιστής.

Χαρτοπαιξία, βιαιότητα, αλκοολισμός. Σκληρές έννοιες. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να αγγίξεις και να αποδώσεις σωστά αυτούς τους όρους;

Η βιαιότητα, κυρίως επειδή αφορά την ενδοοικογενειακή βία, ήταν αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο, επειδή είναι ένα πολύ λεπτό κοινωνικό θέμα. Πιστεύω ότι κατάφερα να το προσεγγίσω ρεαλιστικά.

Βλέπουμε σε πολλά σημεία τον πρωταγωνιστή να γίνεται εξαιρετικά βίαιος στην οικογένειά του. Μιλάμε δηλαδή για μια ακόμη μορφή ενδοοικογενειακής βίας. Δε σε αφήνουν, φαντάζομαι, αδιάφορη και ασυγκίνητη, αυτού του είδους τα θέματα.

Κάθε άλλο. Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Κανείς δεν πρέπει να βιώνει τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να αφυπνιστεί η κοινωνία. Οφείλουμε να μην γυρνάμε την πλάτη όταν αντιλαμβανόμαστε τέτοια περιστατικά.

Σκέφτομαι, επίσης, ότι για να αγγίξεις τόσο λεπτά ζητήματα, η έρευνα που απαιτήθηκε να κάνεις ήταν αρκετά μεγάλη, σωστά;

Ναι, χρειάστηκε να κάνω μεγάλη και επισταμένη έρευνα.

Εάν σου ζητούσα να το κατατάξεις σε κάποιο είδος της λογοτεχνίας, πιστεύεις ότι θα του ταίριαζε το επίθετο του κοινωνικού ή του αστυνομικού μυθιστορήματος;

Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια ιστορία αστικού τρόμου με στοιχεία φαντασίας.

Εάν σου ζητούσε κάποιος αναγνώστης να του πεις, τι θα είναι αυτό που θα αποκομίσει από την ανάγνωση του βιβλίου σου, τι θα του έλεγες;

Θα του έλεγα ότι θα γίνει μάρτυρας καταστάσεων που μπορεί να συμβαίνουν ακριβώς δίπλα του. Θα δει πως ζει ένας εξαρτημένος σε πάθη, άνθρωπος, πως λειτουργεί και που μπορεί να τον οδηγήσει αυτή η ζωή.

Για το τέλος θα ήθελα να μου μιλήσεις για τον ψυχισμό σου καθώς γραφόταν αυτό το βιβλίο, καθώς και για τις δυσκολίες που, ενδεχομένως, αντιμετώπισες ως την ολοκλήρωση αυτού.

Γέμιζα πίκρα και οργή όταν το έγραφα. Είναι ένα σκληρό και σκοτεινό βιβλίο. Η γλώσσα είναι ωμή. Αγχωνόμουν πολύ γιατί ήθελα να προσεγγίσω τα κοινωνικά ζητήματα με τον τρόπο που αρμόζει, χωρίς υπερβολές αλλά όχι επιδερμικά.

Ποια κατά την γνώμη σου θεωρείς ότι θα πρέπει να είναι η σχέση του δημιουργού με τον αναγνώστη και ποια η σχέση του δημιουργού με το έργο του και πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί;

Χρειάζεται επαφή με τον αναγνώστη. Βοηθά στην εξέλιξη του συγγραφέα. Ο δε δημιουργός θεωρώ ότι πρέπει να φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί το έργο του. Να το δουλεύει πάρα πολύ πριν το παραδώσει για έκδοση και να το επιμελείται.

Υπάρχουν μελλοντικά, συγγραφικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; Ετοιμάζεις κάτι για το επόμενο διάστημα;

Γράφω ένα δυστοπικό μυθιστόρημα αυτή την περίοδο και πέρα από αυτό συντονίζω και πολλές ακόμα ιδέες που ελπίζω να καταφέρω να υλοποιήσω στο προσεχές μέλλον.

Σε ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε επιτυχημένα και καλοτάξιδα βήματα!

Εγώ ευχαριστώ για την εξαιρετική συνέντευξη και τη θερμή φιλοξενία!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

H Γιώτα Καλαμαρά γεννήθηκε στην Ηλεία το 1978 και τελευταία εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νομό με το σύζυγο και τα δίδυμα αγόρια τους, έπειτα από είκοσι τρία έτη διαβίωσης και εργασίας στην πρωτεύουσα. Εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο. Αγαπάει τα ζώα, τα ταξίδια, τα βιβλία και τη δημιουργική απασχόληση με χειροτεχνίες. Διηγήματά της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και περιλαμβάνονται σε ανθολογίες των εκδόσεων « Γράφημα, i write, Συμπαντικές διαδρομές». Η νουβέλα «Τα βλέπω» είναι το πρώτο προσωπικό της έργο.

https://www.facebook.com/giota.kalamara

 

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια