Βασίλης Χαντζής: "Ζούμε με την πεποίθηση πως είμαστε αιωνόβιοι μέχρι τη στιγμή του μαρασμού"

 

Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε έναν νέο συγγραφέα, τον Βασίλη Χαντζή, ο οποίος μέσα από το αφήγημά του “Η μέρα της Μαρμότας”, από τις εκδόσεις Βακχικόν, έρχεται να μας υπενθυμίσει πως το ταλέντο και η όρεξη για συγγραφή σε νέους υπάρχει ακόμα ζωντανό.

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη

 

Γειά σας κι από εμένα και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. 

Βασίλη, μίλησε μας λίγο για την απόφασή σου να ασχοληθείς με το χώρο της συγγραφής; Πώς γεννήθηκε αυτή η ανάγκη; 

Για εμένα, όσο μπορώ να θυμηθώ ανατρέχοντας πίσω στις μνήμες μου, επειδή η συγγραφή ξεκίνησε γύρω στο 2011 με 2012 μέσω του blog μου, ήταν μια ανάγκη επικοινωνίας με τους άλλους, ένας λόγος έκφρασης του να εξωτερικεύσω όσα κρύβω στο μυαλό μου. Φόβοι. Ντροπή για επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Να δει ο οποιοσδήποτε ένα μικρό κομμάτι τους εσωτερικού μου κόσμου αλλά και της φαντασίας μου. 

Το διήγημά σου έχω την αίσθηση πως έχει για επίκεντρο τον άνθρωπο και κυρίως κάποια ή κάποιες από τις συνήθειες του. Είναι πράγματι ο άνθρωπος το επίκεντρο σε ό, τι γράφεις; 

Ναι. Στο συγκεκριμένο μου βιβλίο (καθώς είναι και το πρώτο μου) ο άνθρωπος «σκεπάζει» όλες μου τις σελίδες. Αρκεί να σκεφτούμε πόσο εντυπωσιακά λίγα ξέρουμε για τους εαυτούς μας και πόσα ακόμα αγνοούμε. Έρωτες. Πάθη. Ζήλιες. Σκέψεις. Αγγίγματα. Στιγμές. Ζούμε με την πεποίθηση πως είμαστε αιωνόβιοι μέχρι τη στιγμή του μαρασμού. Τη στιγμή που όλοι θα έρθουμε εν τέλει με το βαθύτερο μας είναι. 

Το σκεφτόσουν καιρό το πρώτο σου εγχείρημα; Πώς από τη σκέψη έφτασες στο σημείο να πιάσεις τη πένα; 

Είχα πολλές φορές σκεφτεί να γράψω βιβλίο αλλά ποτέ δεν το τολμούσα, είτε γιατί δεν είχα τις σωστές ιδέες ή γιατί δεν ήμουν έτοιμος ακόμα. Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε σαν ημερολόγιο μετά από το χωρισμό μου με τον τότε σύντροφο μου. Έναν άνθρωπο που αγάπησα όσο τίποτα και που η θλίψη του κενού του με οδήγησε στην κατάθλιψη. Έτσι όσες σκέψεις είχα τις μετέφερα στο χαρτί και ύστερα τις μετέτρεψα σε βιβλίο. Ένα βιβλίο που γράφτηκε σχετικά γρήγορα, καθώς οι σκέψεις έραιναν σαν ποτάμι πάνω στο χαρτί χωρίς σταματημό μέχρι την ώρα που ολοκληρώθηκε.  

Πόσο καιρό σου πήρε να ολοκληρώσεις το βιβλίο; 

Το βιβλίο για να ολοκληρωθεί μου πήρε αρκετό καιρό. Ένα διάστημα του γράψε – σβήσε. Όχι δε μου αρέσει έτσι. Έτσι δε βγάζει νόημα. Του πάμε πάλι από την αρχή. Να αφαιρώ και να προσθέτω κεφάλαια. Έξι μήνες (καθώς δεν είναι πολύ μεγάλο βιβλίο) δίχως σταματημό μέχρι την τελική του μορφή. 

Ο άνθρωπος σήμερα θεωρείς πώς έχει “ξεφτίσει” από αξίες και ιδανικά; 

Δεν έχει ξεφτίσει. Απλά πιστεύω πως έχουν αλλάξει μορφή και οι αξίες και τα ιδανικά. Όπως ένας φίλος μου λέει «η νέα γενιά είναι millennials.» Ζει σε μια εύκολη εποχή. Απλά θεωρώ πως η χρήση του κινητού σε συνδυασμό με το internet (μιλάω σαν τον παππού μου) και η ευκολία που παρέχει σε όλα τα πράγματα γύρω μας, έχει διευκολύνει τόσο πολύ τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων κάνοντας τους ίδιους τους ανθρώπους εύκολους στο επηρεαστούν στο οτιδήποτε. Αυτό που θα πω είναι σκληρό αλλά δυστυχώς ισχύει, με τον καιρό έχουμε όλοι την εντύπωση πως είμαστε κάποιοι. Αλλά δεν είμαστε τίποτα. Κάνουμε αδιάκοπους αγώνες στο να γίνουμε κάτι ξεχνώντας το ποιοι πραγματικά είμαστε. 

Τι μηνύματα θα ήθελες να περάσεις στους αναγνώστες του “Η μέρα της Μαρμότας”; 

Τι μήνυμα… Απλά να δούμε αυτόν που στέκεται δίπλα μας. Να μάθουμε τι θέλουμε στη ζωή μας. Να μην πληγώνουμε επειδή είμαστε πληγωμένοι. Να αγαπάμε τον άλλον γι’ αυτό που είναι κι όχι γι’ αυτό που ελπίζαμε. Να ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε πόσο όμορφος είναι ο κόσμος μας ακόμα και με τα άσχημα του. Ας αφήσουμε κάτω τις πέτρες που κρατάμε όλοι σε περίπτωση λιθοβολισμού. Να γίνουμε ξανά άνθρωποι.           

Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο αυτή τη περίοδο; 

Δεν ετοιμάζω κάτι, αλλά είμαι σε σκέψεις πάνω σε ένα παλιό μου εγχείρημα. Ελπίζω να το ολοκληρώσω. 

Θα ήθελες να δώσεις μια συμβουλή σε κάποιον/α που απλά σκέφτεται να γράψει κάτι και για τους δικούς του λόγους φοβάται να το υλοποιήσει; 

Δεν είμαι καλός στις συμβουλές αλλά πραγματικά όπως κι εγώ με αυτό το βιβλίο θα έλεγα απλά να είναι ο άλλος έτοιμος και να είναι σίγουρος γι’ αυτό που γράφει. Να είναι ειλικρινής με το κοινό του αλλά και με τον εαυτό του. Και στο κάτω κάτω δε θα γίνει τίποτα κακό αν δεν εκδοθεί. Όλα τόλμη θέλουν. Όποιος ντρέπεται πολλά στερεύεται. 

Ευχαριστούμε πολύ τον Βασίλη Χαντζή γι’ αυτή τη πολύ όμορφη συνέντευξη που μας χάρισε. Να του ευχηθούμε το πρώτο του βιβλίο να είναι καλοτάξιδο και να αποτελεί μόνο την αφετηρία για πολλά ακόμα συγγραφικά έργα.

Βιογραφικό:

Ο Βασίλης Χαντζής γεννήθηκε το 1988 στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια κατοικεί στην Αθήνα. Έχει τελειώσει ΙΕΚ τεχνικός εφαρμογών πληροφορικής με πολυμέσα (Multimedia), ενώ έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια Storytelling στη Γερμανία. Το πάθος του είναι η έκφραση του λόγου μέσω της γραφής γιατί το θεωρεί πολύ πιο εύκολο στο να επικοινωνήσει με τον άλλο. Η μέρα της μαρμότας είναι το πρώτο του βιβλίο.