Γράφει για μικρούς και για μεγάλους αναγνώστες, με σκοπό τα βιβλία της να μιλούν στην καρδιά κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτου ηλικίας. Παράλληλα, είναι και δημιουργός ενός αξιόλογου χώρου, το οποίο προσφέρει χαρά στους αναγνώστες του, εκείνους που θα θελήσουν να πραγματοποιήσουν το δικό τους ονειρεμένο «ταξίδι αναψυχής». Μιλάμε για τη συγγραφέα Νικολέττα Λέκκα , την οποία, με αφορμή το βιβλίο της «Το κλειδί της Ευτυχίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΓΕΛΛΑΣ», φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που καθόρισε την λογοτεχνική σας πορεία;
Το βασικό ερέθισμα είναι η αθεράπευτα εντυπωσιασμένη ματιά μου. Δε βλέπω τη συγγραφή σαν κάτι έξω από όσα είμαστε και ζούμε. Ζω με ανοιχτές κεραίες και σε ό,τι βιώνω βρίσκω στοιχεία συναρπαστικά που αξίζει να τα μεγεθύνεις για να τα κοιτάξεις από πολλές πλευρές. Είναι απίθανο πόσο και πόσα συνδέονται αν έχεις τη διάθεση να τα προσέξεις. Η συγγραφή είναι για μένα ο τρόπος που αποτυπώνει αυτή τη στάση ζωής. Και το βρίσκω πραγματική πρόκληση να σκεφτείς ένα νέο συναρπαστικό τρόπο να αποδώσεις αλήθειες και νοήματα που έχουν χίλιοειπωθεί ανά τους αιώνες.
Επικεντρώνεστε στη συγγραφή παραμυθιών και κυρίως σε ιστορίες που σκοπό έχουν να προκαλέσουν βαθιά σκιρτήματα στις αθώες ψυχές των παιδιών. Αυτό συμβαίνει μήπως γιατί κι εσείς ενδεχομένως αισθάνεστε ακόμα παιδί που λαχταρά να βιώσει εκ νέου τα πιο αγνά του συναισθήματα;
Βαθιά σκιρτήματα στις αθώες ψυχές των παιδιών! Δε μπορώ να φανταστώ κάτι πιο ονειρικό! Αλλά αρνούμαι να αποδεχτώ ότι το όνειρο αυτό αφορά μονοπωλιακά στα παιδιά. Η ενηλικίωση ισοπεδώνει πολλά, αλλά αν το δεχτούμε σαν κανονικότητα αυτό, έχουμε χάσει το κομμάτι του εαυτού μας για το οποίο αξίζει να παλεύουμε. Τα παραμύθια που δημιουργώ μιλάνε στην καρδιά κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτου ηλικίας. Αντίστροφα, οι ιστορίες για ενήλικες που γράφω, έχουν με κάποιο τρόπο την αύρα του παραμυθιού. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι για μένα πολύτιμο.
Θέλω πριν μιλήσουμε περισσότερο για το βιβλίο που κρατάω στα χέρια μου να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αναφερθούμε στις σπουδές σας. Το βιογραφικό σας ομολογουμένως είναι πλουσιότατο. Θεωρείτε ότι οι σπουδές γενικότερα βοηθούν στο άνοιγμα των πνευματικών οριζόντων ενός εν δυνάμει δημιουργού ή η δημιουργία αποτελεί αποτέλεσμα μιας αποκλειστικά έμφυτης διαδικασίας που δεν έχει ανάγκη τη μόρφωση;
Η παιδεία πρώτα και η μόρφωση στη συνέχεια είναι οι αποσκευές μας σε κάθε ταξίδι. Ένας δημιουργός, από το συγγραφέα μέχρι το σχεδιαστή της επόμενης αποστολής στον Άρη, θα μπορέσει να αποδώσει με το έργο του μόνο ό,τι κουβαλάει μέσα του. Και οι γνώσεις, οι σπουδές, ο φωτισμένος μέντορας που έτυχε να συναντήσεις ή μια αποτυχία εκπαιδευτική θα γίνουν αυτονόητα ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του παζλ. Δε θέλω να ακυρώσω το ταλέντο όμως. Για μένα είναι η μαγική χρυσόσκονη που θα κάνει μια δημιουργία να μπει στην καρδιά μας με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει μόνο του το ταλέντο. Είναι άδικο και να το ζητάμε αυτό. Θέλει προσοχή, προσπάθεια, νοιάξιμο και όλα αυτά χτίζονται και μέσα από τις σπουδές. Κυρίως με το πώς θα τις επιλέξεις και θα τις βιώσεις. Οπότε επιστρέφουμε στην παιδεία. Μόνο έτσι έχει αξία η πολύτιμη διαδρομή που θα σε βγάλει στην Ιθάκη του πτυχίου, του διδακτορικού ή της όποιας ακαδημαϊκής κατάκτησης.
Η πρώτη σας ιστορία που ακολούθησε το δρόμο της έκδοσης και μιλάω για «Το κλειδί της Ευτυχίας» είναι μια ιστορία που όπως κι εσείς ομολογήσατε θέλατε με περηφάνια να χαρίσετε αρχικώς στα παιδιά σας. Είναι τα παιδιά σας οι πρώτοι σας κριτές, ίσως και οι πιο αυστηροί όλων; Ακούτε τη γνώμη τους; Τα εμπιστεύεστε;
Περήφανο «ναι» σε όσα θέσατε έτσι όμορφα! Είναι ένας υπέροχος κύκλος επιλογών η επιθυμία να γίνεις γονιός και μετά τη γέννα η προσπάθεια να γίνεις καλός γονιός. Αν διαλέξεις να δείξεις στα παιδιά σου ένα κόσμο με αγάπη, εμπιστοσύνη και αλήθεια θα σου το ανταποδώσουν με τον πιο απίθανο τρόπο. Θα σου δείξουν το κόσμο από την αρχή! Και έτσι τελικά, πρώτα εσύ βγαίνεις ολοκληρωμένος. Οπότε η γνώμη και η συμμετοχή από τα παιδιά μου είναι όχι απλά ευπρόσδεκτα. Είναι πραγματικά το όνειρο που χαίρομαι να ζω.
Και πάμε τώρα να αναφερθούμε εν συντομία στο χώρο που δημιουργήσατε με σκοπό να φέρετε κοντά ανθρώπους που έχουν ανάγκη να εκφραστούν, να ακούσουν και να αφουγκραστούν, το www.namougellas.com. Πρόκειται για έναν χώρο που αν τον επισκεφθεί κανείς, πραγματικά μόνο χαρά θα αισθανθεί, ευθυμία και πληρότητα. Μιλήστε μας λίγο περισσότερο γι’ αυτόν.
Μου αρέσει που το περιγράφετε σα «χώρο όπου θα αισθανθείς μόνο χαρά» γιατί έτσι το νιώθω και εγώ. Το Να Μου Γελλάς φτιάχτηκε από την ανάγκη να νιώσουμε καλά. Χωρίς θόρυβο και γνώμες, ένα μέρος που θα μπορείς να ζήσεις όσο περιμένεις στην ουρά της εφορίας ή όταν ακουμπάς στον καναπέ σου επιτέλους. Μέσα από λογοτεχνικές ιστορίες που θα σε αγγίξουν με δύναμη ή εμπειρίες που μπορείς όχι μόνο να δεις αλλά να διαμορφώσεις, νιώθεις ότι έκανες κάτι για τον εαυτό σου σημαντικό. Δε θα απαιτήσει χρόνο που δεν έχεις, γιατί οι ιστορίες είναι σύντομες. Αλλά επειδή έχει μόνο ουσία, όταν θες, θα σου θυμίσει όσα αξίζει να μη ξεχνάς. Σαν μικρά ταξίδια αναψυχής θα το ζήσεις το Να Μου Γελλάς.
Εσείς ως άνθρωπος με ιδιαίτερες ανησυχίες, χαμογελάτε; Βρίσκετε το χρόνο γι’ αυτό;
Ευτυχώς το χαμόγελο ξεφεύγει από μόνο του. Ευτυχώς, επαναλαμβάνω. Γιατί είναι τόσα τα κουραστικά, και πιεστικά καθημερινά μας βαράκια που, αν περιμέναμε από εμάς, δύσκολα θα βρίσκαμε χώρο για ό,τι όμορφο. Αλλά όσο πιεσμένη κι αν είμαι είναι πολλές οι μικρές στιγμές που διαλέγω να μη χάσω και που επιστρέφουν το χαμόγελο στη θέση του. Από τη στιγμή που ανοίγεις τα παντζούρια και καλημερίζεις αυτούς που αγαπάς, μέχρι την καλημέρα που θα πεις σε ένα άνθρωπο που συμπαθείς. Θα τύχεις και σε μια ηλιόλουστη μέρα, ή σε μια διαδρομή μπροστά από τη θάλασσα, θα σκοντάψεις και σε καμιά αναμνηστική ζωγραφιά… Ε πάει, χαμογέλασες…
Όσα αναγνώσματα έχω αγαπήσει θα διεισδύσουν σαν ματιά κάπου στη γραφή μου. Συχνά μου λένε ότι τα παραμύθια μου, αφήνουν την αίσθηση που δίνει Ο μικρός πρίγκιπας. Με τιμά πολύ αυτή η σύγκριση. Άλλες δικές μου αγαπημένες επιλογές κυμαίνονται από τη μοναδική Άλκη Ζέη και το υπέροχο Χρήστο Μπουλώτη μέχρι τον Leo Timmers, τον Eric Carle και τους αδερφούς Γκριμ. Στα παραμύθια για πιο μικρά χεράκια θα με τραβήξουν οι εικόνες που εκπέμπουν μια δύναμη και μια αισιοδοξία που αξίζει στα παιδιά. Ζω την μαγική διαδρομή της εικονογράφησης στα δικά μου βιβλία με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Τα δυο μου κορίτσια ή εγώ καταπιανόμαστε με χρώματα και ιδέες για να βγει κάθε φορά κάτι μοναδικό. Αλλά ποτέ δε μου αρκεί η εικόνα σε ένα βιβλίο που διαλέξω. Θέλω η ιστορία να με αγγίξει και να με συνεπάρει. Όχι με στοιχειά και ξωτικά. Αλλά με δυνατές σκέψεις που θα μου γεννήσει. Εκείνα τα σκιρτήματα που είπατε νωρίτερα.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Κυριολεκτικά τα πάντα. Αρκεί να το δεις με ματιά διαφορετική. Από την αύρα που δημιουργεί μια βροχερή μέρα σε ό,τι σε περιβάλλει μέχρι την αντίδραση κάποιου που του πήραν τη θέση για παρκάρισμα. Είναι η έμφυτη αίσθηση ότι δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα ερεθίσματα. Το κρύο ή η ζέστη μπορούν να σε ταξιδέψουν σε χίλια μέρη που βρέθηκες ή ονειρεύτηκες. Το χαμόγελο ή η οργή που θα συναντήσεις θα σου ανοίξουν ένα παράθυρο στο τι μας κάνει ανθρώπους. Και αυτά είναι αλήθεια τα δομικά υλικά όλων των ιστοριών.
Θεωρείτε ότι υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου;
Για μένα καλό είναι ένα βιβλίο που θα σε κρατήσει με κάθε λέξη και θα σου αφήσει κάτι ακόμα και όταν ξεχάσεις το συγγραφέα ή την υπόθεση. Δεν έχει καν σημασία αν το θέμα είναι πρωτότυπο. Έτσι εξηγώ πώς μπορεί πολύ διαφορετικά βιβλία να τα νιώθω εξίσου σημαντικά και αγαπημένα. Έχει μια γοητεία η απουσία συνταγής. Αυτός είναι και ο λόγος που αξίζει να συνεχίζει κανείς να φτιάχνει ιστορίες που πιστεύει ότι αξίζουν.
Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τις προσπάθειες των νέων και φιλόδοξων συγγραφέων;
Όλη μου τη ζωή λειτούργησα σαν αναγνώστης. Είναι λίγα τα χρόνια που φόρεσα και το μανδύα του εκδότη και συγγραφέα. Και πάλι σε αυτούς τους ρόλους, έχω στο νου μου τι δεν έβρισκα και λαχταρούσα σαν αναγνώστης, για να το αναπληρώσω και να το προσφέρω εγώ. Πιστεύω όμως αληθινά, ότι ταιριάζει στην ψυχή του Έλληνα αναγνώστη να δοκιμάσει και να αγαπήσει ό,τι νέο αξίζει. Ακούω βέβαια πιο πολύ από ό,τι περίμενα το «δεν είναι όπως τα θυμάσαι». Οπότε όλα αυτά τα υπέροχα προσωπικά στοιχήματα θα χρειαστούν χρόνο.
Επιστρέφουμε στο βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου και φέρει τον τίτλο «Το κλειδί της Ευτυχίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΓΕΛΛΑΣ Α.Ε.». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο της ιστορίας του.
Αν έπρεπε να γράψω ή να διαβάσω ένα βιβλίο μόνο, θα ήθελα να ήταν αυτό. Νιώθεις ότι σε παίρνει από το χέρι και σε φτάνει σε ό,τι πιο σημαντικό αξίζει να κρατήσεις. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τη λαχτάρα μιας μαμάς να βρει ό,τι πολύτιμο να χαρίσει στα παιδιά της και την έγνοια της να μην είναι κανένα «αδικημένο». Όχι μόνο από την ίδια. Αλλά και από τη ζωή ακόμα. Αυτό που κάνει μια μαμά κάθε μέρα. Προσπαθεί τα αδύνατα. Και το μαγικό είναι ότι τελικά το καταφέρνει πάντα. Όχι επειδή έγινε αυτό που ήθελε. Αλλά επειδή το να το θέλει, αρκεί! Αυτό είναι το κλειδί της Ευτυχίας. Ένα βιβλίο γεμάτο με όσα αξίζει να θυμόμαστε πάντα.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του; Έχει ίσως άμεση σχέση με το κλειδί που όχι μόνο η μικρή Ευτυχία, αλλά και όλοι οι άνθρωποι του κόσμου αποζητούν στη ζωή τους;
Το παιχνίδι λέξεων του τίτλου είναι πολύ όμορφα αληθινό. Ίσως η μόνη προσπάθεια που θα μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή είναι το να αγγίξουμε την ευτυχία. Και ξέρετε ακόμα κι αν πρόσκαιρα την ορίσουμε διαφορετικά ο καθένας, έρχεται εκείνη η στιγμή που κοιτάμε μέσα μας και συμφωνούμε όλοι. Ίσως αυτό να είναι το κλειδί τελικά. Το μέσα μας.
Θα εντοπίσει ο αναγνώστης στους ήρωες των βιβλίων σας στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;
«Το κλειδί της Ευτυχίας» γράφτηκε μέσα σε μια νύχτα θηλασμού και μητρικής λαχτάρας. Δεν είναι όλα τα βιβλία αυτοβιογραφικά. Αλλά το συγκεκριμένο έχει όλη τη δική μου αλήθεια. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Πως να γράψεις μια ιστορία για το κλειδί της ευτυχίας και να την προσφέρεις στον μικρό αναγνώστη σαν μεσάζοντας που μεταφέρει κάποια άποψη κάποιων. Νομίζω αν φτάσουμε εκεί, οι ιστορίες γίνονται χρηστικά αντικείμενα και με επιτυχία θα μπορούσαν να είναι προϊόν τεχνητής νοημοσύνης. Το στοίχημα είναι να επιτρέψεις στους δικούς σου νευρώνες να κάνουν συνδέσεις. Και να βρεις τρόπο μοναδικό να αποδώσεις τις συνδέσεις αυτές.
Πού ακριβώς στοχεύετε ως συγγραφέας μέσω αυτού του βιβλίου σας, αλλά και των άλλων που έχετε εκδώσει, στην ψυχαγωγία, στον προβληματισμό, στη διαπαιδαγώγηση του αναγνώστη ή σε κάτι άλλο;
Στα σκιρτήματα που αναφέρατε στην πρώτη σας ερώτηση τόσο εύστοχα. Υπενθύμιση είναι το βιβλίο αυτό και ό,τι έχω γράψει. υπεράσπιση για όσα αξίζουν κι ας αδικούνται, απομυθοποίηση για όσα μας κουράζουν κι ας παρουσιάζονται σαν αυτονόητα. Να αλλάξουμε και να ομορφύνουμε τον κόσμο μία σκέψη, μία επιλογή, μία ιστορία τη φορά.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για τους ενήλικους;
Μια ιστορία δυνατή δεν κάνει διακρίσεις. Θα σε βρει και θα σε αγγίξει σε κάθε ηλικία. Καταλαβαίνω την πρακτική ανάγκη να ορίσουμε κατηγορίες. Αλλά οι όροι: «παιδικό», «ιστορικό», «αυτοβιογραφία» κτλ δε με εκπροσωπούν. Αν μπορούσα θα τα ξεχώριζα σε «Βιβλία που σε κάνουν να νιώθεις» «Βιβλία που δεν τα ενδιαφέρει αν βαρεθείς» «Βιβλία που έχουν μόνο πληροφορίες.» Αυτό που δε δέχομαι είναι να βαφτίζεις ένα βιβλίο «παιδικό» και με κάθε τρόπο να κλείνεις το μάτι στον ενήλικα επειδή είναι αυτός που θα το αγοράσει. Όταν γράφω παραμύθια νιώθω ότι τα παιδιά θα τα ρουφήξουν ενστικτωδώς. Αλλά ξέρω ότι και ο ενήλικας θα βρει τον εαυτό του σε αυτά και θα γλυκάνει ξανά η ματιά του.
Πού μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο σας;
Πια έχουμε την τιμή να συνεργαζόμαστε με όλα τα καλά και τα μεγάλα βιβλιοπωλεία πανελλαδικά. Λειτουργούμε και το δικό μας e-shop στην ιστοσελίδα του www.namougellas.com αλλά στηρίζουμε τις συνεργασίες μας με κάθε τρόπο.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Να μη νικήσει τελικά η αδράνεια. Είναι ξέρετε η μεγαλύτερη δύναμη στη φύση. Οπότε δε ζητάω και κάτι λίγο. Αλλά η απάθεια τη μαραίνει τη ψυχή. Και χωρίς ψυχή βρίσκει πρόσφορο έδαφος η βλακεία και η κακοτροπιά και θρονιάζονται. Και τέτοια ζωή δεν αξίζει.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας διαβάσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
❝…
Ήταν μια φορά σ’ αυτόν τον καιρό, μια μαμά που τη φωνάζανε «μανούλα».
Και όλη τη μέρα και τη νύχτα της, χαμογελούσε για μια ολάνθιστη Γαρυφαλλιά και μια ολόγλυκη Ευτυχία που τις φώναζε «τα παιδιά μου»…
Τέσσερεις χειμώνες και τρία καλοκαίρια απόσταση είχαν αλλά όλοι τις έλεγαν «ίδιες». Και ίσως και να ’τανε. Μα είχανε μια διαφορά: τα κλειδιά του παππού του Αριστείδη. Ένα μπρονζέ μπρελόκ που κρεμόταν πάντα από τα καλοραμμένα του παντελόνια. Τα ’βγαζε μόνο για να ανοίξει την πόρτα στο «πατρικό» και για να μας δείξει «πόσο έξυπνο είναι αυτό το παιδί». Τα κουνούσε προκλητικά και η Γαρυφαλλιά του τα ’ρπαζε. Ίδια λαχτάρα, ίδια αγωνία, ίδια επιβεβαίωση σε κάθε επανάληψη. Μα οι επαναλήψεις σταμάτησαν μετά τα πρώτα γενέθλια. Το ημερολόγιο το άφησε η γιαγιά να δείχνει 15 Γενάρη και τα κλειδιά μείναν στο κομοδίνο. Έτσι η Ευτυχία δεν τα άρπαξε ποτέ από τον παππού.
Κάτι έπρεπε να κάνει γι’ αυτό η μαμά. Μια πράξη να γεμίσει το “μπρονζέ” κενό.
…❞
Σας ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Εγώ ευχαριστώ. Για τις υπέροχα ενδιαφέρουσες σκέψεις και ερωτήσεις σας.
Βιογραφικό
Η Νικολέττα Λέκκα, γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και μαμά δύο κοριτσιών. Έχει διδακτορικό στα διεθνή οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Εργάστηκε 15 χρόνια σε επενδυτικούς οργανισμούς στο Λονδίνο και στην Αθήνα και 6 χρόνια ως συντάκτης του περιοδικού ΜΕΤΡΟ. Το 2018 ίδρυσε τις εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ και δημιούργησε το Να Μου Γελλάς (www.namougellas.com), μια πρωτότυπη ιδέα που δίνει πρόσβαση σε δυνατές λογοτεχνικές ιστορίες και ιδιαίτερες συναντήσεις και εμπειρίες.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία για παιδιά («Το κλειδί της Ευτυχίας», «Ι-δανικά όνειρα», «Το ταξίδι της ζωής μας») και δύο ιστορίες για ενήλικες («Ιερές Αριθμήσεις», «Ουράνια τόξα, τότε και τώρα»).
0 Σχόλια