Η συγγραφέας Αλίνα Καλέση θεωρεί πως κάθε άνθρωπος έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί. Γι' αυτό κι η ίδια δε σταματά να γράφει και να μας το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Με αφορμή το βιβλίο της με τίτλο «Τα νήματα της Λυσσάνδρας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές», τη φιλοξενούμε σήμερα στις Τέχνες με σκοπό να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας δούμε τι έχει να μας πει...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Καλησπέρα σας. Θα συστηνόμουν ως ένας άνθρωπος που του αρέσουν πολύ οι ιστορίες. Τόσο να ακούει όσο και να αφηγείται.
Έχετε γράψει αρκετές μικρού μήκους ταινίες, ορισμένες από τις οποίες έχουν γυριστεί. Παράλληλα γράφετε και διηγήματα, όπως και παραμύθια. Με δυο λόγια είστε ένας άνθρωπος που σας αρέσει η συγγραφή σε οποιαδήποτε μορφή της. Προς τα πού θεωρείτε ότι κλίνετε περισσότερο;
Δεν θα έλεγα πως κλίνω κάπου περισσότερο. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγω να αφηγηθώ κάτι εξαρτάται τις περισσότερες φορές από την ίδια την ιστορία. Ως προς την υλοποίηση, θα έλεγα πως είναι δυσκολότερη η αφήγηση στον κινηματογράφο καθώς δεν εξαρτάται μόνο από τον σεναριογράφο, αλλά από μια ομάδα ανθρώπων και την συνεργασία μεταξύ τους.
Γιατί γράφετε;
Κυρίως για να «τακτοποιώ» τις σκέψεις μου. Έχοντας ΔΕΠΥ η γραφή είναι κάτι που πάντα με βοηθάει να συγκεντρώνομαι, να βάζω τα πράγματα που με απασχολούν σε μία σειρά και διαβάζοντάς τα να έχω μια πιο αντικειμενική άποψη πάνω σε αυτά. Άλλες φορές πάλι, γράφω για να ολοκληρώσω ιστορίες που έμειναν μισές ή δεν ολοκληρώθηκαν όπως θα ήθελα στην πραγματική ζωή. Έχοντας τον «έλεγχο» μπορώ να δώσω το τέλος που πιστεύω τους αρμόζει. Γι’ αυτό και όταν αρχίζω μια ιστορία πάντα σκέφτομαι πρώτα το τέλος, μετά την αρχή και αφήνω την μέση τελευταία.
Θυμάστε το πρώτο σας βιβλίο; Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν το κρατήσατε στα χέρια σας για πρώτη φορά;
Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα στα 17 κατά την διάρκεια των πανελληνίων αλλά για προσωπικούς λόγους το έχω (προς το παρόν) στο συρτάρι. Το πρώτο παραμύθι όμως που εκδόθηκε με τίτλο «Θαυματοποιοί» στην ανθολογία «Παραμύθι ν’αρχινήσει» των Συμπαντικών Διαδρομών με βρήκε με τόση χαρά και συγκίνηση που δεν βίωσα ούτε όταν πήρα το πτυχίο μου.
Έχετε ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο από τα έργα σας γενικότερα;
Θα έλεγα πως έχω αδυναμία στους «Θαυματοποιούς» ίσως επειδή είναι το πρώτο που εκδόθηκε ή επειδή αγαπάω τόσο την συγκεκριμένη ιστορία η οποία κατά κάποιον τρόπο ήταν σαν να γράφτηκε από μόνη της, αβίαστα.
Έχει μεταφραστεί κάποιο από τα έργα σας; Θα σας ενδιέφερε να προωθηθεί η δουλειά σας στο εξωτερικό;
Προς το παρόν δεν έχει μεταφραστεί κάτι αλλά είναι ένας από τους στόχους μου μιας και ορισμένα είναι για συγκεκριμένο κοινό, που έχει μεγαλύτερη απήχηση στο εξωτερικό.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ο συγγραφέας που με έχει εμπνεύσει περισσότερο θα έλεγα πως είναι ο Christopher Vogler και το βιβλίο του «A hero’s journey» θα έλεγα πως είναι η προσωπική μου «βίβλος» καθώς εξετάζει την αφήγηση με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσε να αναλυθεί και στα πλαίσια της αφηγηματικής θεραπείας.
Ποιο υπήρξε το κίνητρο για να γράψετε το βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» και φέρει τον τίτλο «Τα νήματα της Λυσσάνδρας»;
Αναμφίβολα η κατάσταση στην οποία ζούσα μέσα στην καραντίνα. Έπρεπε να τακτοποιήσω αρκετές χαοτικές σκέψεις αλλά και ταυτόχρονα να νιώσω δημιουργική.
Ποια είναι περιληπτικά η υπόθεση του βιβλίου;
Μια κατάρα με την μορφή πανδημίας ενώνει τα πεπρωμένα τριών διαφορετικών ανθρώπων για να μπορέσει να «σπάσει». Είναι τρεις ιστορίες που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την Λυσσάνδρα, την πρωταγωνίστρια της οποίας το όνομα βρίσκεται και στον τίτλο του βιβλίου.
Μιλάμε, επομένως, για μία νουβέλα στην ουσία, μία σύνθετη ιστορία ενός σκοτεινού παραμυθιού, που αντλεί στοιχεία από το βιολογικό τρόμο. Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας και ποιο το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη του βιβλίου σας αυτού;
Κατά την διάρκεια της καραντίνας ξενυχτούσα αρκετά ανακαλύπτοντας νέους μουσικούς και τραγούδια. Αφορμή αποτέλεσε το “Labyrinth song” του Asaf Avidan με τον στίχο “How can it be that all us heroes have a path and not a plan?” Το μήνυμα θα έλεγα πως αν και μοιρολατρικό, φέρει ελπίδα: Πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο, πως δεν υπάρχουν συμπτώσεις γιατί οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο, το καλό αλλά και το κακό που κάνουμε επιστρέφει με τον ίδιο ή κάποιον απροσδόκητο τρόπο.
Λιτή γραφή, άμεση, μεστή και αρκετά συμπυκνωμένη. Να υποθέσω πως οι σπουδές σας επηρέασαν αρκετά στη διαμόρφωση του προσωπικού σας ύφους;
Ακριβώς. Η κινηματογραφική αφήγηση είναι αρκετά διαφορετική από την λογοτεχνική. Η συγγραφή σεναρίου θα έλεγα πως είναι αρκετά πιο «αυστηρή» γιατί πρέπει να μιλάς με εικόνες, να χρησιμοποιείς μόνο να ουσιώδη και να μην κουράζεις ή μπερδεύεις το κοινό σου με περιττές λεπτομέρειες.
Τι θα συμβουλεύατε τον αναγνώστη που τώρα ξεκινά να διαβάζει το βιβλίο σας;
Να είναι συγκεντρωμένος και παρατηρητικός για να ενώσει ακόμα και τα πιο μικρά κομμάτια του παζλ που κρύβονται πίσω από σελίδες. Αυτή είναι άλλωστε και η γοητεία των συνθετικών ιστοριών.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Υπάρχουν στοιχεία του Πόε αλλά κυρίως αντιληπτή είναι η αισθητική του αγαπημένου μου κινηματογραφικού auteur Tim Βurton. Τελευταία θαυμάζω πολύ την γραφή και τις ιστορίες της Holly Black. Ομολογώ πως η τριλογία “The folk of the air” με γοήτευσε αρκετά περισσότερο απ’ όσο περίμενα.
Η πανδημία προφανώς υπήρξε το ερέθισμα σας για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου. Μήπως τελικά, δεν ήταν αυτή το μοναδικό σας ερέθισμα; Μήπως σας επηρέασαν και όλα τα προβλήματα που αυτή έφερε στην επιφάνεια της σκληρής πραγματικότητας και αποδυνάμωσε αισθητά τις αντοχές του ανθρώπου;
Δυστυχώς θα συμφωνήσω. Πιστεύω πως η πανδημία, τα μέτρα, οι καραντίνες μας άφησαν πολλά κατάλοιπα που ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί στο μέγιστο. Ήμασταν αρκετά ευάλωτοι, δεν σκεφτόμασταν καθαρά και λογικά. Υπήρξαν πολλές απώλειες, γνωρίζω άτομα που δεν έχασαν μόνο δικούς τους ανθρώπους αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους που άφηνε τον κόσμο απομονωμένο με σκέψεις, υπεραναλύσεις και αγχώδες διαταραχές. Ακόμα και τα πιο απλά προβλήματα που τώρα φαίνονται αστεία υπο εκείνες τις συνθήκες έμοιαζαν τρομακτικά και αξεπέραστα.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι; Θεωρείτε πως ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά στην καλύτερη και επιτυχέστερη προώθηση ενός βιβλίου;
Θεωρώ πως εκτός από την προώθηση στην οποία συμβάλει με τον τρόπο του, είναι κι άλλα πράγματα που αξιώνουν έναν εκδοτικό οίκο στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος εκδοτικός συνόδευσε τα πρώτα μου συγγραφικά βήματα με εύκολη και άμεση επικοινωνία, κατανόηση και καμία παράλογη απαίτηση. Η επικοινωνία μαζί του είναι άμεση και πάντα με συμβουλευτικό χαρακτήρα. Δίνει χώρο και χρόνο στον συγγραφέα του οποίου τα έργα σέβεται χωρίς να αλλοιώνει το προσωπικό ύφος, κάτι πολύ σημαντικό.
Προς το παρόν κάνω διάλειμμα από την συγγραφή και επικεντρώνομαι περισσότερο στο διάβασμα φανταστικής λογοτεχνίας- κάτι που δεν έκανα τόσο παλαιότερα (μιας και έγραφα περισσότερο απ’ όσο διάβαζα). Έχω ιδέες βέβαια, αλλά μπορούν να περιμένουν.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Να τελειώσει όλη η κατάσταση με την Πανδημία το συντομότερο και να επανακάμψουμε όλοι ταχύρυθμα.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
«Χρόνια έχουν περάσει, μα ακόμα κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει πως τα πεπρωμένα ορισμένων ανθρώπων ανακατεύονται για έναν λόγο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε , παρά μόνο όταν ήδη ανακατευτούν τα νήματα μεταξύ τους. Πως μπορεί λοιπόν η κατάρα μιας πανδημίας να ενώσει το πεπρωμένο ενός σαδιστή βασιλιά, ενός νεαρού τυχοδιώκτη και μιας καταραμένης κόρης;»
Κυρία Καλέση, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και αντεύχομαι τα καλύτερα!
Βιογραφικό:
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στα Άνω Πορόια Σερρών. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει γράψει αρκετές μικρού μήκους ταινίες, ορισμένες από τις οποίες έχουν γυριστεί. Από το 2017 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει ένα παραμύθι και τρία διηγήματα σε ανθολογίες των εκδόσεων Συμπαντικές διαδρομές. Άνθρωπος της τέχνης εν ολίγοις που πιστεύει πως κάθε άνθρωπος έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί.
0 Σχόλια