Τριαντάφυλλη Πολίτη: "Θέλει δουλειά να μάθουμε να «διαβάζουμε» τον εαυτό μας"


Οι "Βραδιές τζαζ και άλλες ιστορίες με θέα το παρελθόν" είναι το νέο βιβλίο της Τριαντάφυλλης Πολίτη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Βακχικόν". Με αφορμή την κυκλοφορία αυτού, η συγγραφέας φιλοξενείται σήμερα στις Τέχνες σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, στην οποία μας αποκαλύπτει ότι κάθε της ιστορία είναι μία διαδικασία αναζήτησης, έρευνας και μυστηρίου. Πολλά τα ερωτήματα που ταλανίζουν τον ανθρώπινου νου και πολλά αυτά που τον τρομάζουν. Μετανάστευση, ευτυχία, μοναξιά, φιλία. Ιστορίες που προβληματίζουν ιδιαίτερα τον αναγνώστη καθώς του προσφέρουν σημαντική τροφή σκέψης. 
Πάμε να την γνωρίσουμε καλύτερα..

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη


κα Πολίτη, καλώς ήρθατε στις Τέχνες. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας το τί ήταν εκείνο που πραγματικά σας παρακίνησε, ώστε να ξεκινήσετε τη δημιουργική γραφή; 

Καλώς σας βρήκα. Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία, για τον χρόνο σας, και τον χώρο στις σελίδες του περιοδικού σας.

Η δημιουργική γραφή ήταν πάντα για μένα ένας ξεχωριστός και αγαπημένος κόσμος. Ένα συνονθύλευμα  φαντασίας και πραγματικότητας- στο μέτρο που αντιλαμβάνεται ο καθένας την δική του πραγματικότητα - . Την πρώτη φορά που αντίκρισα γραφομηχανή, (πρέπει να ήμουν στο δημοτικό τότε) θυμάμαι πως ενθουσιάστηκα. Ήταν για μένα ένα υπέροχο αντικείμενο και ένιωσα μια ανεξήγητη έλξη γι’ αυτό παρόλο που δεν είχα καλά καλά την δύναμη να πατήσω τα πλήκτρα. Το ίδιο συνέβη και αργότερα με τον υπολογιστή, στο σχολείο. Δεν ήξερα τι επάγγελμα θα ακολουθούσα στο μέλλον, ήξερα όμως σίγουρα πως ήθελα να μπορώ να γράφω, να χειρίζομαι αυτό το φανταστικό τότε για μένα εργαλείο. Για να απαντήσω λοιπόν στην ερώτησή σας, δεν θα μπορούσα να προσδιορίσω ξεκάθαρα και χρονικά τί ήταν αυτό που με ώθησε στην δημιουργική γραφή, που με παρακίνησε να ξεκινήσω να γράφω. Αγαπούσα την συγγραφή πολύ πριν το συνειδητοποιήσω. Μπορώ όμως να σας πω ότι στην διαδρομή, στη προσπάθειά μου να μάθω τα μυστικά της, οι άνθρωποι που συνάντησα, κάποιοι πολύ ενδιαφέροντες και όμορφοι άνθρωποι, αλλά και τα βιβλία που επέλεξα να διαβάσω όπως και αυτά  που μου σύστησαν να διαβάσω, με γοήτευσαν ακόμα περισσότερο, με έβαλαν πιο βαθιά στον κόσμο που ήδη αγαπούσα και με βοήθησαν να σιγουρευτώ πως ήθελα να πορευτώ σ’ αυτό το μονοπάτι της δημιουργίας, το λίγο μοναχικό, αλλά ιδιαίτερα εκφραστικό και δημιουργικό.   

Προτιμάτε τη ζωή σε ρυθμούς τζαζ ή σε ρυθμούς κάποιου ερωτικού βαλς; 

Προτιμώ την ζωή πιο Ποπ και Ροκ  J .  Αν και οι αλλαγές με αγχώνουν, (καμιά φορά πολύ) δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτές. Θέλω να σπάω κάπως την ρουτίνα, να ανανεώνω την καθημερινότητά μου. Αν τώρα πρέπει να διαλέξω οπωσδήποτε ανάμεσα στα δύο θα επέλεγα την τζαζ, επειδή αγαπώ τις μελωδικές δυνατότητες του σαξοφώνου.   

Είναι οι άνθρωποι δέσμιοι των συναισθημάτων τους ή πιστεύετε πως η λογική πρέπει να επικρατεί στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; 

Πιστεύω στο «παν μέτρον άριστον». Δεν θα ήταν πολύ άδικο να μην μπορούμε ή να αποφεύγουμε να δείξουμε τα συναισθήματά μας; Κάποια από αυτά άλλωστε είναι τόσο όμορφα! Αν ο κόσμος μας ωστόσο δεν είχε ανθρώπους δέσμιους των συναισθημάτων τους, τότε νομίζω, θα γράφαμε πολύ λιγότερα μυθιστορήματα J. 

Αλήθεια, πώς είναι να είστε μετανάστης; Απ’ ότι ξέρω ζείτε τα τελευταία χρόνια στην Αγγλία. Αποτέλεσε η εμπειρία σας αυτή κι έναν επιπλέον λόγο να την ενσωματώσετε στο βιβλίο σας; 

Ήταν μία μεγάλη αλλαγή που με έκανε να σκεφτώ πολλά. Είχα ανέκαθεν εν συναίσθηση, και προσπαθούσα να «μπω στα παπούτσια του άλλου», όπως λένε και στην Αγγλία, αλλά η εμπειρία μου αυτή,  με έκανε να αναρωτηθώ για κάποια πράγματα περισσότερο, όπως για παράδειγμα πως μπορεί να νιώθει ένα παιδί. Αν για κάποιον που έχει εξασφαλίσει τροφή και στέγη είναι στενάχωρο να πρέπει να αλλάξει πατρίδα, τότε πόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι ή να γίνει, για κάποιον που δεν έχει ούτε αυτά; Που ίσως να αφήνει πίσω την οικογένειά του, τους φίλους του… Πιστεύω πως αφήνει ένα κενό μέσα στην καρδιά σου που δεν γεμίζει με τίποτα.

Σ’ ένα απόσπασμα του διηγήματος «Μια άλλη ζωή», που συμπεριλαμβάνεται στο «Βραδιές Τζαζ», λέει: «εδώ (εννοώντας την νέα χώρα ) είναι όλα όσα διάβασα στ’ αγαπημένα μου βιβλία, όσα είδα στις ταινίες του σινεμά… Μια νέα ευκαιρία.… Εκεί όμως (στην πατρίδα) είναι όλες μου οι αγκαλιές, άπειρα πρωινά και ατελείωτα  ηλιοβασιλέματα. Η γεύση του καφέ, του φαγητού, οι σχολικές παρέες, οι κολλητοί φίλοι, οι πρώτοι έρωτες…». Δεν σβήνονται έτσι αυτά, ούτε ξεχνιούνται φυσικά, καταλαβαίνετε. 

Το μυθιστόρημα σκηνοθετικά εξελίσσεται σε αρκετά μέρη. Είναι μια εναλλαγή που τη συνηθίζετε στα έργα σας; 

Μου αρέσει όταν συμβαίνει, αλλά δεν είναι βασική μου επιδίωξη. Αυτό που θέλω κυρίως είναι να δημιουργώ μια όμορφη ιστορία, που να μπορεί να μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα. Αν τώρα τύχη αυτό να μπορεί να έχει ως φόντο διαφορετικά μέρη, δεν λέω όχι. Αρκεί να βοηθάει την ιστορία, να την εξελίσσει ίσως πιο όμορφα και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. 

Το παρελθόν, πιστεύετε, ορίζει το παρόν ή ακόμα και το μέλλον μας; 

Ίσως να μην το ορίζει, με μια απόλυτη έννοια, πιστεύω ωστόσο πως μας επηρεάζει. Είμαστε οι εμπειρίες μας, οι δυσκολίες που περάσαμε, οι χαρές μας, οι λύπες μας. Κάπου καταγράφονται αυτά μέσα μας. Θέλει δουλειά να μάθουμε να «διαβάζουμε» τον εαυτό μας, το ένστικτό μας ίσως, ακόμα και τις αντιδράσεις μας. Ιδίως αν είχαμε περάσει κάτι δύσκολο, όπως μία απώλεια. Όταν καταφέρουμε να αγαπήσουμε όλα όσα είμαστε, πιστεύω πως θα είμαστε και καλύτεροι άνθρωποι, θα προσφέρουμε και περισσότερα στον συνάνθρωπο. Αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι η ζωή δεν είναι εύκολη, το πιο  πιθανό είναι πως όλους μας βαραίνει κάτι από το παρελθόν. Τι πιο ωραίο να μπορούμε να συμπαρασταθούμε ο ένας στον άλλον; Να αλληλοβοηθηθούμε. 

Έργα σας έχουν δημοσιευτεί σε μεγάλα περιοδικά ανά καιρούς. Θέλετε να μας κάνετε μια αναδρομή στο δημιουργικό σας παρελθόν; 

Ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου ιστορίες ουσιαστικά στα μαθήματα δημιουργικής γραφής. Και λέγοντας τις πρώτες εννοώ τις πρώτες ολοκληρωμένες προσπάθειες με σκοπώ κάποια στιγμή, αν όλα πήγαιναν καλά, να τις δημοσιεύσω. Οι πρώτοι που με παρακίνησαν ήταν οι συνάδελφοι-συμμαθητές μου, και τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Το πρώτο βιβλίο μου, το «Snack Stories, 22 μικρές νόστιμες ιστορίες»  εκδόθηκε το 2014 από τις Εκδόσεις Ακακία, τον μόνο ελληνικό εκδοτικό οίκο τότε στο Λονδίνο. Γι’ αυτό το βιβλίο είμαι διπλά υπερήφανη γιατί αφού μεταφράστηκε με την βοήθεια του αγαπημένου μου φίλου Γ. Στάμου, το 2017, κατάφερε να αποσπάσει το πρώτο βραβείο στον Διεθνή διαγωνισμό  «London Greek Film Festival -Video Poetica» το 2020 στην κατηγορία Short stories.

Το 2015 εκδόθηκε από τον ίδιο εκδοτικό το μυθιστόρημά μου με τίτλο «Την Πάτησες», μία ερωτική ιστορία γραμμένη με χιούμορ την οποία εξιστορεί ο φίλος του βασικού ήρωα. Την ίδια χρονιά συμμετείχα με δύο παραμύθια στην συλλογή ελληνικών παραμυθιών με τίτλο «Στην Ανέμη τυλιγμένη» (εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές). Τον χρόνο που ακολούθησε έκανα μία μικρή παύση γιατί γεννήθηκε η κόρη μου αλλά συνέχιζα να γράφω μικρές ιστορίες και να τις στέλνω σε πανελλήνιους και διεθνής διαγωνισμούς. Κάποιες από αυτές καταχωρήθηκαν και στα περιοδικά που αναφέρατε, καθώς και στο fractalart.gr αλλά και στο 121words, όπου σκάρωνα μίνι ιστοριούλες. Και μετά ήρθε η πανδημία, που φυσικά κανείς δεν περίμενε, και οι περισσότεροι μείναμε στο σπίτι παρακολουθώντας τα γεγονότα μην μπορώντας να πιστέψουμε όσα ακούγαμε και βλέπαμε. Ήταν σαν να είχε σταματήσει για λίγο να γυρίζει η γη ή καλύτερα συνέχιζε να γυρίζει χωρίς εμάς. Τον δύσκολο εκείνο χρόνο που μας πέρασε συμμετείχα με ένα διήγημά μου σε μια συλλογική έκδοση με τίτλο «μέρες του 2020» από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες.

 Ένα χρόνο μετά, απρόσμενα θα έλεγα, ήρθαν στην ζωή μου οι εκδόσεις Βακχικόν, άμεσοι, ευγενέστατοι και επαγγελματίες, όλοι οι συνεργάτες των εκδόσεων δεν μπορούσαν παρά να με κάνουν χαρούμενοι δίνοντας την δυνατότητα στην τελευταία συλλογή διηγημάτων μου, το «Βραδιές Τζαζ και άλλες ιστορίες με θέα το παρελθόν» να ξεκινήσει το ταξίδι του από την Ελλάδα. 

Πώς είναι ο συγγραφικός και αναγνωστικός κόσμος στην Αγγλία σε σχέση με την Ελλάδα; 

Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω αρκετά για να μπορώ να συγκρίνω. Υπάρχουν σίγουρα στην Αγγλία πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς και ο αριθμός των βιβλίων που εκδίδονται είναι ανάλογος.  Έχω δει επίσης πως υπάρχουν πολλές λέσχες ανάγνωσης ακόμα και ανά περιοχή, που δραστηριοποιούνται όχι μόνο δια ζώσης αλλά και διαδικτυακά, μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης  όπως και έντυπα περιοδικά δημιουργικής γραφής μέσα από τα οποία προσφέρονται πληροφορίες για το πως μπορεί κάποιος να γράψει αλλά και να επιμεληθεί ή να εκδώσει ένα βιβλίο. Δεν θα μπορούσα ωστόσο να μπω στην  διαδικασία σύγκρισης με την Ελλάδα, πρώτα απ’ όλα γιατί είμαι Ελληνίδα και δεν μπορώ να είμαι αμερόληπτη. Μην ξεχνάτε πως και εγώ στην Ελλάδα θέλησα να εκδώσω το βιβλίο μου, στα ελληνικά. Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα -όσον αφορά εμένα τουλάχιστον- είναι πως μου λείπουν τα ελληνικά βιβλιοπωλεία εδώ στην Αγγλία, μιας και είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μου έχει λείψει πολύ να μπω μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο (με βιβλία γραμμένα στη μητρική μου γλώσσα εννοώ ή και μεταφρασμένα) και να  χαθώ με τις ώρες ανάμεσα στις σελίδες τόσο ώστε να ξεχάσω πως πρέπει κάποια στιγμή να ξαναβγώ.  Γι’ αυτό κάθε φορά που επιστρέφω, έστω και για λίγο, σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και αν βρεθώ, φροντίζω να επισκέπτομαι ένα βιβλιοπωλείο με την απαίτηση να μη με ενοχλήσει κανείς για αρκετές ώρες J 

Συγγραφικά ετοιμάζετε κάτι αυτή την περίοδο; Θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας; 

Μπορώ να σας εκμυστηρευτώ μόνο πως ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα, αλλά δεν γνωρίζω ακόμα πού θα με πάνε οι ήρωές μου. Χαίρομαι ωστόσο την διαδικασία της προσπάθειας να χτιστεί ένας κόσμος από το μηδέν, την δημιουργία των χαρακτήρων, την πιθανή πλοκή. Αν πάνε όλα καλά, και ευτυχίσω να φτάσω στο τέλος του, θα ήταν διπλή η χαρά μου να το μοιραστώ και μαζί σας ολοκληρωμένο πια. 

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε και σας ευχόμαστε ό,τι καλύτερο στο δημιουργικό και προσωπικό σας βίο. 

Σας ευχαριστώ πολύ και εγώ για το ενδιαφέρον σας. Να είστε καλά, και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε. 


Βιογραφικό:

Η Τριαντάφυλλη Πολίτη ξεκίνησε να ασχολείται με τη Δημιουργική Γραφή το 2009. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής σκέψης και γραφής, κάποια εκ των οποίων στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει εκδώσει μία συλλογή διηγημάτων με τίτλο Snack Stories, η μετάφραση του οποίου βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό Ελληνικής Λογοτεχνίας Video Poetica του Λονδίνου το 2020 και ένα μυθιστόρημα με τίτλο Την Πάτησες. Αγαπάει τα ταξίδια, τα γλυκά και τα βιβλία που την κάνουν να ελπίζει και να ονειρεύεται. Σήμερα ζει στην Αγγλία με την οικογένειά της. Διηγήματά της έχουν διακριθεί σε Διεθνείς διαγωνισμούς, έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές συλλογές και δημοσιευτεί σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και στα διαδικτυακά Fractalart και 121words.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια