Χρήστος Ντικμπασάνης: Ο χορός των 73 πέπλων | Ένα ποίημα για την επέτειο του Πολυτεχνείου

 


Αφήσατε την καρδιά σας φωτιά

να καίει τα σωθικά μας

Οι κόσμοι στο πρόσωπό σας ενώθηκαν σ’ έναν

Μύριες ψυχές σ’ ένα κορμί απολυτρωμένο

Οι καταιγίδες των ουρανών σας

συρρικνώθηκαν στο μάτι μιας βελόνας

μπηγμένης στο μυαλό μας για πάντα

 

Ελεύθεροι πια χορεύουμε έκστασης χορό

Χαϊδεύουμε το σκοτεινό μέλλον χωρίς φόβο

Αναζητάμε εξαιτίας σας το μεθύσι της ζωής

ακόμη και στην άραχλη θωριά του θανάτου

Χορεύουμε και μαζί μας χορεύει

ολόκληρο το Σύμπαν

Αν μια εικόνα του Θεού σας μοιάζει,

θα τη λατρέψουμε για πάντα

Αν το κρασί που πίνουμε πηγάζει

απ’το κύπελλο της ψυχής σας,

για πάντα θα μεθύσουμε

Αν έτσι έλθουμε κοντά σας,

δε μας νοιάζει να απολέσουμε τα πάντα,

αφού μόνο έτσι θα μάθουμε να χορεύουμε

το δικό σας χορό παιδιά,

παιδιά του Παραδείσου!

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια